Νάρκισσοι-σχέσεις, πως μπλέξατε μαζί τους, πως να ξεμπλέξετε, αν θέλετε!

Θεωρώ, πώς όλοι έχουμε έναν εγωισμό μέσα μας, άλλοι υγιή, άλλοι δοσολογημένο και άλλοι υπερβολικό. Η πάλη του ''εγώ'' είναι διαχρονική. Δεν έxoυμε όμως όλοι ναρκισσιστικά στοιχεία. Παθολογικά στοιχεία μπορεί να ενυπάρχουν σε όλους, μεμονωμένα, δεν υπάρχει ωστόσο όπως καταλαβαίνετε, παθολογία σε όλους, ούτε διαταραχή.

 

Πολύ λυπάμαι που δεν υπάρχει Ελληνικά.

 

Δεν τα λέει άσχημα, αν ξεπεράσει κανείς την αρχική του ισοπεδωτική επιθετικότητα. Μετά την μέση λέει πιο ουσιαστικά πράγματα, αλλά κατ΄ουσία, δεν νομίζω ότι συμφωνώ με την τρολαριστική και προβοκατόρικη οπτική του, αν κι εγώ έχω μία παρόμοια οπτική, ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα για τους προσωπικούς μου λόγους. Δεν αλλάζω τους ορισμούς κατά το δοκούν όμως. Και δεν είναι πάντα ο συνεξαρτώμενος, ή ο ενσυναισθητικός pathetic, όπως τον χαρακτηρίζει, νομίζω είναι δική του εκτίμηση και ορολογία αυτή. Γενικά, δεν ξέρω σε πόση εκτίμηση μπορώ να έχω σε τύπους όπως ο Jp Sears, που διαφημίζουν τον εαυτό τους με viral βιντεάκια στο διαδίκτυο για να έχουν δεκάδες εκατομμύρια ''χτυπήματα'' και να βρίσκουν πελατάκια των 200 δολλαρίων την ώρα. Καλή η προσπάθεια να συνδυάσει το επάγγελμα του κωμικού με το life coaching και πιασιάρικη, ομολογώ, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να μην μετατρέπονται σε μίνι stand-up comedy.
Οπότε δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι με στεναχωρεί που δεν υπάρχει στα Ελληνικά. Έχει και πολύ καλύτερα βίντεο, πίστεψέ με... 

 

Εξαιρετικό!

 

Εξαιρετικο νημα. Παρομοιο ενδιαφερον και συνεπειες εχουν παντως ολες οι cluster b personality disorders..στατιστικα αν θυμαμαι καλα 1 στους 10 εχει ενα συμπλεγμα απο αυτες (σπανια υπαρχει αποκλειστικα μονο μια).

 

Ναι, έχεις δίκιο. Όλες σχετίζονται, καθώς οι πάσχοντες έχουν δυσκολία να διατηρήσουν υγιείς σχέσεις, τόσο στο οικογενειακό τους, όσο και στο φιλικό τους περιβάλλον. Η διαφορά που εντοπίζω εγώ σε ότι αφορά την ναρκισισστική διαταραχή με τις υπόλοιπες τρεις του cluster b, είναι στο πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να αποφασίσει να αποτανθεί σε κάποιον ειδικό για την διάγνωση, με δεδομένο ότι αναγνωρίζει το πρόβλημά του. Πιθανή είναι και η συνύπαρξη περισσοτέρων διαταραχών, ωστόσο αυτό είναι κομμάτι της διαγνωστικής διαδικασίας και όχι δικό μας.
Τέλος πάντων, το παρόν νήμα δεν ασχολείται με αυτό, δεν αποπειράται να κάνει διάγνωση κι ούτε έχει σκοπό να οδηγήσει τους νάρκισσους σε θεραπεία, το θέμα του νήματος είναι οι συνεξαρτώμενοι οποιουδήποτε βαθμού και η απεξάρτησή τους από τους πάσχοντες, μιας και οι narcs τείνουν να δημιουργούν εξαρτητικές σχέσεις. Και κάπου εκεί υπεισέρχεται η υποσυνείδητη σύγκριση με τις bdsm σχέσεις. Θεωρώ ότι είναι χρήσιμος ο διαχωρισμός. Ευχαριστώ θερμά για την τοποθέτηση. 

