Νάρκισσοι-σχέσεις, πως μπλέξατε μαζί τους, πως να ξεμπλέξετε, αν θέλετε!

Αυτό που εννοούσα είναι ότι δεν θα δώσω άφεση αμαρτιών στον μαλακα. Και φυσικά θα περάσω αρχικά την φάση που θα ασχολούμαι και με τα λάθη του, είναι ανθρώπινο σε πρώτη φάση.

Σε δεύτερη φάση θα ξεσκιστω να αποκωδικοποιησω με καθαρό μυαλό πλεον την επιλογή μου και το γιατί έβαλα έναν μαλακά στη ζωή μου. Τι μου κάλυπτε, τι κέρδιζα, γιατί ήμουν σε πεσμένη περίοδο για να το επιτρέψω κτλ κτλ.

Στη τρίτη φάση έχω φύγει με το μυαλό μου και δεν υπάρχει επιστροφή. Όταν κλείνω πόρτες τις κλεινω δυνατά.

Τώρα, πέρα από αυτά σε προσωπικό επιπεδο και τι κουμάντο κάνει ο καθένας για τον εαυτό του δεν βρίσκω κάτι κακό στο να διαβάσουμε 1,2,3 πράγματα που να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε συμπεριφορές.
Ωραία η θεωρία να μην αυτοθυματοποιουμαστε και ότι πάντα φέρουμε ευθύνες για τις επιλογές μας αλλά έλα που η ζωή είναι πιο περίπλοκη από την θεωρία. Έλα που κάποιοι ξέρουν να το παίζουν πολύ καλά το παιχνίδι και μπορεί να την πατήσεις όταν δεν είσαι στα καλά σου. Και η ψυχολογική βία είναι υπουλη, δεν είναι τόσο ξεκάθαρη όσο η σωματική. Και αν δεν έχεις αυτοπεποίθηση πόσο εύκολο να την πατήσεις. Και τότε τι είσαι; Τι θα έλεγες σε μια φίλη σου; Λουσου την επιλογή σου τώρα γιατί τελικά γουστάρεις να σε κακοποιούν; Ποιος ξέρει τι κουβαλάει στη ψυχή της για μια τέτοια επιλογή. Κοίτα στον καθρέφτη θα της έλεγες;

 

Tα παιδιά είναι σκληρά...

Λένε τα παιδιά: η Χαρίκλεια είναι χοντρέλω, o Kωστής φοράει πατομπούκαλα γιατί είναι τύφλακας, η Άννα είναι βλαμμένο γιατί ακόμα κατουριέται πάνω της και τέτοια...
Το λέμε έλλειψη φίλτρων και όταν μας βολεύει μας αρέσει να τ' ακούμε γιατί είναι παιδιά στο κάτω - κάτω, λέμε και στο καπάκι "από παιδί κι από τρελό"...
Δηλαδή δεν ξέρουν από τακτ, δεν ξέρουν ρεβεράντζες, δεν έχουν το φινίρισμα της μαλακίας ή μη των γονιών τους (κουβαλάνε μόνο την σκέτη, τη ζόρικια, άλλο θέμα αυτό).

Μεγαλώνοντας μαθαίνουν τεσπά να λένε 'φχαρ'στώ, παρακαλώ, να μιλάνε στον πληθυντικό στους μεγαλύτερους (τρομάρα τους, των μεγαλύτερων) και άλλα τέτοια...

Μεγαλώνοντας κι άλλο, ψιλομαθαίνουν κι από μόνα τους διάφορα, να μην πιάνουν σόμπες ή καλοριφέρ, να κουλαντρίζουν γονείς και δασκάλους, να κλέβουν κανά γλυκό, να κάνουν κοπάνες, να δημιουργούν τον μικροχώρο τους, πάντα με κάποιο κόστος μικρό ή μεγάλο (τζιζ, ματάκια, χωρίς-γλυκό-μια-βδομάδα, χωρίς χαρτζιλίκι/καμιά φάπα, αμφισβήτηση της πάρτης τους εξ αιτίας της ηλικίας τους) κλπ.

