Οι ορισμοί τουBDSM ξαναγράφονται; Και αν ναι, από ποιον;

Γιεπ  
Μαθαίνω από το παράδειγμα δεν σημαίνει ακολουθώ το μάνιουαλ. Αντίθετα μάνιουαλ σημαίνει κάνε ό,τι το παράδειγμα  

Αν ισχύει για την εμπειρία, φαντάσου για τη θεωρία... είναι η γνώμη μου  

Συμφωνώ   Το αυτό και τα "ευαγγέλια" με τις θεωρητικές προσεγγίσεις  

Και ιδού ένας πραγματικός και επιτυχημένος τρόπος διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης που τι να πουν οι θεωρίες μπροστά του  
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις  
Χαίρομαι 10 φορές περισσότερο που άνοιξα το νήμα 

 

Δεν νομίζω ότι συμβαίνει πάντα έτσι στην ιστορία και στην εξέλιξη. Βγαίνουν και καινούρια πράγματα που προστίθενται μετά, γιατί έχουν κάποια γενικά χαρακτηριστικά που ταιριάζουν στον ορισμό και πρέπει να μπουν κάτω από την ομπρέλα του όρου. Η πινακίδα του αυτοκινήτου σου θεωρείται κι αυτή έγγραφο. Βγήκε πολύ μετά τους πάπυρους της Αιγύπτου όμως και δεν μοιάζει και πολύ μ' αυτούς  

Τώρα για το ποιος υποτακτικός βγήκε πρώτος, ιδέα δεν έχω, ένα παράδειγμα προσπάθησα να φέρω, γιατί δεν είμαι εύκαιρη να σκεφτώ να βρω άλλο  

Α, σαν να λέμε το καράβι του Μήτσου;   Ένας όρος αλλάζει περιεχόμενο και ορίζει πλέον διαφορετική έννοια, όταν με τον καιρό και τα χρόνια και την εξέλιξη της κοινωνίας σημαίνει πλέον κάτι τελείως διαφορετικό, με άλλα δομικά στοιχεία. Συμβαίνει αυτό. Αλλά για να βρούμε το σημείο εκείνο της μετάβασης από τη μια έννοια στην άλλη θα πρέπει να εντοπίσουμε τα δομικά στοιχεία ενός ορισμού. Θες να το επιχειρήσουμε αυτό τώρα για τους ορισμούς του βδσμ;;; Ριψοκίνδυνη σε βρίσκω  

Οι βανίλα είναι περισσότεροι. Δεν κινδυνεύουν να τους κράξει κανείς για το τι γουστάρουν. Έχει κι άλλα.  

 

Δεν κρίνω το καλό και το κακό, δεν χρειάζεται τέτοιος χαρακτηρισμός, όπως και οι ερωτήσεις της Μαργαρίτας δεν είναι απαραίτητο να προκύψουν από κάτι που την ενόχλησε. Με λίγα λόγια δεν είναι ανάγκη να είναι προσωπικό.

