Ομοιότητες BDSM και θρησκείας (με την ευρεία έννοια)

RE: RE: Ομοιότητες BDSM και θρησκείας (με την ευρεία ένοια)

MasterJp:
< O μόνος τρόπος να "πεθάνει" μια θεότητα είναι να μην έχει πια πιστούς >
συμφωνω απολυτα.
tenderlilly,καταλοιπα τινος?δεν στεκουν ιστορικα αυτα.Για να το παμε παρακατω-αν κ ειμαι εκτος θεματος με το bdsm πλεον-η λατρεια της Ισιδος εφτασε στο αποκορυφωμα της εως κ τον 2ο αιωνα μ/Χ,στη Ρωμη.Το μεγαλυτερο μαγικο Ταγμα, η θρυλικη <Ερμητικη Αδελφοτητα της Χρυσης Αυγης>,με τους Γεητς,Μπλακγουντ,Μαχεν κ ολη την ελιτ του πνευματικου κοσμου της Αγγλιας τον 19ο αιωνα στα μέλη της,ειχε τον κεντρικό ναο της αφιερωμένο στην Ουρανια Ισιδα.
Ο παγανισμος που τετοια εξαπλωση εχει πλεον στην Ευρωπη κ Αμερικη,λατρευει τη Μεγαλη Μητερα Θεά,δηλ.τη Φύση.
Αλλά εκει που χρειάζομαι την εξηγηση για το πως το αντιλαμβανεσαι,ειναι οταν λες πως

< ο Χριστιανισμος εκανε τα βασανιστηρια αποδεκτα πολιτισμικα,εστω υπο όρους > !!??!!

Το εννοεις κυριολεκτικα?ποια κοινωνια θεωρησε ποτε κατι τετοιο?το σακάτεμα,σωματικο κ ψυχικο ενος ανθρωπου με συνεπεια συχνα το θανατο,ειναι υπο ορους αποδεκτο πολιτισμικα?που κ ποτε?ακομα κ οταν γινονται βασανιστηρια σημερα,κ γινονται συχνα,ποτε δε μπορουν να γινουν αποδεκτα.Ειναι στιγμα για καθε κοινωνια κ η μονη αποδεκτη "δικαιολογια'' ειναι συνηθως λογοι εθνικης ασφαλειας,αστυνομικοι,εκδικησης,γενικα στα πλαισια πολεμου με καθε μεσο.
Αν τα ''βασανιστηρια'' γινονται στα πλαισια μιας σχεσης Μ/s, παροτι γινονται κοινη συναινέσει, αρκει μια καταγγελια κ να φτασει η υποθεση στα δικαστηρια για να φανουν οι παραδοξοτητες του bdsm, δηλαδη η πληρης συγκρουση των γραπτων κ αγραφων κανονων μιας κοινωνιας με τα στοιχεια του bdsm .Αλλο παραδειγμα η σκλαβια,το θεμα της ιδιοκτησιας,ακομα χειροτερο η οικονομικη εκμεταλλευση του σκλαβου.
Οι τυποι απο το πρώην "estate" κλαιγονται για την υποθεση glenn marcus,δηλωμενου ανοιχτα ακραιου σαδιστή,οπου αρκουσε η καταγγελια μιας ''σκλαβας'' που ισχυριζεται οτι δεν την αφηνε να φυγει απο τη σχεση για να συλληφθει,να βγει 1,000,000 $ εγγυηση!! κ ο αμερικανικος τυπος να ''ζητα'' ισοβια!
θα περιμενω την δικη σου ''ματια'' στο πως το εννοουσες tenderlilly
ps:ερωτησις ασχετου.Πως κανετε το quote?ακομα κ απο 2 posts,βρε παιδια?καθομαι κ τα γραφω με το χερι

 

RE: RE: RE: Ομοιότητες BDSM και θρησκείας (με την ευρεία ένοια)

Άρα η λήθη Master Jp ;


< ο Χριστιανισμος εκανε τα βασανιστηρια αποδεκτα πολιτισμικα,εστω υπο όρους > !!??!!

Εννοώ τα γεγονότα που ξεκίνησαν από τη σύλληψη του Χριστού και κατέληξαν στον σταυρικό θάνατο.
Εννοώ ότι όταν η βάση της θρησκείας μας είναι ο σταυρικός θάνατος, το κοινωνικό μας σύστημα αποδέχεται τα βασανιστήρια.

