Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

Το τι μπορεί να νιώσει η το τι θέλει ο καθένας ξεχωριστά ειναι "περι ορέξεως..." και δεν το σχολιάζω.

Μιλώντας ομως για το ΠΑΙΧΝΙΔΙ και την αναζήτηση, η λογική μου λέει οτι πιο άνετα θα ενιωθα με καποια ηλικιακα και εμπειριακα κοντά μου παρα με καποια sub που εχει πάει σε ολα τα dungeons της ευρώπης και φυσικα οι προσμονές της θα ητο τεράστιες. ρομαντικός? τι να πώ... θα το ακούσω και αυτο!

Μια μικρή διόρθωση: Η ιδέα του πριγκιποπουλου ειναι πιο "γνωριμα νερά"

 

 

Δεν διαφωνώ καθόλου, και μόνο η ιδέα πως πρέπει να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες ενός πιο έμπειρου είναι ικανή να μετατρέψει το παιχνίδι σε αγγαρεία και να καταστρέψει τη διασκέδαση για μετρικούς (όποιο ρόλο και να αναλάβουν). Δες το όμως και από την ανάποδη, κάποιος που είναι άπειρος ενδέχεται να νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια να αφήσει το σώμα του στα χέρια κάποιου έμπειρου παρά κάποιου άπειρου, το παιχνίδι δεν είναι και τελείως άκακο.

------------------
Α ναι, να παρατηρήσω πως αυτό το τελευταίο φαίνεται να μην εκδηλώνεται τόσο έντονα με τους άνδρες υποτακτικούς (τουλάχιστον από όσο έχω δει) Πάντα αναρωτιόμουν αν είναι επειδή, ως άνδρες, πιστεύουν πως μια γυναίκα δεν μπορεί να τους κάνει ζημιά ή αν είναι επειδή αρχίζει να παίρνει πρωτοβουλίες το μικρό κεφάλι, ή αν συμβαίνει κάτι άλλο.
------------------

Και γιατί όχι; Επειδή έχεις να κάνεις με bdsm, πάει πέθανε ο ρομαντισμός;  

Tomato, Tomahto  

 

Απάντηση: Re: Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

Θα μου επιτρεψεις ομως εμενα αυτη η λογικη μου φαινεται...sub!
Αν ηταν ετσι θα τα βαζαμε ολα σε μια ζυγαρια τι εκανα εγω,ποσες εμπειριες
ειχες εσυ και θα προσαρμοζαμε αναλογα τους ρολους.Φυσικα ενας κυριαρχος
θα λαβει ολες τις παραμετρους υπ οψιν του ομως αν θελει να κανει κατι
θα το κανει αυθεντικα και γιατι το θελει ασχετα αν απεναντι του εχει
μια...γκουρου sub!

 

Re: Απάντηση: Re: Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

Αγαπητε εχει κατι η υποτακτικη λογικη? 

μαζι με αυτο φυσικα σκεφτειτε πως αν παντα ο αλλος ειχε αναλογες εμπειριες με εμας πως θα μαθαιναμε?

 

Re: Απάντηση: Re: Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

+1 Αλήθεια έχουν κατι στη λογική τους που σε ενοχλεί?

Κατα πως το βλέπω εγώ, χρειάζονται -τουλάχιστον- δυο για να παίξεις.

Δεν μίλησα για τις εμπειρίες ως απόλυτη μονάδα μέτρησης που θα καθορίζουν τους συντρόφους ή τους ρόλους. Αν ξαναδιαβάσεις το post, νομίζω θα "πιάσεις" την κεντρική μου ιδέα.

Τι πιο αυθεντικό απο ενα session με ξεκάθαρο προορισμό (βλ.ΠΑΙΧΝΙΔΙ) απο δυο -ειπαμε ή παραπάνω- ενήλικους που ακολουθούν τους κανόνες και την λογική του.

Ακόμα και τις ιδιες ακριβως να έχετε, το οτι θα έχετε μπει σε συγκεκριμένη διαθεση παιχνιδιου, πιστεψέ με, παλι καλα θα περάσετε.

