Νάρκισσοι-σχέσεις, πως μπλέξατε μαζί τους, πως να ξεμπλέξετε, αν θέλετε!

Δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε για τα κριτήρια.
Ας έχει ο καθένας τα δικά του. Διατήρησε και όσες αμφιβολίες γουστάρεις, μού είναι ειλικρινά και απαθώς, αδιάφορο.
Κι επειδή η υποτακτικότητά μου είναι σε εξαιρετικά χαμηλά για την εποχή επίπεδα, θα εκτιμούσα να αποφεύγεται η χρήση προστακτικών όταν μού απευθύνεστε, γιατί άνθρωπος είμαι κι εγώ και μού ανάβουν κάτι κόκκινα λαμπάκια. Ειδικά αν δεν έχω απευθυνθεί σε κάποιον ποτέ έτσι, για να το δικαιολογεί με κάποιον τρόπο.
Είμαι σίγουρη πως κι εγώ έγινα εντελώς κατανοητή και χαίρομαι που συνεννοηθήκαμε.
Ας αφήσουμε και το έρμο το νήμα να επανέλθει, επιτέλους.
Καλή μας συνέχεια...

 

Ο μόνος περιοριστικός παράγοντας που μπορεί να υπάρξει σε τέτοιου είδους θέματα είναι η βασική κατανόηση του γεγονότος πως οι όποιοι εμπλεκόμενοι συνομιλητές:

ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό να μοιράζονται το ίδιο γνωστικό αντικείμενο (ακαδημαϊκά η βιωματικά αποκτημένο)

ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό να αντιλαμβάνονται ή να κατανοούν την όποια προσέγγιση του όποιου συνομιλητή, ανεξαρτήτως των καλυτέρων προθέσεων που μπορεί να έχει ο συνομιλητής αυτός.

ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό, επίσης, να ερμηνεύσουν το όποιο (καλοπροαίρετο, να προσθέσω, όσο δεν πάει άλλο) χιούμορ, ύφος, λεκτικές "σπρωξιές", υπαινιγμούς, χουατέβα, από συνομιλητές, που έχουν αποκαταστήσει ένα στοιχειώδη μεταξύ τους κώδικα επικοινωνίας, ακόμα κι αν οι συνομιλητές αυτοί έχουν κατακτήσει την δυνατότητα συνύπαρξης και διαλέγεσθαι.

Τα παραπάνω χρειάζεται να λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν και ναι, μας αρέσει ή όχι, οδηγούν σε μια στοιχειώδη αυτολογοκρισία εν πλήρει συνειδήσει, όχι γιατί είναι καθήκον προς οποιοδήποτε παρατηρητή, αλλά διότι το επιλέγουμε για να αποφύγουμε τις όποιες επιπλοκές σε αυτόν το μέλος, φανερό ή κρυφό η κι επισκέπτη, σεβόμενοι τον εαυτό μας και τα όποια με κόπο έχουμε "κτίσει" σε μάς τους ίδιους.

Φυσικά και υπάρχουν λόγοι γι' αυτό, που εκφεύγει η απαρίθμηση και η εξήγησή τους του παρόντος, και ως καλή πρακτική (ναι, η έννοια μπορεί να είναι γλυκανάλατη) χρήσιμο είναι να αποφεύγονται οι "οξείες γωνίες" σε πιο εξειδικευμένη θεματολογία.

Εύκολο είναι, τουλάχιστον γι' αυτούς που έχουν μιαν ευχέρεια στον γραπτό λόγο και μια συσσωρευμένη μικρή ή μεγάλη πείρα και έκθεση σε ανάλογα ζητήματα...

Αν σας ακούγεται το παραπάνω σαν νουθεσία, γράψτε το καταλλήλως...

 

Εγώ δεν το κρύβω όταν μου ανάβουν τα λαμπάκια. Ούτε με εξυπναδούλες, ούτε με χαμογελάκια. Πίστεψέ με, εδώ μέσα μαθαίνει κανείς καλύτερα την διαχείριση του θυμού, από οπουδήποτε αλλού. Γιατί καταλήγεις στο τέλος σε ένα μεγαλοπρεπές:
"Βρε, δεν γαμείς, που θα χαλάσω εγώ την ζαχαρένια μου για ένα άβαταρ, για έναν αχυράνθρωπο;"
Οπότε το κέρδος είναι διπλό.
Με τον εαυτό μας αναμετριόμαστε συνήθως.
Άλλοτε κερδίζει ο καλός και άλλοτε ο κακός.
Και στο τέλος της μέρας, πριν κοιμηθούμε, κάνουμε "ταμείο".
Όλοι, ό,τι κι αν λέμε δημόσια, για χάρη της "εικόνας" μας...

