Οι κακοί κοκκινοσκουφίτσοι, η γιαγιά δεσμοφύλακας και οι καλοί λύκοι.

Το λάθος είναι ότι ψάχνεις να βρεις άλλα λάθη πέρα από αυτά που υπάρχουν , οι στραβές μπορούν να συμβούν στον καθένα και συμβαίνουν ακόμα και αν προσέχεις. Τις μεθόδους αντισύλληψης τις γνωρίζουμε και αν δεν θες να κάνεις δεύτερο παιδί πολύ απλά δεν κάνεις, δεν καταστρέφεις την ζωή σου επειδή παράπεσαν κάτι σπέρματα.
Το μοιρολόι είναι το μοίρασμα με τους ανθρώπους μας και είναι όμορφο να έχεις ανθρώπους να μοιράζεσαι τα σημαντικά .. καλά και άσχημα.
και εν τοιαύτη περιπτώση δεν έχεις κριτίρια για να κρίνεις από ένα μεμονωμένο περιστατικό εάν είναι ή δεν είναι φίλες και ούτε τέθηκε τέτοιο ζήτημα.. αν χρειαστούμε όμως ποτέ κανέναν να πει τι είμαστε τι δεν είμαστε και τι θα κάνουμε στην ζωή μας, θα σε ενημερώσουμε.

Θ αργήσουμε λίγο, φάε..

 

Πρώτα από όλα αρχίζεις και ξεφεύγεις με τη τελευταία φράση σου, με άλλους μπορείς να χρησιμοποιείς το ύφος αυτό εάν το δέχονται . Δε σε προσεβαλα. Γενικώς σε ότι γράφω χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχεις κάτι μαζί μου (πολλές φορές το κάνεις και με άλλους), έχεις πάντα έναν αντίλογο που γίνεται σεντόνι και σχεδόν πάντα αντιδραστικά. Δε σου έχω πει κάτι γιατί σέβομαι αυτά που γράφεις. Χαλάρωσε λίγο , δε χρειάζεται να τα παίρνεις με τον οποιονδήποτε δε συμφωνεί με τις απόψεις σου. Εάν διαβάσεις προσεκτικά αυτό που γράφω θα δεις ότι γράφω , για να βάλω υπότιτλους, ότι δεν είναι και τόσο φίλες αυτές που έκριναν την επιλογή της και δεν την υποστήριξαν. Η κριτική τους ήταν άθλια. Αναγνωρίζω πλήρως το δικαίωμα της να μη το κρατήσει εάν ήταν. Δεν αναγνωρίζω τη κλάψα.

 

Αυτό. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Τέτοια αντίδραση από άλλες γυναίκες. Και να λένε ότι είναι και φίλες. Έτσι κάνουν οι φίλοι γαμώ τα πάντα μου και τα κοάλα μου μέσα;
Καλά έκανες και τσακώθηκες μαζί τους, και κακώς δεν τους άνοιξες το κεφάλι για να αδειάσει από τα σκατά που κουβαλάνε.

Τα πήρα στο κρανίο τώρα.

 

Ο λόγος σου όλα αυτά τα χρόνια που είμαι εδώ ποτέ δεν είχε ξεφύγει έτσι, θα πω ότι έχεις μια κακιά στιγμή και δεν θα σου απαντήσω όπως σου αρμόζει. Σε παρακαλώ το αφήνουμε εδώ.

 

Ομοίως θα σε παρακαλούσα να πάρεις πίσω την ειρωνία σου προς το πρόσωπό μου στην προηγούμενη απάντησή γιατί κι εγώ θα μπορούσα να απαντήσω αναλόγως. Και ναι, καλύτερα να το αφήσουμε εδώ.

 

Είναι δύσκολο να ξεριζωθούν οι παλιές αντιλήψεις, όταν μεγαλώνουμε με αυτές. Ναι έτσι κάνουν οι φίλοι, τ αδέρφια, οι γονείς , οι σύντροφοι, οι εργοδότες, οι συνάδελφοι, οι πελάτες, οι γιατροί, οι παπάδες, οι δασκάλοι..
Για να μην συμπεριλάβω τους ψευτοπροοδευτικούς που απλά το παίζουν προχώ αλλά στην ουσία δεν έχει διαπεράσει τίποτα τον κρυφοσυντηριτισμό τους. Ακόμα και μια ματιά στο νήμα να ρίξεις, θα καταλάβεις.
Και το θέμα άμβλωση δεν είναι παρά ένα μικρό παρακλάδι της καταπίεσης.
Τώρα τα βλέπεις εσύ? Πόσο μπροστά νομίζεις ότι είμαστε πραγματικά?

