Οι παστωμένοι οφθαλμοί του Βασιλία Αιγαία

Απάντηση: Re: Απάντηση: Οι παστωμένοι οφθαλμοί του Βασιλία Αιγαία

Αγαπητέ Dolmance,

έχω ήδη έτοιμο το φάκελο παραγωγής... μπορώ να σας τον φέρω όποτε επιθυμείτε... κοιτάξτε την πρότασή μου και είμαι σίγουρη πως το δέλεαρ θα είναι ισχυρό... δεδομένου πως μια νέα καλλιτεχνική ματιά θα δώσει πνοή ζωής στο ΝΕΚ που πλέει τα λίσθια (καλά το έγραψα?)

μετά τιμής
μια ευέλπις σκηνοθέτις

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Οι παστωμένοι οφθαλμοί του Βασιλία Αιγαία

Οχι  
Πνέει τα λοίσθια. Λοίσθια εκ του λοιπός (υπόλοιπος, έσχατος).

 

Απάντηση: Οι παστωμένοι οφθαλμοί του Βασιλία Αιγαία

αναδιατυπώνω λοιπόν...

μια ευέλπις -δολοφόνος της ελληνικής γλώσσας- σκηνοθέτις

(ευχαριστώ KyrieG)

 

κάτι από 13ο κλείδι μου φέρνει ...

 

