Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;



 

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

Free style Dancer



​

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

Οι καλοί άνθρωποι δε χρειάζονται τους νόμους για να καθοδηγούνται και να δρούν υπεύθυνα. Από την άλλη, οι κακοί άνθρωποι, θα βρούν τρόπους να τους παρακάμψουν. "Πλάτων" Εσείς προσαρμόστε το στα δικά σας δεδομένα.

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

Αγορασα προχθες ενα κιλο ντοματες απο τον κυρ Βαγγελη και δεν μου εκοψε αποδειξη, ο κακος...

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

Και βέβαια χρειάζονται στο bdsm οι κανόνες, τα πρωτόκολλα, τα status κ.λ.π. - άλλωστε εκεί είναι και η διαφορά από την βανίλλα σεξουαλικότητα.

Όμως, αυτοί που συμμετέχουν στο bdsm θα πρέπει πρώτα να έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους ότι το bdsm και το status που έχουν επιλέξει είναι πραγματικά αυτό που τους εκφράζει στον σεξουαλικό τομέα και μετά να μπαίνουν σ΄αυτόν τον χώρο.
Εξάλλου, το bdsm δεν είναι για όλους!

Οι δε υπόλοιποι... θα πρέπει να ξέρουν ότι στο bdsm το θέατρο και η ηθοποιία βλάπτει σοβαρά την υγεία, ψυχική και σωματική, αυτών που προσπαθούν να "παίξουν"... τον ρόλο διαφόρων status του χώρου αυτού.

Φυσικά οι φαν του bdsm θα πρέπει να ξέρουν ότι τα πρωτόκολλα και οι κανόνες λειτουργούν ως αφροδισιακά και όχι σαν τετελεσμένα γεγονότα και τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου...

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

MasterPerris προσωπικά πίστευα πως οι διαφορές εντοπίζονται κυρίως στις σαδομαζοχιστικές επιθυμίες.

Αν είναι απλά «γραφειοκρατικό» το θέμα (βλ. πρωτόκολλα, status κλπ.), τότε περισσότερο κοινά στοιχεία έχει με το ελληνικό δημόσιο παρά με οποιαδήποτε ερωτική παρέκκλιση.

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

Elysium, εάν δεν απομόνωνες μία παράγραφο από το ποστ μου και το διάβαζες όλο μαζί... θα έβλεπες τα εξής: γράφω για τα πρωτόκολλα, τους κανόνες κ.λ.π. ότι χρειάζονται στο bdsm γιατί λειτουργούν σαν αφροδισιακά στον χώρο αυτό (φυσικά για αυτούς που το "έχουν" και όχι για τους αλεξιπτωτιστές και τους περίεργους...) και όχι γιατί είναι γραφειοκρατικό... το θέμα.

Θα σε παρακαλούσα λοιπόν μην ερμηνεύεις τα πάντα κατά πώς σε βολεύει.

Και φυσικά τα βασικά "υλικά..." του bdsm είναι ο σαδισμός και ο μαζοχισμός. Όμως χωρίς τα πρωτόκολλα και τους κανόνες είναι σαν να πίνεις καφέ σε πλαστικό ποτήρι από καντίνα σε χωματερή σκουπιδιών των Άνω Λιοσίων...

Και για να στο κάνω πιο λιανά: αλλιώς είναι να λέει ένας αφέντης στην σκλάβα του "δεν με πειράζει να έρθεις όπως θέλεις για να κάνουμε ένα σαδομαζοχιστικό session", και αλλιώς να ξέρει η σκλάβα ότι οι εντολές (βλέπε κανόνες κ.λ.π.) του αφέντη της επιβάλλουν να είναι πάντα αποτριχωμένη, χωρίς να φοράει ποτέ παντελόνια, να φοράει πάντα το κολάρο της κ.λ.π. - και αφού πρώτα ελεγχθεί σαν αντικείμενο θα είναι "έτοιμη" γι' αυτόν προς "χρήση" σύμφωνα πάντα με τα δικά του "θέλω".

Είναι διπλή η καύλα (εγκεφαλική και σωματική) και για τα δύο μέλη που συμμετέχουν στο δεύτερο παράδειγμα όπου υπάρχουν κανόνες και πρωτόκολλα σε σχέση με το πρώτο παράδειγμα όπου δεν υπάρχουν.


Άλλωστε, Elysium, τα πρωτόκολλα, οι κανόνες και τα status υπάρχουν απο τότε που γεννήθηκε το bdsm σε ολες τις χώρες που ασχολούνται με αυτό το άθλημα... δεν θα έρθουμε λοιπόν εμεις οι γκουρού... ελληναράδες bdsmers να τ' αλλάξουμε.

Φίλτατε, πιστεύω να έγινα κατανοητός.