Είναι πολύ ζόρικο και ξηγημένο να μας βγαίνει το παιδιάστικο σαν μεγαλώνουμε αλλ' υπό έναν όρο: Να υπηρετούμε το ζητούμενό μας ξεκάθαρα...
Πα να πεί κρατάμε το φρεσκαδούρικο παιδιάστικο, το βιμπράτο, αλλά δεν μπαίνουμε στο λούκι να χαρακτηρίζουμε την Χαρίκλεια, τον Κωστή, την Άννα κι ας τα παίρνουμε στην κράνα (διότι ξέρουμε πως με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τα παιρνουν κι αυτοί κρανίο) καθότι τα κάνουμε σκατέ-ο-λε και πάει ο επιχείρημας και η φτιάξη...
Ούτε θυμός χρειάζεται ούτε μπινελίκια ούτε παρελκυστικά ούτε το γαμημένο το ad hominem (ελληνιστί "και γιατί δεν φοράς καπέλο?") ούτε υπόγεια ούτε κάτω από τη ζώνη...

Όταν βγαίνουν δαύτα σημαίνει πως μιλάνε οι "γονείς", δηλαδή τα γαμημένα τα ζντουπηγμένα τα ορμέμφυτα, τα πεταμένα-τ' άπλυτα-τα παραπονεμένα, τα απωθημένα, τα δες κι εμέ το παλουκάρι, το έχω και γκόμενα/ο νια, νια, νια κι εσύ δεν έχεις ή δεν είναι σαν και τον/την δ'κό/κιά μ', που (μού) μιλάει κιόλας, με λίγα λόγια το ρίχνουμε στην μικροψωλομετρία, η οποία δεν έχει αναγνωριστεί (επισήμως τουλάχιστον) ως κλάδος ούτε της φυσικής ούτε της ιατρικής ούτε καν της οικονομίας.

Είναι προφανές πως με την ίδια λογική/οξυδέρκεια/παρατηρητικότητα που "τσιμπάτε" εσείς το υποτιθέμενο αδύνατο σημείο έδρασης του συνομιλήτή σας, σχεδόν πάντα και με τον ίδιον ακριβώς τρόπο, το "βλέπει" κι αυτός... Τουλάχιστον..!
Οπότε, αν το "πού πα' ρε Καραμίχαλε" σας φαίνεται υπερβολικό, τουλάχιστον δείτε το ως αντιαισθητικό...

Βεβαίως και κάποια φορά θα ξωκείλει το πράμα, ίσως και να αξίζει κάποιες φορές να ξωκείλει, αλλά ακόμα κι έτσι καλύτερα είναι να μιλάει κάποιος από καράβι που αρμενίζει παρά απο μπαταρισμένο κουφάρι πλοίου ξεβρασμένο σε καμιά παραλία κι ας είναι κι η ...Ψαρού η γκλαμουριάρα..!

Εν ολίγοις: αντιλαμβανόμαστε στα ίσια τον συνομιλητή, αποφεύγουμε να μιλάμε στους συνομιλητές που θένε να μιλάνε έτσι για να πουν κάτι, μόνο και μόνο για να ξεχαρμανιάσουμε την καύλα μας για καραμπόλες...
Κι αν έχουμε απορίες ρίχνουμε και κανά πμ...

Πάρτε κι ένα "σας αγαπώ" αλά Μαρία Αλιφέρη...

 

δεν χρειάστηκε να μάθω τίποτε από τις σούμπες.
τα έμαθα όλα διά της αλάνθαστης μεθόδου της μαλακίας.
η μαλακία είναι ασφαλής. πανηγύρι δεν υπάρχει. άμα παρω χαμπάρι οτι τέλειωσε το πανηγύρι θα κάνω απολογισμό, με τη μαλακία που με δέρνει,
και θα διαπιστώσω οτι δεν είμαι εγω ναρκισσιστής, αμ πώς; θα κάνω λογιστήριο, με κέρδη και ζημιές, και με τον κακό που δεν μου κάθησε. όχι, δεν είμαι δυστυχισμένος. οι άλλοι είναι συνομώτες με τις παρέες τους και η κύρια ασχολία τους είναι να μου δείξουν πόσο μαλάκας είμαι, γιατί δεν μαλακίζονται αρκετά όσο εγώ, δεν κατέχουν την ευλογία της μαλακίας. που είναι και το θέμα του νήματος. και δεν βγάζει ακράτητο γέλιο. ανθρώπινο.

