Οι ορισμοί τουBDSM ξαναγράφονται; Και αν ναι, από ποιον;

Σύγχρονη Ελληνική κοινωνία...
η
Πως να καταστρέψετε εναν άνθρωπο
ή
Υπόδειγμα κίτρινης δημοσιογραφίας:

http://www.newsbomb.gr/politikh/new...dium=Related Stories&utm_campaign=Newsbomb.gr

Y.G Αφορά φυσικά επώνυμο πολιτικό πρόσωπο.
Η μεθοδολογία της αντιμετώπισης όμως όσων για κάποιους λόγους δεν μας είναι αρεστοί η ανεκτοί , είναι ίδια ,αναλογικά , σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας...

 

Ναι, αλλά θα πρέπει να αποφασίσετε κάποια στιγμή, αν μιλάμε για συζητήσεις με φίλους, με παρέα, με συναδέλφους, με κοινωνικό περίγυρο ή με γείτονες, γιατί επιχειρηματολογείτε... χοροπηδηχτά.  

Προσωπικά με τους φίλους μου συζητώ και τα βδσμικά, αλλά σε όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες σιωπώ ακόμη και για τα ιεραποστολικά. Όχι μόνο, όταν η συζήτηση αφορά στα δικά μου, αλλά και των άλλων. Όμως το προσωπικό παράδειγμα του καθενός μας δεν έχει καμία σημασία.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα αυτή της επαρχίας, σε ό,τι αφορά στα ερωτικά των άλλων συμπεριφέρεται κανιβαλιστικά. Επιδιώκει να μαθαίνει, όταν δε μαθαίνει, εφευρίσκει και οργάζεται να μυθοπλάθει ενώπιον κοινού περί ανωμαλιών, όπως φιλιά κλπ.


ΥΓ Ο πωπός είναι πωπός, όχι ποπός! Αν δεν πιστεύετε εμένα, ρωτήστε το @thanasis ! Θα σας μιλήσει για το αναπόφευκτο του ωμέγα.  

ΥΓ1 Έχω καιρό να σας πω ότι απολαμβάνω τις διαφωνίες μας.

ΥΓ2 Σοβαρά, πιστεύω πως ακόμη και η σημερινή ελληνική κοινωνία έχει τα δυνατά της σημεία.

 

'Εχεις δίκιο για τον π πό...άλλωστε τα σχήματα μιλούν μόνα τους...Αδύναμο σε βρίσκω στο quoting...Εγώ έχω τέτοιους φίλους, που είναι πιο προχώ κι από μένα, δεν τους κομίζω γλαύκας, έχω και μάρτυρα την @Janine , με την οποία είμαστε μαζί και ευθύς αμέσως θα σου απαντήσει, βαριόμαστε να κάνουμε αποσύνδεση και νέα σύνδεση... 


@Janine speaking: Μιλάω γενικά για όλους και επίσης χορεύω και καλό καρσιλαμά  
Έχω γνωρίσει τους φίλους της @brenda και είναι όλοι βαρεμένοι. Το επιβεβαιώνω. Εμού συμπεριλαμβανομένης  
Συμφωνούμε για την Hannibal ελληνική κοινωνία.

ΥΓ: Εντάξει, λοιπόν, δεν θα τα βάλω με τη σημειολογία! Εδώ πήγα να γράψω το "χορεύω" με ω πριν, τόσοι π ποί με κολάσατε πάλι, δεν ντρέπεστε  

ΥΓ1: Με κάνετε και ερυθριώ... Τα αισθήματα είναι αμοιβαία  

ΥΓ2: Δεν διαφωνώ ότι η σημερινή ελληνική κοινωνία έχει τα δυνατά της σημεία. Αλλά επιμένω ότι σας βρίσκω ριψοκίνδυνο αν θεωρείτε ότι ειδικά στο παρόν φόρουμ ενδέχεται ποτέ να συμφωνήσουμε ως προς το ποια ακριβώς είναι αυτά τα δυνατά σημεία  

 

Οφτοπικοειδής (ή όχι και τόσο?) θανασσηχτερή παρένθεση, μιας και εταγκαρίσθην.

