Οι ορισμοί τουBDSM ξαναγράφονται; Και αν ναι, από ποιον;

Γιατί το έχω δει.
Από τα βιβλία που διαβάζει ο κόσμος σε παραλίες και αλλού.
Από το τι επιλέγουν φίλοι, γνωστοί και λιγότερο γνωστοί μου.
Από τα likes που έχουν οι ιστορίες στα fora.
Από τη χρησιμότητα των (προσωπικών) παραδειγμάτων.

Φυσικά και είναι ελεύθεροι να κάνουν όπως επιθυμούν όπως κι εγώ να κρίνω όταν το δημοσιεύουν..
Η κατήχηση με έχει ενοχλήσει τόσο πολύ  

Μίλησα για την αρχή της σεξουαλικής ορμής, όχι για το μετά  
Συζητήσεις έχω κάνει πάρα πολλές.
Επειδή ξέρω κατιτις παραπάνω οι επισκεψιμότητες στις ιστοσελίδες λένε πολύ λίγα και όχι αυτά που νομίζουμε ότι λένε...  

Αυτό ξαναπές το    

 

Νομίζω ο Ασκητής θα διαφωνούσε στο ότι δεν πρέπει να υπάρχουν "μάνιουαλ" στο σεξ, ή στο ότι αυτά δεν διαβάζονται. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη θα είχε και δίκιο  

Θεωρώ κι εγώ ότι οι όρισμοι υπάρχουν για να συνεννοούμαστε και για να προστατευόμαστε, όπως σημειώθηκε παραπάνω, και θα προσέθετα ότι είναι καλό που υπάρχουν για να μπορεί κάθε ένας που μπαίνει στο χώρο να καταλαβαίνει στο περίπου τι είναι και γιατί είναι αυτό που είναι και να νιώθει καλύτερα με τον εαυτό του (μα καλά, μόνο εγώ διάβασα ό,τι βρήκα και δεν βρήκα όταν έμαθα για το bdsm; πολλή άνεση βλέπω, μπράβο παιδιά, να δώσετε λίγη κι από δω   ). Από κει και πέρα, οι ορισμοί δεν χωράνε πάντα όλους τους ανθρώπους, καθένας μπορεί να διακρίνει στοιχεία με τα οποία συμφωνεί/ταυτίζεται σε διαφορετικούς ορισμούς και να διαφωνήσει με το ο,τιδήποτε κι ανάλογα να διαμορφώσει και τη ζωή του. Κριτική ικανότητα λέγεται  

Το πρόβλημα νομίζω δεν είναι στο αν γράφει κανείς αυτό που πιστεύει (καλώς κάνει και το γράφει), αλλά κατά πόσον αυτό που λέει το περνάει με μια διάθεση υποτίμησης όλων των υπόλοιπων απόψεων. Η μη αποδοχή της διαφορετικότητας είναι αυτή που ενοχλεί. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι αν κάτι είναι διαφορετικό από το περιεχόμενο του ορισμού ενός όρου, τότε προφανώς θα πρέπει να λέγεται και διαφορετικά. Άλλο μήλα κι άλλο πορτοκάλια. Κι αυτό δεν είναι κακό. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το να κάνεις bdsm είναι κάτι που από μερικούς θεωρείται κουλ. Συνειδητοποιείτε ότι η ζωή είναι ευκολότερη για τους βανίλα, έτσι;

Τώρα, αν ξαναγράφονται οι ορισμοί, νομίζω ότι συμπληρώνονται και ίσως δημιουργούνται νέοι, περισσότερο, παρά ξαναγράφονται.

Οι κανόνες είναι άλλου παπά ευαγγέλιο κι αυτούς τους βάζει ο Κ σε μια σχέση D/s, κι ο υ ακολουθεί ή διαπραγματεύεται όπου του δίνεται περιθώριο. (και για να πω αυτό, χρησιμοποίησα ήδη τρεις ορισμούς)

 

@margarita_nikolayevna,

για ποιον λόγο διαβάζονται οι εμπειρίες, σε ρώτησα. Με συγχωρείς αν δεν ήμουν σαφής. Αν θέλεις μου απαντάς  

Μπορούμε όλοι βέβαια να κρίνουμε αυτό που δημοσιεύεται, ιδίως αν το έχουμε διαβάσει κιόλας. "Δίκη προθέσεων" όμως και δη με το ερωτηματικό της κατήχησης, δεν είμαι βέβαιη ότι στέκει να γίνεται.