 

Συγχαρητήρια, το έπιασες μια χαρά το θέμα και διατύπωσες με σαφήνεια το πρόβλημα.
Εντυπωσιασμένος.

Υ.Γ. : Αν πραγματικά είσαι μόνο 18 χρονών, είμαι ακόμη πιο εντυπωσιασμένος. Υπάρχει ελπίδα.

 

Ξεκάθαρη σκέψη....

 

Παλαιότερα εμφανίστηκε μια υστερία με την «αρνητική ενέργεια.» Τι φενγκ σουι, τι θετικές σκέψεις, τι λιβάνια να καίνε… απ΄όλα είχε ο ντουνιάς. Όλα πολύ καλά στημένα για να πουλήσει ο έμπορος της «θετικής ενέργειας». Χρυσές δουλειές.

Τον τελευταίο χρόνο στο διαδίκτυο έχει σκάσει η νέα υστερία… καλείται «τοξικοί άνθρωποι».

Αν πατήσετε στο διαδίκτυο «τοξικοί άνθρωποι» δεν θα το πιστεύετε τι υπάρχει.

Άπειρα site εντός της Γραικίας (Greece) αλλά και εκτός που στιγματίζουν ανθρώπους, που τρομοκρατούν ανθρώπους, που βάζουν την ταμπέλα «τοξικός» σε ανθρώπους.

Κυρίως αυτές τις δημοσιεύσεις θα τις βρείτε σε ιστότοπους που προάγουν την υποκουλτούρα, το life style, την αισθητική του πρωινάδικου και του μεσημεριανάδικου των τηλεοράσεων του κόσμου τούτου, του βάρβαρου και του απολίτιστου.

Διαβάζοντας το νήμα εδώ αντάμωσα για μια ακόμα φορά με αυτή την αισθητική.

Φυσικά εδώ δεν έχουμε τον τοξικό άνθρωπο που κρεμάμε στα μανταλάκια αλλά τον νάρκισσο.

Μπορείς εύκολα να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο τοξικό, νάρκισσο ή αρνητικό. Τον εαυτό σoυ όμως; Άραγε αντιλαμβάνεσαι εσύ που με τόση ευκολία βγάζεις το πόρισμα του τοξικού ή του νάρκισσου πότε γίνεσαι εσύ τοξικός; Μια μικρή αλλαγή στην ζωή σου, μια κούραση, μια κακή ημέρα και έχεις μεταμορφωθεί σε τοξικό. Τόσο εύκολα. Τόσο απλά. Και ο άλλος τόσο εύκολα και τόσο απλά θα σε χαρακτηρίσει, γιατί έτσι του είπε το τάδε site της δείνα ψυχοτηλεπερσόνας.

Δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να συμβαίνει στη ζωή του άλλου και το θεωρώ άδικο να τον χαρακτηρίζεις χωρίς να σκέφτεσαι πως απλά είναι και αυτός ένας άνθρωπος που απλά, ναι απλά, χρειάζεται αγάπη. Μπορεί να λέω πως χρειάζεται αγάπη ένα τέτοιο άτομο αλλά σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να τον πάρεις και σπίτι σου αν σε ενοχλεί σε έναν βαθμό. Αλλά το να σκέφτεσαι πως ένας άνθρωπος θα σου ρουφήξει την ενέργεια, θα σε ματιάσει, θα σε βλάψει είναι έξω από κάθε έννοια που ορίζει την περιβόητη εν-συν-αίσθηση, και περιορίζει το αγαθό της αλληλεγγύης.

Όταν βάζεις στο στόχαστρο τους τοξικούς και τους νάρκισσους μάντεψε τι θα γίνει.

Θα πολλαπλασιαστούν.

Όπως όταν αγόρασες το πρώτο σου αμάξι. Ξαφνικά εμφανίστηκαν πολλά ίδια σαν το δικό σου στον δρόμο. Αυτό μόνο και μόνο επειδή έστρεψες την προσοχή σου σε αυτό. Έτσι και εδώ.. αρχίζεις να βλέπεις παντού τοξικούς και νάρκισσους. Η δουλειά έχει γίνει. Ταμπουρώνεσαι στον εαυτό σου. Ο άνθρωπος μονάδα και όχι ο συλλογικός αλληλέγγυος άνθρωπος. Ποιον βολεύει κάτι τέτοιο; Ποιος θέλει τους ανθρώπους σε μοναξιά; Ποιος φοβάται το χάδι, την κατανόηση, την βοήθεια, την αλληλεγγύη; Δεν θα σας το πω… είμαι σίγουρος πως θα το βρείτε μόνοι σας.

