Νάρκισσοι-σχέσεις, πως μπλέξατε μαζί τους, πως να ξεμπλέξετε, αν θέλετε!

Κάποτε η γιαγιά μου, καλή ώρα εκεί που είναι τώρα, όταν ήμουν γύρω στα 15 κι έτυχε να έχουμε μια εκ βαθέων συζήτηση μου είπε κάτι το οποίο κατάλαβα αρκετά χρόνια αργότερα.
''Αν δώσεις μια ευκαιρία σε κάποιον που θα σε πειράξει με τον οποιοδήποτε τρόπο, είναι θεμιτό. Αν το ξανακάνει και του δώσεις κι άλλη ευκαιρία, σε κάνει συνένοχο''.
Ναρκισσιστές ή όχι,θύματα ή όχι,drama queen ή όχι, μ@@@@ ή όχι, ο σεβασμός στον εαυτό μας και στους γύρω μας επιβάλλεται. Αυτά. Καλή συνέχεια Κυριακής.

 

"Έτσι ρε εξηγούνται όλα!!
Είναι Νάρκισσος!!
Μου το είπε η ψυχολόγος!!"

Έχω μείνει να κοιτάζω την 33χρονη απέναντι μου, περιμένοντας τη συνέχεια...
"Νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, δεν μπορεί να νιώσει, πιστεύει πως είναι καλύτερος από τους άλλους, προσέχει την εικόνα του ιδιαίτερα, όσο ασχολείσαι και τον έχεις θεό ασχολείται..."

Ρωτάω για ποιον μου μιλάει τόση ώρα.
Και παιρνω την απίθανη απάντηση...

Μου μιλά για έναν άνθρωπο που γνωρίζω αρκετά καλά. Έναν επιτυχημένο άντρα που έχει καταφέρει να εξασφαλιζειμε μεγάλη επιτυχία τα προς το ζειν κάνοντας αυτό που γουστάρει. Έναν άντρα που είναι στα χωρίσματα με τη γυναίκα του και που συνεχίζει να είναι εκεί για αυτήν και την κόρη τους. Έναν άντρα που παρόλη την πολύ καλή εξωτερική του εμφάνιση και το οικονομικό του στάτους, ποτέ δεν αντιμετώπισε προσβλητικά καμία από τις κοπέλες που τον πλησίαζαν ανά τα χρόνια αδιαφορώντας για την οικογενειακή του κατάσταση. Που δεν λογάριαζε κούραση προκειμένου να βοηθήσει φίλους και γνωστούς. Που είχε καταφέρει όσα ήλπιζε κι ακόμα περισσότερα μετά κόπων και βασάνων. Έναν άντρα που ήξερε τι ήθελε και δεν έκανε εκπτώσεις στα θέλω του.
Έναν άντρα τέλος που η ίδια γνώριζε για κάτι περισσότερο από 3 εβδομάδες, είχαν βρεθεί 5-6 φορές και απλά δεν του έκανε σαν άνθρωπος. Κι όταν της το είπε, με πολύ ευγενικό τρόπο ομολογουμένως, αυτή εξοργίστηκε.

Εκνευρίστηκα είναι η αλήθεια.
Γιατί γνώριζα την ιστορία της από πρώτο χέρι.

Η κοπέλα ερωτεύονταν κάθε 2 μήνες και άλλον και στην απεγνωσμένη της προσπάθεια να βρει αυτόν τον ένα, γινόταν απίστευτα φορτική και πιεστική. Τεράστιες προσδοκίες από το πουθενά που οδηγούσαν σε αντίστοιχα τεράστιες απογοητεύσεις.
Ανάγκες δικές της... Χωρισμένη με 2 παιδιά, από ένα γάμο δεκαετίας με έναν άνθρωπο 24 χρόνια μεγαλύτερό της, ήθελε να ζήσει όσα δεν έζησε. Και το ήθελε τώρα. Ήθελε τον έρωτα, το σεξ, το ενδιαφέρον, τις αγκαλιές,τα φιλιά και τις βόλτες χεράκι χεράκι. Έκλαιγε και αναρωτιόταν ποιος την έχει καταραστεί...

