Μουνι!!!ξυρισμενο όλο η να έχει σχέδια

Νομίζω πως πρέπει να προσέχουμε και να έχουμε όλοι μας και ξυρισμένο και καθαρό το πράμα μας πιστεύω ότι είναι πολύ πιο ωραίο όταν μία γυναίκα βλέπει ότι είμαστε περιποιημένη καθαροί είμαστε απαλή και δεν μαζεύουμε τόσο άσχημη οσμή και τόσες τρίχες

Και τα σχεδιακια είναι ωραία και το ξυρισμένο όλο είναι ωραίο πόσο μάλλον τα σχέδια τα οποια κάνουν ποιο ωραία αίσθηση και πιο κολασμένες καταστάσεις επίσης δείχνει πάρα πολύ όμορφο το μουνι

Ότι και να ναι ξυρισμένο αποτριχωμένο το μ**** θα φαίνεται πιο όμορφο

Δεν υπάρχει σταθερά ιδανικό μουνακι, εξαρτάται πως το προτιμά ο καθένας και η κάθε μια. Για εμένα το τελείως ξυρισμένο μουνακι είναι το ιδανικό για πολλούς λόγους. Αρχικά οποιαδήποτε μορφή τρίχας παραπέμπει σε εποχή, δηλ πολύ τρίχα μέχρι δεκαετία του 80, λουρίδα και σχήματα μέχρι την 2000 περίπου και μετά άτριχο. Αν όμως παραβλέψεις τις χρονολογικές παραπομπές και τις μελαγχολίες που αυτές φέρνουν , υπάρχει και η ηδονή της εικόνας και της υφής που παρέχει ένα άτριχο μουνακι και η κλειτορίδα του. Επειδή αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα και περιγραφή, για να μην κουράσω με την εκπληκτική υγρή και γευστική υφή κατά τη διάρκεια γλυψιματος ενός ατριχου μουνιού, θα κλείσω λέγοντας, ότι δεν υπάρχει τίποτα ποιο ερωτικό από μια κυρία 30 και πάνω (για τα δικά μου ενδιαφέροντα τουλάχιστον) με ένα "εφηβικό" άτριχο μουνακι

Θα συμφωνήσω μαζί σου έτσι μου αρέσει η γυναίκα η καράφλα η σχέδιο   

Αμέ ότι θες   

Μπροστά πριν τα χίλια δηλαδή;

Φυσικά δεν το συζητάμε αλλά με ότι βολεύεται και η γυναίκα δεν απαραίτητα λαιζερ ότι την βολεύει! Δηλώνω ότι οφείλω και οφείλουμε σαν Άντρες να είμαι ξυρισμένη και περιποιημένη!

 

το μουνι πρέπει να έχει τρίχες για να κρατάεi χύσια απο τους γαμίαδες και εμεισ να τα καθαρίζουμε

 

ολα ξυρισμένα. και τα δικά μου και της συντρόφου. και μάλιστα απόλαυση να ξυριζει ο ένας του άλλου .ξυρισμένα και τα 2 είναι πολύ μεγαλύτερη η απόλαυση από ολες τις απόψεις.ούτε σχέδια ούτε τίποα κατά τη γνώμη μου πάντα. ξυρισμένα και απαλά.

 

Γούστα είναι αυτά αλλά μου αρέσει και έτσι όπως το κάνεις

 

Ότι τραβάει η όρεξη σου αρκεί να θες αλλιώς γλομπος

 

Υπέροχο μουνι θα έγλυφα για ώρες σαν καραμελα

 

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αφαιρούσαν φανατικά, άνδρες και γυναίκες, κάθε τρίχα από το σώμα και το κεφάλι τους, πιθανότατα για να προφυλαχθούν από την ψείρα. Αξιοποιούσαν μάλιστα και την χαλάουα.