Από την άλλη στις εμπειρίες παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο το προσωπικό. Οι εμπειρίες κατ΄αρχήν γιατί γράφονται. Αυτή είναι για εμένα η πρώτη ερώτηση που θα πρέπει να απασχολεί. Οι απαντήσεις ποικίλλουν. Για να διδαχθούν κάποιοι, για να περνάμε από την θεωρία στην πράξη, γιατί αυτός που τα γράφει τα ξαναζεί και πολλά πολλά ακόμα ξεχωριστά για τον καθένα. Άρα οι εμπειρίες δεν γράφονται μόνο για τον έναν ή τον άλλον σκοπό, μπορούν και να συνδυάζονται. Γιατί διαβάζονται τώρα; Ο πρώτος λόγος είναι για την κλειδαρότρυπα, τρυπώνεις μέσα στη ζωή του άλλου. Ειδικά μέσα σε φόρουμ που μπορείς να έρθεις σε επαφή με αυτόν που την γράφει, για να ικανοποιήσεις τους σκοπούς σου. Πρόσφατα, εχθές, σε δημοσιεύση ιστορίας και μάλιστα φανταστικής ιστορίας, υπήρχε μέλος που μπήκε στο προφιλ μου για να διαπιστώσει ποια είναι η Έλενα που γράφει για το στραπ-ον της, οι ορμόνες θες, η καύλα θες, τόσο ΄''τύφλωσαν'' που δεν πρόσεξε ότι είναι στο art and literature. Τέτοια παραδείγματα ουκ ολίγα, σε προσωπικές εμπειρίες, δεν φαντάζεσαι τι πέσιμο έχει πέσει, σε μένα, στην ντομ μου, σε εμένα για τις απόψεις μου για παράδειγμα μετέφερα σε κάποια από αυτές ότι μου τις έχει βρέξει κι έχω υπηρετήσει άνδρα, για μέλη υπεράνω υποψίας ήταν ολέθριο αυτό και πολλά πολλά ακόμα. Για να μην μακρηγορώ και από την εμπειρία μου εδώ που συγκριτικά με άλλους είναι μικρή, οι άνθρωποι διαβάζουν τις εμπειρίες, όχι μόνο για να μάθουν, αλλά κυρίως για να ευχαριστηθούν, τώρα πως ικανοποιούν την τέρψη τους είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Αυτό ομως με τους κανόνες που επίσης δεν καταλαβαίνω, πέραν από τους κυρίαρχους/ες που δέχονται τους κανόνες και μέσα από αυτούς συμπεριφέρονται πράγμα το οποίο εμένα το λιγότερο μου φαίνεται οξύμωρον, είναι και για ποιους κανόνες και ορισμούς μιλάμε; Ποιοί είναι αυτοί οι κανόνες που θέλουμε να τους ξαναγράψουμε κιόλας; Είναι υπαρκτοί; Εμπειρικοί; Αφορούν όλους; Μπορεί να μου δώσει κάποιος μία πηγή να τους διαβάσω κι εγώ;

 

Παρόλα αυτά από κάπου μαθαίνει κανείς, προσαρμόζει, δοκιμάζει, επικοινωνεί με άλλους επ αυτού. Αφού δέχεσαι την εμπειρία που κοινοποιείται απρόσωπα με κάποιο μέσο που επιτρέπει γενική πρόσβαση, τα μανιουαλ και τα ευαγγέλια και τα θέατρα κλπ είναι θέμα προτίμησης. Ορισμένοι θα προτιμήσουν τα μη φορτισμένα συναισθηματικά - οι αναπαραστάσεις ανθρώπινων παθών είναι πάντα φορτισμένες.

Ασφαλώς, καλό μέσο μάθησης η τιμωρία για μερικές μη ανεπίδεκτες   αλλά Αυτός που τιμωρεί από μόνος του σκέφτηκε ότι υπάρχει η τιμωρία; Από πού προέκυψαν οι αρχές την καταπάτηση των οποίων τιμώρησε; Πώς ξέρει κάποιος πώς να τιμωρήσει; Δεν υπάρχει ένας κοινός τόπος, κάπως, κάπου που να λέει πχ πως δεν τιμωρείς βάζοντας τον άλλο να πατάει σε αναμμένα κάρβουνα αλλά ούτε και χαϊδεύοντάς τον με φτερό κότας καθαρό;

 

Ξέρεις αν έχει κάποιος πρόβλημα με την έκφραση της σεξουαλικότητας του, όποια και αν είναι αυτή, δεν είναι πρόβλημα της σεξουαλικότητας του πχ εδω των bdsm αλλά του ίδιου του ατόμου.
Εκτός και αν μου λες ότι αυτό που θέλει ένας bdsmer να μπορεί να πει ανοιχτά στη μαμά του ότι γουστάρει να μαστιγώνεται και να μην τον κραξει, λες κι ενας βανίλα που θα πει στη μανα του μ αρεσει το πισωκολλητο θα εχει λιγοτερο κράξιμο  

 

Ότι ψήνομαι, ψήνομαι... Σάμπως πρώτη φορά είναι που θα φάμε ξύλο;;;     

 