Αυτή η κοπέλα λοιπόν πήγε στην ψυχολόγο και της περιέγραψε από τη δική της οπτική τα γεγονότα. Και η ψυχολόγος έβγαλε το πόρισμα "Νάρκισσος".

Ηρέμησε η κοπέλα. Για λίγο καιρό. Μέχρι τον επόμενο. Όπου δεν χρειάστηκε τη βοήθεια της ψυχολόγου για να καταλήξει πως ήταν κι αυτός Νάρκισσος. Και ο επόμενος... Και ο επόμενος... Και γέμισε το νησί με νάρκισσους.

Χρειάστηκαν πολλές απογοητεύσεις και κατηγορίες προς τους άλλους για να μπορέσει να ακούσει αυτά που της λέγαμε από την αρχή. Μείνε μόνη. Μίλα και βρες τα με τον εαυτό σου. Στηριξου στα πόδια σου. Μην ψάχνεις άλλους να γεμίσουν τα κενά σου. Και πόσα άλλα...

Τα κατάφερε έως ένα βαθμό. Ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά της από διάφορους. Μιλάει με τον άνθρωπο αυτό αραιά και που. Και όλοι της είπαν το ίδιο πράγμα. Πώς ενώ ήταν και όμορφη και καλό παιδί φαίνονταν τελείως ασταθής και πως έψαχνε απλά κάποιον να κρεμαστεί πάνω του.

Αυτή είναι και η μοναδική εμπειρία που έχω όσον αφορά στο ναρκισσισμό.
Είμαι επιφυλακτική ιδιαίτερα με αυτά έκτοτε.
Τη δε άνεση με την οποία η επαγγελματίας κατέληξε σε τέτοιο συμπέρασμα δεν θα τη σχολιάσω.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω πως μπορεί κάποιος να κατηγοριοποιήσει έναν άνθρωπο, χωρίς να τον έχει παρατηρήσει τελείως αποστασιοποιημένα μέσα σε διάφορες καταστάσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και πάλι παίζεται...

Ναι μπορεί να υπάρχουν νάρκισσοι. Ναι ίσως είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθεί κανείς και να αναγνωρίσει αντικειμενικά κάποια χαρακτηριστικά, όντας ήδη εμπλεκόμενος (ερωτευμένος) με κάποιον. Νάρκισσο ή ο,τι άλλο...
Μα κάποια στιγμή πιστεύω πώς υπερτερεί το ένστικτο της επιβίωσης αν όντως πρόκειται για σχέσεις που σου κάνουν κακό.
Και ίσως οι οδηγίες να βοηθούν, ίσως να ανασυρθούν τα χαρακτηριστικά που κάποτε, κάπου διάβασες και να ανάψει το λαμπάκι.
Αλλά για να συμβεί αυτό υποθέτω πως θα πρέπει αρχικά να νιώσεις πως κάτι δεν πάει καλά.
Και το πόση διαφορά θα κάνει το πόρισμα του τι είναι ο άλλος αυτό δεν το ξέρω.
Αυτό που ξέρω είναι πως τον τρόπο τον βρίσκεις αν σε αγαπάς. Εύκολα ή δύσκολα...
Με βοήθεια ή χωρίς...
Και αποκτάς και μια εμπειρία αν όχι στο τι θέλεις, σίγουρα στο τι δεν θέλεις από τον επόμενο άνθρωπο που θα αποφασίσεις να σχετιστείς.
(Καθαρά γνώμη μου τα παραπάνω...)

