"Μην κατουράς σε... ξένο τοίχο"

Ειναι λαγωνικο...

 

Δεν συνηθίζω να κατουρώ σε ξένους τοίχους, ούτε εδώ, ούτε πουθενά, αν και συμφωνώ, ότι σε μία αξιολογική κλίμακα, κάποιοι τοίχοι, είναι μόνο για κατούρημα, να μην πω και για αφόδευση, δεν μου το επιτρέπει η αγωγή μου άλλωστε.

Το αν σέβεται κάποιος τους άλλους ή όχι, είναι σχεδόν αυταπόδεικτο και πάντα προφανές, από τον τρόπο που έχει επιλέξει να τοποθετείται και από τους διαλόγους που αναπτύσσει.
Ακόμη κι ο πιο σεβαστικός -ναι σεβαστικός, μ΄αρέσει η λέξη- όμως άνθρωπος έχει να διαχειριστεί την εγγενή έλλειψη σεβασμού κάποιων άλλων, την άσκοπη εριστικότητα, την ανούσια επιθετικότητα, την εμπάθεια, την αμετροέπεια, την χειραγώγηση κλπ και μπορεί να δει και κόκκινο, αν είναι άνθρωπος με πάθος εξόν από σεβαστικός.

Ουδόλως έχει σχέση κατά την γνώμη μου με το είδος του συζητητηρίου. Αυτός που έχει μάθει να κάνει καλόπιστο διάλογο φαίνεται.

Όπως φαίνεται και αυτός που μιλάει για να μιλάει, εκστομίζοντας βλακείες και ασυναρτησίες, προτείνοντας το ακραίο ως κανόνα ή παραχαράσσοντας την πραγματικότητα.

Όπως φαίνεται κι αυτός που διαχειρίζεται την επιχειρηματολογημένη άποψη με προσβολή και προσωπική επίθεση στο άτομο κι όχι στην άποψη, συνήθως ελλείψει επιχειρημάτων και λόγω μίας γενικότερης ψυχοπνευματικής ένδειας ή κατατρέχεται από κυριαρχικο-υποτακτικά σύνδρομα και στον δημόσιο διάλογο που πρέπει να μπορούμε να συζητάμε επί ίσοις όροις.

Δεν υπάρχει ασυμμετρία και συναινετική κατανομή εξουσίας στον δημόσιο διάλογο μεταξύ αγνώστων, εδώ είμαστε ομότιμοι, οι τίτλοι και οι ρόλοι είναι για τις προσωπικές μας σχέσεις ή τα νήματα ειδικού ενδιαφέροντος.

Πάρτε την άποψή μου και ξεφτιλίστε την τελείως, αν μπορείτε, κάντε την κουρέλι αν είναι διάτρητη, αν μπάζει από κάπου και επιχειρηματολογήστε πάνω σ΄αυτό.

Αλλά όχι την προσωπικότητά μου, την προσωπική μου ζωή, που τυχαίνει κάποιοι να ξέρουν, την επαγγελματική μου ιδιότητα, ή το αν είμαι ψυχίατρος, παπάς, εισαγγελέας, ή οτιδήποτε άλλο. Έχουμε όλοι δει επιθέσεις για τα παραπάνω, όπως επίσης για την ηλικία, την οικογενειακή κατάσταση, την εξωτερική εμφάνιση, την οικονομική επιφάνεια και άλλα χαριτωμένα.
Αρκετές φορές έχει υποπέσει στην αντίληψή μου -και στην δική σας φαντάζομαι, τουλάχιστον με κάποιους που έχω μιλήσει- ακόμη και φαινόμενο εκβιασμού με βάση τα παραπάνω.
Αυτό είναι επονείδιστο και κατάπτυστο -αχ Ζωίτσα μου- και πρέπει να απομονώνεται και να μην γίνεται ανεκτό από κανέναν μας.

Βέβαια παρατηρείται και το φαινόμενο να βγαίνει κάποιος σε ένα δημόσιο βήμα και να καταδικάζει με περισσή ευκολία, πράγματα που στην προσωπική του ζωή εφαρμόζει κι αν τυχαίνει τότε, εσύ, να είσαι κοινωνός ενός τέτοιου φαινομένου, μένεις και λίγο μαλάκας και λες ''ωπ μεγάλε/η, πάρτο αλλιώς, βρίσκει στην γωνία'', αλλά οκ, ας μην επεκταθώ πάνω σ΄αυτό.
Ο νοών νοείτω και σ΄αυτήν την περίπτωση, το πως και το γιατί.

