Νάρκισσοι-σχέσεις, πως μπλέξατε μαζί τους, πως να ξεμπλέξετε, αν θέλετε!

την ακαδημια ξεχασες να ευχαριστησεις 

 

Τους δασκάλους μου και τον σκηνοθέτη επίσης... 
Αλλά πάνω απ΄όλα την μανούλα! 

 

εεεεετσι!!!
δεν πειραζει την πρωτη φορα παντα ειναι δυσκολσ χεχεχε

 

Ηδη από το ποστ #13 εχει ειπωθεί ότι ενας πραγματικος κυρίαρχος δεν θα μπορούσε να είναι ναρκισσιστής . Θα αποτύγχανε οικτρά να κυριαρχήσει .
Στις περιπτώσεις που γνωρίζω εγώ , ο νάρκισσος ''επιβάλλεται '' στο περιβάλλον του ,μέσω της αδυναμίας του ,όχι μέσω της δύναμης του . Είναι πολύ πιο εύκολο να απομυζήσεις τους γύρω σου ως θυμα που παρόλο που εχει ξεπεράσει με επιτυχία χιλια μύρια , φανταστικά συνήθως , βάσανα εξακολουθεί να ''ταλαιπωρειται '' ειτε από ''ασθένεια'' ειτε από συμπεριφορές. Είναι ο ανθρωπος που θα σας απομυζήσει όλη την ενέργεια και θα θέλει συνέχεια κι άλλο .Το '' θυμα '' ενός τέτοιου ανθρώπου δεν μπορεί να απεμπλακει εύκολα γιατί ο ναρκισσιστής τον θέτει έντεχνα σε θέση ισχύος και αρα του επιρρίπτει και όλη την ευθύνη ...Αν λοιπόν σας προκύψει ως σύντροφος φυγετε όσο πιο μακρια γίνεται .Οσο για το πως θα τον αναγνωρίσετε , έχουν ηδη ειπωθεί πολλά το σημαντικότερο όλων ,ποτέ αυτό που νιώθετε ή ότι σας συμβαίνει δεν θα έχει καμία σημασία γι αυτόν και ακόμη και αν προσποιείται πως έχει ,οι πράξεις του θα δείχνουν ως όχι .

 

πολύ ωραία. αυτό λέμε τόση ώρα. κάπου καταλήγουμε σιγά σιγά.

 

@tithon λέτε και ξαναλέτε να μην δαιμονοποιουμε τον πάσχοντα .Σωστο, μονο που στην περίπτωση του ναρκισσισμού ο πάσχων δεν είναι κάποιος που τον βλέπεις ,λες '' βρε σα να γυαλίζει το ματι του , ας τον αποφυγω ''. Στην περίπτωση του ναρκισσισμού είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσεις τον πάσχοντα και αν αυτό συμβεί αφού έχεις εμπλακεί και δεθεί συναισθηματικά ,είναι πολύ δύσκολο να απεμπλακεις .Και αν ο πάσχων είναι ο γονιος σου ,κονομάς σούπερ κληρονομιά και πολλές επισκέψεις σε ψυ ...Οπότε ,καλα τα λέτε ,όλοι κάνουμε τις επιλογές μας ,αλλά δεν είναι ολες οι επιλογές το ιδιο εύκολες και δεν αφήνουν όλες σημάδια ναι ?

 

δεν έχω ισχυριστεί οτι τα πράγματα είναι πάντα για όλους εύκολα. ακριβέστερα ισχυρίζομαι οτι για κανένα δεν είναι τίποτε εύκολο. ο καθένας αντιμετωπίζει με τους τρόπους του. ένας τρόπος είναι να αναθέσω στην μαμά μου την ευθύνη που με οδήγησε μηχανιστικά να «γίνω» ό,τι είμαι, ένας παρόμοιος είναι να φταίει η παλιοκοινωνία και το σχολείο, κι ένας παρόμοιος είναι να «μου άξιζε εμένα κάτι καλύτερο». αυτή η θλίψη εκλιπαρεί για συμπόνοια ή και επιβεβαίωση. άλλοι τρόποι είναι να αντιδράς κατά πώς σου ταιριάζει και να μην απαιτείς να σου λύνουν όλοι οι υπόλοιποι σαν να σου χρωστάνε. δεν μας παρενοχλεί όποιος δεν μας κολακεύει.

εξακολουθώ να αμφισβητώ οτι ο πάσχων από τη συγκεκριμένη διαταραχή είναι με κάποιον τρόπο ιδιαίτερα επικίνδυνος ο ίδιος. γενικά με τις διακηρύξεις ιδιαιτεροτήτων στην επικινδυνότητα είμαι επιφυλακτικός. πολλές διαταραχές και εξαρτήσεις είναι επικίνδυνες για τον πάσχοντα και το περιβάλλον του. δαιμονοποίηση είναι να αποδίδεις ιδιαιτερότητα. νομίζω πως η διαταραχή χρησιμοποιείται ως διαπόμπευση.

