Νέα γυναίκα, μόνη, παρενοχλείται.

Σεξουαλική παρενόχληση και χαμηλοβλεπούσες

Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια έγραφα σε ένα αρθρίδιο ότι η ανεπιθύμητη σεξουαλική προσέγγιση έχει νομική έννοια μόνον όταν τίθεται ζήτημα βίας ή εξουσίας: ότι δηλαδή είναι κολάσιμη πράξη σε περιπτώσεις που το αντικείμενό της –το «θύμα»– απειλείται με τιμωρία, όπως απόλυση από την εργασία ή βιασμό. Οι αντιδράσεις του αναγνωστικού («παραναγνωστικού») κοινού σ’ εκείνο το άρθρο ήταν, ως συνήθως, έξαλλες – ωστόσο, θα επαναλάβω την παλιά μου γνώμη.

Η εγγύτητα με ξένα πρόσωπα, η υπέρβαση των ορίων (σώματος, χώρου κτλ), αν δεν αποτελεί επιλογή μας, είναι πάντοτε δυσάρεστη. Πρέπει να τίθεται ένα όριο νομικής και ηθικής φύσεως: για παράδειγμα, στους χώρους εργασίας, όπου στις δυτικές χώρες ισχύει ο νόμος εναντίον των διακρίσεων φύλου, απαγορεύεται η μονομερής σεξουαλική προσέγγιση και φυσικά η απαίτηση ανταπόκρισης με ανταλλάγματα («χατίρια», αύξηση μισθού, αποφυγή απόλυσης κτλ). Είναι αυτονόητο ότι οποιαδήποτε πράξη μεταξύ ενηλίκων χωρίς τη συναίνεση αμφοτέρων αποτελεί παραβίαση σε ηθικό και νομικό επίπεδο. Το πρόβλημα οξύνεται όταν υπάρχει διαφορά κοινωνικής θέσης ανάμεσα στα δύο μέρη: όπως είναι φυσικό, αλλιώς εκλαμβάνεται η σεξουαλική επιμονή από τον αδύναμο προς τον ισχυρό (κωμική, χαριτωμένη, απλώς φορτική), αλλιώς εκλαμβάνεται η σεξουαλική επιμονή από τον ισχυρό προς τον αδύναμο (εκβιαστική σχέση θύτη-θύματος). Όσο για τον χώρο της οικογένειας, είναι επίσης αυτονόητο ότι η σεξουαλική παρενόχληση αποτελεί έγκλημα εφόσον παραβιάζεται το θεμελιώδες πολιτισμικό ταμπού της αιμομειξίας.

Αν η σεξουαλική παρενόχληση αγγίζει τα όρια της άσκησης βίας είναι έγκλημα με ξεκάθαρους ρόλους θύτη και θύματος – άρα, πρέπει να καταγγέλλεται και να ακολουθείται η νομική οδός. Αν και τα εν λόγω όρια δεν είναι παντοτε σαφή, κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί, με κάποιο περιθώριο σφάλματος, να κρίνει αν η παρενόχληση μπορεί να φτάσει σε βιασμό ή σε κακοποίηση. Συνήθως, δεν φτάνει τόσο μακριά και η κατάσταση παραμένει διφορούμενη.

Τρία είναι, νομίζω, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κολάσιμης σεξουαλικής παρενόχλησης: 1) ο εκφοβισμός (εκβιασμοί, απειλές, stalking) 2) η κλιμάκωση της ανεπιθύμητης σεξουαλικής προσέγγισης παρά την απερίφραστη και διαυγή στάση του αντικειμένου 3) η ηθική παρενόχληση του αντικειμένου εξαιτίας της προηγούμενης απόρριψης των σεξουαλικών προθέσεων του «θύτη». Κοντολογίς, η σεξουαλική παρενόχληση είναι ή μπορεί να αποβεί σοβαρό έγκλημα. Αλλά δεν είναι όλες οι μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης σοβαρά εγκλήματα. Μερικές είναι απόρροια μισογυνισμού, άλλες είναι απόρροια κακής διαγωγής, άλλες είναι απόρροια group pressure (όταν αφορούν ομάδες ανδρών που χάνουν την ατομικότητά τους στο εσωτερικό της ομάδας). Συνήθως είναι απόρροια και των τριών αυτών πολιτισμικών κενών.

