Μπορεί ένα Κ να μετατρέψει ένα vanilla, σε υ απλά επειδή έτσι θέλει;

Κατανοητόν.

 

Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά...
Χρησιμοποιείτε τρόπον τινά αποφατικό ορισμό της "βανίλα φύσης", ως Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "βδσμική φύση". Προφανώς κάνετε μία τεράστια γενίκευση και πολλά λογικά άλματα προς χάριν της απολύτως λογικής αδυναμίας να ορίσετε τη "βανίλα φύση". Αλλά ας το δεχτώ για να πάμε παρακάτω.

Τι εστί "βδσμική φύση"; την προσδιορίζετε ως το "υποτακτικής ψυχολογίας άτομο". Προφανώς αν υπάρχει "βδσμική φύση" αυτή θα ενυπάρχει σε όλα εν τω βδσμ άτομα και είναι γνωστό πως στο βδσμιο δεν υπάρχουν μόνο άτομα που υποτάσσονται, αλλά και άτομα που υποτάσσουν, υπάρχουν kinkies όλων των χρωμάτων και των αποχρώσεων, υπάρχουν μαζοχιστές, ενεργητικοί αλγολάγνοι, παθητικοί αλγολάγνοι, τόπιδες, σαδικοί κυρίαρχοι, φετιχιστές, πάρα πολλοί αυτοπροσδιοριζόμενοι βανίλες με σεξουαλικά ή άλλα ενδιαφέροντα κλπ.

Αν υπάρχει "βδσμική φύση" προφανώς και όλοι αυτοί δεν μπορούν να αποκλειστούν από αυτή.
Αν ωστόσο όλοι αυτοί έχουν "βδσμική φύση" με βάση το σκεπτικό σας θα έχουν και ταυτόσημη ψυχολογία, καθώς η "βδσμική φύση" είναι ψυχολογία κατ' εσάς...

Αλλά επιπλέον προκύπτει και το ακόλουθο ερώτημα από την προσπάθεια σας να ορίσετε τη "βδσμική φύση". ΕΙΝΑΙ η ψυχολογία φύση ή και το αντίστροφο; Τα ψυχικά φαινόμενα και οι εκφάνσεις τους αποτελούν απότοκο της σκέψης, της αντίληψης και της επεξεργασία προσλαμβανουσών σε συνάρτηση με τα βιώματα και την εμπειρία, όπως μάθαμε στο γυμνάσιο; ή αποτελούν μία κλειδωμένη γενετική εγγραφή και ορίζονται ως ΦΥΣΗ μας; Το ερώτημα είναι ρητορικό βεβαίως.

Συνεπώς, ό,τι αποτελεί ψυχικό φαινόμενο και αντικείμενο της ψυχολογίας δεν μπορεί να είναι φύσει επαγόμενο αλλά θέσει επαγόμενο. Φύσει επαγόμενα ψυχικά φαινόμενα αποτελούν αντικείμενο της ψυχιατρικής και φαντάζομαι ότι δεν διατείνεστε πως τα άτομα εν τω βδσμιο είναι ψυχοπαθείς...

Η υποταγή είναι στρατηγική επιλογή, σε κατάσταση εφαρμογής Ισχύος άπαντες μπορούν να καταφύγουν σε αυτή. Η υποταγή δεν είναι αυθύπαρκτη, είναι ΜΙΑ πιθανή αντίδραση στην κατισχυτική δράση. Το γεγονός ότι κάποιοι καταφεύγουν σε αυτή περισσότερο εύκολα από κάποιους άλλους ή και κάποιοι ηδονίζονται πράττοντας έτσι, δεν τους ομαδοποιεί υπό μία "ψυχολογία", αλλά καταδεικνύει τη στρατηγική τους αντίδραση έναντι της εφαρμοζόμενης ισχύος. Ιδιαίτερα για εκείνους που χρησιμοποιούν την υποταγή ηδονοληπτικά ισχύει το κλασσικό "δοκίμασα και μου άρεσε". Κι ως γνωστό μας αρέσει και μας κινητοποιεί να επαναλαμβάνουμε και να αναζητούμε ξανά συνθήκες, πρακτικές και καταστάσεις που έχουν εγγραφεί εντός μας ως ηδονικές. Η ηδονοληψία και η ηδονοθηρία είναι ΦΥΣΗ.

 

Ώπα, ώπα!
Το θέμα του νήματος είναι: "Μπορεί ένα Κ να μετατρέψει ένα vanilla, σε υ απλά επειδή έτσι θέλει;"
Χρησιμοποίησα κάποιους όρους με μια έννοια που την προσδιόρισα. Αρνούμαι να μπω σε μια διελκυστίνδα ορισμών περί "φύσης", ψυχολογίας κ.λ.π. σε ΑΥΤΟ το νήμα

Δε μπορούν άπαντες να καταφύγουν στην υποταγή, εκτός αν βρεθούμε σε στρατιωτική κατοχή και μας στείλουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εξ άλλου δε μιλάμε γενικά, αλλά για βανίλα που ένας Κ μπορεί να μετατρέψει σε υ.