Υπάρχει βέβαια και πέρα από το βασικό παράδειγμα, το πρόβλημα της κοινωνικής συνύπαρξης που πολύ καλά και δίκαια απαγορεύει σε κάθε glenn marcus να κάνει ότι του καπνίσει σε μία που δηλώνει σκλάβα. Διότι το να δηλώσεις "ακραίος σαδιστής" απέναντι στο νόμο δε λέει τίποτα - δε μετράει το κίνητρο και η προδιάθεση, το αποτέλεσμα μετράει. Και το αποτέλεσμα για το νόμο είναι ότι κάποιος glenn marcus, εκτός νομικού πλαισίου και χωρίς κοινωνική αιτιολόγηση σάδισε μία σκλάβα προφανώς τόσο ώστε αυτή να τον πάει στα δικαστήρια. Θεωρητικά.

Είναι ένα από τα δύσκολα σημεία του BDSM το πώς θα αποφύγει την απάτη ο κάθε lifestyler. "Σαδιστής" μπορεί να δηλώνει το κάθε κακοποιό στοιχείο, "σκλάβα" η κάθε υποψήφια εκβιάστρια.

Αλλά αυτό είναι θέμα ενός άλλου thread.

Επίσης,

παράπλευρες και συμπληρωματικές θεότητες και φυσικά και γένους θηλυκού βρίσκεις όσες θέλεις. Αλλά ότι η θεοποίηση της γυναίκας, επειδή και μόνο είναι γυναίκα, έχει πάψει εδώ και 4 χιλ. χρόνια. Και οι παγανιστές επίσης είναι ξεπερασμένοι.

 

RE: RE: Ομοιότητες BDSM και θρησκείας (με την ευρεία ένοια)

Θα δεχτώ την άποψή Σας Master Jp  

 

thanx παιδες.
tenderlilly,με καλυψες για τα βασανιστηρια.Τελικα για οσους αγαπανε το bdsm κ ειναι αγνοι στις προθεσεις τους,θα πρεπει ναναι δυσκολο με τοσους ''βαρεμενους'',η απατεωνες που καλυπτονται πισω απ αυτο.
Για τη λατρεια του θηλυκου,μονο κ μονο γιατι ειναι θηλυκο,προφανως εννοουσες τελικα την εποχη της μητριαρχιας,οποτε δεν υπαρχει διαφωνια.
Αν τελικα ισχυει το οτι η γυναικα εκανε το πρωτο βημα για το περασμα στη μονογαμια(που οδηγησε στην οικογενεια>πρωτο κυτταρο της οργανωμενης κοινωνιας>αρχη πολιτισμου),πεφτοντας ταυτοχρονα στα ματια του ανδρα,που για πρωτη φορα συνειδητοποιει,χωρις την ελευθερογαμια, οτι παιζει ρολο στην αναπαραγωγη(ξεκινωντας μια περιοδο καταπιεσης της γυναικας που φτανει ως σημερα)τοτε μιλαμε για φοβερη ειρωνεια της ζωης.

 

RE: RE: Ομοιότητες BDSM και θρησκείας (με την ευρεία ένοια)

<χαμογελάει> μπορεί κάποιος να αποκληθεί Master οταν δεν του ανήκει κάποιος slave διότι πρόκειται για ιδιότητα που ισχύει για όσο επιθυμεί ο Κυρίαρχος να ισχύει. Αν πάψει ο Κυρίαρχος να επιθυμεί να έχει slave στην κατοχή του τότε ίσως δεν επιθυμεί πλέον να είναι ο ίδιος Master.

Σε αντίθεση με την οποιαδήποτε θεότητα, ο κάθε Κυρίαρχος έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πλάσμα με σάρκα και οστά, επιθυμίες και πάθη, δεν είναι ιδεολόγημα υποχρεωμένο να "είναι" όπως το αντιλαμβάνονται οι πιστοί.

  Το είπα πάλι σήμερα το ανατρεπτικό μου.  

 

Η πνευματικότητα ήταν για μένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Από παιδί έψαχνα, αμφισβητούσα, ρωτούσα, συζητούσα, αναζητώντας απαντήσεις για το νόημα της ύπαρξης.
Μερικές φορές θυμάμαι τον θεολόγο στο σχολείο που μετά την παρέλευση 3 χρόνων που υπήρξε καθηγητής μου, μου είπε πως έτσι όπως είμαι, είτε που θα απομακρυνθώ απίστευτα από το Θεό, είτε που θα τον ανακαλύψω με τρόπους που οι περισσότεροι δεν φαντάζονται.  