Στην Ελλάδα, πάλι, τα μέσα ήταν πιο πρωτόγονα. Γνωρίζουμε ότι για την αποτρίχωση χρησιμοποιούνταν τσιμπιδάκια, καυτή στάχτη ή αναμμένο κερί. Έχουμε μάλιστα και σε αγγεία παραστάσεις γυναικών γονατισμένων μπροστά σε κάποια φίλη τους, για να την αποτριχώσουν με έναν λύχνο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε, όμως, αν αυτές ήταν καθημερινές γυναίκες ή του “οριζοντίου métier” (για να θυμηθώ τον Αθανάσιο πρώην Χαλκηδόνος).

Από τον Αριστοφάνη, πάντως, γνωρίζουμε ότι το άτριχο γυναικείο σώμα εκτιμάτο ερωτικώς τα μάλα. Και όχι μόνο το γυναικείο. Η Παιδική Μούσα του Στράτωνος βρίθει επιγραμμάτων όπου με μελαγχολία ή και σκέτη αποστροφή το ποιητικό υποκείμενο διαπιστώνει ότι ο ερώμενος πια μεγάλωσε και μάλλιασε και αναπόφευκτα θα εγκαταλείψει τον εραστή του.

Από ενήλικες άνδρες, μόνο οι κίναιδοι αποτριχώνονταν, με ιδιαίτερη προτίμηση για τον πρωκτό. Πάλι στην Παλατινή Ανθολογία, διαβάζουμε σκωπτικά επιγράμματα για τα ατυχήματα που συχνά επεφύλασσε η χρήση λύχνου ή κεριού σε αυτή την ευαίσθητη περιοχή.

Ως προς το τριχωτό της κεφαλής, τα ήθη διέφεραν από τόπο σε τόπο. Οι Σπαρτιάτες, ας πούμε, κούρευαν "εν χρώ" τα παιδιά τους, αλλά μετά την ενηλικίωση άφηναν το μαλλί μακρύ και ασχολούνταν πολύ με την περιποίησή του, όπως οι 300 του Λεωνίδα την παραμονή της Μάχης των Θερμοπυλών.

Οι Αθηναίοι, από την άλλη πλευρά, ως παιδιά μέναν ακούρευτοι. Στην εφηβεία όμως έκοβαν τελετουργικά το μαλλί και το αφιέρωναν σε κάποια θεότητα. Ως ενήλικοι το άφηναν να μακρύνει και πάλι, αν και συχνά το μάζευαν στην κορυφή της κεφαλής σε κρωβύλους οι άνδρες και σε κορύμβους οι γυναίκες. Δημοφιλείς ήσαν οι κεφαλόδεσμοι κάθε λογής, καθώς και οι φρυγικοί σκούφοι.

Γνωστή παρ' αρχαίοις ήταν και η φενάκη, κοινώς καούκα.

Οι Ρωμαίοι έμαθαν το κούρεμα προς τα τέλη της Δημοκρατίας. Τότε όμως ήταν και που εκτοξεύθηκε προς τα πάνω η κόμμωση των γυναικών τους, με τα περίτεχνα χτενίσματα που αναλάμβαναν οι έμπειρες ornatrices.

Ως προς τις τρίχες του προσώπου, οι Ρωμαίοι έκαναν το αντίθετο από τους Έλληνες. Οι τελευταίοι ξυρίζονταν στα νιάτα τους και άφηναν μια πλούσια γενειάδα στα γηρατειά τους – σαν τον Τσόμσκι ένα πράγμα. Στο ματαιόδοξο Λάτιο όμως, δεν πιάναν το ξυράφι παρά αφού εμφανίζονταν οι πρώτες άσπρες τρίχες, με τα γνωστά κακά μαντάτα.

Ο Αυσόνιος στηλίτευσε σε ελεγειακά δίστιχα τους (θηλυπρεπείς, το δίχως άλλο) που για να αποτριχωθούν μπλαστρώνονταν με δρώπακα, αρχαία αλοιφή από ρητίνη και πίσσα:

Inguina quod calido levas tibi dropace, causa est:
irritant vulsas levia membra lupas.
Sed quod et elixo plantaria podice vellis
et teris incurvas pumice Clazomenas,
causa latet, bimarem nisi quod patientia morbum
appetit et tergo femina, pube vir es.