 

Ένα Κ...

 

Η έννοια βανίλα είναι ένας ακόμα παράγωγο, από αυτά που παράγονται σε όλη την διάρκεια της Ιστορίας από μικρές έως μειοψηφικές ομάδες, στο σκεπτικό της συλλήβδην έως χύδην διαφοροποίησής τους από το "κρατούν/κατεστημένο κλπ, όπως υπαγορεύεται από τον πυρήνα που παράγει το αφήγημά τους με πρωταρχικό σκοπό αφ' ενός την ενίσχυση του ανήκειν των μελών τους, αφ' ετέρου την διευκόλυνση μετάδοσης μεταξ'υ τους του αφηγήματος καθ' εαυτού.

Μια δράκα "χριστιανοί" είπαν τους άλλους "εθνικούς", μια δράκα "μουσουλμάνοι" με την σειρά τους κι αυτοί τους βάφτισαν "γκιαούρ(ηδες)"', μια δράκα "κο(υ)μμουνιστές" αυτοαποκλήθηκαν μπολσόι (μεγάλο/πολύ) βαφτίζοντας συγχρόνως εκατό εκατομμύρια ηλίθιων ως μενσόι (λίγο/μοκρό), ένεκα που άμα είναι γάτα ο "αρχηγός"κάνει τη νύχτα, μέρα...

Εν προκειμένω τα τελευταία πενήντα περίπου ορίζεται ως βανίλα οποιουδήποτε σχετίζεσθαι δεν συναρτάται σε κάποιο βαθμό με μια κατά το μάλλον ή ήττον φυσιοκεντρικού χαρακτήρα αντίληψη περί επιβολής ή/και πόνου...

 

Θα έλεγα ότι μπορεί. Όχι να τον κάνει αλλά να του το βγάλει εφόσον αυτός έχει κάποια χαρακτηριστικά.

Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν θα τον κάνει Κ για αυτή.  

 

υπάρχει τουλάχιστον μία πρωτότυπη μαρτυρία στο φορουμ που επιβεβαιώνει πως αυτή η μετατροπή είναι εφικτή. στα πλαίσια της διαπιστωμένης ασάφειας, λέω εγώ.

 

Ξέρετε γιατί είπα παραπάνω στον φίλο μου τον @proteus για ένα Κ κι όχι έναν Κ;
Γιατί γίνονται ολοένα και περισσότερες κουβέντες για το ίδιο θέμα.
Πως θα υποτάξει δηλαδή ένας άνδρας μια γυναίκα.
Κι ως εδώ καλά.
Είναι θεμιτό να γίνεται μια τέτοια συζήτηση σε ένα bdsm φόρουμ όταν μιλάμε για έναν άνδρα Κ και μια γυναίκα υ.
Αν τα βρουν, ας την υποτάξει, ας κάνουν ό,τι γουστάρουν, συναινετικά (ξέρω, κάποιους τους τσούζει αυτό και το αποκαλούν "πιπίλα", τι να κάνουμε όμως, νερό σ'αυτό το κρασί δεν μπαίνει).
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ένας άντρας νομίζει πως μπορεί να υποτάξει οποιαδήποτε γυναίκα ή θεωρεί νορμάλ το να προσπαθήσει.
Γιατί αυτό δεν έχει να κάνει με το bdsm, παρά με μία αντίληψη, ένα μόρφωμα αντίληψης καλύτερα, που θεωρεί τον άνδρα ανώτερο από την γυναίκα.
Γενικά, στο σύνολο των αντιλήψεων του.
Η γυναίκα όμως δεν είναι αυτό.
Ούτε η υποτακτική γυναίκα είναι αυτό.
Κι αυτή έχει τον απόλυτο έλεγχο του αν θέλει να κυριαρχηθεί και από ποιον.
Ουδείς έχει το δικαίωμα να της το επιβάλει.
Όχι μάγκες.
Δεν σας κάνει κυρίαρχους να οδηγήσετε έναν άνθρωπο που δεν ξέρει που θέλετε να τον πάτε.
Αυτό σας κάνει σεξιστές και βαθιά μισογύνηδες, μισογυνικούς, όπως θέλετε πέστε το.

