Ντοπιολαλιές – Ιδιολαλιές

Δεν αντιλαμβάνομαι το που είδαν ορισμένοι συνομηλητές καταγγελίες, απογοητεύσεις, πόσο μάλλον προσωπικές διαφορές. Όταν άνοιγα το νήμα δεν είχα κανένα συγκεκριμένο γραπτό στο μυαλό μου αλλά μια γενική αίσθηση. Εξέφρασα μια άποψη περί τρόπου γραφής σε δημόσιο διάλογο. Νόμιζα πως αυτό αφορούσε πολλούς και γι αυτό το έθεσα. Αυτό ήταν όλο. Ολα τα υπόλοιπα δεν ηταν στις προθέσεις μου, ούτε πρόκειται να ανοίξω διαλόγους "επι προσωπικού". Τώρα καταλαβαίνω το ατυχές του εγχειρήματος και από μέρους μου κλείνω το θέμα. Ζητώ συγνώμη αν, έστω και εμμέσως, κάποιος ένιωσε θιγμένος.

 

Πάντως εμένα μου αρέσουν τα δυσανάγνωστα και δυσνόητα κείμενα. Είναι σαν να απαιτούν την προσοχή μου και όχι να τα ξεπετάξω με μια γρήγορη ανάγνωση διατρέχοντας το κείμενο  

 

Αγαπητέ @G_E απο όσα νήματα σας έχω διαβάσει μόνο χαμηλό iq δεν έχετε.

Όταν πρωτομπήκα στο φόρουμ ναι όντως και έγω κάποιους συμφουρίτες 2-3 δεν τους καταλάβαινα. Με την πάροδο του χρόνου όμως και διαβάζοντας τους σε κάποια νήματα κατάλαβα την γραφή τους και άρχισα σιγά σιγά να τους καταλαβαίνω.
Δεν θεωρώ ατυχές το νήμα, μιας και σας προβληματίζει. Δυστυχώς όμως γίνεται αφορμή να βγάλουν κάποιοι συμπάθειες και κάποιοι αντιπάθειες... στοχεύοντας πρόσωπα ανώνυμα με αποτέλεσμα να φαίνεται ένας διαχωρισμός...
Διαχωρίζω τα κείμενα σε 2 κατηγορίες .... στα ζωντανά (χρωματιστές λέξεις και έννοιες γεμάτα ζεστασιά) & στα άχρωμα (κείμενα παγωμένα χωρίς καμία φαντασία και κανένα προσωπικό στίγμα της προσωπικότητας) το αν τα κατανοώ στο τέλος αυτό είναι άλλο θέμα.
Δεν ζούμε για τα likes... μπορεί να κάνω like επειδή συμφωνώ με κάποιον νηματοθέτη ή για να δείξω οτι το διάβασα... για μένα το like δεν έχει και τόση σημασία.
Για μένα πιο πάνω και απο την Γραφή του κάθε νηματοθέτη ή κάθε συμφουρίτη είναι η ευγένεια... το πώς μιλάει και το πώς απαντάει (ξεφεύγω λίγο απο το νήμα σας συγνώμη).
Ποτέ δε θα συμφωνούμε με όλους... και ότι δεν μας κάνει το προσπερνάμε!

 

Το παίρνω λίγο ανάκατα και ότι γράφω είναι άποψη μου ( να τι ξενερώνει τρελά εμένα. Σε κάθε μου "παρέμβαση", να υπογραμμίζω ότι τα γραφόμενα μου θα ήταν προσωπική άποψη, που δεν θα μπορούσε να ισχύει για όλους. Μην και θιγεί ο τάδε ή ο δείνα ).
Έλεγα, ανάκατα, τα likes είναι μια κορυφαία παπαριά χωρίς καμία αξία. Λες και εξαργυρώνοντας τα, θα πάρει κάποιος καμιά δωροεπιταγή. Ότι δίνονται και για λόγους φιλίας/συμπάθειας/ότι στα τσακίδια θα θέλαμε, εγώ το βλέπω τελείως λογικό.
Ένα εμένα συνεχίζει να "καρφώνεται" στο μάτι μου, ότι τα likes ή η έλλειψη τους ή το μικρότερο νούμερο από κείνο που κάποιος θα περίμενε, τιγκάρουν κοσμάκι. Έχω προτείνει σαν απλός χρήστης ( και πάνω από μια φορά ), και να εξαλειφθεί η επιλογή like.
Και να σβηστούν όλα όσα έχουν μπει ήδη. Έτσι κανείς δεν θα νιώθει υποδεέστερος κανενός ( για όσους/ες θα είχαν αυτό το "ζοράκι" ). Αφού αρκετοί διατεινόμαστε ότι τα like είναι μια παπαριά, δεν θα ζοριζόμασταν αν "εξαφανίζονταν" μια και καλή, σωστά?