Σε μετάφραση Λεωνίδα Τρομάρα:
“Τα αχαμνά σου αποτριχώνεις με δρώπακα καυτό, και έχεις λόγο: το λείο πέος ερεθίζει τις αποτριχωμένες πόρνες. Όμως εσύ και το φυτώριο του μουλιασμένου σου πρωκτού αποτριχώνεις και τις κυρτές Κλαζομενές λειαίνεις με ελαφρόπετρα. Εδώ ποιος είναι ο λόγος; Το πάθος σου κι οι πόθοι σου έχουνε δύο πόρτες: άντρας από μπροστά, γυναίκα από πίσω”.

Θρυλική τυγχάνει επίσης η ρητορική μονομαχία του Δίωνος Χρυσοστόμου με τον Συνέσιο Κυρήνης που έγραψαν αντιστοίχως το “Κόμης Εγκώμιον” και το “Φαλάκρας Εγκώμιον”. Ο Συνέσιος (φίλος και μαθητής της Υπατίας, ο οποίος κάπως οπορτουνιστικά προτίμησε την καριέρα του επισκόπου στην Κυρηναϊκή, όπου δεν περίσσευαν οι προσοντούχοι) με εμπνευσμένα επιχειρήματα κατέδειξε τα πάθη και την κακοτυχία των “φιλοκόμων” και συνολικά έπαιξε ρόλο καταλυτικό στο empowerment των φαλακρών, για να χρησιμοποιήσω σημερινούς όρους, και την προστασία τους από τον επανατραυματισμό λόγω κακογλωσσιάς.

Στην εποχή μας. οι Κρητικοί αρέσκονται να αφήνουν μουστάκι ώστε, κατά τους κατεντρεχείς, να μοιάζουν στη μάνα τους. Στην γείτονα Τουρκία, το σχήμα του μουστακιού δηλώνει πολιτική προτίμηση: οι εθνικιστές το θέλουν σε σχήμα ημισελήνου προς τα κάτω και οι ισλαμιστές αφράτο, ενώ οι κεμαλικοί το ξυρίζουν.

Οι κουλτουριάρηδες, παρεμπιπτόντως, ήταν παντού και πάντοτε οι ίδιοι, αφού και ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς χλευάζει όσους άφηναν μούσια για να περνιούνται για φιλόσοφοι: Εἰ τὸ τρέφειν πώγωνα δοκεῖς σοφίαν περιποιεῖν, καὶ τράγος εὐπώγων αἶψ’ ὅλος ἐστὶ Πλάτων.

Οι Αρχαίοι Πέρσες, σημειωθήτω, κατσάρωναν τόσο το μαλλί, όσο και τη γενιάδα τους. Ήσαν δε, όπως και οι Ασσύριοι, βαψομαλλιάδες, αξιοποιώντας προς τούτο τη χέννα για μια αψεγάδιαστη κομοδινί απόχρωση.

Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας προτιμούν το κορακί, διότι ο Κομφούκιος κάποτε είπε ότι ο άνδρας πρέπει να αποσύρεται από τα δημόσια πράγματα, όταν ασπρίζει το μαλλί του.

Στον Οίκο των Σαούντ, όπως βλέπουμε, οι υπέργηροι πρίγκηπες βάζουν καραμπογιά και στο γένι.

Από τους Εβραίους συγκρατούμε τις μαγικές ιδιότητες της μακράς κόμης στον Σαμσών και τον μοιραίο ρόλο της στην περίπτωση του Αβεσσαλώμ.