 

αυτο μετραει.

 

Η προσπάθεια να σχηματοποιηθει η πολυπλοκότητα ενός ανθρώπου όχι μονο θα αποτυγχάνει διαρκώς αλλά μπορει να προκαλέσει και τραγικά αποτελέσματα
Θα προτεινα λοιπον να διερευνα κανεις τον ανθρωπο που εχει διπλα του να προσπαθει να αντιλαμβανεται τις πτυχες του καλες και κακες,χωρις να ψαχνει μονιμως σε ποια κατηγορια προβληματος εντασσεται
Είναι πολυπλοκο ΟΝ ο ανθρωπος για να χωρεσει σε μια λεξη πχ αυτος ειναι ναρκισσος (και πρεπει καπως να γλιτωσουμε απο αυτον)

Διοτι εν τελει με τετοιες ΣΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΜΠΟΥΡΔΕΣ φτασαμε εδω που φτασαμε ευρυτερα ως ανθρωποτητα. Ο «αυταρχικός» ο «τρελός» o «παρανοικός» που τον τρεμουν όλοι οι «αδύναμοι» και οι «καταπιεσμένοι» και εμείς οι καλοί που σφύζουμε από «αλληλεγγύη» και «ενσυναίσθηση» πρεπει να παμε να τον κρεμάσουμε (a.k.a.democratize them) (βλεπε και 'axis of evil') γιατι πως αλλιως θα γλιτωσουμε απο τον κινδυνο της υπαρξης του...του τοξικου...του ναρκισσου... του τεμπέλη...του επικινδυνου...

ΚΑΤΙ ΜΕΤΑΞΥ EXOTIC ΦΡΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...

 

@Entheogen

Απαντας σαν να ειναι αυτα τα πλασματα, οι ναρκισσοι, προιοντα της φαντασιας καποιων που θελουν να το παιξουν καλοι.

Σε εναν παραλληλο κοσμο που υπαρχουν αυτοι οι χωρις ενσυναισθηση ανθρωποι, δεν θα επρεπε να σχολιαστουν πιστευεις?

 

@Morfonios
Άλλο πράγμα ο σχολιασμός και άλλο πράγμα η Σπιναλόγκα.
Άλλο πράγμα γνωρίζοντας κάποιον, ν΄αναζητάς τα κουσούρια του, από τις αρετές του.
Άλλο πράγμα να επαινείς τον εραστή ή την ερωμένη για τα προσόντα του, όσο είναι μαζί σου και άλλο να τον βγάζεις ναρκισσιστή ή τοξικό, όταν σε χωρίζει.
Έχει γίνει καραμέλα πλέον, όλοι όσοι δεν μας κάθονται να χαρακτηρίζονται ναρκισσιστές, τοξικοί και αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Οι νάρκισσοι μπορεί να μην είναι προϊόντα της φαντασίας κάποιων που θέλουν να το παίξουν καλοί, όπως λες.
Σίγουρα όμως είναι πολύ λιγότεροι, από αυτούς που έχουν την τάση να φαίνονται καλοί χαρακτηρίζοντας άλλους για ναρκίσσους.
Όταν ακούς ή διαβάζεις κάποιον να χαρακτηρίζει άλλον, για νάρκισσο, ψάξε να δεις τι "τοξίνες" ή "δηλητήρια" κουβαλάει ο ίδιος.

Μια χαρά τα λέει ο @Entheogen

 

Άρα αφού παραδέχεστε ότι υπάρχουν, η διαφωνία σας είναι επί προσωπικού;

 

 
Ή αλλιως "οσο εγω μιλαω εσεις παραγγελνετεεε"

 

"Είναι απαράδεκτο να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και σε κακούς. Οι άνθρωποι είναι είτε γοητευτικοί είτε βαρετοί." O. W.

 

Ατέρμονο, δεν ξέρω τι αξία έχει μια συζήτηση που ξεκίνησε για το πως μπορεί να προστατεύονται οι άνθρωποι από τους ναρκισσιστές (έχοντας τονίσει ότι μιλάμε για τη διαταραχή) οι οποίοι όντως είναι τοξικοί για να καταλήγουμε πάλι για άλλη μια φορά να τεμαχίζουμε τον κούνουπα με βάση τα προσωπικά του καθενός (όλοι έχουμε δε λέω) για να αποδείξουμε τι?
Ότι όχι δεν είναι όλοι νάρκισσοι?
Σαφώς και δεν είναι!!!
Μην τρελαίνεστε όλοι έχουμε ναρκισσιστικά στοιχεία λάθος συναγερμό ενεργοποιείται παίδες.
Πάλι κοιτάμε το δέντρο και δε βλέπουμε το δάσος