Μέρος 2ο

-Μεγάλη μέρα σήμερα, Καλόβουλε!
Ο Κολόβουλος τράβηξε κατά το μέρος του και ο lχθυοκλης έχωσε με κόπο τα μάτια στην τσέπη του. Όταν ο Κολόβουλος πλησίασε αρκετά, ρώτησε τον Ιχθυοκλή:
-Που την είδες την μεγάλη μέρα;
-Να, κοίτα εκεί! Που είπε ο Ιχθυοκλής και του έδειξε μέσα στο πέλαγος το καράβι που ζύγωνε...
Κοιτάζουν κι οι δύο το ασπροντυμένο καράβι αμίλητοι για λίγο και ρώτησε ύστερα ο Κολόβουλος:
-Έρχεται ο Θησέας;
-Έρχεται νικητής! Δεν τρέχεις όμως, ρε Κολόβουλε, να πας τα καλά μαντάτα στην πόλη;
-Και γιατί δεν τα πας εσύ; Ή μπας και μου κρύβεις τίποτα;
-Άκου! υπάρχουν και κακά μαντάτα. Ο βασιλιάς μας, Κακόβουλε, γκρεμίστηκε νωρίτερα από τούτον εδώ τον γκρεμό.
-Πέθανε;
-Τώρα που μιλάμε μπορεί και να τον τρώνε τα ψάρια. Τράβα το και τούτο το μαντάτο αν θέλεις. Μα μην καθυστερείς!
-Δεν θα μου πεις πως έγινε, άμα με ρωτήσουν;
-Άλλη φορά. Δεν προλαβαίνουμε τώρα!
Κίνησε δήθεν ο Κολόβουλος για την πόλη κι ο Ιχθυοκλής ξανάβγαλε τα μάτια από την τσέπη του να τα ξανακαμαρώσει με την ησυχία του. Τα εξέταζε σxoλαστικά μπας και ανακαλύψει τίπoτε ασυνήθιστο, βασιλικό. Δε βρήκε τίπoτε, αλλά η χαρά του ήταν μεγάλη. Τόσο μεγάλη που τα ρώταγε: Τι κάνετε ματάκια μου; Τα Χόρευε στη χούφτα του και τους τραγουδούσε παιδικά τραγούδια, όπως το «αχ κουνελάκι - κουνελάκι», «με τα δύο χεράκια πλάθω κουλουράκια» και άλλα. Ύστερα τους έδειξε το καράβι του Θησέα, που είχε πια γυρίσει πλώρη δυτικά, να πιάσει λιμάνι. Και συνέχισε να μονολογεί: Α ρε συ γλέντι που θα γίνει απόψε στην πόλη. Μίλησε και στα ψάρια και τους είπε: Θα το γλεντήστε κι εσείς κεί κάτω. Τ' αγιασμένο σώμα του βασιλιά θα φάτε, το αγιασμένο αίμα του θα πιείτε. Κι εγώ αύριο θα σας ψαρέψω. Τέτοια ψάρια δε θα 'χουν ξαναπουληθεί στην αγορά. Εδώ τ' αγιασμένα ψάρια του Iχθυοκλή, Θα το διαλαλώ και Θα φωνάζω!
Και φώναζε μ' όλη τόυ τη δύναμη: Εδώ τ' αγιασμένα ψάρια του Ιχθυοκλή, εδώ τ' αγιασμένα ψάρια ...
Αλλά ο Κολόβουλος, που φαίνεται δεν είχε πεισθεί από όσα του είπε ο Ιχθυοκλής, δεν πήγε τα μαντάτα, παρά κρύφτηκε πάρα πέρα στους θάμνους και τον κατασκόπευε. Του είχε φανεί ύποπτη η συμπεριφορά του Iχθυοκλή και αποφάσισε να μην τον χάσει από τα μάτια του για να μάθει περισσότερα. Κι όταν τον άκουσε να φωνάζει σαν φελός, σκέφκηκε ότι πάει, τρελάθηκε αυτός.
Kάπoτε σταμάτησε να φωνάζει ο Ιχθυοκλής κι έριξε τότε ένα βλέμμα ολόγυρα, μην τον άκουσε κανείς και τον περάσει για φελό. Ευτυχώς, σκέφτηκε. Μάζεψε ύστερα τα σύνεργά του στο παvέρι και τράβηξε για το σπίτι. Στην αυλή του σπιτιού περίμενε η γυναίκα του η Βραγχιόπη που ανυπομονούσε να μάθει τι τέλος πάντων είχε συμβεί. Tης τα διηγήθηκε όλα ο Ιχθυοκλής και για πειστήριο έβγαλε στο τέλος από την τσέπη του τα μάτια του βασιλιά και της τα έδειξε. Η Βραγχιόπη τα αναγνώρισε αμέσως, γιατί τα είχε ξαναδεί στην αγορά, όταν ο βασιλιάς είχε βγει ο ίδιος να ελέγξει αν τα ψάρια που πούλαγε ήταν φρέσκα. Την είχε τότε κοιτάξει κατάματα και της ζήτησε ν' ανοίξει τα βράγχια μιάς πέρκας να δει πόσο κόκκινα ήταν. Είχε κοκκινίσει κι η Βραγχιόπη τότε, από το φόβο της βέβαια. Πάντως καμάρωνε για το γεγονός και είχε να το λέει. Κι είπε στον Ιχθυοκλή με σιγουριά:
-Ναι, Ιχθυοκλή, αυτοί είναι οφθαλμοί του βασιλιά.
-Το ξέρω! Τώρα όμως πρέπει να τoυς παστώσω, Προτού βρωμίσουν. Και να δεις που θα δοξαστεί ο βασιλιάς, θα δοξαστούμε κι εμείς. Όμως τσιμoυδιά σε κανέναν. Δεν πρεπει να μαθευτούν αυτά τα πράματα.
-Τσιμουδιά, τσιμoυδιά! Μα πως λες να τους παστώσεις, όπως κάνεις με τouς κολιούς, τις σαρδέλες και τoυς γάβρους;
-Πως αλλιώς, βρε Βραγχιόπη; Ένα είναι το πάστωμα! 'Αντε τώρα να πιάσεις τ' αλάτι, να μην καθυστερούμε άλλο!
Η Βραγχιόπη μπήκε στο σπίτι να πιάσει τ' αλάτι κι ο Ιχθυοκλής άνοιξε την πλάκα της πέτρινης κρύπτης στην αυλή, όπου φύλαγαν ένα μικρό θησαυρό από πύλινα και χρυσά κιούπια. 'Απλωσε το χέρι να πιάσει ένα χρυσό και κείνη τη στιγμή τον έσκιαξε η κραυγή της γυναίκας του:
-Αααα!
-Τι έπαθες, βρε γυναίκα;
-Μπαμπά τα ίδια έπαθε ξανά. Τη δάγκωσε τ' αλάτι! του απ'αντησε ο Λεπίσκος που βγήκε στην πόρτα. Πίσω του βγήκε και η μάνα του κρατώντας τον πληγωμένο της καρπό κλαψουρίζοντας
-Με δάγκωσε, με δάγκωσε .... !
-Αχ ρε γυναίκα, δε θα βάλεις μυαλό. Πιάσε, ρε Λεπίσκο, το αλάτι! Βραγχιόπη, στο έχω πει τόσες φορές. Δεν φταίει τ' αλάτι, αλλά ο χτεσινός ροφός. Αλλά oύτε κι αυτός φταίει που σε πλήγωσε τ' αγκάθι του. Ας πρόσεχες όταν τον καθάριζες. Eίxες όμως κι άλλο χέρι να πιάσεις τ' αλάτι. Ήταν ανάγκη με το πληγωμένο;
-Ξεχάστηκα η έριμη είπε η Βραγχιόπη και το θέμα θα έληγε αν ο Λεπίσκος, που 'κεινη την στιγμή έφερνε το αλάτι σ' ένα κουβακι, δεν έλεγε περαχτικά στην μάνα του:
-Ορίστε, εμένα δε με δάγκωσε!
Η Βραγχιόπη κούνησε το κεφάλι της με πίκρα, πήρε ύστερα το αυστηρό της ύφος και του είπε:
-Μην κοιτάς, Λεπίσικο, τώρα που είσαι μικρός. Άμα μεγαλώσεις κι εσύ, θα δεις. Τα 'χεις όλα ίσωμα τώρα, μα κάνε και συ οικογένεια να δεις τις σκοτούρες και τα βάσανα που περνάμε μεις!
-Α, σ' αυτό έχει απόλυτο δίκιο η μάνα σου! συμπλήρωσε ο Ιχθυοκλής. Ο Λεπίσκος έσκυψε το κεφάλι, σκέφτηκε λίγο και μουρμούρισε:
-Πάντως, ο φίλος μου ο Ταραφρωνίσκος λέει ότι όλοι οι Μεγάλοι είναι μαλάκες.
-Ιιιιιι! αναφώνησε η Βραγχιόπη.
-Τι είπες ρε; φώναξε ο Iχθυοκλής και πέταξε κάτω το κιούπι νευριασμένος.
-Ο Ταραφρωνίσικος το είπε, μπαμπά.
-Τη βλέπεις τη μουριά; Από κει θα σε κρεμάσω ανάποδα, αν ξανακάνεις παρέα μ' αυτό το τσογλάνι. Με νευρίασες, μέρα που είναι σήμερα. Τσακίσου, βάλε γρήγορα μπρός το όργανο!
Ο Λεπίσκος τσακίστηκε να εκτελέσεl τη διαταγή. Μπήκε στο σπίτι κι έβαλε γρήγορα μπροστά το όργανο. Ακούστηκε επιβλητικός ο ήχoς της ποτιστικής μηχανής κι ο Iχθυοκλής αvαστέναξε με ανακούφιση. Έκανε το σταυρό του και είπε:
-Αν δεν είχαμε και τούτο το θείο πράγμα, τι θα γινόμασταν; Τι λες, Λεπίσκο; Ρώτησε το γιό του όταν βγήκε.
-Μ' αρέσει, αλλά όχι όσο στην αρχή.
-Μη βλασφημάς, Λεπίσκο! Τούτο το όργανο, είναι δώρο των Θεών. Θυμάσαι τότε που το βρήκα θαμμένο σ' εκείνη την ερημιά; Τι λες, μόνο του φύτρωσε 'κει πέρα;
-Όχι και μόνο του!
-Ναι, μα τις λαμπάδες δεν τις άναψες!
-'Ασε, πάω εγώ! είπε η Βραγχιόπη.
-Άντε, ρε γυναίκα, γιατί αν περιμέναμε απ' τη νεολαία!
Πήγε η Βραγχιόπη και με την απαιτούμενη θρησκευτικη ευλάβεια άναψε ένα - ένα τα μεγάλα κεριά που ήταν τοποθετημένα γύρω από την πoτιστική μηχανή. Την πoτιστική μηχανή την είχαν τοποθετημένη στο κέντρο του μεγάλου δωματίου. Και κάθε φορά που την έβαζαν μπροστά, άναβαν και τα κεριά γύρω της για όση ώρα έπαιζε.