Εξάλλου αγαπητή λαιδυ δεν εχεις ακουσει εκεινο το ομορφο ρητό που λεει: "Αγαλι αγαλι γινεται η αγουρίδα μέλι"?  

Την καλημέρα μου
 

 

Απάντηση: Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!


Και μετά, "ξαφνικά", μιά μέρα κάποιος ή κάποια θ' αφυπνισθεί και θ' ανοίξει ένα νήμα όπου θα ρωτάει "γιατί άραγε είμαστε εδώ τόσοι πολλοί, αλλά συγκριτικά τόσο λίγοι είναι αυτοί που έχουν σχέσεις μεταξύ τους, δηλαδή σχέσεις με διάρκεια, με προοπτικές και με ουσία σχέσης; Μήπως τελικά, φοβόμαστε να σχετισθούμε σοβαρά;"...


Θα συμφωνήσω με τον προβληματισμό του/της, όχι όμως και με την καθυστέρηση στην έκφρασή του. Διότι τα "παιχνίδια" είναι καλά κι ευχάριστα -και εν πολλοίς τα παίζουμε, μη παραλείποντας βέβαια ποτέ το βασικότερο στοιχείο του εξοπλισμού, το blindfold-, αλλά δεν παύουν να είναι πρόχειρες λύσεις, που μόνο μερικώς μπορούν να ικανοποιήσουν ανάγκες κι επιθυμίες. Τη δέσμευση και την επένδυση ή την αποφασιστικότητα που χρειάζονται γιά να δούμε τη ζωή και τις σχέσεις μας σοβαρά κι ολοκληρωμένα και να τους συμπεριφερθούμε ανάλογα, σπανίως τις έχουμε. Και προτιμούμε -εν πολλοίς- να παιγνιδίζουμε χαριτωμένα μπαλώνοντας τρύπες απ' εδώ κι απ' εκεί, ενώ στην ουσία αφήνουμε τη ζωή μας να τραβάει τον κακοστρωμένο δρόμο της, διστάζοντας να πάρουμε το τιμόνι στα χέρια μας και να την οδηγήσουμε εκεί που πραγματικά θα θέλαμε... Εν πολλοίς, βεβαίως, και όχι όλοι, ή πάντα.

 

Ομολογώ πως δεν έχω απολύτως καταλάβει τί ακριβώς ρωτά το παρόν νήμα, αλλά θα επιχειρήσω να δώσω μια γενικευμένη απάντηση.

Καταρχήν κάποιες παραδοχές:
Το BDSM είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο καθένας επιδίδεται στις δικές του μοναδικές δραστηριότητες ή σκέψεις, τις οποίες βιώνει μέσα από το πρίσμα της δικής του μοναδικής ιδιοσυγκρασίας και συναρτήσει της δικής του μοναδικής σχέσης με το σύντροφό του. Είναι ουσιαστικά μια αμιγώς προσωπική υπόθεση του καθενός που βάσει του δικού του σκεπτικού διαρθρώνεται σε όρους BDSM. Ως BDSMer συνεπώς δεν είναι εφικτό να οριστεί κανείς με βάση συγκεκριμένους ορισμούς, ούτε αναφορικά με τις δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχει, ούτε αναφορικά με το προφίλ του εν γένει. Σε τούτο το forum συχνά γίνονται παρανοήσεις ως προς αυτό και έτσι καταλήγει η συζήτηση συχνά σε, φαιδρά κατ εμέ, συμπεράσματα σχετικά με το ποιος έχει και ποιος δεν έχει πρόσφυση στο BDSM.