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

MasterPerris δε θα έπρεπε να είσαι τόσο σίγουρος.
(Δεν προσπαθούμε να δούμε λίγο πιο μακριά, έτσι δεν είναι;   )

Είναι ίσως λίγο δύσκολο το θέμα ή δεν έχω γίνει εγώ αρκετά κατανοητός.
Το θέμα του thread έχει να κάνει με τους «κοινούς» κανόνες στο bdsm που χρησιμοποιούνται ως μπούσουλας κι όχι με αυτούς που επιβάλλονται μέσα σε μια σχέση από το Κυρίαρχο μέλος.
Εξάλλου, δεν πέφτει λόγος σε κανένα ποιους κανόνες εφαρμόζει κάποιος στη σχέση του.

Συνεπώς δε διαφωνώ σε αυτό που έγραψες παραπάνω.

Δε με ενδιαφέρει τι υπήρχε και τι όχι.

Με ενδιαφέρει μόνο πως βλέπω εγώ αν κάτι λειτουργεί καλύτερα για την πάρτη μου και στην επικοινωνία με τους άλλους.
Οι κοιλαράδες Αμερικάνοι και Ολλανδοί γράφοντας κανόνες και πρωτόκολλα μεταξύ pizzaς, μπύρας και football, δε θα ορίσουν πως θα ονομαστώ, τι θα γουστάρω και πως θα επικοινωνώ με κάποιον bdsmer.
Όποιοι βέβαια θέλουν να γίνουν σκλάβοι των πρωτοκόλλων τους γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά παρά να ετεροκαθορίζουν μέχρι και τις επιθυμίες τους, τότε ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!
Δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν παρά να τους αντιγράφουν και να ξεσηκώνουν τους κανόνες τους.

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

Elysium: δεν υπάρχει λόγος να το κουράζουμε άλλο, αγαπητέ, γιατί είναι πολύ απλά τα πράγματα - εσύ τα βλέπεις από την δική σου οπτική γωνία και τα ανάλογα χιλιόμετρα... που έχεις κάνει στον χώρο και εγώ το αντίστοιχο. Οπότε την καλημέρα μου... 

 

Θα ήθελα να διαφοροποιήσω την έννοια του κανόνα ως γνώμονα / νόρμα / συνήθη περίπτωση από εκείνη του κανόνα ως κανονισμού / τακτοποίησης / ρύθμισης.

Ο κανόνας με την έννοιας της νόρμας είναι πολύ σημαντικός για την επικοινωνία μεταξύ των μελών, γιατί πάντα με την παραδοχή πως καμία έννοια δεν ορίζεται απόλυτα με λέξεις, είναι αναγκαίος ο προσεγγιστικός προσδιορισμός των εννοιών μέσω λέξεων για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι τον προβληματισμό σου σε BDSMικό αποκλειστικά επίπεδο. Διότι το πρόβλημα της συσχέτισης εννοιών / λέξεων δεν είναι τοπικό. Αντιστοίχως το να πει κανείς ότι είναι ομοφυλόφιλος, δεν σημαίνει επί της ουσίας τίποτα ούτε για το πώς σκέπτεται, ούτε για το τί νιώθει, ούτε για το πώς φέρεται, ούτε για το πώς ερωτεύεται. Είναι μια πληροφορία πολύ γενική, πολύ θολή, ενδεχομένως άχρηστη για κάποιον που θέλει να τον προσεγγίσει σαν άνθρωπο, αλλά και πολύ χρήσιμη αν σε ένα site γνωριμιών θέλει να ορίσει χονδρικά ένα target group. Λοιπόν είναι χρήσιμο για εμένα το να μπορώ να πω ότι είμαι σαδίστρια, ακόμη και αν στο παρελθόν αποτέλεσε αφετηρία σοβαρού διαπληκτισμού με το LordDragonal καθώς υπήρξαν διαφωνίες για τις αισθητικής ή φιλοσοφικής φύσεως ρίζες του, ή εντονότατου χλευασμού από ομάδα συνομιλητών που με θεώρησε επικίνδυνη ή εν πάσει περιπτώσει εξωBDSMικής φύσεως ψυχιατρική περίπτωση ένεκα έλλειψης αναγνώρισης της αξίας του ssc model. C'est la vie, στις συζητήσεις να προκύπτουν παρανοήσεις, αλλά ο μόνος τρόπος να μην υπάρχουν παρανοήσεις είναι να μην υπάρχει επικοινωνία.

Ο κανόνας με την έννοια της ρύθμισης είναι σημαντικός σε επίπεδο σχέσης. Δεν υφίσταται "σύστημα", ούτε κάποια ιδιαίτερα βαρύνοντος θεσμικού ρόλου ομάδα ανθρώπων προσκείμενων στο BDSM που ποιεί αξίες και παράγει κουλτούρα. Και αν υπάρχουν κάποιοι που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι κλασικοί θιασώτες της ελληνικής BDSMικής σκηνής, σίγουρα παραμένουν αδιάφοροι για ανθρώπους που δεν έχουν την τάση να παρεισφρύουν σε αγέλες. Ως εκ τούτου, κανένα "σύστημα" δεν μπορεί να επιβάλει σε κάποιον να συμπεριφέρεται με τον τάδε τρόπο επειδή δήλωσε στο παρόν forum το δείνα status. Παρεκτός και αν κάποιος συμμετέχει σε συνεδρίες δημοσίως, υπό τα αυστηρά βλέμματα των προαναφερθέντων κριτών. Σε επίπεδο σχέσης λοιπόν κανένα σύστημα δεν μπορεί να μου επιβάλλει κανένα κανόνα. Δεν υφίσταται καν ζήτημα χρησιμότητας ή αναγκαιότητας κανόνων, δεν τους αναγνωρίζω καν.