 

Το νήμα πραγματεύεται τους νάρκισσους. Μπορώ να τον δεχτώ σαν όρο, σαφώς κι υπάρχει. Σαφώς υπάρχουν κι αυτοί που τρέχουν από πίσω του και που τροφοδοτούν την ωραιοπάθεια που τους δέρνει. Σαφώς υπάρχουν και τα ‘θύματα’, που δεν έχουν τη δύναμη να φύγουν από μια τέτοιου είδους σχέση. Δεν ξέρω κατά πόσο έχει ευθύνη ο νάρκισσος. Κατά την προσωπική μου άποψη, σημασία έχει ο καθένας τι όρια βάζει στον εαυτό του, αν ξέρει τι θέλει κι αν μπορεί να καταλάβει τι αξίζει να έχει στη ζωή του και τι όχι. Οι ίδιοι τα περιπλέκουμε με έννοιες, όρους κλπ.
Ομολογώ ότι αυτές τις διαγνώσεις των ψυχολόγων τις θεωρώ και λίγο ως πολύ υπερβολικές . Ακούω για την αδυναμία κάποιων να διαχειριστούν πράγματα, συναισθήματα κλπ. Τρως στραβά, έχεις κατάθλιψη. Δε θες να βγεις έξω, έχεις κατάθλιψη. Δεν μπορείς να σταυρώσεις σχέση, έχεις κατάθλιψη. Έχει περιττά κιλά έχεις έλλειψη αυτοπεποίθησης. Δεν είμαι ευτυχισμένος με τη σχέση μου, φταίει ο άλλος που δεν μου κάνει τα χατίρια. Δεν με γεμίζει η σχέση μου , φταίει ο άλλος που δε μου δίνει αυτά που θέλω άρα είναι νάρκισσος, εγωιστής, μα@@@ς κοκ. H ευκολία του σήμερα είναι ο ψυχολόγος, οι διαγνώσεις του και γενικά τα έτοιμα. Τον ψυχολόγο και τον ψυχίατρο τον δέχομαι μόνο σε νευρολογικές διαταραχές. Το να πάει κάποιος να του δώσει μια λύση για κάτι που είναι αυτονόητο….. έλεος ……..
Πού η τροφή για σκέψη;
Η ευθύνη του καθενός απέναντι στον εαυτό του, πού είναι;
Με κίνδυνο φυσικά να μου πετάξετε σάπια φρούτα και ζαρζαβατικά…
Βλέπω κοπέλες να κάνουν σχέσεις τη μια μετά την άλλη, στο τέλος τους φταίνε όλα. ΄Η να μένουν σε μια σχέση για καιρό κι όταν τελειώνει να βγαίνουν και να λένε αυτός εκείνο ή το άλλο. Αν ανήκω στον ίδιο άνθρωπο 158 χρόνια και στα 159 μου τη βαρέσει και την κάνω κατηγορώντας Τον, εμένα δε θα κατηγορήσετε; Kαι το λογικό αυτό είναι. Χρειάστηκαν τόσα χρόνια για να δω τα στραβά του, τα κακά του και τα ''εγκλήματά'' του πάνω μου; Προφανώς το ήξερα αλλά δεν ήθελα να φύγω επειδή φοβόμουν εμένα, το μέλλον, είχα βολευτεί (η καθεμία για άλλους λόγους). Δε θα στέκει ο ισχυρισμός ότι ήταν ναρκισσιστής και μου το πουλούσε καλά. Κάπου θα είχε δώσει δείγμα. Αυτός καλά έκανε κι ήταν. Εγώ τι έκανα για μένα;