 

Το τι εκλαμβάνουμε ως επιθετικό, πιστεύω ορίζεται υποκειμενικά, από το τι κουβαλάμε μέσα μας και την αυτόματη μη ελεγχόμενη (τουλάχιστον όχι άμεσα) αντίδραση που μας προκαλεί. Εγώ π.χ. παλαιότερα, εκλάμβανα ως επιθετικά τα κείμενά σου, απέφευγα καν να σε διαβάσω, γιατί γέμιζα αρνητικά πράματα που δεν κατάφερνα να υπερβώ, όπως σου ανέφερα όταν γνωριστήκαμε αν θυμάσαι.   Με έμαθα να ξεπερνώ τις αυτόματες αντανακλαστικές αντιδράσεις και επέλεξα να μην επικεντρώνομαι στο ύφος και τις όποιες αντιδράσεις του πίθηκου μέσα μου, αυτό παίζει να ξυπνήσει στο αυτόματο, αλλά στην ουσία όσων γράφεις, για να μπορώ να παίρνω πράματα από μέσα, γιατί έκρινα και κρίνω, πως έχω τι να πάρω και μ αρέσει να παρακολουθώ τις διαδρομές του σκεπτικού σου. Έτσι προσωπικά, από τον JP σάτιρα εισπράττω, καυστική μεν, με χιούμορ δε και δεν το εισπράττω ως απορριπτικό προς τα σημεία μου που φωτίζει, αλλά ως εκφρασμένο με αποδοχή και κατανόηση για την οποία πορεία των άλλων και του σημείου που βρίσκονται την δεδομένη στιγμή.

Χρειάστηκε να μελετήσω το θέμα της ναρκισσιστικής διαταραχής λίγο, όταν βρισκόμουν και η ίδια σε περίεργη κατάσταση, αλλά και αρκετά αργότερα από άλλη σκοπιά, για να κατανοήσω πως να φερθώ σ ένα κορίτσι που φιλοξενούσα επειδή η μαμά της, με ναρκισσιστική διαταραχή ανάμεσα σ άλλα, την είχε πετάξει στους δρόμους με τα ρούχα που φορούσε και είχα ζητήσει την σχετική βιβλιογραφία από άτομα που γνώριζα πως διαθέτουν την εμπειρία και την ειδική γνώση γι αυτό και συμβουλές για το πως να συμπεριφερθώ πιο αποτελεσματικά και να μην συμβάλω άθελά μου, στο να μην μπει στον φαύλο κύκλο του να νιώθει θύμα και να χειραγωγεί ασυνείδητα τους άλλους για να επιβεβαιώνει τις αυτοπεριορίστηκες της πεποιθήσεις, οι οποίες εμπεδώθηκαν όσο μεγάλωνε και διαπαιδαγωγούταν από την μαμά, για το υπόλοιπο της ζωής της. Και της σύστησα να πάει να μιλήσει με Ψυχολόγο. Δεν είναι κάτι στο οποίο με ενδιαφέρει να εξειδικευτώ κι εφόσον υπάρχουν οι ειδικοί γι αυτό, δεν είναι απαραίτητο να το κάνω. Ο καθένας με τις ειδικότητές του. Προτιμώ να ασχοληθώ με το πως εγώ να γίνω καλύτερη. Με αγαπώ πολύ περισσότερο απ όσο αγαπώ άλλους. Αχ το είπα! Και δεν ντρέπομαι κιόλας η ξεδιάντροπη!   Κι όπως είπε ο Ζορμπάς, μακάρι να τα βγάλω πέρα με τους δικούς μου διαόλους.  