Γιατί δεν δίνετε στην γυναίκα το δικαίωμα να επιλέξει, παρά προσπαθείτε να την "παγιδεύσετε", σε κάτι που αφενός αγνοεί, αφετέρου μπορεί να μην είναι καθόλου μέσα στην φύση της.
Το έχω δει να γίνεται και είναι τραγικό.
Ή γυναίκα πάντα επιλέγει, σε κάθε τύπο σχέσης, με ποιον θα σχετιστεί.
Θα προσθέσω εδώ και το πως θα σχετιστεί.
Αλλιώς μιλάμε για παραβίαση, για κακοποίηση, για βιασμό, για ποινικά κολάσιμα πράγματα.
Αλλά πρωτίστως ηθικά κολάσιμα.
Όσο αντιφατική κι αν ακούγεται η ηθική στο bdsm, εγώ πιστεύω πως υπάρχει και πως θα έπρεπε να υπάρχει, γιατί η ηθική είναι που διαχωρίζει το συναινετικό bdsm από την κακοποίηση και καλό θα ήταν να μην το ξεχνάμε αυτό.
Αν λοιπόν υπάρχει παραβίαση της ελεύθερης βούλησης, υφαρπαγή συναίνεσης, ή παραπλάνηση, εγώ λέω πως αυτό δεν είναι bdsm.
Κι αν η πλειοψηφία θεωρεί πως είναι, τότε δεν έχω καμία θέση στους κόλπους του.
Απλά τα πράγματα.

 

Περιγράφεις μέσα σε λίγες γραμμές τα θεμέλια μίας υγιούς προσέγγισης και σχέσης. Που θα πρέπει να είναι πάντα το ζητούμενο για όλους μας. Αλλά δυστυχώς δεν είναι.

1000 like Μπρεντάκι.

 

όσοι αντιλαμβάνονται το άλλο φύλο (μαζί και το δικό τους, τον εαυτόν τους) σαν εχθρό ή αντίπαλο, δύσκολα βρίσκουν θέση οπουδήποτε, μαζί και στο βδσμ.

 

Να κάνω μια ερώτηση, από ενδιαφέρον και περιέργεια.
Ασχέτως τι γράφεται δημόσια κάποιες φορές από άρρεν Κ, όσο καιρό είστε στα πράγματα, ακούσατε να έχει υποταχθεί κάποια χωρίς να το θέλει;
Δεν αναφέρομαι σε σαδομαζοχιστικό παιχνίδι που μπορεί να πήγε στραβά ή σε λόγια θυμού που λέγονται καμία φορά, όταν η σχέση λήξει άσχημα.
Αναφέρομαι καθαρά στην υποταγή, όπως το θέσατε κι εσείς.
Το ρωτάω, επειδή θεωρώ πως ακόμα και η κατίσχυση, που τόσος ντόρος γίνεται για αυτήν, δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν υπάρχει γόνιμο έδαφος από την άλλη πλευρά.
Όπου γόνιμο έδαφος εννοώ πως η άλλη είναι δεκτική σε αυτό που της έρχεται.

(Δεν το θέτω ως θέσφατο, για αυτό και κάνω αυτή την ερώτηση.)

 

Γιατί να μην είναι;
Αυτό θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο.
Υγιείς, ξεκάθαρες, λειτουργικές σχέσεις που μας καυλώνουν, μας εμπνέουν και μας γεμίζουν.
Ό,τι μας αδειάζει, μας αρρωσταίνει και μας προσβάλλει ΠΡΕΠΕΙ να στηλιτεύεται.
Μόνο έτσι αλλάζουν οι αντιλήψεις.
Γιατί κάποιοι από τους επόμενους θα βαδίζουν στα χνάρια των προηγούμενων, εκεί είναι η δική μας ευθύνη.
Αν επιτρέψω εγώ, εσύ, ο καθένας μας να εκφράζονται ελεύθερα απόψεις περί παραπλάνησης, υφαρπαγής συναίνεσης, ψυχικής κακοποίησης και παραβίασης σε εντελώς μη συναινετικό πλαίσιο, τότε τι κάνω;
Πως βοηθάω το bdsm;
Πως το προστατεύω;
Πως δείχνω πως νοιάζεται ο ένας για τον άλλον;
Συγνώμη κιόλας, αλλά δεν βάζω τις καύλες μου πάνω από τις αξίες και τις αρχές μου.
Μπορώ να καυλώνω σε εντελώς συναινετικό πλαίσιο.
Αλλιώς θα προβληματιζόμουν με την πάρτη μου.
Όπως πιστεύω πως πρέπει να κάνει όποιος σώφρων νοιώθει έτσι.
Όχι σε κάθε μορφή μη συναινετικής βίας.
Όχι στην κακοποίηση.
Όχι στην μη συναινετική αποβανιλοποίηση.
Αυτή είναι η θέση μου.
Εντελώς όμως.