Δεν θα κρύψω πως μέσα από τη μελέτη διάφορων θρησκειών και φιλοσοφιών, πέρασα για λίγο από μια μικρή περίοδο άρνησης των πάντων, για να φτάσω κάποια στιγμή με την πάροδο των χρόνων να αντιληφθώ πως είχα δημιουργήσει έντονες απόψεις και πεποιθήσεις σχετικά με το πνευματικό, παίρνοντας από την κάθε θρησκεία και φιλοσοφία εκείνα που ένιωθα «σωστά» μέσα μου, εκείνα που μιλούσαν στη ψυχή μου.
Και βασική πεποίθηση που με συνοδεύει πάντα είναι πως η Αγάπη- με την ευρύτερη της έννοια- είναι η απάντηση σε πολλά από τα ερωτήματα που με απασχολούσαν.

Για μένα προσωπικά η πνευματικότητα στο Bdsm, ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που με έσπρωξαν να παλέψω σκληρά να το κατανοήσω και να το βιώσω.
Δεν με προσέλκυσε το Bdsm ούτε για τους οργασμούς ή τα πυγοραπίσματα του, που αναμφισβήτητα είναι σημαντικά και τα λατρεύω, τα οποία θα τα είχα και με kinky sex, αλλά κάτι άλλο.. κάτι που με άγγιζε μέσα βαθιά, κάτι που μιλούσε στη ψυχή μου, κάτι που «ένιωσα» σωστό για μένα, κάτι που δεν γεννιόταν από τα θέλω μου, αλλά από τις βαθύτερες ανάγκες μου, που έψαχνα όλη τη συνειδητή ζωή μου.

Το μονοπάτι της σκλάβας που επέλεξα είναι, πέρα από πολλά άλλα, ένα πνευματικό μονοπάτι που οδηγεί στην καλυτέρευσή μου σαν ανθρώπινη ύπαρξη, σαν οντότητα, σαν ψυχή.

Έχω δει πολλά κοινά σημεία ανάμεσα σε φιλοσοφίες και θρησκείες και το bdsm. Χρησιμοποιώ τον όρο φιλοσοφία, μια και ευκολότερα γίνεται αντιληπτό, πως αυτό που λέω δεν είναι πως το bdsm είναι θρησκεία, αλλά ένα πνευματικό μονοπάτι με τη δική του φιλοσοφία. Ας παραθέσω όμως μερικά παραδείγματα.

Το να είσαι ταπεινός σίγουρα θεωρείται από πολλές θρησκείες/φιλοσοφίες αρετή, η αυτοταπείνωση δε, μπορεί να είναι και ένα είδος στάσης ζωής, σ’ ένα πνευματικό ταξίδι λύτρωσης από τη ψεύτικη περηφάνια και εγωισμό, πράγμα που ανέφερα και σε άλλο ποστ. Το ίδιο ισχύει και στο bdsm… Η σκλάβα ταπεινώνεται, με απώτερο στόχο την αποβολή του «εγώ» και των επιθυμιών του και την αντικατάσταση του με το «Εγω» και τις επιθυμίες Του Αφέντη της.

Η άνευ όρων αγάπη, μια από τις πλέον δύσκολα μαθήματα σε κάθε πνευματικό μονοπάτι, μέσα στο bdsm , γίνεται πρακτική, μια και μια σκλάβα σαν στόχο πάντα έχει την αποδοχή Του Κυρίου της, χωρίς καμιά κρίση, έτσι όπως Είναι.
Δεν προσφέρω την υποταγή μου με απώτερο σκοπό να πάρω αντάλλαγμα, αλλά γιατί με ολοκληρώνει η ίδια η προσφορά.
Μαθαίνω να μην κατακρίνω, να αγαπώ και να προσφέρω χωρίς όρους, μαθαίνω να είμαι ταπεινή και μετριοφρονούσα, όλα αυτά μαζί με άλλα πολλά είναι από μόνα τους πνευματικό μονοπάτι, που οδηγεί όπου οδηγούν όλα τα άλλα.