 

@rea..
Γράφεις κάτι δημόσια και φυσικά θα το κρίνουμε.
Θα πρότεινα να αλλάξεις παρέες. Ναι, αυτό το μεμονωμένο περιστατικό αρκεί.

 

Όχι, δεν τα βλέπω τώρα. Έχω καταθέσει επανειλημμένα τις απόψεις μου για την άμβλωση, αλλά δεν θα έφτανα ΠΟΤΕ στο σημείο να πω σε μια έγκυο που κυοφορεί ένα έμβρυο που ΔΕΝ θέλει - ανεξάρτητα από τους λόγους - ότι θα "σκοτώσει το παιδί της". Αυτό είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ. Καλά έκανες και τσακώθηκες μαζί τους.

Μη το πάρεις ότι σου λέω τι να κάνεις, δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου, δικές σου φίλες είναι, δε μου πέφτει λόγος, και πάνω απ' όλα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι σας δένει και τι σας κρατάει δεμένες.

Η αντίδρασή μου είναι καθαρά προσωπική, τέτοιες συμπεριφορές δεν αξίζουν ούτε το σάλιο που θα φτύσεις αυτούς που τις φέρουν, και για αυτή τη συμπεριφορά δε δέχομαι καμία δικαιολογία. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Εγώ δε θέλω να συνδιαλέγομαι με ανθρώπους που έχουν τέτοιες συμπεριφορές. Τελεία.

 

@Dark_Explorer @Arioch
Και οι κριτικές κρίνονται..

Όχι δεν παρατάς το πλοίο .. όσο μπορείς και ό,τι μπορείς, να βάλεις το λιθαράκι σου εκεί που πραγματικά χρειάζεται, έτσι αλλάζει ο κόσμος. Εκεί που αξίζει να παλέψεις, θα παλέψεις.

Τι νόημα έχει να θιγόμαστε και να αποχωρούμε. Ποια Ιδέα υπερασπιζόμαστε έτσι? Ποια αλυσίδα σπάμε?

Βαυκαλιζόμαστε στο εμείς – αυτοί, καλοί -κακοί.. δεν οδηγεί πουθενά αυτό.

Και εδώ ακόμα που τα λέμε και όπου αλλού δεν τα λέμε για να ποζάρουμε την ωραία προοδευτική ανοιχτομυαλιά μας. Αυτοί που τα ξέρουν καλύτερα από εμάς, δεν τα χρειάζονται.
Αυτοί που έχουν καταπιεί το "απάνθρωπο πρέπει" το έχουν ανάγκη να το δουν, να το ακούσουν, να προβληματιστούν.

Όπως και εμείς κάποτε σε άλλα παρόμοια δικά μας "απάνθρωπα πρέπει" που ακούσαμε μια Φωνή..
"Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι."
που δεν μας εγκατέλειψε και δεν είπε.. αρκεί.

 

Μα αν κάποιος/α λάβει μέτρα αντισύλληψης, είναι πάρα πολύ δύσκολο, να τεθεί θέμα άμβλωσης. Και από τη στιγμή που χιλιάδες γαϊδάροι μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα, δηλαδή το σώμα της όποιας άγνωστης. Αν οι "συμπαίκτες" προσέχουν, δεν μπορεί μετά κανείς να τους πει, αν είναι υποχρεωμένοι να κρατήσουν ένα παιδί ή όχι. Εννοείται ότι εκφράζεις τη γνώμη σου, από τη στιγμή που γράφεις εσύ. Απλά ήθελα να σου δείξω με τη σειρά μου, ότι με απόλυτα δεν γίνεται συζήτηση. Όχι μόνο μαζί μου αλλά με κανέναν. Ούτε οι γνώμες επιβάλλονται, ευθέως ή πλαγίως και αν εκφράζονται.

