Μπορεί να υπάρξει φιλία με "πρώην"? :)

Αχ, αυτά τα κομμουνιστικά μου λες και θέλω να σε κρεββατώσω!!!    

 

Πραγματικά μεστή, ειλικρινής απάντηση. «Καλύτερα ένα κρεβάτι που ξέρεις παρά ένα κρεβάτι που δεν ξέρεις»...αυτό πως είναι φιλία ; Είναι κάτι ανάμεσα ανιαρό καυλαντισμα και ανασφάλεια, νεσπα;

Δε θέλω να σε αγχωσω, αλλά με τόσο πήδημα σε βλέπω με την μέση σου αύριο. Τοιμασου για ενέσεις     

 

Το ότι έληξε η σχέση, αναμφίβολα κάτι σημαίνει. Προφανώς  
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι ποτέ δεν φταίει μόνο ο άλλος, ο,τι κι αν έκανε, ότι τα πράγματα δεν συμβαίνουν out of the blue, ενδείξεις πάντα υπάρχουν και το να λέμε "δεν είδα/δεν γνώριζα/δεν το περίμενα" δεν ισχύει, κατά την γνώμη μου. Αυτό που ισχύει είναι το δεν ήθελα/αρνιόμουν για Χ λόγους να δω. Fair enough. Και ανθρώπινο. Αλλά γενικά αυτό που... βρέχει ανθρώπους είναι λίγο... αστείο ας το πούμε.  

 

Το φταίω από το έχω ευθύνη είναι αρκετά διαφορετικά πράγματα  
Όπως είπα και σε αυτό που κουόταρες αλλά και αμέσως παραπάνω, με λίγο διαφορετική διατύπωση είναι

 

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω ... έχω δει περιπτώσεις που ο άνθρωπος μετά τον χωρισμό δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο την περίοδο της σχέσης.επίσης ξέρω περιπτώσεις που δεν υπήρχε καμία απολύτως ένδειξη ότι απατά η λέει ψέματα και αυτά μαθεύτηκαν εκ των υστέρων.
Δεν είναι ο κανόνας φυσικά τέτοιες τοξικές περιπτώσεις αλλά υπάρχουν.

Προσωπικά μιλώντας για να απαντήσω και βιωματικα (και όχι από περιπτώσεις τρίτων που γνωρίζω και ανέφερα πιο πάνω )δεν έμεινα φίλη με κανέναν πρώην. Ο κύριος λόγος σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ότι ένας από τους δυο είχε ακόμη συναισθήματα μετά τον χωρισμό. Οπότε όποια προσπάθειά γίνοταν να κρατηθεί μία φιλική επαφή ήταν ουσιαστικά συγκεκαλυμμένη προσπάθειά /επιθυμία για επανασύνδεσή .

 

Its raining men....;;;;;;  
Αλληλούια!!!!!

 

 

O πήδος είναι ένα πράμα... Σεβαστό καθ' όλα να το θες και να κάνεις ό,τι ξες και δεν ξες για να πηδηχτείς, αλλά πήδος και ως ...αδίκημα διαρκές...
Τα κριτήρια που φκιάνουμε για οτιδήποτε είναι ένα άλλο πράμα, πιο εμείς δεν υπάρχει, είναι με απ' όλα...

Η μπαλαφάρα στην γκλάβα είναι το πιο γκαγκάν, δεν παν να λεν αυτοί που τους λέμε σοφοί, κάτι σε "μπαλαφάρα είσαι, μπαλαφάρα σε τάισαν, μπαλαφάρα θα βγάλεις, με μπαλαφάρες βαυκαλίζεσαι και με μπαλαφάρες πα να καταλάβεις το γύρω σου", στα παλιά μας τα παπούτσα εμείς, δεν προλαβαίνουμε κυρ-μαλάκα σοφέ, άει και γαμήσου, έχ'μι δουλειές να κάμουμε. Και παίρνουμε κανά τσιτάτο από τους κυρ-μαλάκες το κάνουμε καραμέλα και το λέμε, καλό ακούγεται και πιασιάρικο, έχει και "βάθος" έχει και "νόημα", άσχετα αν δεν καταλαβαίνουμε τι πα να πει, αν δεν με πιστεύετε διαβάστε τσιτάτα στα ΣουΜού πού γράφει ο πάσα ένας κι αν βρείτε κάποια σχέση με αυτά που το ίδιο άτομο λέει, δείχνει και κάνει δυο αράδες πιο κάτω, τόσοι Τούρκοι να μείνουνε, πούναι και της μοδός... Για πιο εύπεπτα διαβάστε τι κόντρα μαλακίες λένε οι πολιτικοί που ψηφίζετε, δυο μέρες μετά από τις μαλακίες που είπαν δυο μέρες πριν...
Κόβουμε κι ό,τι γουστάρουμε καταπώς μας βολεύει, λέμε και καναδυό μαλακίες για ρεκλάμα, πού θα πάει, θα κάτσει ο πήδος (τι πήδος, τι ψήφος, Λωζάνη-Κοζάνη ένα πράμα, ναι...)..?