Λυπάμαι που δεν υπάρχει Ελληνικά, επειδή διάβασα πολλά, από επιστημονικές εργασίες/έρευνες, μέχρι τους αυτόκλητους σωτήρες γκουρού της ποπ ψυχολογίας, που έδωσαν ένα 3χίλιαρο και πήγαν ένα σ/κ σε 5στερο ξενοδοχείο και βγήκαν με "ειδικότητα" και εκπαιδεύουν για τους "10 τρόπους να αναγνωρίσετε έναν ναρκισσιστή", γιατί αυτός με τον δικό του μοναδικό τρόπο, καυστηριάζει το ότι σ αυτά τα "εγχειρίδια", αναφέρονται και περιγράφονται χαρακτηριστικά που πολλοί παίζει να κουβαλάμε λίγο ή πολύ. Αυτοί πιστεύω ανήκουν στο καλάθι που έβαλες τον JP και πουλάν πολύ καλύτερα τον κοπανιστό αέρα που κουβαλάνε μες τα κεφάλια τους. Αυτός κάτι έχει εκει μέσα, κατά την γνώμη μου πάντα, την οποία εννοείται απλά εκφράζω και με κανέναν τρόπο δεν προσπαθώ να επιβάλω.

Μου αρέσει επίσης στον JP το ότι έχει βιωματική προσωπική γνώση και αξιοθαύμαστη, με τα δικά μου κριτήρια, πορεία προσωπικής ανάπτυξης, διαθέτει την σπάνια αποκαλούμενη κοινή λογική και μπορεί με χιούμορ να απομονώσει το παράλογο συναίσθημα και να εξάγει λογικά συμπεράσματα, όπως και να αποκαθηλώσει πολύ έξυπνα, τις παραλογές και χαζές "διαγνωστικές" και "θεραπευτικές" παπαριές που γέμιζουν το διαδίκτυο και αρκετά μυαλά. Δεν χαϊδεύει αυτάκια, δεν σε απενοχοποιεί λέγοντάς σου πως δεν ευθύνεσαι εσύ, εσύ ένα καημένο θύμα είσαι και όλο το πρόβλημα το έχει ο κακός ναρκισσιστής. (ή ο μισογύνης κ.ο.κ.). Όποιος γουστάρει να θυματοποιείται, δικαίωμα του, σημαίνει αυτό ΕΠΙΛΕΓΕΙ, κάτι έχει ακόμα να εμπεδώσει και θα κάτσει μέχρι αυτό να συμβεί. Δικαίωμα του και σεβαστό, αλλά δεν παύει να φέρει την ευθύνη για τις επιλογές του. Και επιτέλους πρέπει να εμπεδωθεί, πως αναλαμβάνω την ευθύνη δεν σημαίνει πως φταίω! Σημαίνει πως ευθύνομαι για τις αποφάσεις που παίρνω και τις πράξεις που κάνω και τις συνέπειές τους. Εγώ αυτό το εμπέδωσα μέσα στο Ds. Εκεί αποσκοπούν πολλές πειθαρχίες/τιμωρίες. Να σκέφτομαι πριν. Να είναι λογικές αυτές οι σκέψεις και να έχω υπόψη τις συνέπειες των επιλογών μου. Κι ήταν δύσκολο μάθημα για κάποια τόσο συναισθηματική και ευαίσθητη και κλαψομούνα και παραπονιάρα σαν εμένα, και έτσι δημιούργησα μερικές δικλείδες ασφαλείας και τις ενεργοποιώ μόλις νιώσω πως ο πίθηκος παει να ξεφύγει. Ένας τρόπος είναι πως μου επιβάλλω να κάνω παύση. ικανοποιητική, να περνά χρόνος για να μπορέσει να επανέλθει η όποια ικανότητας λογικής ανάλυσης. (if ever.   ) και εξέτασης του τι πραγματικά συμβαίνει και όχι τι τα συναισθήματα μου επιτρέπουν να διακρίνω πως τάχα μου συμβαίνει, για να με ξεγελάσουν και να με κρατήσουν αιχμάλωτη μες την μιζέρια και την αυτολύπηση και την αυτοθυματοποίηση.