Όταν η παρενοχλητική στάση δεν καταπατά τους ήδη υπάρχοντες νόμους (π.χ. το νόμο που απαγορεύει σχέσεις μεταξύ ψυχοθεραπευτή-θεραπευομένου) και δεν απειλεί την ασφάλεια, την εργασία και την ακεραιότητα του αντικειμένου μπορεί να θεωρηθεί ως μη γενομένη. Απλώς, το υποκείμενο –συνήθως, αλλά όχι πάντοτε, ένας άνδρας– που επιδεικνύει «σεξουαλική αναισθησία», υπό την έννοια ότι δεν λαμβάνει υπόψη τις επιθυμίες των αντικειμένων, πρέπει να απομονώνεται κοινωνικά· να παροπλίζεται ώσπου να αλλάξει διαγωγή. Το πρόβλημα στην αντιμετώπιση της σεξουαλικής παρενόχλησης είναι είτε η παράβλεψή της (συχνά η ενθάρρυνσή της εφόσον μπορεί να θεωρηθεί ανώδυνη, στα πρώτα της στάδια τουλάχιστον), είτε η ανάδειξή της σε προσβολή εναντίον της «προσωπικότητας» του θύματος. Στην πραγματικότητα, αυτός που προσβάλλει την προσωπικότητά του είναι ο ανόητος, ο εκβιαστής, ο δυνάμει βιαστής, όχι το αντικείμενο της πράξης. Ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις, όπως ήταν εκείνη του Ντομινίκ Στρος-Καν ο οποίος σαν γουρούνι σε οίστρο επετέθη εναντίον καμαριέρας, η προσβεβλημένη προσωπικότητα ήταν, κυρίως, ο ίδιος. Ίσως με την προαναφερθείσα παρομοίωση να αδικώ τα γουρούνια.

Για μια ακόμα φορά μπαίνει το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης: στις περισσότερες περιπτώσεις τα θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης μπορούν, και πρέπει, να δίνουν μόνα τους τέλος στη δυσάρεστη κατάσταση. Θα βοηθούσε φυσικά να περιβάλλονται από υποστηρικτική οικογένεια και συναδέλφους που να αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και να μην κάνουν την πάπια όπως συχνά την κάνουν οι άνθρωποι. Πολύ λιγότερο να μην αποδίδουν ευθύνες στο θύμα, πράγμα που συμβαίνει εξίσου συχνά.

Όπως είπα, χρειάζεται ένα πλαίσιο και ένα σύνορο. Αν στο περιβάλλον της εργασίας υπάρχει ένας βλαξ που αραδιάζει σόκιν ανέκδοτα και πετάει κρυάδες, δεν σημαίνει ότι μας παρενοχλεί σεξουαλικά. Η ανθρώπινη μωρία και οι νοσηρές μορφές συμπεριφοράς δεν μπορούν να αποφευχθούν. Και, εν τέλει, δεν είναι απαραίτητο να αποφευχθούν. Μόνο τα παιδιά είναι απροστάτευτα μπροστά σε τέτοιες εκδηλώσεις· οι ενήλικοι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να διαχειρίζονται χονδροειδείς προσεγγίσεις, άτοπα λόγια, παραβίαση ορίων, άκομψες κολακείες ή ακόμα και χλεύη, μυκτηρισμό, καζούρα και τα λοιπά. Επειδή γίνεται πολύ λόγος για τη σεξουαλική παρενόχληση των γυναικών στον δρόμο, θα επιμείνω ότι οι γυναίκες άνω των δεκαοκτώ ετών δεν είναι ανήλικες, δεν είναι ασεξουαλικά όντα, δεν είναι ευπαθή φυτά εσωτερικού χώρου: σε οποιαδήποτε λεκτική ή άλλη μικροεπίθεση μπορούν και πρέπει να αντιδρούν, είτε με αυτοπεποίθηση/περιφρόνηση, είτε με αυτοπεποίθηση/αντεπίθεση, αναλόγως των περιστάσεων.