Στην πραγματικότητα όλοι μας λίγο-πολύ ξέμε τι σόι σούργελα είμαστε, τα διαόλια μας, τ' απωθημένα μας, τις μαλακίες μας, αμέ, τους τραβάμε και μια μπαλαφάρικια παρόλα να τα ξορκίσουμε, τέτοια πούναι, και γινόμαστε πολύ κουλ, διγιότι αλλιώς δεν μας αντέχουμε ούτε λεπτό, και βγαίνουμε στην γύρα για τον περισπούδαστο πήδο, με ή χωρίς συντηρητικά και παραφερνάλια.
Τα παίρνουμε και λίγο κράνα αν ο άλλος μαλάκας μας "τσιμπήσει" ή τα χώνουμε σε κανά που τον "τσιμπάμε" εμείς, ιεραρχία της μαλακίας είναι αυτή, και πάμε γι' άλλα παρακάτω.
Άλλα παιδγιά το ψάχνουν και γαμιοντουστάνε όπου κάτσει σα τζιτζίκια, άλλα κάνουν μ'νιά και πούτσες συρμαγιά σα μυρμήγκια, είναι κι αυτά που είναι απασχολημένα γενικά, και πηδιόντουσται πλαγίως, κάτι σε "θα γυρίσει ο τροχός, θα πηδήξει κι ο φτωχός (τω πνεύματι)" τεσπά καμώνονται στο φτιάξιμο της μπαλαφάρας νάναι πολύ τσίλικια, κι ό,τι κάτσει...
Ιδού λοιπόν τα κριτήρια ιδού κι ο πήδος...
Πα να πεί ή σε "τσίμπησε" ο πιο γκαγκάν μαλάκας, ή τον "τσίμπησες" εσύ, θα την κάνεις μ' ελαφρά, ειν' άλλη πίστα "αυτοί", "γκάμε όβερ εσύ, ινσέρτ νιου κόιν" να ξαναπαίξεις την ίδια, οι δουλειές, το κόιν, δατ ιζ, που λέγαμε, ανάγκες καλύψατε, σάλτσες βάλατε, νάστε καλά και εύγε, γκουρμέ δεν βγαίνει έτσι, ό,τι κι αν λέει η μπαλαφάρα, φρόντισε ακόμα κι αν είσαι το σούργελο που διαολόστειλαν να μη το κάνεις θέμα, τζιζ, φτου κακά, πόσο ρόμπα πχια..! (Για περισσότερα ανατρέξτε σε παλαιότερα τεύχη του Gozmobolidan - https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/gozmobolidan.112615/ - )...

Αν την "ψάχνετε" παρέα, νο προμπ, έχει κι αλλού πήδους για τον καθένα ομού ή/και κεχωρισμένως. μια χαρά και τη ψάχνουμε και νοιαζόμαστε κι απ' όλα, λέμε και κανά πιπεράτο, τζετ... Απλά είναι τα πράματα...

Βέβαια από το πολύ ξόρκι υπάρχει κι η περίπτωση να χτίζεται αμφοτέρωθεν πολύ μπαλαφάρα, υπό την έποψιν -που λέγαν κι οι χουνταίοι- να λες "ουχί, διαμαρτύρομαι κι ενίσταμαι δεν είναι όλαι αι σχέσεις, ως αι έτεραι σχέσεις, διγιότι προκύπτουν εκ διαφορετικών αναγκών και ως εκ τούτου το περιεχόμενον λαμβάνει διαστάσεις αλλοτρίας και χωρεί υπό διαφορετικάς συνθήκας" κιετς...
Με την προφανή απάντηση "τι μας λέγουτι καλέ, αλλάζουτι φωνητικές χορδές όταν βογγάτε στο χέσιμο απ' όταν βογγάτε στον πήδο ή βάνετε άλλους ανά περίπτωση να βογγάνε για πάρτη σας"..?
Αλλάζει ρε το μέσα μας, το μπιλτ-ιν, που λεν κι οι μορφωμένοι, "υπό συνθήκας"..?