Το θέμα της ανοχής στην διαφορετικότητα είναι ένα ζήτημα, που έχει συζητηθεί πολλάκις, σε πολυάριθμα νήματα, για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικά κάθε φορά κίνητρα.
Το να σέβομαι εγώ την συνειδητή επιλογή του άλλου, για μένα ανήκει στα αυτονόητα, το να προσπαθεί όμως κάποιος να μου περάσει την εξαίρεση ως κανόνα, να μου αποδείξει ότι το άσπρο είναι μαύρο και να με χλευάζει γιατί δεν το βλέπω κι εγώ ως μαύρο, αυτό δεν είναι διαφορετικότητα, είναι αταβιστική χειριστικότητα και ετσιθελισμός.

Το live and let live, ήταν το μότο μου και είναι ψηλά στις προτεραιότητες της ζωής μου, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσω να μάχομαι ενάντια στις προσπάθειες διαστρέβλωσης των εντελώς αυτονόητων και αυταπόδεικτων εννοιών και καταστάσεων, εντός και εκτός bdsm.

Ναι στην ανεκτικότητα στα βίτσια του άλλου, όποια κι αν είναι αυτά, κι αν μας μιλήσει γι αυτά και μας τα εξηγήσει, ακόμη καλύτερα, να ξεστραβωθούμε και πέρα από τον δικό μας ορίζοντα και προσανατολισμό.

Ναι στην διαφορετικότητα και στον αυτοπροσδιορισμό, αρκεί να υπάρχει μία συνέπεια στην τοποθέτηση και να μην λέμε άλλα την μία μέρα κι άλλη την άλλη (ή και την ίδια μέρα, έχει παρατηρηθεί κι αυτό), για το ίδιο θέμα.

Ο καθένας έχει δικαίωμα να πει και να κάνει ότι θέλει, αρκεί να μην προσπαθεί να πείσει κανέναν ότι αυτό είναι το σωστό.

Τα όρια για μένα και οι κόκκινες γραμμές είναι στο να βαφτίζουμε bdsm κάτι που δεν τεκμαίρεται ότι ανήκει εκεί, ούτε από προσωπική εμπειρία, ούτε από μαρτυρίες άλλων που να προέρχονται από κάποια έγκυρη πηγή.

Ο καθένας σπίτι του, στην σχέση του και στον μικρόκοσμό του μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει και να έρθει εδώ να μας το προτείνει σαν καινοτομία.

Αν σύμφωνα με τις αρχές του SSC ή του RACK είναι εφικτό, να κάτσουμε και να το συζητήσουμε, όμορφα κι ωραία, να γράψουμε ιστορία κι όλας βρε αδελφέ, τι στο καλό!

Δεν με ενοχλούν καθόλου οι ακρότητες, αρκεί να χωράνε μέσα στην προηγούμενη προϋπόθεση. Τα υπόλοιπα είναι φληναφήματα και πομφόλυγες.

 

@brenda , έχει διαφορά η βλάβη από την προσβολή.
Κανένας δε μπορεί να με προσβάλει αν εγώ δε νιώσω προσβεβλημένος. Δεν πά να λέει ότι θέλει, να ξερνάει τη χολή του, στα μούτρα του ξερνάει.
Αν όμως επιχειρήσει να με βλάψει επαγγελματικά, προσωπικά ή κοινωνικά, θα του πάρει ο διάολος τον πατέρα.

Δεν πα να βαφτίζει όποιος θέλει το κρέας ψάρι, το βδσμ βανίλα, το δεσπότη Παναγιώτη... Το δικό μου βδσμ, το δικό μου ψάρι, ξέρω τι γεύση έχουν. Κι επειδή ως άνθρωποι νοιαζόμαστε για το συνάνθρωπο, τουτέστιν δεν ανεχόμαστε ο πάσα ένας (!) να παραπληροφορεί τον κόσμο, καταθέτουμε ήρεμα την άποψή μας, που είναι η μόνη σωστή  .

Θα μου πεις, μπαρμπα Πελέα, έχεις εκραγεί ουκ ολίγες φορές για άποψη που θεωρείς ουρανομήκη μαλακία. Εσύ δηλαδή τι είσαι, ο κύριος Αλήθειας?
Αφού λοιπόν σε στολίσω με το "Μπαρμπαριά και Τούνεζι", θα σου πω: Mea Culpa...