Δεύτερο "σημείο", το πως γράφει κάποιος, είναι γούστο και καπέλο του. Ποιες θα ήταν οι προθέσεις του, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε και με κάθε ειλικρίνεια, σε μένα δεν καίγεται καρφάκι, να τις μάθω.
Δίνω πάντα στον όποιο άλλο το "περιθώριο της αμφιβολίας", τουτέστιν, ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται, να είναι αληθινά εκείνος που θα τον αντιπροσώπευε καλύτερα ή που θ' αντικατόπτριζε τις σκέψεις του.
Αν δεν τον καταλαβαίνω, δεν χάνω τίποτε, ή αν χάνω κάτι που θα μπορούσε να ήταν για μένα σημαντικό, ας πρόσεχα. Επίσης ας πρόσεχε και όποιος εκείνος, δεν θα κατάφερνε σε μένα να γίνει κατανοητός.
Αλλά να περιμένω σώνει και ντε, ν' αλλάξει τρόπο, να "κατέβει" ή να "ανέβει" ( ζήτημα θέασης και αυτό ) για να τον "πιάσω", δεν το περίμενα, ούτε το περιμένω. Σίγουρα δεν νιώθω ηλίθιος, αν δεν καταλαβαίνω τα λόγια κάποιου.
Μα και ηλίθιος να ένιωθα, θα τα έβαζα με τα μούτρα μου και όχι με κείνον. Ως προς τον σεβασμό, την ευγένεια, την ανάγκη επικοινωνίας και τα λοιπά "έμορφα". Είμαι της άποψης ότι είναι συγκοινωνούντα και αλληλεπιδρόντα δοχεία.
Αν κάποιος μου φερθεί κάφρικα, μου πρήξει τα ούμπαλα, το θεωρώ λογικό και δικαίωμα μου ( άλλο αν είναι μαλακία ή όχι ) να του ανταπαντήσω με το ίδιο νόμισμα.
Και αφού πια μ' έχει κουράσει με την ηλίθια συμπεριφορά του μέχρι ξεράσματος, να τον γράψω πια εκεί που δεν λάμπει ο ήλιος. Γιατί, αν μη τι άλλο και η υπομονή έχει τα όρια της.

Τεσπα, μονόλογοι ή διάλογοι εδώ μέσα, όλα αξιολογούνται διαφορετικά, βάσει προσωπικών κριτηρίων κι αναζητήσεων. Εγώ πια εδώ "χασομεράω", προσπαθώντας να πατώ όσο γίνεται λιγότερο τους κάλους των άλλων.
Όσα ήταν να μάθω, τα έμαθα. Ότι απορία είχα να μου λύσω, μου την έλυσα. "Κρέας" καλά να είμαι, δεν μου λείπει - και με υπερκαλύπτει -. Άρα λόγους, για να μπω σε "βιτρίνα" ή να νιώσω την απειλή, ότι κάποιος άλλος, θα μου κλέψει φως, δεν τους έχω.
Που πάλι ανούσιο θα ήταν, αφού τ' όποιο φως του καθενός είναι συγκεκριμένο και δεν μπορεί κανείς να του το κλέψει ή να του δανείσει κανά volt παραπάνω.

Ergo? Όποιος έχει διάθεση "συζητήσεως/καυγά/διαλόγου/μονολόγου" για μια τρύπια κουβέρτα...Γιατί εγώ με το φτωχό μου μυαλό εκεί καταλήγω. Ότι πίσω από κάποιες σκέψεις ή αντιδράσεις πρέπει να υπάρχει ένα κίνητρο, μια γενεσιουργός αιτία.
Μπορεί να κάνω και λάθος, δεν τ' αποκλείω και σε κάθε περίπτωση - ξανά μανά disclaimer - δεν αναφέρομαι σε κανέναν συγκεκριμένα. Όποιος/α θέλει, με πιστεύει.
Όποιος/α δεν με πιστεύει, με γειά του και χαρά του κι εγώ θα συνεχίσω την κυριακάτικη μου πισινοχτύπα με χαμόγελο. Αφού απ' εδώ ελάχιστοι με ξέρουν αληθινά ( βια 2 άτομα ), ελάχιστους ξέρω εγώ αληθινά ( εκείνα τα 2 άτομα ),
με τους υπόλοιπους δεν γνωριζόμαστε και δεν υποφέρει γι' αυτό κανείς.  