Ανά τους λαούς και τους αιώνες, το κούρεμα “γουλί” συμβολίζει το πένθος, την υποταγή (των δούλων, των στρατιωτών κ.ο.κ.) ή την μοναστική αφιέρωση, από τον Χριστιανισμό μέχρι τον Βουδισμό. Στο Ορθόδοξο τυπικό ο ιερέας δίνει τρεις φορές το ψαλίδι στον ίδιο τον κειρόµενο µοναχό και αυτός το επιστρέφει τρεις φορές, καταδεικνύοντας την ελεύθερη βούλησή του, αλλά και τον πόθο του για το “αγγελικόν σχήμα”.

Σύμφωνα με πολύ έγκυρες βρώμες, ο μακαριστός Χριστόδουλος, μαχητής του Ελληνοχριστιανισμού που έφερε το παρωνύμιο “Μπέμπα Μπλανς” είχε κάνει ολική αποτρίχωση από τον λαιμό και κάτω. Ίσως να ήταν αυτός ένας φόρος τιμής στις αλησμόνητες πατρίδες, διότι βεβαίως όλοι οι Ανατολίτες θεωρούν αποκρουστικές τις τρίχες στη μασχάλη ή το εφηβαίο, ακόμη και για τους άνδρες.

Για την ακρίβεια, το Κοράνι επιβάλλει την αποτρίχωση αυτών των περιοχών, όπως την απαγορεύει για το πρόσωπο και τα φρύδια - ακόμη και το τριμάρισμα είναι “χαράμ”. Στο υπόλοιπο σώμα κινείται κανείς à volonté.

Οι Ινδουστές ενθαρρύνουν την αφαίρεση των τριχών. Οι Σιχ και οι Ρασταφαριανοί την απαγορεύουν. Οι Ζαϊνιστές, περισσότερο ευφάνταστοι όλων, έχουν μια τελετή καθαγιασμού στην οποία πρέπει να υπομείνεις να σου μαδάνε το κεφάλι τούφα τούφα.

Για να μην είμαστε σπισιστές, ωστόσο, ας υπογραμμίσουμε ότι η απαλλαγή από την υπερβάλλουσα τριχοφυϊα λειτουργεί ανακουφιστικά και στα ζώα. Φίλος ο οποίος παρέστη σε “κουρά” στα Σφακιά μαζί με τον Παύλο Πολάκη έχει να το λέει για τον ενθουσιασμό που είχε κυριεύσει τόσο τους ανθρώπους όσο και τα “οζά”.

Το ότι το ελληνικό Διαδίκτυο αφιερώνει στους ανέφελους καιρούς μας τόση προσοχή στα θέματα της τρίχας είναι ασφαλώς επαινετό. Όμως είναι λυπηρή η μαρτυρούμενη έλλειψη γνώσεων για τα ιστορικά συμφραζόμενα του θέματος. Το παρόν σημείωμα ευελπιστώ να καλύψει κάπως αυτό το κενό.

Σε κάθε περίπτωση, από τους αρχαίους Λατίνους μέχρι τη Λατινοπούλου ένα αόρατο νήμα συνδέει τον αγώνα της ανθρωπότητας για καλαισθησία και ευπρέπεια: Να είναι τα σώματα κοσμίως προετοιμασμένα για την έκθεση στην κοινή θέα και όχι παραμελημένα σαν των αναρχοάπλυτων ή των φεμινιστικών “ταγαριών”. Κυρίως δε για περισσότερη σαφήνεια: Να είναι άντρες οι άντρες και γυναίκες οι γυναίκες. Όπως είχε πει σε μια συνέντευξή του και ο μακαρίτης ο Ταχτσής: "Έχουμε πήξει στους ποιητές και τους πούστηδες".

Ήξερε για τι πράγμα μιλούσε – από κάθε άποψη.

Δ.Κ.

Hair by Iagos posted 4 June 2023 at 18:04

 

Ξυρισμένο εγώ το απολαμβάνω......και το γλύφω με τις ώρες....

 

Ξυρισμα ιεροτελεστία σε γυναικολογικη πολυθρονα