τέλος, ξαναλέω, οτι η σημαντικότερη σύγχυση που καλλιεργήθηκε και είναι διάχυτη -κι όχι μόνον στο φορουμ-, είναι η ανάθεση ναρκισσιστικής διαταραχής σε όποιον δεν μας έκατσε, δεν συμμορφώθηκε στην προσδοκία μας, δεν «μας συναισθάνθηκε», δεν έγινε όμοιος μας.

--

στα διασταυρούμενα νήματα, λοιπόν, διαπιστώνεται -απ' όποιον επιθυμεί να διαπιστώνει- οτι υπάρχει μεγάλη ευκολία να ταυτιζόμαστε ή να μεροληπτούμε, έστω, με όποιον προλάβει να ονομάσει τον εαυτόν του θύμα, και να εκπληττώμεθα που ζητούνται διευκρινίσεις για θύτες και θύματα, και να εξανιστάμεθα αν αμφισβητηθεί η βολικότατη θέση του θύματος, η οποία αποδίδεται συνοπτικά, εκ των προτέρων. αν ονομάσουμε κάποιον κακοποιητή και κάποιον κακοποιημένο, καθαρίζουμε.

παιδί με γονιό με διαταραχές είναι δύσκολη θέση. γονιός με παιδί με διαταραχές είναι δύσκολη θέση. ναι;
 

 

Καλώς ή κακώς η μαμά μας , η οικογένεια, το σχολείο και ότι συνέβαλε στην ανατροφή μας σε πολύ μικρές ηλικίες συμβάλουν στην διαμόρφωση της αυτοεικονας, της αυταξιας μας, τον τρόπο σκέψης μας .Για να φτασει κάποιος να αποτινάξει από πάνω του όλα αυτά και να δρα όπως του ταιριάζει χρειάζεται να κανει πολύ δρόμο με τον εαυτο του για να μην πω για κριτική σκέψη που δεν είθισται να ευδοκιμεί εύκολα.
Η επικινδυνότητα έγκειται στην δυσκολία να εντοπιστεί η διαταραχή γιατί συναισθηματικά μπορεί να ''κάψει '' κόσμο .

'' η σημαντικότερη σύγχυση που καλλιεργήθηκε και είναι διάχυτη -κι όχι μόνον στο φορουμ-, είναι η ανάθεση ναρκισσιστικής διαταραχής σε όποιον δεν μας έκατσε, δεν συμμορφώθηκε στην προσδοκία μας, δεν «μας συναισθάνθηκε», δεν έγινε όμοιος μας.''
Ειπώθηκε κατι τέτοιο στο νήμα ? Μου διέφυγε κάτι ? Σε ποιο σημείο ?
Από το να μην μεροληπτούμε υπερ όποιου λεει ότι είναι θυμα μέχρι να εξαπολύουμε επίθεση εναντίον του είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα που μπορούμε να κάνουμε.

Όχι , δεν είναι το ιδιο δύσκολη θέση .Το παιδί ειτε με διαταραχές είτε όχι , ως μια ηλικία είναι ανυπεράσπιστο και εξαρτάται από τους γονείς του. Οι γονείς ως ενήλικες εχουν ευθύνη να μάθουν ,να ενημερωθούν και να κάνουν το καλύτερο που μπορούν .

Αν δεν υπάρχει λόγος να δαιμονοποιουμε τον πάσχοντα/θύτη , σίγουρα δεν υπάρχει επίσης λόγος να δαιμονοποιουμε τον συνεξαρτόμενο / θύμα . 

 

συμβάλλουν, αλλά δεν καθορίζουν, και πάντως όχι αποσπασματικά. υπάρχουν σπάνιες και ακραίες περιπτώσεις που μπορεί και να καθορίσουν.
να μην δαιμονοποιούμε. σύμφωνοι.
θα κρατήσω μια επιφύλαξη για τα ζεύγη όπως τα διατάξατε στην τελευταία αράδα σας.
 

 

Αυτό που αναφέρετε, που ειπώθηκε και ποιος το είπε ακριβώς?
Αν έχετε την καλοσύνη κουοτάρετε τα σχετικά αποσπάσματα, να το καταλάβουμε και οι υπόλοιποι, μην τυχόν και σάς χρεωθεί ψευδής αναφορά γεγονότων ή στρέβλωση, κρίμα θα ήταν.... 

 

αλλά

 

Εδώ μάλλον έχουμε ένα βασικό πρόβλημα κατανόησης.

Γιατί αν αυτά που κουοτάρετε τα ονομάζετε ''δεν μας έκατσε, δεν συμμορφώθηκε στην προσδοκία μας, δεν «μας συναισθάνθηκε», δεν έγινε όμοιος μας'', τότε δεν μπορώ να σάς βοηθήσω, λυπάμαι.
Ή δεν λυπάμαι τόσο πολύ, το ομολογώ, να μην ψεύδομαι...
Διαπιστώνω απλά για μία ακόμη φορά πως μάς χωρίζει ένα ατέρμονο χάος στην αντίληψη.
Και αρκεί ως εδώ, όλοι καταλάβαμε αυτά που ήταν να καταλάβουμε.
Είναι οι στρεβλώσεις, που λέγαμε.