 

Νιώθω πως όχι μόνο τον τοίχο μου έχουν κατουρήσει, άλλα στην ψυχή μου μέσα, μετά τα όσα διάβασα από κάποιους στο νήμα Όρια.
Δεν συζητώ το τι είναι νόμιμο τι όχι, δεν μου πέφτει λόγος δεν είμαι υπεύθυνη για το φόρουμ. Αλλά στο τι επιτρέπω να εκφράζεται χωρίς να τολμώ να εκφράσω την έντονη και βαθιά μου απέχθεια σαν μέλος αυτού του χώρο, αν όχι για τίποτα άλλο, για να νιώσω εγώ καλύτερα και έτσι θα προσπαθήσω να ξεσπάσω όσο ομορφότερα μπορώ, για να μην έχετε πάτημα εσείς με το δακτυλάκι έτοιμο πάνω στο report.

Μέσα μου γεννήθηκε για άλλη μια φορά ο τρόμος που βιώνει κάποιος, όταν βλέπει μεταμφιεσμένη την βαρβαρότητα να πλησιάζει, να απόκτα βασιλική φωνή και βήμα.

Έχω εξοργιστεί τόσο, που μου πήρε μια άγρυπνη νύχτα και ολάκερη την σημερινή μέρα κι ακόμα δεν λέει να ησυχάσει η ψυχή μου. Γι αυτό αποφάσισα να ξεσπάσω γράφοντας και αν δεν βγάζω νόημα, ούτε η 1η θα είμαι ούτε η τελευταία.

Προσπάθησα να βρω καταφύγιο στην Ποίηση άλλα μέσα μου το θεριό ξύπνησε, απειλούνται σημαντικές ελευθερίες μου και εγώ δεν είμαι απ αυτές που παραχωρούν χωρίς αγώνα Τ Ι Π Ο Τ Α που είναι σημαντικό. Και θέλω να μπορώ να περιγράψω το πώς φαντασιωνόμουν να με κόβουν κομματάκια και να με βιάζουν και να μην έχω ΕΔΩ ΜΕΣΑ να δώσω λόγο και να απολογηθώ. Μου επιβάλλεται να το κάνω σε όλη την υπόλοιπη μου ζωή, ένα μέρος έχουμε κάποιοι να εκφραστούμε. Ένα!!!!

Ο δειλός


Προσεκτικά μαύροι και ξανθοί
κρύβοντας τη ματιά τους,
κρύβοντας τα γούστα τους,
όλο στο πλάι, στον ίσκιο, παράμερα,-
κυκλοφορούν οι δειλοί
στη δοξασμένη από ήρωες χώρα.
Κάθε διευθυντής για το δειλό είναι κανόνι.
Ακόμα κι εμπρός σε πρόσωπα συγγενικά του
τα ματάκια ο δειλός χαμηλώνει
και τρυπώνει στο γιακά του.
Κολλάει στα χαρτάκια το μάτι,
με των ποδιών σφιγμένους τους διαβήτες:
«Να μπορούσα να καταχωνιαστώ πίσω από τη διαταγή…
να μπορούσα να κρυφτώ πίσω από την εντολή…»
Δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι άντρας ή ψάρι-
λέξη τσάμπα κανείς δεν μπορεί να του πάρει.
Που να βάλει σφραγίδα και υπογραφή!
«Μόνο να μη μ’ εκλέξουν,
μόνο να μην έχω την ευθύνη…»
Αυτί ένα μέτρο –καθόλου πιο λίγο-
στους διευθυντές ξοπίσω τρέχει,
τη γνώμη τη δική τους ν’ ακούσει,
και αύριο πρώτος να την έχει.
Αν όμως ο ανώτερος γνώμη αλλάξει,
εκείνος θ’ αφομοιώσει τη γνώμη του ανωτέρου:
-Γνώμη είναι δεν είναι γνώμη,
και δεν είναι φοβερό να τη χάσεις.-
Κλέψτε, σφάξτε κοντά του,
δεν θ’ ακούσει μήτε κλάμα μήτε θρήνο.
«Η δική μας δουλειά είναι μικρή-
εγώ αυτός καθεαυτής δεν είμαι και μεγάλος βουβός,
μα το στόμα μου είναι γεμάτο νερό,
σαν νεροχύτης ΕΑΜ’ εγώ».
Ο δειλός τυλίγεται με χαρτόνια και χαρτιά.
«Πώς να το λύσω;! Ας το κάνουν άλλοι.
Κι αν ξάφνου δεν βγει; Κι αν με καλύψουν ξαφνικά;
Κι αν ξάφνου κάνω γκάφα μεγάλη;»
Μέρα τη μέρα δένει λεπτά
τα δεσμά των πιο παράξενων γάμων-
δένει το λιοντάρι με τα’ αρνί
με τη γάτα το ποντίκι συμφιλιώνει.
Όλη μέρα την καρδούλα ο τρόμος σκεπάζει,
αφορμές για πετάρισμα-άπειρες.
Των λεωφορείων ο τροχός τον τρομάζει
και οι ανώτεροι, και η γυναίκα του, και η γρίπη.
Το συνδικάτο, ο δήμος, όσοι ζητούν δανεικά,
το νεκροταφείο, η αστυνομία, τα δάση,
τα σκυλιά, ο καιρός, το κουτσομπολιό, ο χειμώνας
και οι πρότυπες δίκες.
Τρέμει και ξαπλώνει ο πολίτης,
το τρέμουλο τη νύχτα τον τσακίζει…
Σύντροφε τι τρέμεις;
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Στο ενυδρείο θέλεις να σε βάλω;
Η επανάσταση απαιτεί, να υπάρχει
θάρρος, θάρρος, και άλλη μια φορά-
θ-ά-ρ-ρ-ο-ς.


ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
(Μετάφραση: Χρήστος Τρικαλινός)

Εγώ έχω στο μυαλό ένα άλλο bdsm στο οποίο τα άτομα που εντάσσονταν, είχαν ψάξει, είχαν διαβάσει και καυλώσει με τις 11 χιλιάδες βέργες κι αναρωτήθηκαν πως γίνεται να στάζει το μουνί ή να γίνεται ο πούτσος κάγκελο με τα ξεντερίσματα και όχι μόνο, είχαν ακουμπήσει και το Σόδομα, τα περί μπουντουάρ και Μέγα Ανατολικού, και γνώριζαν όσα δυστυχώς αγνοούν οι νεανίδες και οι νεαροί που ανατράφηκαν με την κουλτούρα του κοσμοπολιταν και των πρωινάδικων και αυτού του γαμημένου 50 αποχρώσεις που έφερε οποία και όποιον έχει την απλή ικανότητα να χύνει εδώ και όχι για να μάθει, να αναρωτηθεί, αλλά να επικρίνει και κατακρίνει το πώς καυλώνω ΕΓΩ!!!!!!!!

Και ως άλλες/οι Λουκά, να φωνάζουν για τους δαιμονισμένους που τολμούν στο σπίτι τους να καυλώνουν με μη συναινετικές, αιμομικτικές, ιεροεξεταστικές και λοιπές φαντασιώσεις και κάνουν ότι μπορούν να επιβάλουν την μετριότητα, το κόμπλεξ και την αμάθεια και βαθιά και απόλυτη έλλειψη σαδομαζοχιστικής Παιδείας και Φιλοσοφίας, όχι επειδή δεν κατάφεραν με κάνα σκονάκι να πάρουν ακαδημαϊκή μόρφωση, άλλα επειδή έχουν μυαλά στα κάγκελα και ψάχνουν πάντα για τον αόρατο εχθρό που μόνο μέσα τους υπάρχει. Κι επειδή δεν μπορούν να κάνουν κάτι γιατί τόσο τους παίρνει, θα φροντίσουν σιγά σιγά να μην απομείνει κανείς, ότι κι αν χρειαστεί να κάνουν για να το πετύχουν, που να τολμά να καυλώνει όπως γουστάρει. Τότε θα έχουν την τέλεια κοινωνία τους, μέχρι να έρθει η δίκια τους σειρά. Και θα έρθει και κανείς δεν θα σηκώσει δακτυλάκι να τους σώσει, γιατί δεν θα υπάρχει κανείς.

Καυλώνω με βιασμούς, με απαγχονισμούς, με αιματηρές εικόνες φρικτών μη συναινετικών βασανιστηρίων και αυτός είναι ο τοίχος μου, στο σπίτι που κατοικώ και αλληλεπιδρώ από το 2005.

Κι έχετε ξυπνήσει μέσα μου οργή, γιατί πάντα μου προκαλεί οργή ο φασισμός, όπως κι αν είναι καλυμμένος και ντυμένος και όσες χαριτωμενιές και κουνήματα του κώλου κι αν κάνει. Εκείνος που τολμά να κατακρίνει το πως καυλώνω εγώ ή ο οποιοσδήποτε άλλος, δεν έχει θέση σ ένα φόρουμ ελεύθερης εναλλακτικής έκφρασης.
Κι εμείς πάντα με καθυστερημένα ανακλαστικά μπροστά στην βαρβαρότητα που εκπροσωπούν όσοι την είδαν βασιλικότεροι του βασιλέως και φύλακες της ψευδοηθικής του φόρουμ, και λέμε δεν πειράζει, δεν έκαναν κακό….