Εγώ βρίσκομαι εδώ επειδή από τα 8 έτη μου φαντασιώνομαι βασανιστήρια, βιασμούς, ακρωτηριασμούς και φόνους. Και επειδή όλο αυτό το -βαρύ για μια 8χρονη- φορτίο, έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να εκφραστεί μέσα σε ένα πλαίσιο όπου θα νομιμοποιούνταν ηθικά, νομικά, αισθητικά. Και μετά ξεκίνησαν δαιδαλώδεις σκέψεις περί ελευθερίας και σκλαβιάς, κυριαρχίας και υποταγής, πόνου και απόλαυσης, επειδή όλα τα προηγούμενα έπρεπε -ήθελα- να διοχετευτούν σε ένα πεδίο όπου θα μετουσιώνονταν σε κάτι δημιουργικό, και να πώς εξηγείται το ότι βρίσκομαι εδώ και γράφω. Και δηλώνω Mistress όχι επειδή είχα μακροχρόνια M/s σχέση της οποίας την ύπαρξη και βιωσιμότητα αρκετοί εκ των συνομιλητών μου δεν αναγνωρίζουν καν ως ενδεχόμενο, αλλά επειδή η ζωή μου από τη στιγμή που συνειδητοποίησα αυτό που μου αρέσει, αυτό για το οποίο νιώθω ότι προορίζομαι, δεν είναι παρά μια πορεία προς τα εκεί. Είναι τόσο μεγάλη η επιθυμία μου γι αυτό, που όλη η προσωπικότητά μου, στο -μεγάλο- βαθμό που τελεί υπό τον έλεγχο της λογικής μου, δομείται με βάση ένα αποτελεσματικό μοντέλο κυριαρχίας. Δεν υπάρχει τίποτα που να με θέτει εκτός ελέγχου, υπήρξα 100% προσανατολισμένη στους στόχους μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι υπερήφανη για το περιεχόμενο των στόχων αυτών. Θεωρώ λοιπόν τον εαυτό μου βαθύτατα προσκείμενo (οξύμωρο γεωμετρικά, ε  στο BDSM, και ομολογώ πως ουδέποτε έχω παραβρεθεί σε κάποιο meeting του forum, πως από τον Οκτώβριο του 2006 δεν έχω συμμετάσχει σε session, πως από το καλοκαίρι του 2007 δεν έχω στην κατοχή μου κανενός είδους s/m εξοπλισμό και πως με λύπη συγκαταλέγω τον εαυτό μου στους BDSMers, από ανάγκη, και μόνο, και όχι από κάποια πεποίθηση.

Πιθανώς κάποιοι άλλοι να βρίσκονται εδώ για λόγους παρόμοιους με τους δικούς μου. Αδιαμφισβήτητα όμως αρκετοί καταλήγουν στον ίδιο προορισμό, από διαφορετική αφετηρία και μέσω διαφορετικής πορείας. BDSMer είναι εν τέλει κάποιος kinky που καμώνεται το σκλάβο στα πλαίσια ενός role play δις εβδομαδιαίως με τη φιλενάδα του.BDSMer και ο που συμμετέχει σε s/m shows. Ομοίως και μια pro-Domme. Ομοίως και κάποια που εμφιλοχωρεί στο forum ως κυρίαρχη επειδή εδώ έχει ένα μεγάλο target group που ενδεχομένως δεν έχει εκτός forum. Ομοίως και ένας μαζοχιστής που δεν γνωρίζει τον όρο «μαζοχιστής» αλλά τα βράδια κλειδώνεται στο δωμάτιό του και αυτομαστιγώνεται. Ομοίως και εκείνος που δεν αυτομαστιγώνεται γιατί ντρέπεται τόσο γι αυτό αλλά το σκέπτεται –αυτό που δεν κάνει- και αυνανίζεται. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι καταπιάνονται με το BDSM με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και όλοι τρόπο τινά θεωρούνται BDSMers, και γιατί όχι άλλωστε, μήπως δεν χωράμε όλοι;