Τοξικός μπορεί να χαρακτηριστεί ένας άνθρωπος που σε κάνει να νιώσεις άβολα. Όταν δεν μπορείς να διαχειριστείς τα συναισθήματα που σου προκαλεί. Αλλά δεν φταίει αυτός. Αλλά εσύ. Γιατί την ευθύνη του εαυτού την φέρει ο καθένας μας.

Δεν είναι λοιπόν τοξικός, νάρκισσος, μαλάκας, και δεν ξέρω τι άλλο επειδή κάνει εσένα να νιώθεις άβολα. Απλά την δουλειά του κάνει και εσύ πρέπει να κάνεις την δική σου. Που σημαίνει να παρατηρείς τα συναισθήματα που βγαίνουν να τα αποδεχτείς και να τα καταλάβεις. Αν σου κάνει αυτό το άτομο στην καθημερινότητα σου ή όχι είναι άλλη κουβέντα. Το να χαρακτηρίζεις όμως έναν άνθρωπο κάπως επειδή σου βγάζει άσχημα συναισθήματα, δεν έχει να κάνει με αυτόν αλλά μόνο με εσένα…. ΜΟΝΟ.

Δυστυχώς ο Μεσαίωνας καλά κρατεί. Μπορεί η δεισιδαιμονία, ο φόβος για τον άλλον, το κυνήγι μαγισσών να έχει γίνει πιο «πολιτισμένο» αλλά η υστερία καλά κρατεί.

Υστερία για το κακό που μας προκαλούν οι άλλοι.

Υστερία που υπάρχει εντός μιας κλίμακας που ξεκινά από τον νάρκισσο που μας επιβουλεύεται και φτάνει μέχρι το "γεγονός" πως μας ψεκάζουν.

Απ΄ όλα έχει ο μπαξές. Διαλέγεις και παίρνεις.

Γεμίσαμε υστερικούς με υφάκι ψυχολόγου.

Το να περιφέρεις όμως την μοναξιά σου κατηγορώντας τους άλλους για το κακό που σε βρήκε και έπεσες σε νάρκισσο είναι πρώτα απ΄όλα κουραστικό για εσένα…. Και μετά για τους άλλους που καλούνται να σε καταλάβουν.

Με τις υγείες σας…

Και πάνω απ΄όλα καύλα….

Iagos

 

 

Υπέροχο!!..

 

Καταπληκτικο λεξιλογιο, συνταξη κτλ...
Μονο που η βαθμολογια ειναι κατω απ την βαση....
Γιατι? Το περιεχομενο, ειναι εκτος θεματος!

 

Ποιος ακριβώς βαθμολογεί?

 

Διαβαζω ενα θεμα και αν με απασχολει και εχω να γραψω κατι σχετικο, το γραφω. Αν οχι, διαβαζω καποιο αλλο θεμα.
Την μονη υστερια που παρατηρω, ειναι αυτη η ταση να γραφουν καποιοι σχολια ασχετα με το θεμα(οπως και εγω τωρα) και οι οπαδοι αυτων να τους επικροτουν και να συνεισφερουν και εκεινοι με τα ασχετα δικα τους σχολια στην βεβηλωση του θεματος.
Τα ιδια και τα ιδια. Νισαφι που λενε.

 

Πολλά περιοδικά μιλιούνια θα έλεγα, πολλοί wannabe σαμάνοι, πολλών θρησκειών, πολιτισμών και ιατρικής, έχουν κάνει περιουσίες βασιζόμενοι στον πόνο κάποιου, στην εσωτερικη αναζήτηση αλήθειας, στο να δικαιολογήσει καταστάσεις και πράγματα που δεν θέλει ή δεν βολεύει να δει κάποιος...