Λυπάμαι βαθιά για όποιον δεν αντιλαμβάνεται το επικίνδυνο αυτού που συνέβη χθες, όχι για το πως θα το χειριστεί η διοίκηση, άλλα για το ΤΙ ΤΟΛΜΗΣΑΝ να ανοίξουν το στόμα να καταδικάσουν κάποιοι, τον 21ο αιώνα, σε μια Κοινότητα Σαδομαζοχιστών που να με πάρει και να με σηκώσει.

Ναι είμαι οργισμένη και ίσως υπερβάλλω και ίσως θα έπρεπε να με απασχολεί η εικόνα που δίνω προς τα έξω, αλλα ανάμεσα σε όλα όσα προσπαθώ να εμπεδώσω τόσα χρόνια είναι να έχω χεσμένη πατόκορφα τις απόψεις που πέρα από περιφρόνηση δεν θα έπρεπε να μου προκαλούν.
Αλλά άρχισα πλέον να νιώθω πως όλο γυρνώ το άλλο μάγουλο και ποτέ δεν υπήρξα τόσο χριστιανή.


Δεν μετανιώνω. Και όποιος έχει πρόβλημα, συστήνω το ignore γιατί εγώ δεν θα βάλω κανέναν ignore για να μπορώ κάθε μα κάθε φορά να κτυπώ τον ολοκληρωτισμό και τον ψευδοπουριτανισμό και την αλαζονεία ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ της κάθε μιας και του κάθε ενός που ΤΟΛΜΑ να θέσει εαυτό και τις γαμημένες του απόψεις και το κατά πως καταφέρνει να χύνει και με τι, ΩΣ ΤΟ ΜΕΤΡΟ βασει του οποίου οφείλουμε να μετριόμαστε και όχι απλά αυτό, αλλά να απολογούμαστε ουσιαστικά σ αυτούς που μας αποκαλούν βιαστές, επειδή και η κατανόηση της Ελληνικής τους δυσκολεύει και έχουν αδυναμία αντίληψης της διαφοράς της φαντασίωσης, από την πραγματικότητα παγιδευμένοι μέσα στην μετριότητα της ύπαρξης τους.

Στο όνομα της Δημοκρατικότητας και της δήθεν "ασφάλειας" οπού να ‘ναι θα βάλουν κάμερες και σπίτια μας, να ελέγχουν αν καυλώνουμε και χύνουμε ευπρεπώς.

Έξαλλη. Αν δεν βγάζω νόημα, είναι γιατί είμαι ΕΞΑΛΛΗ. Και 24 ώρες τώρα δεν μου πέρασε, γιατί νιώθω ΠΑΡΑΒΙΑΣΜΕΝΗ μες το ίδιο μου το σπίτι απ τους περαστικούς που εδώ βρίσκονται για να λένε και να αυτοβαυκαλίζονται πως είναι προχω και ανοιχτόμυαλοι. Και επειδή κουνάνε ότι έχουν να κουνήσουν, αποκτούν και γαλαρία από τους υπόλοιπους του σιναφιού τους, να τους βαράνε παλαμάκια και να υποστηρίζουν τα παράλογα κι ανυποστήρικτα αλλά η κοινή λογική, μόνο κοινή δεν είναι πια. Την έφαγε η εκπαίδευση και παιδεία των χαζοπεριοδικών και πρωιναδικων.

Και μην μου ξαναπεί κανείς να ηρεμίσω και μην μου πει κανείς, μα και τι έγινε λοιπόν.

Κάγκελα παντού.

Αφιερωμένα εξαιρετικά και απόψε θα μπορέσω να κοιμηθώ.

 

Τα είπαμε και κατ ιδίαν..... και φυσικά συνυπογράφω.

Μαζί σου

 

Έχω μία απορία. Αν κάποιος γράφει ιστορίες με βιασμούς, για να καυλώνουν άλλοι, το έχω κάνει, προωθεί ή όχι την κουλτούρα του βιασμού; Σε ρωτάω γιατί γνωρίζεις επί του θέματος και πάντα είχα αυτό το ηθικό δίλλημα.