Το να προπαγανδίζουν πολλά άρθρα, βίντεο και κείμενα, την προβολή ευθυνών για το τι συμβαίνει στην ΔΙΚΗ ΜΑΣ ζωή στους άλλους, το μόνο που κατορθώνουν, είναι να διαιωνίζουν τον φαύλο κύκλο της παθητικότητας, κάτι με το οποίο πιστεύω συμφωνείς, απ όσα έχω μέχρι σήμερα διαβάσει δικά σου, πως μόνο όταν αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και που δεν σημαίνει ούτε πως έχουμε άδικο, ούτε πως κάναμε σώνει και καλά λάθος και δεν την αναλαμβάνουμε για να ξεφορτώσουμε τις ευθύνες που αναλογούν στον άλλο, απ την δικιά του πλευρά, από τους ώμους του. Ο καθένας τα δικά του.
Αν επιλέγεις να είσαι αξιολύπητος, αν επιλέγεις να νιώθεις εσύ πως δεν αξίζεις, το πρόβλημα που έχει εκείνος που παίζει να εκμεταλλευτεί το "αξιολύπητο κακόμοιρο θύμα" του που και βέβαια παίζει και να μην συμβαίνει καν κάτι τέτοιο παρά μόνο στο μυαλό του "θύματος", δεν είναι μικρότερο πρόβλημα από εκείνο που έχει ο αξιολύπητος που προσπαθεί να "φτιάξει" τον απέναντι, αντί εαυτόν.

Αυτό άκουσα και κατάλαβα κι αυτή την προσέγγιση έχω, όταν πλέον κάποιος με πλησιάσει και πει "Ξέρω γιατί έχουμε προβλήματα στην σχέση, είναι ένας σαδιστής μισογύνης ναρκισσιστής και με κακοποιεί". Γιατί αν δεν αναλάβεις την ευθύνη του ότι κάθεσαι ενώ βιώνεις την κακοποίηση, δεν θα βρεις το γιατί ακόμα κάθεσαι και τι χρειάζεται να κάνεις για να βρεις τις δεξιοτητες και να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις να φύγεις ή γιατί ενώ έχεις ήδη φύγει, συνεχίζεις να τον κουβαλάς, με τον ένα ή άλλο τρόπο...Όπως ο νεαρός μοναχός στην ιστορία με το ποτάμι, το οποίο βοήθησε ο γηραιός μοναχός μια γυναίκα να περάσει, παίρνοντας την στους ώμους του και ξεφορτώνοντας την στην απέναντι όχθη και για τις επόμενες 6 ώρες ο νεαρός είχε πνιγεί από την αγανάχτηση που ένιωθε, που έσπασε τους όρκους του ο γηραιός. Και όταν επιτέλους ξέσπασε ο νεαρός ανίκανος να ελέγξει τα συναισθήματά του, του απάντησε: «Εγώ την κουβαλούσα 20 λεπτά και την άφησα στην όχθη πριν 6 ώρες. Εσύ γιατί ακόμα την κουβαλάς;».

Ο JP Sears είναι κατά την δική μου γνώμη εξαιρετικός σε κάποια πράγματα. Όχι απλά πολύ καλός. Τον παρακολουθώ χρόνια πριν αρχίσει να λαμβάνει τα πολλά λάικ, πριν ο ίδιος βρει το θάρρος να βγάλει κάθε διαφορετικότητα του στην επιφάνεια και να τολμήσει να διαβάζει σχόλια σαν τα δικά σου αλλά και πραγματικά υβριστικά και τον είδα να το διαχειρίζεται και να το ξεπερνά και να απελευθερώνεται από τις γνώμες και να τολμά. Αυτό είναι που εμπνέει όσους τον παρακολουθούν και τον απολαμβάνουν στα καλά του. Τόλμησε και μοιράζεται τους τρόπους που ο ίδιος βρήκε και σε κάποιους ταιριάζουν καλύτερα τέτοιοι τρόποι και όλα είναι εκεί δωρεάν στο ίντερνετ για όλους να δουν χωρίς να χρεώνει, επειδή παίζει να πουλά το τράφικ που δημιουργεί. Να τον καταδικάσουμε επειδή βρήκε τρόπο να μοιράζεται αυτά που κάποιοι σαν εμένα επιθυμούν να ακούσουν, δωρεάν και βρήκε -αν βρήκε δεν έχω δει στοιχεία να γνωρίζω- τρόπους να μην είναι νηστικός και διψασμένος; Όσοι το κρίνουν αξιοκατάκριτο, φαντάζομαι μπορούν να κάνουν και αυτό. Εμένα δεν νιώθω να με αφορούν, όσα δεν με επηρεάζουν με αρνητικό τρόπο προσωπικά. Αρκετό είναι για να πεισθεί κάποιος, για το πόσο αδιάφορες μου είναι επί μέρους λεπτομέρειες που δεν με ακουμπάνε προσωπικά, είναι να μετρήσει πόσα «εγώ» έχω γράψει σ ένα κείμενο. Πω πω δουλειά που έχω ακόμη ε;  