Και μαθαίνοντας το πιο πάνω, έμαθα να αγαπώ και μένα και να μην με κατακρίνω, αλλά να με αποδέχομαι έτσι όπως είμαι, προσπαθώντας να καλυτερέψω μέσα στα όρια των δυνατοτήτων μου. Αυτό επίσης το βρίσκουμε στη θρησκεία, π.χ. στον χριστιανισμό «Αγαπάτε αλλήλους ως εαυτό», αλλά και σε πολλές άλλες φιλοσοφικές σχολές. Η διαφορά στη δική μου περίπτωση είναι πως για τα όρια των δυνατοτήτων μου, Αποφασίζει Ο Κύριος μου, γιατί αυτό επέλεξα σαν καλύτερο για μένα..

Ένα άλλο κοινό σημείο, είναι η έννοια της κοινότητας. Η συναναστροφή με άτομα που έχουν τις ίδιες αντιλήψεις στο συγκεκριμένο θέμα , η «σύνδεση» μαζί τους, η διαδικασία αποδοχής και σεβασμού της διαφορετικότητας και των επιλογών των άλλων, το μοίρασμα εμπειριών και απόψεων, όλα αυτά είναι πνευματικές πράξεις.

Μετά είναι το subspace, τόσο όμοιο με το nirvana, διαλογισμό, έκσταση από την προσευχή και ένα σωρό άλλες καταστάσεις «αλλοιωμένης» συνείδητότητας, όπου διοχετεύοντας την ενέργεια μας, σπρώχνοντας τα όρια μας κατορθώνουμε να βιώσουμε κάτι πέρα από αυτά που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας.

Αυτός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι το bdsm και οφείλω να πω πως ένιωσα πως βρήκα αυτό το οποίο έψαχνα, το δικό μου δρόμο.

Με συγχωρείτε που μακρυγόρησα…

 

Ηταν πολύ ωραίο post lara[E-p] και σ ευχαριστούμε  

Με την περιορισμένη μου πείρα βρίσκω κι εγώ ομοιότητες μεταξύ θρησκειών και BDSM καθώς και μία πνευματικότητα χωρίς την οποία - κατά την ταπεινή μου γνώμη - δε θα μπορούσε να "σταθεί" το BDSM και θα εκφυλιζόταν σε ένα κοινό βίτσιο.

Αναλογίες όμως μεταξύ θρησκείας και BDSM, ομολογώ ότι δεν βρίσκω, τουλάχιστο προς το παρόν.

Τελείως άλλες ανάγκες αγγίζει η θρησκεία και άλλες το BDSM. Και ως femsub αισθάνομαι ότι πρέπει να ξέρω πού ο Αφέντης μου σταματάει να είναι ο θεός μου και γίνεται απλά ένας άνθρωπος. Έχει αυτό το δικαίωμα ο Αφέντης μου. Και έχει και για μένα σημασία η ανθρωπιά του.

 

Ούτε εγώ πιστεύω στην Θεοποίηση Του Αφέντη, αλλά δεν αλλάζει αυτό την πνευματικότητα του bdsm μονοπατιου.

Ίσως αντιλαμβανόμαστε απλά διαφορετικά την έννοια θρησκεία με την ευρεία έννοια..  

Για να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα γιατί εξαρχής αναφέρθηκαν Θεοί, λες και η πνευματικότητα οφείλει να βασίζεται σε Θεούς και δαίμονες.
Δεν μπορεί κάποιος "άθεος" με την γενική αντίληψη που επικρατεί για τον όρο, να είναι βαθειά πνευματικός άνθρωπος?

 

Θρησκεία δεν είναι μόνο η πνευματικότητα. Είναι και τα τελετουργικά, τα δόγματα, η κοινωνία των πιστών - όπως ανέφερες, η επίκληση των θείων, τα ιερά εικονίσματα...

Και ακόμα η λατρεία ενός αφηρημένου όντος, η λατρεία χωρίς ανταπόκριση, η έκφραση των συναισθημάτων μας χωρίς αποδέκτη - παρά μόνο με ενδιάμεσους.

Κάποιος άθεος ασφαλώς και μπορεί να είναι βαθιά πνευματικός άνθρωπος υπάρχουν ορισμένα σημαντικά παραδείγματα, ένα από τα πιό χαρακτηριστικά ο Καζατζάκης.