 

Θα μπορούσα να σου απαντήσω εγώ @Ηλίας αλλά με τα Warnings που έλαβα τον τελευταίο καιρό για τα ελάχιστα και ολιγόλογα μηνύματα μου, φοβάμαι ν΄αναφερθώ σε τέτοια θέματα.

 

Φανταζομαι εγινε για να προστατευθουν καποιες ευαισθητες ψυχουλες που κλαιγονται αμα τους απευθυνθουν λες και ειναι ενηλικες, μια και το ότι επιτιθονται και βιαζουν τις δικες μας ψυχες επιτρέπεται. Εμεις θεωρουμαστε μαλλον ως τα δεμενα γαϊδουρια που δεν θα παμε πουθενα.


Εχουμε συζητήσει και κατ ιδίαν και είχα υπερασπιστεί τα βανιλλοτσουλα. Εκανα λάθος, είχες απόλυτο δίκιο και τώρα αφού δέχτηκα τόση βία, αποφασίζω πως εγω η καλή και ευγενική δεν θα ειμαι πλεον. Και να χω να με προσβαλλουν, εμενα που εχω βιαστεί, με τον "οικτο" τους και με την "υποστηριξη" προς εμενα με το να απαιτουν να κατεβει λογοτεχνικο κειμενο, οταν τα περι πακιστανου αφεντη ειναι εκει και κανεναν δεν ενοχλησαν ποτε, ειναι βιασμός, όπως έγραψε και ο σύντροφος χθες στο μήνυμα που έφυγε σαν άσχετο και βαρυ μαλλον. Δεν κάνει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Το να λέμε τα σύκα σύκα και την σκαφη σκάφη, δεν είναι κάτι συνηθισμένο εδώ μέσα.


Επειδη ακριβως με ακουμπα το θεμα του βιασμου πολυ προσωπικα, όπως πολλους άλλους εδω μέσα κι επειδη ακομα δουλευω με το πως να το υπερβω, κατι που διαφανηκε απο την οργη που μου γεννα και άλλα εντονα συναισθήματα, συγκρατουμαι όσο είμαι ικανή αυτή την στιγμή στο να μην τα σπασω ολα φευγοντας και κλεινοντας την πορτα σ ενα χωρο που υποστηριζει ΜΟΝΟ τα βανιλλοτσουλα, γιατι με αυτα ασχολουνται τα αλλα βανιλλοτσουλα που παιζουν τους αφεντες και τους σκλαβους και αυτα φερνουν την κινηση στο φορουμ.

Με προσβαλλει. Ως ατομο που εχω βιαστει με προσβαλλει το να ισωπεδωνουν την φρικαλεοτητα που εζησα και να ακυρωνουν αυτο που εζησα, με τον τροπο που το κανουν. Νιωθοντας να προσβαλλονται απο λογοτεχνικο κειμενο με προσβαλλει -το οποιο πηρα και διαβασα, να δω τι υπαρχει εκει που ΥΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ πως μπορει το φορουμ να ειναι υπολογο νομικά -λυπαμαι αλλα υπαρχουν πολυ πιο κραυγαλεα κειμενα που κανεις δεν πειραξε, επειδη κανενας δεν ενιωσε να τον προσβαλλουν τοσο- ανάγκασαν την διαχείριση να το κατεβάσει για να υποστηρίξουν και καλα τα "θυματα βιασμου" και να μην το δει καποιος ως προτροπη, γιατι βεβαια αυτο περιμενει ο βιαστης, να μπει στο βδσμ φορουμ να διαβασει το κειμενο του Αριοχ και να παει εκει εξω να βιασει. Γελιοτητες ειλικρινα.

Να μας πουν και ποια βιβλια πιστευουν πως πρεπει μετα να καψουμε. Και ποιες ταινιες να απαγορευσουμε. Εγω καυλωσα στο Hostel2 οταν ξεκοιλιαζαν και εκανε μπανιο η αλλη μες το αιμα. Στην πυρα κι αυτο, κι εμενα σε ασυλο για να νιωθει ασφαλης το καθε βανιλλοτσουλο, πως δεν θα μολυνθει εδω που μπηκε απο μας τους ανωμαλους.