Συνεχίζεται...

 

Μπορειτε να κατακερματιζετε τα μεγαλα ποστς σε μικροτερα? γιατι ετσι που ειναι, μου φαινονται βουνο να τα διαβασω και στερουμαι ετσι της μοναδικης ευκαιριας να εμπλουτισω την ανω(?) θρωσκουσα πνευματικη μου συνιστωσα  

 

Τελικά ο Λεπίσκος θα κόψει τις κακές παρέες με τον Ταραφρωνίσκο;
...Ο Κολόβουλος τι κακό σκοπέυει να κάνει;
SadalMelik αναμένουμε με αγωνία τη συνέχεια 

 

Απάντηση: Re: Οι παστωμένοι οφθαλμοί του Βασιλία Αιγαία

Ναι,φοβερη αγωνια!!!!
Εχω φαει τα νυχια μου.....

Τοπε και το τοκανε.
Αδιστακτε!!!

 

Ερώτηση τεχνικού περιεχομένου - με τι καύσιμο λειτουργούσε η ποτιστική μηχανή;

​

 

γκαζόν. (Αν θέλεις μπορώ να σου στείλω και τα σχέδια)

 

Δεν υπάρχει χρεία. Καλύφθηκα απολύτως. Μερσί.

​

 

Απάντηση: Οι παστωμένοι οφθαλμοί του Βασιλία Αιγαία

σουρεάλ!
μ' αρέσει!