Γιατί ρε κορίτσια; Εσείς δεν έχετε την ευθύνη των πράξεων σας; Πέφτετε με τα μούτρα και τυφλώνεστε. Με την πρώτη βρήκαμε τον πρίγκιπα. Κι αν αποδειχτεί βάτραχος σύμφωνα με τα δικά μας πρότυπα, να τα μπινελίκιααααα …
Αμ δεν είναι έτσι όμως. Το να γίνει μια, άντε δύο φορές το καταλαβαίνω και το δικαιολογώ. Το να υπάρχει ένα συνεχόμενο μοτίβο, όχι. Σημαίνει ότι κάτι λάθος γίνεται. Πώς διορθώνεται; Αρχίζουμε και δουλεύουμε τον εαυτό μας. Τον βάζουμε απέναντι και τον ξετινάζουμε μέχρι να βρούμε τι θέλουμε και τι έχουμε ανάγκη, και δεν κάνουμε τη μια σχέση μετά την άλλη επειδή τα αποτελέσματα θα είναι ακόμη πιο τραγικά.
Από την άλλη, είναι και κάποιοι που θέλουν να πουλήσουν μούρη ως αρχιμαστεράδες και το παίζουν σωτήρες. Δεν τους κάθεται η άλλη και βγαίνουν και λένε για αυτή που δεν είναι σκλάβα και δεν το έχει μέσα της. Αν δεν είναι έτοιμη τσούλα, δε τους κάνει. Ε, να μη το κουτσομπολέψουμε και στο φίλο μας; Να μη της βγάλουμε το όνομα; Γιατί να κουραστούμε οι ίδιοι να φτιάξουμε κατιτίς; Ε, αφού δεν μας βγήκε προχωρημένη, να μη το προσπαθήσουμε το πράγμα. Πάμε στην επόμενη που θα θρέψει τον εγωισμό μας.
Οι τύποι αυτοί θέλουν ξεπέτα και προκειμένου να το κερδίσουν μπορούν να πουλήσουν φούμαρα. Τα αγοράζει η άλλη που έχει λαχτάρα να βρει το λιμάνι της και λιώνει σα παγωτό στα λόγια του επίδοξου ‘γ@@@α’. Αυτοί οι τύποι δε διορθώνονται. Αυτοί την παθαίνουν μόνο όταν ερωτευθούν και βρουν καμιά να τους σέρνει από τη μύτη.
Παραδείγματα ουκ ολίγα.
Και να οι αντιδικίες τύπου, ‘έλα μωρέ με τη χαζή, που δεν ήθελε να κάνουμε παρτούζα’, ‘όχι, ρε, πίπα ούτε να την ακούσει’, ΄ήθελε που λες ρε να φέρω κι άλλη για παγνίδι κι η πρώην μου μου έκανε ζήλιες’, ‘ο τύπος ήθελε να με πάρει από πίσω αλλά εγώ φοβόμουν’, ‘έφερε ο βλάκας κι άλλη και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο’, ‘ δε με πήγε για καφέ, δε μου έκανε αγκαλίτσες’ μπλα μπλα μπλα. Κι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται….
Δε σου κάνει μανδάμ; Tην κάνεις ήρεμα ξεκάθαρα. Δε σου κάνει μεσιέ; Την κάνεις ήρεμα και ξεκάθαρα. Κάθεσαι, ξεκαθαρίζεις και με τον εαυτό σου ένα δυο πραγματάκια και προχωράς μπροστά. Οι πολλές οι αναλύσεις μπέρδεμα φέρνουν κι όχι ηρεμία.
Και μια επεξήγηση: Δε θέλω και δεν έχω σκοπό να θίξω το οποιοδήποτε άτομο. Είναι όμως μια πραγματικότητα που απλά αποφεύγουμε να αναφέρουμε για τους δικούς μας λόγους ο καθένας.