Ορισμένα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα παρουσιάζουν τους ανθρώπους (τους πολίτες, τους λαούς) σαν θύματα υπονοώντας μια διαρκή και αναπόφευκτη διελκυστίνδα μεταξύ ισχυρών και ανίσχυρων. Η θυματολογία είναι, ωστόσο, μια ιδεολογική παραμόρφωση: πολλές «φεμινίστριες», μολονότι υποτίθεται ότι αγωνίζονται για τη φυλετική ισότητα, φοβούνται (ή και μισούν) τους άνδρες, ενώ θεωρούν τις γυναίκες αιωνίως παθούσες, ανήμπορες και διωκόμενες. Αντί δηλαδή να εμφυσούν στις γυναίκες αυτοεκτίμηση και αναγνώριση της ισχύος τους μέσα στον κόσμο δημιουργούν κλίμα ημιπάρθενης φραγκοπαναγιάς που υποτίθεται ότι διαταράσσεται από τη σεξουαλική επιθετικότητα και αδηφαγία των ανδρών. (Η οποία, εν πολλοίς, αποτελεί στερεότυπο κενό περιεχομένου.)
Τίθεται τέλος ένα ζήτημα ελευθερίας του λόγου. Πρέπει, λόγου χάρη, να αναγνωρίζεται το δικαίωμα των ανδρών να λένε ό,τι τους κατεβαίνει στον δημόσιο χώρο; Μάλιστα, πρέπει. Δεν είναι επιθυμητή μια κοινωνία όπου οποιοσδήποτε θα φοβάται να ξεστομίσει μια ανοησία. Θα έλεγα μάλιστα ότι τέτοιου είδους απαιτήσεις «σοβαρότητας» καταδεικνύουν αυταρχισμό και πουριτανισμό. Από πλευρά τους, οι γυναίκες –που είναι oι συνηθέστεροι στόχοι της σεξουαλικής παρενόχλησης– έχουν την ικανότητα της ομιλίας, όπως και της ψυχρής σιωπής. Και, επαναλαμβάνω, αν χρειαστεί, μπορούν να καταφύγουν στον νόμο.

Ο σεξισμός, ως σύστημα διακρίσεων λόγω φύλου, έχει παρεξηγηθεί, όπως έχει παρεξηγηθεί ο ρατσισμός. Ο αντισεξισμός και ο αντιρατσισμός έχουν καταλήξει δόγματα που συναντιούνται όχι μόνον σ’ έναν χώρο στέρησης της ελευθερίας του λόγου αλλά και σ’ έναν χώρο ηθικού σχετικισμού. Έτσι, στην περίπτωση του σεξισμού, οι γυναίκες οδηγούνται στην ανδροφοβία διαιωνίζοντας τα αρχαϊκά πρότυπα.

p.s: σας κούρασα, δεν σας κούρασα;;;  


( http://www.athensvoice.gr/contributor/σώτη-τριανταφύλλου)

 

δεν ειναι δυνατον... ελεος!!!

 

..έχω όρεξη, πειράζει; 

 

Απλα τονισα τι δειχνει το βιντεο. Και στην ευρωπη υπαρχουν, δεν εχει σχεση αυτο. Δεν χρειαζεται να διαβασω εχω ζησει εκει και γνωριζω. Τα φυλετικα προβληματα που εχουν δεν ειναι μονο με λευκους-μαυρους. Εχουν πολυ εντονα προβληματα με λατινους και ασιατες. Απο οπου και αν προερχονται παραμενουν φυλετικα προβληματα.

 

 Ποσο θα ηθελα να εχω δει και το ακριβως αντιστροφο...

Αλλα οι πιο πολλες γυναικες ουτε τοσο θαρρος ουτε τοσο θρασσος εχουμε!!
Σσσσσσσς...τα λεμε απο μεσα μας εμεις και αφηνουμε τα ματια να μιλουν...
   

 

Δεν ξέρω αν είναι σεξιστικό, αλλά πάντως έχει φάση. Εμένα μαρέσει να πειράζω την εκάστοτε γραμματέα που έχουμε στο γραφείο. Ευτυχώς για εμένα κάθε δύο εβδομάδες αλλάζουν. Οπότε έχουμε και ποικιλία, αλλά και ποσότητα. Μαζεύονται αρκετές στη λίστα, αν φανταστεί κανείς ότι είμαι εκεί 5 χρόνια.

Κλασσική ατάκα: «Να σου κολλήσω το post it?»

 

Η σεξουαλική παρενόχληση είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που τις τελευταίες δεκαετίες συνεχώς διογκώνεται, ωστόσο οι υποθέσεις που φτάνουν στα δικαστήρια δεν είναι ανάλογες των περιστατικών που σημειώνονται, καθώς πολλά από τα θύματα διστάζουν να το καταγγείλουν.
Έρευνες που έχουν διεξαχθεί σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδεικνύουν ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι γυναικεία υπόθεση....
Πολλά περιστατικά σημειώνονται και μεταξύ ομοφυλοφίλων, τα οποία ωστόσο δεν γίνονται γνωστά λόγω του ότι τα θύματα φοβούνται τον ενδεχόμενο διασυρμό.
Παράλληλα, σε έρευνα που έγινε στην Ελλάδα από το Κέντρο Ερευνών για θέματα Ισότητας, το ποσοστό των ατόμων που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση ανέρχεται στο 10%.
Σε όποιο φύλο και αν ανήκει το άτομο που παρενοχλείται, η πίεση που δέχεται είναι τόσο μεγάλη που αυτό έχει σημαντικό αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία του. Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο οι άνθρωποι αυτοί να νιώθουν ότι οι ίδιοι ευθύνονται για την άσχημη κατάσταση που βιώνουν και γι’ αυτό οδηγούνται ακόμα και στην παραίτηση. Από την άλλη μερικοί αναγκάζονται να αποσιωπήσουν την παραβατική συμπεριφορά, ειδικά όταν αυτή προέρχεται από προϊστάμενό τους, για να μην απολυθούν. Σύμφωνα με τους ειδικούς η σεξουαλική παρενόχληση μπορεί να θεωρηθεί ένας «ιός» που… μολύνει τον εργασιακό χώρο, ενώ υποχρέωση του κάθε εργοδότη είναι να εξασφαλίσει ένα υγιές περιβάλλον για τους εργαζόμενους.