Νομίζω όμως ότι το νήμα αυτό δεν έχει χαρακτήρα, πονάει κεφάλι... κόβει κεφάλι... κυνήγι μαγισσών... και πως να γίνετε ιερά εξέταση σε πέντε μαθήματα...
Πως μπλέξατε λέει, πως να ξεμπλέξετε και αν θέλετε...
Εγω αυτό διαβαζω και σε αυτό απάντησα...
Το αν γίνεται περιθωριοποίηση μιας κατηγορίας ανθρώπων, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση, όχι γενίκευση.... αντίστοιχο του μαλακομαγνητη που ανέφερε μια συμφορουμίστρια πριν... και ότι προσέχουμε για να έχουμε...

Και πάλι... οι εσωτερικοί μηχανισμοί θα πρέπει να αρχίσουν να λειτουργούν...
Ανέφερα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης στην απάντηση μου...
Άλλος θα αντιδράσει με απομόνωση, άλλος με εσωτερική αναζήτηση, άλλος θα ξεφτιλίσει τα αναγνώσματα για αυτόν τον τύπο ανθρώπου, να καλύψει όλα τα σκοτεινά σημεία, ερωτήσεις απορίες , άλλος με το να φορτωθεί με λιβάνια, αγιασμό, ματόχαντρα, σταυρούς , κομποσκοίνια.... κλπ εργαλεία εξορκισμού!!!
Εξαρτάται πάντα από τον άνθρωπο και ποσο θέλει να δει τι λάθη έχει κάνει ΚΑΙ ο ίδιος... ο βαθμός μυωπίας, πρεσβυωπίας, τυφλοποντικίασης κλπ ασθενειών της όρασης, ποικίλει και εξαρτάται πάλι από τον άνθρωπο...

Χμμμ ... ποιος περιφέρει την μοναξιά του;;;;
Ποιος κατηγορεί μόνο τους άλλους;;
Και γιατι να καλείται κάποιος να σε καταλάβει;;
Προσωπικές εμπειρίες και απόψεις αναφέρουμε... όλοι...
Αν συμφωνήσουμε, θα κουνήσουμε το κεφάλι... θα κάνουμε ένα λαικ... το πολύ να απαντήσουμε με ένα αντίστοιχο ποστ...
Αν πάλι δεν συμφωνήσουμε... θα κρατήσουμε σιγή ιχθύος ... δεν θα κάνουμε λαικ.... το πολύ να πούμε την άποψη μας, χωρίς διάθεση αφορισμού ... καταναγκασμού... και κυρίως να προσβάλουμε τον άλλο....
Νομίζω ότι οι γενικοί κανόνες διαλόγου αυτό λένε...
Τα υπόλοιπα τα βλέπω εγώ ως bullying ...
Ευχαριστώ για τον διάλογο...

 

Στέκομαι πάντα προβληματισμένος (καλή ώρα) έως που γίνομαι πύραυλος, σε νήματα που έχουν έναν κάποιο ψυχολογικό χαρακτήρα.
Έχω αρπαχτεί παλιότερα -μαλλί με μαλλί ένα πράμα, φάγαμε τα μουστάκια μας, που λένε- με καλόν φίλο, με αφορμή που είχε ανοίξει ένα νήμα με θέμα τις ψυχολογικές συνισταμένες ενός ατόμου με χ χαρακτηριστικά που βιώνει μια ψ κατάσταση και πώς το επηρρεάζει και τι να κάνει και τέτοια... Κόψαμε καλημέρες, λέμε. Ανάλογη, μα πιο διακριτική προσέγγιση/παρέμβαση είχα κάνει και προ διμήνου, αν θυμάμαι καλά σε αντίστοιχο νήμα.
(Μην το ψάχνετε, δεν έχει γίνει η συζήτηση που αναφέρω σε αυτό το φόρουμ).

Το σκεπτικό μου, όπως καταλαβαίνετε, είναι συγκεκριμένο.
Δεν ξέρεις ποιος σε διαβάζει, ρε μεγάλε, δεν ξέρεις αν αυτός που σε διαβάζει βρίσκεται σε κάποια ανάλογη φάση/κατάσταση και δεν ξέρεις πώς από οτιδήποτε γραφτεί, όσο και τεκμηριωμένο να είναι, αν θα αποτελέσει άλλοθι και αφορμή γι' αυτό το άτομο να αυτενεργήσει καθ' οιονδήποτε τρόπο, με τις όποιες συνέπειες για το ίδιο, πολλώ δε μάλλον, αν βρίσκεται σε κάποια φάση επαφής με έναν ειδικό, να τα κάνει "πουτάνα", με ακόμα βαρύτερες συνέπειες, για να το πω κομψά.