Πως ΤΟΛΜΑΤΕ; Πως τολματε αληθεια; Ποια πλατη νιωσατε να σας προστατευει και αρχισατε την εκστρατεια εναντια σε οσα αλλοι εχουν ως ιερα με τόσο θρασος και αλαζονεια και βεβαιοτητα για το δικιο σας;

Αποχωρω προσωρινα –μην χαιρεστε πουθενα δεν θα παω, θα γραφτει η επικηδειος μου εδώ- γιατι ειλικρινα τρέμουν τα χέρια μου απο αγανακτηση που αναγκαζομαι για ΑΛΛΗ μια φορα, οπως τοτε στο νημα περι κακοποιησης, όπου μου εγινε επι προσωπικου επιθεση και όχι επίθεση σε όσα εξέφραζα, επειδή θεώρησε ο κάποιος πως έχει το δικαίωμα να με κρίνει και να κρίνει το ποια ειμαι, χωρίς να ασχοληθει διολου με την αποψη μου και μου κουνουσε το δακτυλο μες την μουρη και μου έκανε και παρατηρησεις για την προσωπικοτητα μου και μαθηματα ορθου διαλογου, ενώ ακυρωνε όσα ελεγε ο ίδιος και μου εκανε κανονικοτατο bulling και χρειαστηκα 4 συνεδριες με τον Ψ για να μπορεσω να διαχειριστω.

Όλους εσας ένα θα σας πω, πως ολοι εσεις που εκφοβιζετε στο ονομα του μη εκφοβισμου, που βιαζετε στο ονομα του μη βιασμου, ειστε υποκριτες προς τον ιδιο σας τον εαυτο, αν δεν το βλεπετε πως ειστε ολα οσα προσπαθειτε να μας πεισετε πως παλευετε να διορθωσετε και πως ειστε μερος του προβληματος που διατεινεστε πως επιθυμειτε να επιλύσετε.

Ποτέ ξανά, από κανέναν δεν θα δεχτώ σιωπηλα και ευγενικα τιποτα. Ακόμα κι αν είναι ο ίδιος ο Θεός ή όποιος την έχει δει ως τέτοιος. Και οχι δεν θελω να ανεβασω αλλες αντοχες για να μην δινω εξουσια να με επηρεαζουν όλα αυτα. Οχι ακομα. Θελω να γινω λιγο κτηνος κι εγω και να μην ειναι ολα παντα διυλισμενα απο την λογικη, ν αφησω λιγο τα ενστικτα και τα συναισθηματα ελευθερα.

Γιατί όπως ορθα ειπε ενας φίλος, με τις δικες μου αντιληψεις και αποψεις και αξιες μονο σε πρωτοχριστιανικο παραδεισο θα μπορούσα να επιβιωσω.

Κι εδώ μονο αυτό δεν είναι. Κι εγω αν κατι καταφερνω είναι να επιβιωνω και να τσακιζω τους εχθρους μου.
Αποφασισα λοιπον να επιτρεψω στον εαυτο μου να «εκτεθω».
Και θα μαθω να το απολαμβανω κιολας. Γιατί ετσι ξορκιζω εγω οσα με τρομαζουν.

Καλή Κυριακή σε όλους.

 

Α ρε @lara . Τα σέβη μου γαμω τα μουσια του Μαθουσαλιξ γαμω...

Προς τη διαχείριση: επειδή το κείμενο της lara το θέλω αν έχετε σκοπό να το σβήσετε και αυτό τουλάχιστον πείτε μας να το κάνουμε έστω ένα σκρινσοτ με την πρώτη ευκαιρία. Ευχαριστώ.

 

@lara

λεβέντισσα κι αγαπημένη υποκλίνομαι... Not in our name...

   .... Α.

 

Ομολογω πως ακομα τρεμω σαν ψαρι, αλλα φιλες μου και φιλοι μου αγαπημενοι, ειλικρινα σας ευχαριστω.
Ίσως έπρεπε να συμβει για να βρω μεσα μου επιτελους το θαρρος να μην καταπινω τα συναισθηματα αυτα αλλο τα οδυνηρα και να αντιμετωπισω μεσα μου και την κακοποιηση και τον βιασμο μου. Και να τ αφησω επιτελους πισω μου.

 

Σε καμία περίπτωση...

Η κουλτούρα του βιασμού είναι πράξεις άλλου είδους και άλλου ύφους....

Εδώ έχουμε λογοκρισία της φαντασίωσης για προληπτικούς λόγους.

Λογοκρισία σημαίνει απαγορεύω την δημοσιοποίηση της σκέψης με πρόσχημα την τάξη, την νομιμότητα και την ασφάλεια και την επιβολή της κανονικότητας όπως εγώ την ορίζω και την αντιλαμβάνομαι.

Αντικατέστησε την ηθική με το ήθος και δεν θα έχεις πλέον διλήμματα.