Το αν είναι καλό ή κακό να καταπιάνεται κανείς με το BDSM επειδή εδώ έχει τη δυνατότητα να ‘πουλήσει’ κάτι που παραέξω δεν γίνεται δεκτό ούτε δωρεάν, δεν το γνωρίζω. Αν μια κυρία μετριότατης ή παντελώς αναξιόλογης προσωπικότητας και απαράδεκτης εμφάνισης, μπορεί μέσα στο πλαίσιο του BDSM να συναναστραφεί άνδρες με έναν τρόπο σεξουαλικό, έστω επειδή οι συνευρέσεις τους περιορίζονται στο να της γλύφουν τα πόδια, αυτό φρονώ πως δεν είναι κακό. Οι απελπισμένοι ποδολάγνοι κερδίζουν ένα ζευγάρι πόδια, και εκείνη επίσης κερδίζει αυτοπεποίθηση από αυτή τη συναναστροφή. Αν έχουν και διάθεση δε, μετά την ποδολειχία να πιούνε μαζί και έναν καφέ, ακόμη καλύτερα – όλες οι σχέσεις είναι ωραίες.
Μπορώ να πω, πολύ χονδρικά ότι όχι, δεν είναι καθόλου θετικό ένας συμπλεγματικός κύριος να αναζητά σκλάβα επειδή στο πρόσωπό της μειώνει ή εκδικείται όλες τις γυναίκες –εικάζω πως σε ένα τέτοιο μοντέλο συνομιλητή αναφέρεται η νηματοθέτρια-. Το ίδιο όμως θα πρέπει να πω και για την υποτακτική νεαρή που στο πρόσωπο του κυρίαρχου (που είναι πάντα καλός, μορφωμένος, καλλιεργημένος, έξυπνος, ηθικός, αυτόφωτος, εντυπωσιακός κλπ – λες και όποιος έχει κυριαρχικές τάσεις έχει με το στανιό και ηγετικές ικανότητες) αναζητά έναν πατέρα, έναν προστάτη, έναν καταπιστευματοδόχο, έναν ψυχολόγο, ένα χορηγό, ένα βασιλόπουλο τέλος πάντων απάνω σε ένα μαύρο άλογο με inox λεπτομέρειες, που θα την εφελκύσει από τη μονότονη ζωή της νεαρής εργένισσας που υστερικά επαναλαμβάνει πως «δεν υπάρχουν πλέον άνδρες» επειδή κανείς δεν της προσφέρει δωρεάν διακοπές στα Κανάρια, και επειδή δεν την πηγαίνει βόλτες με το μαύρο άλογο με τις inox λεπτομέρειες, και επειδή καλώς ή κακώς, δεν αρκεί να καμώνεται το κουτάβι σε κάποιον, για να κερδίσεις έτσι μια αξιοπρεπή ζωή.

Συμφωνώ λοιπόν ότι υπάρχουν κυριαρχικοί άνθρωποι που εδώ προβάλλουν τις αδυναμίες τους ως πλεονεκτήματα, αλλά σημειώνω και ότι υπάρχουν και υποτακτικοί άνθρωποι που κάνουν ακριβώς το ίδιο. Και αυτό φυσικά υπονοεί και πως οτιδήποτε καθείς εξ ημών θεωρεί πλεονέκτημά του, ενδέχεται να αξιολογηθεί από τους άλλους και ως αναπηρία.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

Οχι αγαπητε μου,ο τροπος σκεψης σου δε μ ενοχλει καθολου

 

Προφανως διαφορετικα αντιλαμβανομαστε τα πραγματα,δεν εχω να προσθεσω
κατι.

 

Απάντηση: Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

Τι είναι ο καθένας... που δεν είναι και ένα - βάλε κανα-δυο-τρεις προσωπικότητες έκαστος,

τι προσδοκίες έχει,

τι τιμή πιάνει στη πιάτσα,

τι φήμη έχει στην πιάτσα,

ποιος ΝΟΜΙΖΕΙ πως είναι στην πιάτσα,

πόσο βαλτωμένη ή όχι είναι η ζωή του,

πόσες αποτυχίες και φθορές έχει υποστεί και αντέξει ή όχι,

τι δυνατότητες του δίνει η πιάτσα και ίσως, ακόμη, (απίθανο...) κάποιες διαφυγές,

πόσα παραμύθια έχει χάψει... (το βασικότερο)




Σε τελική ανάλυση είναι ζήτημα καλής διαχείρισης (δύσκολο, μαμαααά μουυυυυ...!!!) και πιθανής συμβατότητας. Παραμένω κυνική και απαισιόδοξη. Παρ' ότι γνωρίζω πως αρκετοί άνθρωποι διατηρούν πολλά καλά μέσα τους. Γκουντ λακ.