Απολαμβάνω πολύ την σατιρική του σειρά κι ιδιαίτερα τον τρόπο που ξεσκεπάζει τους δήθεν υψηλά πνευματικούς ανθρώπους, που όμως ακόμη κατακρίνουν και επικρίνουν χωρίς καμιά πνευματικότητα τους άλλους, ακυρώνοντας στην πράξη, τις θεωρίες τις οποίες αυτοβαυκαλίζονται πως ενστερνίζονται. Εγώ είδα τότε κάτι από τον εαυτό μου μέσα από την σάτιρα, το κοίταξα ερευνητικά και το άλλαξα στο μέτρο του δυνατού. Οπότε πάντα κατά την δική μου υποκειμενική άποψη, κρίνω πως βιάστηκες να καλαθιάσεις, ίσως επειδή όπως κι εγώ, είδες τα τόσα άλλα που όντως εντάσσονται στο καλάθι που έβγαλες και έβγαλα, ίσως απλά διαφέρουν τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τι είναι τι και σε τι καλάθι χωρά το καθένα. Γιορτή διαφορετικότητας! Επέκταση γωνίας όρασης!

Ξέρω πως μακρηγόρησα και απολογούμαι, αλλά θέλω να γράψω κάτι ακόμα.

Όλοι έχουμε περάσει πράγματα στην ζωή μας. Σε όλους κάτι έχει συμβεί άσχημο. Κοιτώντας έξω από μας και δείχνοντας με τον δείχτη τον άλλο, αγνοούμε πως τα άλλα 3 δάκτυλα δείχνουν εμάς. Δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαι με το τι είναι ο άλλος. Κανείς δεν αλλάζει κανέναν, μόνο οι ίδιο τον εαυτό μας αν αυτό επιθυμούμε. Οπότε είτε δέχεσαι τον άλλο και μένεις, με όλα όσα κουβαλά ή φεύγεις ή δημιουργείς τουλάχιστο σχέδιο δράσης της απόδρασής σου.
Υπάρχουν μυριάδες λόγοι να ρωτήσω, όχι γιατί εκείνος είναι έτσι και πώς να τον «φτιάξω» στα δικά μου μέτρα και σταθμά, για να εκφράζει με τον τρόπο που εγώ ορίζω πως οφείλουν να εκφράζονται η αγάπη, η στοργή, η φροντίδα, αλλά γιατί ΕΓΩ είμαι εκεί και γιατί ΕΓΩ επιλέγω, αν επιλέξω, να παραμένω. Όσο κι αν φοβόμαστε τις απαντήσεις που μπορεί να βρούμε. Θα ασχολούμαστε τουλάχιστο με κάτι που πραγματικά έχουμε δύναμη να αλλάξουμε, αντί να επικεντρωνόμαστε στο να "διορθώσουμε" τον "χαλασμένο" άλλο, εμείς οι τόσο διορθωμένοι…..

Προσωπικά ο JP μου λέει πολλά και κάποια εξ αυτών, μου θυμίζουν τον @cadpmpc αλλά και τον @espimain σε αντίστοιχα θέματα, γιατί δεν χαϊδεύει, λέει αυτό που πρέπει να ειπωθεί και όχι πάντα ακολουθώντας τους κανόνες ευγένειας και πολιτικής ορθότητας. Κι αν πονάει λίγο ή βγάζει αντιδράσεις, πάει να πει, πως βρήκε τον στόχο κι απ εκεί ξεκινάει η πορεία προς την κάθαρση για όσους την επιθυμούν. Εμένα το χιούμορ του και ο τρόπος που γελοιοποίησε πράγματα για τα οποία έκλαιγα αιώνες, με έκαναν να τα δω κι εγώ αρχικά σοκαρισμένα και στην συνέχεια με γέλιο και να αλλάξω τις αφηγήσεις μου. Οκ βρε λάρα, είχες δύσκολίες. Tough luck. Keep moving ένα βήμα την φορά και δεν μπορεί! Θα φτάσεις.   Επιλέγω να μην κουβαλήσω στο δεύτερο βιβλίο της ζωής μου άχρηστα και δη οδυνηρά φορτία και θα βρω τον συντομότερο δρόμο, με την λιγότερη αντίσταση και να μην φορτωθώ άλλα. Και ο JP μου είναι χρήσιμη προσθήκη στην ζωή μου, για το όταν παίρνω τον εαυτό μου κι αυτές τις λίγες στιγμές ζωής υπερβολικά σοβαρά. Τόσο που να μην μπορώ καν να γελάσω μαζί μου ή μ αυτά που πέρασα. Θα έχω αποτύχει σημαίνει να έχω πραγματικά απελευθερωθεί από τα όσα εισέβαλαν, χωρίς πρόσκληση μέσα μου και πριν το γνωρίζω, τους επέτρεπα να κατασκηνώνουν μέσα μου και να βάζουν φωτιές.