Υ.Γ. αν δεν καταλαβαίνω λάθος, το συγκεκριμένο είναι θέμα ηθικής. Της ηθικής που ισχύει ακόμη. Ή καλύτερα, ενδύεται της ηθικής που ισχύει ακόμη. Κατά βάθος θέμα ελέγχου είναι και όσο και αν μπορεί να φανεί "άκυρο", όχι μόνο του κορμιού της γυναίκας. Άλλο ένα από τα πολλά θέματα που είναι χρηστικά ως προς τον έλεγχο της όποιας μάζας.

 

Με αυτή σας την τοποθέτηση μου επαναφέρατε βιώματα που προσπαθώ να έχω θαμμένα βαθιά και επειδή το θέμα της αυτοδιάθεσης δίνει και παίρνει αλλά και λόγω του ότι η άμβλωση είναι τραυματική και ειδικά σε προχωρημένη κύηση ώστε να φανούν τα προβλήματα στο έμβρυο, που περιγράψατε, και που δεν μιλάμε ακριβώς για άμβλωση αλλά για διακοπή τοκετού με πρόκληση θα σας πω, πως όταν βρέθηκα σε αυτή τη θέση η μη ανάληψη πρωτοβουλίας από τον πρώην σύζυγο, η αποποίηση ευθύνης και η συνεχή του ατάκα "ότι θες εσύ" μπορεί να μην με βοήθησαν να ξέρω τι θέλω με την κύηση αλλά με έκαναν σίγουρα να ξέρω ότι θέλω τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Ήταν πλέον μονόδρομος για μένα. Εκείνη την ημέρα πήρα δυο αποφάσεις. Μια για την κύηση και μια για εκείνον.

 

Για όση αξία μπορούν να έχουν τα λόγια ενός αγνώστου, ειλικρινά λυπάμαι που σας ξύπνησα δυσάρεστα βιώματα. Σε μένα έτυχε μια φορά. Αναφέρομαι στο να γίνω κοινωνός άμβλωσης. Ήταν πριν παρά πολλά χρόνια με ελαττωματικό προφυλακτικό σε σχέση τριών και βάλε χρόνων. Η δική μου θέση ήταν, ότι το παιδί ήθελα η τότε σύντροφος μου να το κρατήσει και ας αυτό σήμαινε, να το έφερνα στη χώρα μας ή να έμενα στη δική της, που τότε ζούσα. Έστω κι αν αυτό σήμαινε, να το αναλάμβανα εξ ολοκλήρου εγώ. Η δική της απόφαση ήταν, να εξαφανιστεί για μια εβδομάδα με την πρόφαση ότι πήγαινε να δει τους γονείς της χιλιόμετρα μακριά από κει που ζούσαμε ( ήμασταν και οι δύο μας 27-28 χρονών τότε ) και να πάει να κάνει άμβλωση. Την οποία και μου ξεφούρνισε μετά. Σε κάθε περίπτωση δεν ένιωθα, ότι είχα το δικαίωμα, να της επιβάλλω την επιθυμία μου. Αλλά ναι, και αυτή της η στάση είχε συμβάλλει σημαντικά, στο να χωρίσουμε μετά από ένα χρόνο και κάτι.

Να σας πω την αλήθεια μου, ακόμη τυχαίνει να βλέπω εκείνο το αγέννητο παιδί στον ύπνο μου. Λιγότερο συχνά με τα χρόνια, αλλά τυχαίνει. Και δεν παύω να αναρωτιέμαι.

Ως προς εκείνη την πρώην μου, ξαναβρεθήκαμε πριν από κάποια χρόνια μετά από καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Και ξαναμιλήσαμε σαν δυο παλιοί καλοί γνωστοί. Αν μη τι άλλο, είναι και κείνη κομμάτι της προσωπικής μου ιστορίας. Και ίσως, κάπου έχουν μείνει παγωμένα στο χρόνο δυο παιδαρέλια, που αγκαλιάζονται και ανταλλάσσουν όρκους αγάπης ευτυχισμένα. Προτιμώ να τα αφήσω εκεί, στη φούσκα τους.

Υ.Γ. Σας ζητώ συγνώμη αν ξέφυγα ή αν ξεπέρασα τα όρια. Μου ξυπνήσατε αναμνήσεις. Είναι και Κυριακή και από παιδί μου έφερνε τα blues αυτή η μέρα.