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ
Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο (ν.3896/2010) σεξουαλική παρενόχληση είναι «οποιαδήποτε μορφή ανεπιθύμητης λεκτικής, μη λεκτικής ή σωματικής συμπεριφοράς σεξουαλικού χαρακτήρα με σκοπό την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου, ιδίως με τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος».
Επιπλέον η σεξουαλική παρενόχληση εξομοιώνεται με διάκριση λόγω φύλου, που αφορά στον ίδιο βαθμό άνδρες και γυναίκες, και απαγορεύεται στον εργασιακό χώρο αλλά και κατά την αναζήτηση εργασίας.
Μπορεί να εκδηλώνεται με πράξεις όπως π.χ. περιττά αγγίγματα στο σώμα ή και με λέξεις, όπως π.χ. ανεπιθύμητες ερωτικές και ανήθικες προτάσεις.
Η παρενόχληση μπορεί να εκδηλώνεται επίσης και με αισχρές χειρονομίες, καθώς και με συμπεριφορά που δυσφημεί, γελοιοποιεί ή είναι ενοχλητική για τo εργαζόμενο άτομο.
Σύμφωνα με τον νέο νόμο που ισχύει από το 2006, όταν μια υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης δικάζεται σε αστικό επίπεδο, με σκοπό δηλαδή τη χρηματική αποζημίωση του θύματος, ο κατηγορούμενος είναι αυτός που καλείται να αποδείξει ότι δεν έκανε την παράνομη πράξη. Του ανήκει δηλαδή αυτό που οι νομικοί ονομάζουν «ειδικό βάρος απόδειξης». Αντίθετα στα ποινικά δικαστήρια αυτός που καταγγέλλει το περιστατικό καλείται να αποδείξει ότι ο καταγγελλόμενος έκανε την παραβατική πράξη.
Σχετικά με αυτό ο δικηγόρος- εργατολόγος Γιάννης Καρούζος δήλωσε στον «Α.Τ.»: «Για πρώτη φορά στα χρονικά εισάγεται ένα τεκμήριο αστικής ενοχής του θύτη, ακριβώς γιατί ο νομοθέτης ήξερε ότι αυτού του είδους οι παραβατικές συμπεριφορές αναπτύσσονται μεταξύ των δύο και όχι παρουσία τρίτων προσώπων. Άρα κατά τεκμήριο το άτομο που δέχεται τη σεξουαλική παρενόχληση είναι θύμα. Αυτό βέβαια δεν ισχύει στο ποινικό δίκαιο καθώς εκεί ισχύει ότι καθένας είναι αθώος μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο».
Από τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, εφαρμόζονται οι σχετικές με την προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας, την ασέλγεια διά καταχρήσεως εξουσίας, την πρόκληση σκανδάλου, την εξύβριση και την εκβίαση.
Ωστόσο ο νέος νόμος για πολλούς δικηγόρους δεν ορίζει σαφώς το τι είναι και τι όχι σεξουαλική παρενόχληση. «Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν προσδιορίζεται περιγραφικά η παραβατική συμπεριφορά. Έτσι ο δικαστής διατηρεί ένα δικαίωμα απόλυτου κριτηρίου να προσδιορίζει μια συμπεριφορά ως σεξουαλική παρενόχληση» τόνισε ο κ. Καρούζος.
Από την άλλη παρατηρείται το φαινόμενο των ψευδών κατηγοριών, όπου τα «θύματα» αποσκοπούν στο να κερδίσουν κάτι από τα πρόσωπα που κατηγορούν για σεξουαλική παρενόχληση ή ακόμη και για λόγους εκδίκησης. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει συχνά, καθώς όπως υποστηρίζει ο εργατολόγος «είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας μπορεί να εκτεθούν και να διασυρθούν και οι ίδιοι».
Αξίζει να σημειωθεί ότι «τα δικαστήρια έχουν την τάση να προστατεύουν το θύμα και να τάσσονται υπέρ του και γι’ αυτό δεν πρέπει να διστάζουν να προβούν σε καταγγελία» κατέληξε ο κ. Καρούζος.

Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΔΡΑΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΔΡΕΣ
«Η σεξουαλική παρενόχληση δεν έχει να κάνει με το σεξ αυτό, καθ’ αυτό» επισημαίνει στον «Α.Τ.» η ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια κ. Σωτηρία Μακαρώνη και προσθέτει ότι: «Ουσιαστικά ο δράστης επιθυμεί να επιδείξει τη δύναμη και την υπεροχή του σε βάρος του θύματος χωρίς απαραίτητα να υπάρχει σεξουαλικό ή ακόμα και ρομαντικό ενδιαφέρον».
Στις περισσότερες περιπτώσεις ανώτερα στελέχη παρενοχλούν σεξουαλικά υφιστάμενούς του, ωστόσο το φαινόμενο παρατηρείται και μεταξύ ομότιμων. Έτσι σύμφωνα με την ειδικό η σεξουαλική παρενόχληση μπορεί να προέρχεται και από συνάδελφο, πελάτη ή άλλα πρόσωπα στο χώρο εργασίας.
Πάντως, σύμφωνα με μελέτες, η συντριπτική πλειοψηφία των δραστών είναι άνδρες. Αυτό σύμφωνα με την κ. Σ. Μακαρώνη έγκειται στο ότι οι άνδρες παραδοσιακά κατέχουν ανώτερες ιεραρχικά θέσεις.
Ωστόσο υπάρχουν και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου που μπορούν να το κατατάξουν στην κατηγορία του «θύματος» ή του «θύτη».
Ειδικότερα άτομα που εμφανίζονται πιο ευάλωτα και παθητικά ή είναι μικρότερα σε ηλικία και νεοεισερχόμενα στον εργασιακό χώρο έχουν περισσότερες πιθανότητες να πέσουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Επίσης το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και η έλλειψη αυτοεκτίμησης καθιστούν κάποιον το… εύκολο θύμα.
«Την ίδια στιγμή οι νέες, άγαμες ή διαζευγμένες γυναίκες καθώς και οι εργαζόμενες σε μη παραδοσιακές για το φύλο τους εργασίες, είναι δυσανάλογα «εκτεθειμένες» στον κίνδυνο σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες.
«Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που όταν οι δράστες κατηγορηθούν, «θυματοποιούν» τον εαυτό τους και ρίχνουν την ευθύνη στο θύμα» εξήγησε η κ. Μακαρώνη.

ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ
Κάποιος που έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης μπορεί βέβαια να απευθυνθεί από την αρχή σε ένα δικηγόρο και να υποβάλει μια αναφορά.
Επίσης αν εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να καταφύγει στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ).
Επιπλέον μπορεί κάποιος να απευθυνθεί και στον Συνήγορο του Πολίτη, ο οποίος επιλαμβάνεται και υποθέσεις δημοσίων υπαλλήλων.

Η σεξουαλική παρενόχληση δεν έχει φύλο
Παρόλο που το μεγαλύτερο ποσοστό των σεξουαλικών παρενοχλήσεων σημειώνονται από άντρες προς γυναίκες, αξιοσημείωτη είναι η αύξηση των περιστατικών μεταξύ ομοφυλοφίλων. Μάλιστα όσο αφορά στις σχέσεις του ιδίου φύλου συνήθως η σεξουαλική παρενόχληση γίνεται με τρόπο άμεσο και επιθετικό, ενώ συχνά συνοδεύεται και με απειλές.
Όλο και περισσότεροι είναι τα τελευταία χρόνια και οι άντρες που παρενοχλούνται σεξουαλικά από γυναίκες στο χώρο εργασίας. Η διαφορά είναι ότι οι άνδρες θα καταγγείλουν πιο δύσκολα το γεγονός γιατί φοβούνται ότι θα θεωρηθούν λιγότερο άντρες ή ότι θα γίνουν αντικείμενο χλευασμού από τους συναδέλφους.

 

Εμένα γιατί δεν μου την πέφτουν 30 καυτά τσικς όταν διασχίζω την Βαλτετσίου;

 

...βρες πρώτα καυτό τσικ στη βαλτετσίου, και διαμαρτύρεσαι μετά.

 

Έχει αρκετά καυτά μωρά οι Βαλτετσίου αυτή την περίοδο... Ο Βαρουφάκης επανατοποθέτησε τα Εξάρχεια στα μάτια του κόσμου χαχαχα