Δεν διαφωνώ σ΄αυτό που λες, αλλά επί της ουσίας δεν απαντάς ούτε στο ένα ούτε στο άλλο από τα παραδείγματα που σου έφερα. Πρώτον, οι βανίλα είναι περισσότεροι, άρα μεγαλύτερο target group αν θέλεις. Δεύτερον, ποιον θα κράξει περισσότερο ο γείτονας, τον από πάνω που θα κάνει σεξ και θα φωνάζει "σκίσε με" ή τον από πάνω που θα φωνάξει "Μάλιστα Κύριε, είμαι το τσουλί σας, σας παρακαλώ, μαστιγώστε με";

Δεν λέω ότι μετανιώνω για το βδσμ. Ένα γεγονός αναφέρω, ότι είναι κομματάκι πιο δύσκολη η ζωή, και την άποψή μου, ότι το βδσμ δεν μας καθιστά κουλ.  

 

Οχι ,καλύτερα να ασχοληθούμε με το καράβι του Μήτσου. Ποιά είναι εκείνα τα δομικά στοιχεία που μας επιτρέπουν να το ορίσουμε ως καράβι του Μήτσου;
Mην είν' τα άλμπουρα; Μήν είν' τα κάτασπρα τραχιά πανιά; Μην είν' ο Μήτσος ο ντελικανής, ο ατρόμητος καραβο-Κύρης;  

 

Δεν τα κατάλαβα ως ερωτήματα. Ας απαντήσω τώρα. Είναι περισσότεροι ναι, αλλά αυτό δεν τους κάνει διαφορετικούς. Ο γείτονας σε όλες τις περιπτώσεις θα έχει πρόβλημα, πρόβλημα που εσύ δημιουργείς γιατί φωνάζοντας θα του γνωστοποιείς τον τρόπο που σεξουλιάζεσαι. Ίσως να πρέπει να σκεφτείς και το δικαίωμα του γείτονα να μην γίνει κοινωνός πραγμάτων που εσύ τον αναγκάζεις να γίνεται. Έπειτα εισέρχονται θέματα παιδείας, φυσικά δεν μπορείς να γνωρίζεις το πως θα σε αντιμετωπίσει ο γείτονας, το πόσο ή όχι θα σε κράξει. Όμως γιατί εν τέλει σε απασχολεί το τι θα πεί ο γείτονας; Επίσης όταν εσύ είσαι ο γείτονας τι λες;

 

Υπάρχει όμως η αισθητική απόσταση που προείπα  

Όχι δεν το σκέφτηκε μόνος του. Το βίωσε πρώτα από όλα ως παιδί. Και κάπως έτσι άρχισε να μαθαίνει και το πώς.  
Οι αρχές κάλλιστα προέκυψαν από τη δική του αξιακή κλίμακα.

Όχι η αλήθεια είναι δεν υπάρχει. Γιατί αν ο άλλος είναι αναστενάρης δεν τον πειράζει να περπατά στα κάρβουνα. Και αν για κάποιον το φτερό της κότας έχει μια ιδιαίτερη συμβολική σημασία τότε αυτή η τιμωρία μπορεί να είναι ο εφιάλτης του.
Γενικώς με έχουν μάθει πως τιμωρούμε (ΜΗ εκδικητικά ΠΑΝΤΟΤΕ) αλλά πάντα με βάση το μυαλό, τις γνώσεις, τις εμπειρίες, το χαρακτήρα, τις ιδιαιτερότητες του άλλου. Και αυτό είναι η αρχή του σωφρονισμού. Ο απλός κολασμός όχι. Και ο κολασμός (ο σκέτος) είναι μόνον εκδικητικός.

Παράδειγμα λοιπόν μιας και οι θεωρίες δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα  
Ούτε μια φορά δεν έχω φάει δυνατό ξύλο, ούτε μια. Και όμως κάποιες φορές το Χέρι που έσκασε πάνω μου με ένταση όχι πολύ μεγαλύτερη από του χαδιού με έκανε να σπαράξω γιατί είχε το σήμα ότι "αυτό ήταν κακό".  

 

Με κολάζεις   

 

Χαίρομαι