Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

Η εξουσία ζωής-θανάτου των γονεών είναι de facto όχι de jure

Οι γονείς δεν έχουν νόμιμο δικαίωμα ζωής-θανάτου πάνω στα παιδιά τους, αυτό θα έλειπε, αλλά έχουν τοις πράγμασι εξουσία ζωής-θανάτου από τη στιγμή που είναι εκείνοι που καλύπτουν τις βασικές βιολογικές ανάγκες, τροφή, νερό και ασφαλές περιβάλλον.

Τα παραδείγματα -κλωτσιες στα αρχίδια, πραγματικά- των ...δεν μπορώ καν να τους χαρακτηρίσω χωρίς να μου φτάσει η πίεση 30, που ξέχασαν τα παιδιά τους στο αυτοκίνητο ή τα άφησαν να πεθάνουν από πείνα/δίψα ή που τα βασάνισαν μέχρι θανάτου, δείχνει αυτό το πράγμα.

 

Σωστά.
Εντούτοις, ο ερχομός ενός παιδιού δεν είναι μια οποιαδήποτε συνθήκη. Και προβληματίζομαι ιδιαίτερα κατά πόσο θα υπερισχύσει η θέση slave από τη γονεϊκή θέση, δεδομένων και των ορμονών που χορεύουν πόλκα μετά τη γέννα... Συνεχίζω πάντως να πιστεύω ακράδαντα πως είναι αποκλειστική ευθύνη του Κ να διατηρηθούν οι ισορροπίες όπως Αυτός επιθυμεί (για να ευλογήσω και λίγο τα γένια μου σχετικά με την αρχική μου τοποθέτηση  )

 

Η γυναικοκτονία δείχνει εξουσία του ανδρός στη γυναίκα που φονεύει;

 

Θα το εκτιμούσα να μέναμε εντός θέματος.

Ευχαριστώ

 

Εντός θέματος είναι με το σκεπτικό που αναπτύσσεται ότι υφίσταται de facto εξουσία γονέα στο παιδί εφόσον μπορεί να το φονεύσει.

 

Ό,τι νομίζετε....

 

Επί τη ευκαιρία, να ευχηθώ τα μέγιστα για το βρέφος (όχι μωρό). Πράγματι, δεν αναπτύσσεται πιθηκίζοντας μιμητικά (βλ. Θεωρία έμφυτης δι-υποκειμενικότητας κατά Trevarthen).
Θαρρώ θα προσπαθήσετε για το βέλτιστο υγιές.

 

Ε/ευχαριστούμε πολύ  

 

Έχει ο άντρας τη νομική επιμέλεια της γυναίκας και η επιβίωσή της εξαρτάται από τη φροντίδα του χωρίς κανένας να μπορεί να επέμβει εκτός και αν υπάρξει εισαγγελική παρέμβαση;

 

Νομική επιμέλεια και ποινικές κυρώσεις. Επανερχόμαστε, λοιπόν, στο ανυπόστατο της εξουσίας με όρους τερματισμού ζωής.

 

Δεν πρόκειται περί εξουσίας ζωής - θανάτου. Πρόκειται περί καθαρής βλάβης, ψυχικής, πνευματικής, σωματικής, ή αλλότριας εξάρτησης κλπ. (η περίπτωση του ξεχασμένου παιδιού πάλι βλάβη είναι αλλά διαφορετικής φύσης). Άλλως η de facto επιλογή ημών των πολλών που επιλέγουμε τη ζωή του παιδιού αντί του θανάτου, θα έπρεπε να μας προσφέρει ανωτερότητα έναντι των ακατανομαστων, κάτι που δεν συμβαίνει βέβαια.

 

Να τον βράσω το νόμο όταν το παιδί έχει πεθάνει επειδή η άλλη σηκώθηκε και πήγε διακοπές και το παράτησε μόνο του για δέκα μέρες χωρίς νερό και φαγητό.

Σ' αυτόν τον πλανήτη που ζούμε από τη στιγμή που η ζωή κάποιου άλλου εξαρτάται από εσένα εκ των πραγμάτων έχεις εξουσία ζωής/θανάτου πάνω του με όποιες λεκτικές γιρλάντες και αν το στολίσεις.