Το πως το κάνεις αυτό δεν μπορώ να στο εξηγήσω σε δυο γραμμές, χρειάζεσαι εκπαίδευση την οποία μπορώ να σου παρέχω κατ ιδίαν και εφόσον είσαι καλό παιδί..

Στο τέλος θα πάρεις και το "πτυχίο ήθους"... εγγυημένα πράγματα...

Φυσικά θα σου κοστίσει, δεν θα το κάνω τσάμπα, αλλά είμαι πολύ καλός σε αυτό και θα πιάσουν τόπο τα λεφτά σου...

Από εσένα θα χρειαστώ πειθαρχία, επιμέλεια και αφοσίωση και που ξέρεις... μπορεί να είσαι εσύ εκείνος που θα ξεπεράσει τον δάσκαλο...

Οι αιτήσεις λήγουν τον Σεπτέμβρη οπότε έχεις λίγο χρόνο να το σκεφτείς...

Μπορώ όμως να σου κάνω από εδώ ένα δωρεάν μάθημα περί τέχνης ως εισαγωγικό για να μην λες μετά πως δεν γνωρίζεις από τέχνη..

Ντροπή είναι να μην γνωρίζεις... δεν είναι;

Μην τρομάξεις, απλοϊκά θα τα πω..

Παρακάτω θα δεις έναν πίνακα ζωγραφικής.

Ελπίζω να γνωρίζεις τι είναι πίνακας.

Εκείνο που δεν γνωρίζεις είναι τι είναι ζωγραφική.

Ο παρακάτω πίνακας φιλοτεχνήθηκε από την Αρτεμησία Τζεντιλέσκη.

Ο πίνακας φέρει τον τίτλο "Ιουδήθ και Ολοφέρνης"

Αν παρατηρήσεις προσεκτικά τον πίνακα θα δεις μια βιαιότητα απαράμιλλη.

Η Αρτεμησία Τζεντιλέσκη είχε βιαστεί και αυτό το γνωρίζουμε οι μεταγενέστεροι πολύ καλά εξαιτίας της δίκης που αφορούσε τον βιασμό της.

Εξαιτίας αυτού του γεγονότος η Αρτεμησία Τζεντιλέσκη θύμωσε και δημιούργησε μια φαντασίωση στο μυαλουδάκι της. Νομίζω πως γνωρίζεις ως σαδιστής τι είναι φαντασίωση.

Δημιούργησε μια φαντασίωση ανομολόγητη. Να κόψει το λαρύγγι του βιαστή της.

Για να μην το κάνει μετουσίωσε τον θυμό σε ζωγραφική.

Αποτύπωσε με χρώματα την φαντασίωση της.

Και την δημοσιοποίησε.

Αυτό @Ηλίας είναι τέχνη.

Η μετουσίωση των συναισθημάτων μας είναι η τέχνη. Και για τον καλλιτέχνη αυτό είναι λύτρωση.

Από εκεί και πέρα όσοι γνωρίζουν να διακρίνουν την τέχνη κατανοούν το μεγαλείο της.

Εκείνοι που δεν γνωρίζουν βλέποντας την βιαιότητα της σκηνής κάλλιστα μπορούν να τρομάξουν και να ντελαλήσουν από εδώ και από εκεί πως ο πίνακας προσβάλλει και προτρέπει σε πράξεις βίας και αυτοδικίας.

Ένας από αυτούς, κατά δημόσια δήλωση σου, είσαι και εσύ.

Κατά δημόσια δήλωση σου από την στιγμή που εκφράζεις την αδυναμία να κατανοήσεις τι είναι τέχνη την φοβάσαι κιόλας.

Σε κατανοώ...

Η αποτύπωση των πιο σκοτεινών σημείων του εαυτού μας μέσα από την ζωγραφική, την μουσική, την λογοτεχνία, τον χορό, τον σινεμά, το θέατρο, την ποίηση, και η δημοσιοποίηση τους είναι τέχνη.

Και η τέχνη δεν λογοκρίνεται...

Μπορεί να φαντάζει πως κάποιοι εναντιωνόμαστε στο φόρουμ και στους ιερούς κανόνες του.

Αυτό είναι λάθος να το πιστεύουν κάποιοι.

Αυτό που κάνουμε ως ελεύθεροι και αυτεξούσιοι άνθρωποι είναι να εκφράσουμε την δυσαρέσκεια μας για μια ατυχή στιγμή και να ζητήσουμε να αποκατασταθεί μια κατάφωρη αδικία.

Iagos