​

 

Κατ' αρχάς, σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση: ο προβληματισμός μου δεν έχει να κάνει με προσωπικά βιώματα. Η σχέση που έχω τον τελευταίο καιρό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μέχρι και ιδανική. Και, φυσικά, δε θεωρώ πως ο άνθρωπός μου έχει την ανάγκη να νιώσει Κάποιος, ούτε βέβαια έχει τα χαρακτηριστικά που κατακρίνω. Από εκεί και πέρα όμως, δε σταματώ να πιστεύω πως υπάρχουν τέτοια άτομα, που χαρακτηρίζονται Κυρίαρχοι, προσπαθώντας να πάρουν αξία μέσω του bdsm και δείχνοντας κομπλεξική συμπεριφορά απέναντι στους άλλους.

 

Απάντηση: Re: Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

Ναι, αλλά είδες, κούκλα μου, τι μας έκανες καλοκαιριάτικα;... 

Μας έβαλες πάλι να κάνουμε συσκέψεις επί συσκέψεων... και να παίρνουμε αποφάσεις επί αποφάσεων για να δούμε αν υπάρχουν πραγματικοί/ές Κυρίαρχοι/ες, σκλάβες/οι ή αν τελικά οι περισότεροι εξ αυτών δεν είναι τίποτα άλλο από κάτι κομπλεξικά μοναχικά ανθρωπάκια που μέσα από το bdsm νιώθουν κάποιοι/ες.

Και όλα αυτά να τα κάνουμε τώρα που η θερμοκρασία έχει 40ρήσει... και υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα να κάνουμε εκεί έξω...  

Άλλωστε, κορίτσι μου, στο κατάστημα του bdsm... που μπήκαμε όλοι/ες μας για να ψωνίσουμε ή να ψωνιστούμε... δεν έγραφε νομίζω πουθενά ότι τα προϊόντα του είναι όλα εγγυημένα ούτε ότι το κάθε προϊόν είναι αυτό ακριβώς που γράφει η ταμπέλα του!

Γι΄ αυτό σου λέω, μικρή μου, μην ψάχνεις να δεις αν μέσα σε ένα ιντερνετικό φόρουμ όπου μπορεί να μπει κάθε καρυδιάς καρύδι... υπάρχουν πραγματικοί/ές Κυρίαρχοι/ες, σκλάβες/οι και γκουρού Master ή Mistress. Φυσικά μπορεί να υπάρχουν αλλά δεν μπορούμε να τους υποδείξουμε εμείς - ο καθένας πρέπει να το ψάξει μόνος του σύμφωνα με τα δικά του "θέλω".

Madlene, η ζωή είναι μικρή και είναι δύσκολο να την ζήσεις όλη όπως πραγματικά την ονειρεύτηκες. Όμως, μπορείς (αν θέλεις) να ζήσεις μερικές από τις εκατομμύρια στιγμές της όπως ποτέ δεν τόλμησες να ονειρευτείς...

Να έχεις μία υπέροχη ημέρα και φυσικά μία οργιαστική νύχτα...   

 

Απάντηση: Re: Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

Η ατομική αναβάθμιση του καθένα δεν είναι απαραίτητη. Παρόλα αυτά πολλές φορές βλέπει κανείς την ειριστική αντιμετώπιση κάποιων πραγμάτων. Δηλαδή εξαιτίας της ανικανότητας για ατομική αναβάθμιση, εξέλιξη, κλπ. που μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη αυτοπειθαρχίας, οικογενειακής αγωγής καθώς και έλλειψη προσωπικής ζωής, πιθανό και να παρατηρήσει κανείς την συμπεριφορά που αναφέρεται άνωθεν. Είναι γενικό χαρακτηριστικό των φόρουμς, όχι μόνο εδώ, αλλά και της ζωής, γενικότερα. Πολλές φορές από ένα απλό πείραγμα μπορεί να προκύψουν πολλά κόμπλεξ, όπως κι από μια πρόταση, πολλοί να αισθανθούν πως θίγονται τα προσωπικά τους δικαιώματα και οι ηθικές τους αξίες, και τρέχα γύρευε. Όπως μου είχε πει κάποιο άλλο μέλος αυτού το φόρουμ, "συνύπαρξη και απλή αποδοχή της διαφορετικότητας των άλλων"!