 

αφού μ' αυτούς καυλώνουν καρντιά μου. αυτό που είπες, φαύλος κύκλος. κι ο επόμενος μια απ τα ίδια θα είναι.

 

Αυτό. λαικ!

 

μου άρεσαν πολυ και συμφωνώ  
(Καθαρά γνώμη μου το παραπάνω)

 

Παρόλο που συμφωνώ επί της ουσίας και με την @Amoreisa και με την @anthea[C_M] να προσθέσω πως δεν χρειάζεται να βλέπουμε, στα ξεκάθαρα στην οπτική γραπτά τους, τα πράματα "'η άσπρο ή μαύρο"...
Υπάρχουν και κάμποσα γκρίζα στη μέση (όχι από τις 50 αποχρώσεις φυσικά  ) ...

Γιατί μας πιάνει καμιά φορά η ζούρλα η Ρομέικια του ασπρόμαυρου, και όταν μας γυρίσει καμιά ζαβή, λέμε πως μια τρίχα είναι η πετυχεσιά από την ξεφτίλα, ναι..?
Κοτσάρουμε κι ένα "νταξ, μωρέ" και πάμε για άλλα, διάβαζε τα ίδια...

Συμφωνώ λοιπόν με τα παιδιά που συμφώνησαν με τις δυο κοπελάρες έχοντας αυτά τα παιδιά το ποτήρι τους ούτε μισογεμάτο ούτε μισοάδειο, αλλά εντελώς στεγνό, και θα σταθώ επιφυλακτικός σε όσους το ποτήρι τους είχε λίγο ή περισσότερο πιώμα.

Δεν το λέω για να κρατήσω πισινή, χέστηκα, όπως κι ο καθένας που θα το διαβάσει και καλά θα κάνει, αλλά μεγάλο παιδί όντας, όσο νάναι δυο-τρία ψωμιά τάχω ψήσει...
Διγιότι πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μ' αυτά μού φέρνουν κρότο, και καπνίζω κιόλας...
Κι εξακολουθούν και βλέπουν ακόμα εισπράττων από φίλους και γνωστούς μπινελίκια που 9 στις 10 δεν χρησιμοποιώ γυαλιά οράσεως...

 

Tα γκρίζα στη δική μου οπτική δεν ταιριάζουν, παρά μόνο σε κάποιες περιπτώσεις. Μπορώ να καταλάβω τους χίλιους δυο λόγους που μπορεί να συμβαίνει κάτι, και πίστεψε με μπορώ να δω πολύ μέσα στο δάσος κι όχι μόνο πίσω από ένα δέντρο. Είμαι απολύτως ξεκάθαρη στο ότι θεωρώ ότι στη κάθε σχέση ο συμμετέχων είτε στην αποτυχία είτε στην επιτυχία αυτής δεν είναι μόνο ένας. Το αν υπάρχει παραπάνω χρώμα ή όχι σε ένα ποτήρι, και τι απόχρωση, έχει να κάνει καθαρά με τις επιλογές μας και το κατά πόσο μπορεί να συμβιβαστεί ο καθένας. Το θέμα είναι να μπορούμε να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας με γνώμονα το καλύτερο για μας κι όχι το χειρότερο.

 

Λεπτομέρεια, με οργανικές και παθολογικές διαταραχές δεν σε δέχεται ο ψυχολόγος και ο ψυχίατρος, σου λένε να πας σε παθολόγο κλπ.

 

Σωστό, θα το διορθώσω. Σ' ευχαριστώ.

 

Η ομορφιά της αρμονικής πολυφωνίας σε ένα νήμα/θέμα δεν είναι να ακολουθήσεις την μία ή την άλλη θέση. Αλλά να βλέπεις να στέκονται με ηρεμία όλες και να προβληματιστείς, να ακούσεις, να γνωρίσεις μια θέση διαφορετική ίσως αν είσαι τυχερός. Είναι ένας τρόπος ακόμα να γνωρίζουμε τον κόσμο. Όλοι έχουμε τους ίδιους πόνους, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ανάγκες. Ίσως κάπου κάτι μας βοηθήσει ίσως όχι, σίγουρα θα προσφέρει υλικό για σκέψη και αυτό δεν είναι λίγο.

 

Και μιας και το επαναφέραμε -Αμήν-, θα ήθελα να αποτολμήσω, με την άδεια του συζητητηρίου να απαντήσω σε ένα ερώτημα.
Έχουν οι νάρκισοι ενσυναίσθηση?
Γιατί το αντιμετώπισα σε συζητήσεις ομολογώ και όχι δια ζώσης.
Ψάχνοντας λοιπόν για την απάντηση, έπεσα πάνω στους δύο ορισμούς της ενσυναίσθησης.
Συναισθηματική vs Γνωσιακή Ενσυναίσθηση.