Σχετικά με τις προτάσεις σου (παρατίθενται με έντονη γραφή προς αποφυγή πολλαπλού quote):

1) Αρχικά τη συνειδητοποίηση πως δεν υπάρχουν κοινοί ορισμοί των status. Υπάρχουν απλά προσεγγίσεις.
Υπάρχουν κοινοί ορισμοί των status, προσεγγιστικά.

2) Να γίνει κατανοητό πως δεν υπάρχουν κοινοί τρόποι συμπεριφοράς των status. Αν και υπάρχουν επιθυμίες που ομοιάζουν, κανείς δεν έχει όρεξη να κάνει ακριβώς κάτι επειδή «έτσι πρέπει βάσει αυτού που έχει δηλώσει», αν δεν το επιθυμεί ο ίδιος. Και ο ίδιος δεν έχει ποτέ τις ίδιες ακριβώς επιθυμίες με κάποιον άλλο
Δεν νομίζω να μην είναι κατανοητό αυτό σε κάποιον νοήμονα.

3) Τη μη εμφάνιση του status στο profile για όσους δεν το επιθυμούν.
Αυτό αφορά στην ομάδα διαχείρισης και ως εκ τούτου θα φροντίσω με την ευκαιρία να το μεταφέρω σε κατάλληλο σημείο. Ως χρήστης συμφωνώ μαζί σου.

 

σαφώς και τους χρειαζόμαστε, για να παρεκκλίνουμε απο αυτούς  

 

Απάντηση: Μας χρειάζονται οι «bdsm κανόνες»;

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Πάνω σ΄αυτή τη ρήση πατήσαμε οι Έλληνες για να κάνουμε δύο κυρίως πράγματα.
Να απελευθερωθούμε απ’ τούς Τούρκους
και
έπειτα να ελληνοποιήσουμε κάθε "φράγκικο χούι".
Κάπως έτσι κατορθώσαμε μία θαυμαστή γκάμα επιτευγμάτων,
που κυμαίνεται από το να πίνουμε διαφορετική κόκα-κόλα
έως το να αποβιομηχανίσουμε τον τόπο γινόμενοι γκαρσόνια.
Ήρθε και η σειρά του BDSM.
Κατεβάστε τις ταμπέλες, να σβήσουν οι ρεκλάμες,
Επανάσταση εδώ και τώρα!
Το Status να παραμείνει μόνο ως περιοδικό του Λυμπέρη.
Φαιδρά πορτοκαλέα (και άγιος ο Θεός).
Edw einai Balkania.

Ο σαδομαζοχιστικός αυτοσαρκασμός που μαστίζει αυτή την κοινωνία,
δηλαδή το γεγονός πως είμαστε τόσο μαζόχες ώστε αντί να ανατρέπουμε
τα εξώφθαλμα κακώς-αλλά σε αισχρό βαθμό- κείμενα,
κοιταζόμαστε αρειμανίως στους καθρέφτες μας και γυρνάμε πλευρό,
θα μας γλυτώσει για μία ακόμα φορά από την ξενόφερτη αλωτρίωση.
Έτσι κι’ αλλιώς τα έχουμε φέρει όλα στα μέτρα μας.
Αφού πρώτα τα εισάγουμε (επειδή δεν είμαστε σε θέση να τα παράγουμε),
μετά τα εξελληνίζουμε ως Έθνος για να δείξουμε –σε ποιους άραγε;-
πως είμαστε και ακομπλεξάριστοι.

Την τόλμη (του ανίδεου) την βλέπω.
Την αρετή όμως την ψάχνω.

Έχω μία πιο ρηξικέλευθη πρόταση να θέσω.
Να κάνουμε εξαγωγή στους κουτόφραγκους.
Για αρχή προτείνω να διεκδικήσουμε την καταγωγή του De Sade
ισχυριζόμενοι ότι ονομαζόταν Ντεσαντόπουλος, εκ Μορέως ορμώμενος και τα συναφή.
Με το ούζο και τη φέτα έπιασε, γιατί όχι κι’ εδώ;

Έπειτα θα λιαζόμαστε ευτυχείς πίνοντας ούζο στην ακροθαλασσιά,
τρώγοντας πρόβεια φέτα και μαστιγώνοντας τις σκλάβες μας με… τσαπέλες.

Όξω!!!!!
(Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ή κυρ-Γιώργης).