Θεωρώ σχετικό το ted talk του, επειδή ανάμεσα σ άλλα, μιλά και για το πως βιαζόμαστε να φύγουμε, από φόβο μην μας εγκαταλείψουν, μας απορρίπτουμε πρώτοι εμείς, για να μην μπορεί κανείς άλλος να το κάνει και πως αυτό έχει την ίδια ακριβώς λογική με το ότι αυτοκτονούμε γιατί φοβόμαστε τον θάνατο. Μιλά για τον φόβο απόρριψης και τον ψυχικό πόνο, για το πληγωμένο εσωτερικό παιδί κι όλα και με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, ενώ διηγείται την ζωή του. Και ακούγοντας τον επικυρώνονται και οι δικές μου επιλογές ζωής και επιλογή τρόπων αντιμετώπισης των προκλήσεων μου αλλά ακόμα και το πως αντί να τρέχω από τον πόνο, βυθίστηκα σ αυτόν για να μπορώ να τον υπερβώ. Κι ένα χαρακτηριστικό μου που δεν αλλάζει και είναι ίσως από τα λίγα που απέμειναν και παίζει να απομείνουν, είναι πως χρειάζομαι την επικύρωση ΚΑΙ από εξωτερική πηγή. Δεν έχω ακόμη τόση αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, που να νιώθω βεβαιότητα και σιγουριά, ακόμα και για όσα γράφω εδώ, αλλά την κτίζω ένα τούβλο την φορά αγαπημένη μου συναγωνίστρια. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη. Καλές διαδρομές να έχουμε!

 

Καλή μου Λάρα, άμα σου αρέσει ο κοκκινομάλλης παληκάρης, be my guest, δεν έχω κανένα θέμα, ειλικρινά. Αυτό ωστόσο, όπως λέει κι ο ίδιος στον ''εμπνευστικό'', αλλά ψιλοάσχετο με το θέμα που συζητάμε λόγο, είναι αρκετά υποκειμενικό. Για να τον θαυμάζεις και να τον παραδέχεσαι, προφανώς μιλάει μέσα σου με τον δικό του περίεργο 'weird' τρόπο.
Εγώ προσωπικά, απ΄όσο έχω δει από αυτόν, ενώ στην αρχή με έκανε και γέλαγα και θεωρούσα ότι έλεγε αληθινά πράγματα με αστείο, άρα και πιο εύστοχο τρόπο, στην συνέχεια άρχισε να με απωθεί με την χρήση αυτής της μανιέρας που τον έκανε διάσημο. Μού κάνει λίγο σε καραγκιοζέ το στυλ του, και δεν τον συγκρίνω με τον απίθανο καραγκιόζη, που είναι γέννημα-θρέμμα της λαϊκής παράδοσης και της αλήθειας του λαού μας, αλλά με τον άλλο τον καραγκιόζη, το επίθετο, τον άνθρωπο που κάνει πράγματα προκειμένου να προσελκύσει την προσοχή.

Και εν πάσει περιπτώσει, δεν είναι ο JP Sears το θέμα μας, με γεια σου και χαρά σου που τον γουστάρεις, εγώ μάλλον τον άφησα λιγουλάκι πίσω μου, και αν εκτιμώ τον πλατειασμό -εγώ κι αν έχω πλατειάσει σε διάφορα νήματα-, καθώς άπτεται του ευρύτερα βιωματικού υποβάθρου τού καθενός μας.