 

Τι ωραία, που είναι η Κυριακή,

Likes:
32.987

Ευχαριστώ και μην ξεχνάτε, σας αγαπώ.

 

Διάβασα με προσοχή τις θέσεις και, κυρίως, τις ενστάσεις όσων συμμετείχαν. Αποδέχομαι πως ορισμένες μη “politically correct” λέξεις στο εισαγωγικό μου κείμενο έδωσαν έδαφος για ερμηνείες που δεν είχα φανταστεί.

Ασφαλώς και κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα του καθ’ ενός να γράφει όπως θέλει και να απευθύνεται όπου θέλει. Είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητήσει αυτό το δικαίωμα. Η «αυτόματη γραφή» των σουρεαλιστών για παράδειγμα ήταν ένα εξαιρετικό πείραμα που έσπασε τις καθιερωμένες φόρμες και επηρέασε σημαντικά τη λογοτεχνία και κυρίως την ποίηση. Αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα μου.

Το θέμα που προσπάθησα να θίξω είναι το να γράφεις στα πλαίσια ενός δημοσίου διαλόγου με πρόθεση τη συμμετοχή σ’ αυτόν τον διάλογο (και όχι απλώς να κάνεις έναν γενικό σχολιασμό, ή να «σκέφτεσαι φωναχτά» όπου ο καθείς το κάνει κατά πως θέλει). Αυτό έχει, κατά τη γνώμη μου, μια ελάχιστη απαίτηση. Να μεταφέρει ένα μήνυμα/είδηση/άποψη με τρόπο κατανοητό από τον αναγνώστη στον οποίο απευθύνεται. Από κει και πέρα, η γλώσσα έχει τεράστιο πλούτο και οι τρόποι έκφρασης ανεξάντλητοι που επιτρέπουν στον γράφοντα να δώσει το δικό του ύφος.

Δεδομένου του ότι έθεσα το θέμα του «δυσνόητου κειμένου», ασχολούμαι μόνο μ’ αυτό. Κατά την άποψή μου θα τα διέκρινα σε τρείς κατηγορίες: τα δυσνόητα «εκ φύσεως», τα «εκ προθέσεως» και τα «εξ’ αμελείας».

Τα δυσνόητα «εκ φύσεως» ασχολούνται με έννοιες που, εκ των πραγμάτων, γνωρίζει περιορισμένος αριθμός ατόμων, όπως π.χ. αναφορές σε φιλοσοφικά συστήματα ή βιβλιογραφία. Σίγουρα ορισμένα από τα γραπτά μου είναι δυσνόητα «εκ φύσεως», αν και θεωρώ μεγάλη τέχνη το να μπορείς να εκφράσεις και τα πιο πολύπλοκα νοήματα με απλό και κατανοητό τρόπο.

Τα δυσνόητα «εκ προθέσεως» τα σχολίασα εδώ και δε χρειάζεται η επανάληψη. Δε θεωρώ πως διευκολύνουν έναν γόνιμο διάλογο.

Τα δυσνόητα «εξ αμελείας», μπορεί να οφείλονται στο ότι ο συντάκτης τους δεν έχει κατασταλαγμένη άποψη για ένα θέμα, πράγμα που αποτυπώνεται και στο ασαφές περιεχόμενο του γραπτού του, είτε απλώς γιατί βιάζεται και δεν αφιερώνει τον απαιτούμενο χρόνο. Υποθέτω πως αυτό όμως δε γίνεται συστηματικά, πράγμα που το διαφοροποιεί από την προηγούμενη κατηγορία.

ΥΓ. Ως προς το περίφημο IQ, ανέφερα το όριο «κάτω του 130» δεδομένου του ότι κάπου εκεί τελειώνει η καμπύλη συχνότητας του IQ. Θα ήταν ίσως καλύτερα να γράψω «το 98% των ανθρώπων».