Θα σας αποκαλύμπζω ενα από τα σκιώδη κεφάλαια της ελληνικής γλώσσης που, για προφανείς λόγους, δεν διδάσκεται σε πλαίσιο δευτεροβάθμιας, μα και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μα φυλάσσεται ωσάν επτασφράγιστον μυστικόν στο ντάντζεον της Ακαδημίας, αφού περάσει κανείς από ναρκοπέδια, τάφρους με πιράνχας, δηλητηριασμένη βέλη και καταπακτές με εφοριακούς.
Αφορά στη διάκριση των φωνηέντων πέρα από μακρά vs βραχέα, σε στρογγυλά vs περιγραφικά, όπερ και δημιουργεί το φαινόμενο του αναπόφευκτου του ωμέγα. Το φαινόμενο της ελλιπούς παιδείας πάνω σε αυτό το -ζωτικής σημασίας- γλωσσολογικό κεφάλαιο οδηγεί στις τόσο συχνές παρ-ορθογραφίες των λέξεων πωπός και οπή.

 

Μπόνους κουίζ: πόσο τυχαίο είναι που η λέξη βυζί στον πληθυντικό (άντε, δυικό και πάνω) προφέρεται βυζΓιά (έχει την προσθήκη ενός γάμμα) ; Προκύπτει κάποια φωνολογική τεκμηρίωση, ίσως, για κάποιο εξ Ισπανίας δάνειο;

 

@thanasis και @Ice on fire , με όλη τη σεμνότητα που με διακρίνει, παρακαλώ σας επιτρέψατέ μου μία παρατήρηση:

Δε λέμε ποτέ βυζγιά! Λέμε ΒΥΖΓΙΑΑΑΑΑ!

ΥΓ Το όμοιον βεβαίως ισχύει και με τα ΜΠΟΥΤΧΙΑΑΑΑ! (Μόνο που εν προκειμένω το "Μπου" προφέρεται Παπαγιανοπουλικά).

 

Υπάρχει και μια νεώτερη θεωρία με πολλούς υποστηρικτάς, που υποστηρίζει οτι μεταβλητές όπως:
α) το γρέζι στο ΑΑΑΑΑ, όπως και
β) ο βαθμός του κρεσέντο (πάλι στο ααααΑΑΑΑΑΑ)
συσχετίζονται θετικά με το μέγεθος του βυζΓιού.

 

Μόνο δέος μπορεί να αισθανθεί κανείς μπροστά στο μεγαλείο της επιστημονικότητας της ανάλυσης!

 

Το πήγες αλλού και ίσως φταίω εγώ που δεν εξήγησα επαρκώς.  

Δεν μιλάω για προβληματικές περιτπώσεις που π.χ. έχουν βιώσει ως παιδιά σεξουαλική κακοποίηση και αναπαράγοντας αυτό το κακό πάτερν γίνονται οι ίδιοι παιδεραστές.

Είπα άλλο πράγμα: ότι την πρώτη πρώτη ασυμμετρία που βιώνουμε, τη βιώνουμε με τους γονείς μας. Δεν μιλάω για κάτι κακό. Ασυμμετρία είναι και η εμπιστοσύνη που τους δείχνουμε ότι μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μας καλύτερα από ότι εμείς. Εξ ου και το κλασικό "μαμαααααααααααααααααααα" (συνοδευόμενο από κλάματα ή τισρίδες συνήθως) για ό,τι σχεδόν μας προκύπτει μέχρι κάποια ηλικία. Αλλιώς δεν θα φωνάζαμε τη μαμά μας, θα πιστεύαμε ότι το κάνουμε μόνοι μας καλύτερα. Είναι κι αυτό μια μορφή ασυμμετρίας όμως. Και κυριαρχίας της μαμάς.
Αυτό εννοούσα ότι το πρώτο πρότυπο σχέσης που έχουμε και αναπόφευκτα μαθαίνουμε να χτίζουμε πάνω σε αυτό όλες τις σχέσεις μας είναι αυτό με τους γονείς μας.  
Το αυτό και με την τιμωρία. Μια μορφή σχέσης είναι και αυτή.