Ποιός "σου" έκανε κατήχηση, αλήθεια, margarita_nikolayevna, ποιός σε ανάγκασε να εκτεθείς σε γνώση που θεωρείς άκυρη και δεν επιθυμείς, ποιος πραγματικά σου έδωσε το δικαίωμα να συμπεράνεις ότι τα κάνει αυτά για να έχει ένα (αθέμιτο) πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό; Θέλω να πω είναι κάτι που συνέβη ή που θεωρείς ότι θα μπορούσε να συμβεί και μάλιστα θα ήταν αδύνατο για όποιον το αντιμετώπιζε να το διαχειριστεί;

Στην πραγματικότητα, ακόμα και με το κατιτίς παραπάνω σου, που δεν αμφισβητώ, για να το λες έτσι θα είναι, δεν ξέρεις πώς διαχειρίζεται ο καθένας την προ-πρώτη, την πρώτη, τη δεύτερη ή τη νιοστή ορμή του.

Ούτε και εγώ ξέρω, ασφαλώς  

Και αν θέλει ο καθείς να κάνει όπως θέλει BDSM ή οτιδήποτε και να μη μαθαίνει από κανέναν άλλο, με γειά του και χαρά του  

Ας δημοσιεύει, σε pdf, βεβαίως βεβαίως, τις εμπειρίες του, να μαθαίνουμε κι εμείς οι κουτοί  

 

Έτσι ακριβώς      

Νταξ προσπαθώ να το κρατήσω αλλά δεν την παλεύω!!!   Θα το πάω και φιλοσοφικά  
Και εδώ ανακύπτει το ερώτημα/πρόβλημα με το "καράβι του Θησέα"!
Από ποιο σημείο συμπλήρωσης και μετά παραμένει ο ίδιος ο ορισμός (έστω αναθεωρημένος) και πότε αλλάζει.

Ευχαριστώ για την απάντηση, μεστή όπως πάντα  

 

Νόμιζα ότι απάντησα αλλά κι εγώ μπορεί να μην ήμουν σαφής και συγγνώμη.  
Διαβάζονται για τον ίδιο λόγο που μπαίνουν τα παραδείγματα σε βιβλία (ήδη από τα σχολικά βιβλία): γιατί είναι πιο κατανοητά συνήθως από την ξερή θεωρία.
Επίσης η εμπειρία έχει (κατ' εμέ) ένα τεράστιο πλεονέκτημα: μπορείς να ταυτιστείς με το πρόσωπο. Να πάρεις μια αισθητική απόσταση και να "ζήσεις" ό,τι ζει. Ακόμη και αν δεις ότι τελικά δεν σου αρέσει και δεν θα το εφαρμόσεις ποτέ.
Παρόμοια λειτουργία βλέπω στο θέατρο αλλά και το σινεμά  

Είναι κάτι που συνέβη και μάλιστα κατ' εξακολούθηση.
Και μαζί έχουμε συζητήσει πολύ συγκεκριμένα περιστατικά  

Δεν είναι θέμα κουταμάρας οι εμπειρίες.
Είπαμε παραπάνω γιατί τις θεωρώ χρήσιμες και αξιόλογες  
Κουταμάρα θεωρώ να εφαρμόζουμε ξερά μια θεωρία χωρίς να ξέρουμε καθόλου τι συνέπειες και προεκτάσεις έχει, ποια τα αποτελέσματα της εφαρμογής της τέλος πάντων, όχι τις δοκιμές  

 

  Συμφωνώ απόλυτα.

Στο "καράβι του Θησέα" με βρίσκεις αδιάβαστη, τι εννοείς, όταν ξέχασαν να αλλάξουν τα πανιά κι αυτοκτόνησε ο Αιγαίας; Τι σχέση έχει αυτό με τους ορισμούς; Έχει τίποτα άλλο ο μύθος;
Ο ορισμός δεν παραμένει ο ίδιος φυσικά, το περιεχόμενο του όρου αλλάζει. Για παράδειγμα το έγγραφο μέχρι να βγουν οι υπολογιστές αποτυπωνόταν μόνο σε χαρτί ή άλλο παρόμοιο μέσο (πάπυρο, περγαμηνή και λοιπά). Τώρα υπάρχει και ηλεκτρονικό έγγραφο, δηλαδή το περιεχόμενο του όρου έχει συμπληρωθεί. Αντιστοίχως, το μαστίγιο από δέρμα και το μαστίγιο από συνθετικό σκοινί είναι και τα δύο μαστίγια. Κάποιο βγήκε πρώτο. Όταν βγήκε το δεύτερο τότε προστέθηκε στον ορισμό. Ο υποτακτικός που παρέχει μόνο υπηρεσίες στο σπίτι (service sub) είναι κι αυτός υποτακτικός όπως κι αυτός που εκχωρεί τον έλεγχο μόνο στο σεξουαλικό πεδίο. Κάποιος από αυτούς φαντάζομαι ότι υπήρξε πρώτος χρονικά, δεν ξέρω ποιος, ένα παράδειγμα προσπαθώ να φέρω, όταν εμφανίστηκε/αναγνωρίστηκε ο δεύτερος τύπος υποτακτικού προστέθηκε στον ορισμό.