Παπάρια, οι σχέσεις είναι σχέσεις, είμαστε εμείς, φέις του φέις, όπως και νάναι, όπως και αν λειτουργούν, όπως και αν βιώνονται, κι οποιανού τ' αρέσει, για τση υπόλοιποι μέχρι ρολάκι στα παντρολογήματα της Ανίτας, κατά προτίμηση με γονική συναίνεση και συνοδεία για το διπλό χειροκρότημα...

 

Ναι αυτό συμβαίνει συχνά και κάποιες φορές η μόνη λύση είναι να κόψεις επικοινωνία  

Μα πέφτω από τα σύννεφα σας λέω  

 

 

+3 !

 

Όχι βρε, δεν τίθεται θέμα έχθρας.
Αυτό που προκύπτει είναι πως το να βλέπεις/μαθαίνεις ότι ένα άτομο που αυτο-προσδιορίζεται ως Κυριαρχικό, είναι τίγκα στην ανασφάλεια και φέρεται σαν 15χρονη παρθένα, ίσως να είναι διασκεδαστικό.
Αυτό που δεν είναι διασκεδαστικό (εκεί πήγαινε το: ''ίσως και όχι᾽᾽), είναι το εν λόγω άτομο να είναι πλέον ο νυν κάποιας πρώην σου.

Όπως είχε πει και κάποιος σε έτερο νήμα, στο τέλος ο καθένας παίρνει ακριβώς αυτό που του αξίζει.
Εξάλλου, όλα στη ζωή μας είναι αποφάσεις/επιλογές. Τις οποίες και οφείλουμε να ακολουθούμε.  

 

Άλλοι/ες ταιριάζουν, κι αλλοι/ες απλά συμπεθεριαζουν.

Αν είναι να χουμε επαφές με τις πρώην μας, γιατί τις κάναμε πρώην και δεν μείναμε? Κάποιος λόγος θα υπάρχει...

Απ την άλλη πλευρά, μπαίνεις σε μια νέα σχέση και νοιώθεις το εικόνισμα που χει κάνει η άλλη τον πρώην της. Στους δύο τρίτος δε χωρεί, την αφήνεις με το εικόνισμα της...

Υπάρχει όμως και μια τρίτη εκδοχή. Μπαίνεις σε μια νέα σχέση και σύντομα καταλαβαίνεις, ότι στο εν λόγω κελεπούρι, έχουν τύχει όλοι οι μαλακες, καραγκιόζηδες, ανώριμοι, γελοίοι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Όλοι? Μα όλοι? Όσο πιο γρήγορα την αφήσεις να σε στολίζει κι εσένα, που θα ρθει η σειρά σου, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, τόσο λιγότερο χρόνο, ενέργεια και σάλιο θα έχεις χάσει. Το φτηνό το κρέας το τρων οι σκύλοι, απέδειξε ότι μπορείς πολύ καλύτερα και ασ την να λέει. Όλο και κάποιος (μελλοντικός) μαλάκας, καραγκιόζης, ανώριμος, γελοίος (χασμουρητό) θα την πιστέψει.

 

Οι μοναδικές περιπτώσεις που θα μπορούσε να υπάρξει κάποια φιλική επαφή με πρώην είναι μονάχα όταν ο χωρισμός ήρθε στο πλεον χαλαρό mode, κοινή συναινέσει. Ακόμη και σ αυτές τις περιπτώσεις όμως, μονάχα όταν η αιτία χωρισμού δεν είχε κάποια σχέση με παράπονα συμπεριφοράς και λοιπά κοψοφλεβίτικα του αδιέξοδου.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, οι επαφές με πρώην, σηματοδοτούν από μια ψυχοσαδομαζοχιστική επιμονή, ταγμένη στην ελπίδα μιας επανασύνδεσης, έως ψυχαναγκασμό στα όρια της αυτοκαταστροφικότητας -κι ενδεχομένως της αυτογελοιοποίησης-