Στην πρώτη νιώθει κάποιος αυτά που νιώθει ο άλλος, πραγματικά, σα να συνέβαιναν στον ίδιο.
Στην δεύτερη είναι μία καθαρά εγκεφαλική διαδικασία. Μπορεί κανείς να καταλάβει τι περίπου νιώθει ο άλλος, αλλά επ΄ουδενί δεν νιώθει τα ίδια συναισθήματα. Μπορεί λοιπόν να τα κατανοήσει, αλλά επ΄ουδενί δε νοιάζεται για το αν ο άλλος βιώνει πόνο, για παράδειγμα. Δεν τον ενδιαφέρει, απλά.
Εάν κάποιος λοιπόν διαθέτει, ή έχει αναπτύξει, μέσα από την συναισθηματική λειτουργικότητά του το δεύτερο είδος, μπορεί να διανοητικοποιήσει την Ενσυναίσθησή του, ή να προσποιηθεί ότι νιώθει αυτά που νιώθει ο άλλος.
Όταν λοιπόν αυτό που συμβαίνει στον άλλον είναι κάτι που αγγίζει και τον ίδιο τον Νάρκισσο, τότε θα φανεί, μέσω της διανοητικοποίησης, ότι καταλαβαίνει. Αυτό απαντά στο ερώτημα ενός φίλου που σχολίασε:'' Δηλαδή ήταν όλα ψέμματα; Δεν με κατάλαβε ποτέ; Δεν ήταν ποτέ δίπλα μου έτσι όπως εγώ νόμιζα;''
Ήταν, με τον τρόπο της, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, αυτών της διανοητικοποιημένης, Γνωσιακής Ενσυναίσθησης.
Δεν μπορούσε άλλωστε να κάνει κάτι άλλο.
Η δεύτερη περίπτωση που συναντάται συχνά, είναι όταν δεν απειλείται η αυτοεκτίμηση του Νάρκισσου, όταν δηλαδή το πρόβλημα στο οποίο καλείται να συμπαρασταθεί, δεν έχει σχέση με τον ίδιο. Εκεί τονώνεται η αίσθηση του μεγαλείου του, οπότε μπορεί να δείξει κατανόηση, υποστήριξη και συμπόνοια, ή κάτι που μοιάζει με συμπόνοια, σε όποιον είναι γύρω του. Άλλωστε τον βοηθά σε προσωπικό επίπεδο να αισθανθεί ανώτερος, αυτό είναι και το προσωπικό του όφελος από την διαδικασία.
Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Αν δεν υπάρχει κάποιο όφελος, ο Νάρκισσος δεν εμπλέκεται.
Αν κάποιος κλαίει στον δρόμο, προφανώς συντετριμμένος από κάτι, ο γνήσια ενσυναισθητικός, μπορεί και να πάει να αγκαλιάσει ακόμη κι έναν άγνωστο, καλώς ή κακώς. Ο Νάρκισσος, όχι μόνο δεν θα το έκανε ποτέ αυτό, αλλά θα επέκρινε και τον ενσυναισθητικό ότι φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν, καθώς δεν είναι δουλειά του να παράσχει βοήθεια σε κανέναν άσχετο, όσο πηγαία και να είναι μία τέτοια αντίδραση.
Και εκεί νομίζω, μπορεί να γίνει ο διαχωρισμός, στο κομάτι της ενσυναίσθησης και πως αυτή βιώνεται και εκφράζεται.
Μπορεί να μάς μπερδέψει κάποιες φορές, αλλά καλό είναι να αναρωτηθούμε τι είδους ενσυναίσθηση δείχνουν στην καθημερινότητά τους.
Κλειδί σε όλα τα παραπάνω, είναι η ευαλωτότητα, που ο ενσυναισθητικός δεν φοβάται να εκδηλώσει, ιδιωτικά ή δημόσια, ενώ ο νάρκισσος πασχίζει με νύχια και με δόντια, ακόμη κι όταν νιώθει για κάποιον λόγο ευάλωτος, αυτό να μην το επικοινωνήσει προς τα έξω.