Εν προκειμένω, έχουμε μιαν απόπειρα καταγραφής ενός οδικού χάρτη, που επιχείρησε να αποτυπώσει τα χαρακτηριστικά μιας περσόνας με χ χαρακτηριστικά και ψ διόδους απεμπλοκής δια μέσου μιας στοιχειώδους διαχείρισης.
Στο όριο, για μένα μιλάω, να τραβήξω τις κοτσίδες μου, αλλά ΟΚ, από την στιγμή που παραμένει σε καταγραφή χαρακτηριστικών και μεθοδολογίας, κάτι θα προσφέρει.
Φυσικά, μέσα από τα σχόλια των συνομιλητών και των "συνομιλητών", δεν ήθελε και πολύ να ψιλοξωκείλει το πράμα, ιδιαίτερα με το που επανήλθε στο προσκήνιο πριν λίγες μέρες.

Αρχή μου είναι, να μην εμπλέκομαι επί της ουσίας σε τέτοια νήματα -αν ήταν στο χέρι μου θα τα κατέβαζα (διγιότι είμεθα και δημοκράτες άρθρωπες) παρά μόνον επί της διαδικασίας, διότι τόσο με παίρνει, τόσο κάνω και πάπαλα...
Οπότε, για μένα μιλάω και πάλι, ήταν λογικό πως ως εκ του περιεχομένου του το νήμα πληροί τις προϋποθέσεις να ξεστρατίσει με το παραμικρό.
Όπως και έγινε, με διακριτικό τρόπο οφείλω να ομολογήσω -το καλό να λέγεται, και σιγά-σιγά άρχισαν να πέφτουν κάποιες μπηχτές, κάποιες σφόλιε, κάποιοι χαρακτηρισμοί, που ως τέτοια προκαλούν συναισθηματικά αντανακλαστικά και πάει κορδόνι το πράμα.

Διαπιστώσεις, κατευναστικά σχόλια, ευγενείς αντεγκλήσεις καβάλα στις διαμορφωμένες αντιλήψεις μας για τση άλλοι δεν φελάνε, τουναντίον...
Στην καλύτερη περίπτωση προσθέτουν σε ένα κάποιο εν + δια + φέρον (για μένα μιλάω και φυσικά κρατάω τον χαρακτήρα, την ποιότητα και την προέλευση αυτού του εν + δια + φεροντος για μένα), το οποίο δεν έχει καμμιά σχέση με τα διαμειφθέντα στο παρόν νήμα.

Ένα νήμα που πολλά (και κάμποσα χρήσιμα και ωφέλιμα) γράφτηκαν, αλλά που στην πραγματικότητα θα μπορέσουν να αποδώσουν μελλοντικά μόνο στην περίπτωση που κάποιο άτομο μπορεί να αντιληφθεί σε real time και όχι ως υπόθεση εργασίας ούτε εκ των υστέρων (βεβαίως και το εκ των υστέρων είναι και αυτό χρήσιμο) και μένω εδώ.
Στην οποιαδήποτεεπαφή σε θερμό μέσο επικοινωνίας (γραπτός λόγος, τηλεφώνημα) είναι απολύτως μηδενικής συνεισφοράς.

Σάμπως μπορείτε να καταλάβετε αν φερειπείν ο οποιοσδήποτε συνομιλητής εδώ ή αλλού ή σε μια τηλεφωνική επικοινωνία, μπορεί να είναι ψιλοχοντρονάρκισσος?
Μπορεί ακόμα κι ο γράφων να είναι ένας από αυτούς και αν έχετε μάθει απόξω κι ανακατωτά τα χαρακτηριστικά, θα δείτε πως μπορεί να "κουμπώσουν" και να χαρακτηριστώ ως τέτοιος... Και νάμανε μόνον εγώ, που θα μπορούσα να χαρακτηριστώ έτσι, πάει σταδιάλα... Σε μια τέτοια επικοινωνία όλοι θα μπορουσαν. Ναι..?

Αυτά τα ...ολίγα εντ γκουντ γουάινς..!