Για το συζητούμενο και το αντιλαμβανόμενο, δεν έχω κάτι να πω, τα θεωρώ κάπως ασύνδετα.
Τώρα για τις παρομοιώσεις μεταξύ κοκκινομάλλη και των συμφορουμιτών, θα μού επιτρέψεις να έχω εντελώς διαφορετική γνώμη, την οποία όμως, προτίθεμαι να κρατήσω για μένα.

Ρισκάρω λοιπόν κι εγώ το να είμαι ο εαυτός μου και θα πω, ότι ήταν 26 όχι δυσάρεστα λεπτά, αλλά δεν έμαθα τίποτα βαθύτερο για τον εαυτό μου από αυτά που ήδη ήξερα, ούτε για τους άλλους, επίσης.
Για τους νάρκισσους δε, δεν έμαθα τίποτα απολύτως, ούτε για τους ανθρώπους που μπλέκουν μαζί τους.
Και να πω ότι με το πρώτο βιντεάκι δεν συμφώνησα εν μέρει! Αφού συμφώνησα...
Στο δεύτερο βιντεάκι δεν βρήκα τίποτα σχετικό με το θέμα, αλλά και πάλι δεν πειράζει.
Καλή συνέχεια και καλή τύχη στο δεύτερο βιβλίο της ζωής σου και ότι αποτελεί χρήσιμη προσθήκη σε αυτήν, εύχομαι να χτίσεις την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή σου με όποιο τρόπο εσύ θεωρείς πιο δόκιμο. 

 

Ως επι το πλειστον οι ναρκισσοι θεωρουν φυσιολογικη την συμπεριφορα τους γιατι πολυ απλα δεν βλεπουν κατι το μεμπτο .Οποτε δεν συντρεχει λογος θεραπειας των εαυτων τους για αυτους.Ισως ,αγγιζοντας ευαισθητα σημεια τους καποιος/α,ισως τους κανει ν'αναθεωρησουν,ειναι πολυ δυσκολο ομως.

 

Εξαιρετικά δύσκολο, γι΄αυτό και δεν το ''πιάνω'' αυτό το θέμα. Με ενδιαφέρουν περισσότερο οι άνθρωποι που σχετίζονται μαζί τους και το πόσο εύκολο ή δύσκολο καθίσταται να απεμπλακούν, τόσο σε σχεσιακό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο από την ''ψευδο-σχέση'' με έναν νάρκισσο.
Το θέμα είναι πως μία βασική ανθρώπινη ανάγκη, η ανάγκη τής σύνδεσης, υπάρχει αλλοιωμένη στο μυαλό του νάρκισσου.
Δεν σχετίζεται πραγματικά, είναι κυρίως οφελιμιστικός ο τρόπος συσχετισμού του, σε κάποιο υλικό ή άλλο επίπεδο.
Πως ν΄αγγίξεις τα ευαίσθητα σημεία ενός ανθρώπου που δεν έχει ευαισθησίες, παρά μόνο ένα υπερτροφικό ''εγώ''?
Αν παρ΄ελπίδα, τελικά καταφέρουν να συνδεθούν, μπορεί και να γίνει αυτό που λες.
Ποτέ δεν αναθεωρούν, δυστυχώς, μπορούν κυρίως να εκλογικεύουν. Ως εκεί. Δεν μπορεί κανείς να έχει υπερβολικές απαιτήσεις από έναν νάρκισσο. Μπορεί βέβαια να έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του, σε σχέση με τον νάρκισσο.
Η κυριότερη για μένα, αναφέρθηκε κιόλας επανειλημμένα, είναι να καταλάβει το λόγο που είναι ή ήταν με έναν τέτοιον άνθρωπο και να διαχειριστεί το δικό του, αναπόφευκτο πρόβλημα.

 

Το να ξεμπλεξεις ειναι το μονο ευκολο, ΕΙΔΙΚΑ σε τετοιες περιπτωσεις ατομων, μιας και θεωρουν τους εαυτους τους τοσο σπουδαιους, ωστε εσυ ο "μικρος και ταπεινος" τους χαραμιζεις...bye felicia!!!

 

H ωδή της Alanis Morissette...
Να μην λέτε ότι δεν σάς βάζω και τραγουδάκια!