 

 

Σιχτίρισμα. Κάνει καλό στα νεύρα  

Συμφωνώ  

 

Νομίζω (αλλά αυτό είναι καθαρά αίσθηση μου μπορεί να κάνω και μεγάλο λάθος) ότι προϋπήρξε ο υποτακτικός που ήταν υποτακτικός σε όλα. Δηλαδή και στο σεξ και στο σπίτι και στη μαθητεία και παντού  
Εν συνεχεία έγινε η κατάτμηση και η "εξειδίκευση". Όπως νομίζω ότι συμβαίνει πάντα στην ιστορία και την εξέλιξη.  
Ξαναλέω ότι είναι αίσθηση  

Το καράβι του Θησέα είναι το εξής: φτιάχνεται ένα καράβι. Το παίρνει ο Θησέας λοιπόν. Και ονομάζεται έκτοτε το καράβι του Θησέα. Αυτό αρχίζει και παλιώνει και χαλάει και το τρώει η θάλασσα κλπ. Και αρχίζει στην αρχή ο συντηρητής και του βάζει πίσσα να το μονώσει. Με τον καιρό αυτό δεν αρκεί και αρχίζει να του ξηλώνει σανίδια και να βάζει άλλα. Και μετά η άγκυρα, άλλη άγκυρα. Μετά τα κουπιά. Μετά τα πανιά που σκίζονται και μπαίνουν άλλα. Μετά ένα κατάρτι κ.ό.κ.
Και υπάρχει το ερώτημα: από ποιο σημείο και μετά σταματάει να είναι αυτό το πρώτο καράβι που πήρε ο Θησέας και το έκανε δικό του και το ονόμασαν καράβι του Θησέα; Σε ποια "επισκευής";
 

 

Από που το βγάζεις αυτό;

Ξέρεις αυτός που κάνει βανίλλα το γουστάρει και αυτός που κάνει το bdsm το γουστάρει επίσης. Το δύσκολο είναι ο bdsm να κάνει βανίλλα και ο βανίλλα bdsm.

Διαφορετικά πες μου ένα παράδειγμα που εντοπίζεις δυσκολότερη ζωή λόγω του bdsm από ότι αν ήσουν βανίλα;

 

Άρα κατ επέκταση και ως manual. Κάνω λάθος;  

Αλίμονο, απατηλό πλεονέκτημα. Στο BDSM είναι τόσο εξατομικευμένο το βίωμα που αν δεν κάνεις κάτι πολλές φορές μάλιστα δεν θα ξέρεις ποτέ τι είναι για σένα. Όχι ότι οι εμπειρίες των άλλων αλλά και οι του καθένα δεν είναι χρήσιμες, είναι, ιδίως για την αποφυγή λαθών. Όλοι πχ ξέρουμε πώς την πάτησαν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέττα και αν τυχόν δούμε μπουκαλάκι με διάφανο υγρό δίπλα στον κοιμισμένο έρωτά μας, ξέρουμε τι να μην κάνουμε    

Ναι, έχουν μια παιδευτική λειτουργία, είναι όμως αναγκασμένα να έχουν φινάλε και αυτό τα καθιστά κατά πολύ ιδεολογήματα  

Α, νομίζω πως κατάλαβα  

Αντικούκου. Έχω τιμωρηθεί που είχα κατ αρχήν δεχτεί να κάνω σε bottom κάτι (ελάχιστα) επικίνδυνο που δεν ήξερα καλά καλά πώς γίνεται  

 

αυτή η εμπειρία, εδώ, τι νόημα είχε;

 

Έδειχνε πόσο χαζό είναι να εμπιστεύεται κανείς τη θεωρία. Κακό ήταν;;