Ονειρευεστε ;

...κυριως με ανοιχτα ματια.
(Control freack)

 

freak ; )

 

Ναι!
...φερε πισω το c!

 

Δυνατά

 

Λοιπόν μιας και τα λέμε, να σας πω και το σημερινοπρωϊνό όνειρο, μπας και μου δώσετε καμμία ερμηνεία.


Ήμουν λοιπόν που λέτε, σε ένα γραφείο ως ταξιδιωτικός πράκτορας, άνετος με τη φραπεδιά,
το τζινάκι από πάγκο λαϊκής, αθλητικό παπουτσάκι abibas,
και ένα λευκό κολλητό μπλουζάκι, στο V του οποίου
αναπαυόταν ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου περιπτερέϋμπαν.

Δεν ήμουν στην ελλάδα, γιατί έβλεπα έξω τεράστια κτήρια, και στο βάθος φτωχοπαράγκες.
Να 'ταν η βραζιλία? Να ΄ταν η ταυλάνδη? Να 'ταν η ελλάδα το 2025?
Οι τοίχοι ήταν άγευστα διακοσμημένοι με τις κλασσικές 80ς αφίσες "Parthenon", "Santorini".
Η πλήρως εγκαταλελειμμένη εικόνα του γραφείου θύμιζε σύγχρονο περίπτερο του ΕΟΤ. Τέσπα.

Στην πόρτα ξαφνικά εμφανίστηκε ένας γομαρώδης Πουτινόφατσος ξανθούλης, ντυμένος με ακριβή ατσαλάκωτη ριγέ κουστουμιά
με μαντήλι στο πέτο εάν έχετε το θεό σας, ο οποίος άνοιξε την πόρτα για την πιο χοτ ρωσσίδα που έχω δει στον
ύπνο μου
(και στον ξύπνιο μου βασικά). Δεν μπορώ να σας περιγράψω ακριβώς, φανταστείτε απλά, και ύστερα βάλτε άλλο τόσο.

Το λοιπόν η κοπελιά ήρθε στο γραφείο αλαφροπατητή και χαμογελαστή, ακολουθούμενη από τον πρωην KGBίτη.
Κάθησαν και οι δύο τους κάτω, και τους ρώτησα με εντελώς προσποιητό ενδιαφέρον, τι μπορώ να κάνω γι' αυτούς.

Ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβω, όλα άρχισαν να εκτυλίσσονται στον ενεστώτα.

"Δεν έχουμε αποφασίσει που θα πάμε διακοπές", είπε ο ντουλαπάτος ρώσσος, με ένα ύφος που δεν απέκλειε την χρόνια δυσκοιλιότητα.
"Βεβαίως", απάντησα εγώ. "Τι λέτε για Ιταλία?"
Οι δύο τους κοιτάχτηκαν και η κοπελιά γέλασε.
"Σκεφτόμαστε για Ελλάδα" είπε με το ίδιο ξινό ύφος ο Πούτιν. "Αλλά φοβόμαστε με αυτή την κατάσταση".
Ο τρόπος με τον οποίο εκστόμισε την λέξη "φόβος" με έκανε να σκεφτώ ακραίες βδσμ-ικές καταστάσεις, του στύλ "αυτός δεν ήξερε τίποτα, φέρτε τον επόμενο".
"Μην φοβάστε" τους είπα, "ο ελληνικός λαός είναι φιλόξενος και φιλότιμος - αρκεί να σας δούν ματσωμένους."
Η κοπελιά συνέχισε να χαζογελάει.
"Εσείς δεν ανησυχείτε?" συνέχισε ο παραπετασματίας. "Δεν έχετε σπίτι στην ελλάδα?"
"Βεβαίως έχω" έκανα και τον θιγμένο, "απλά διαφωνούμε με την τράπεζα στις τεχνικές λεπτομέρειες".

Εκεί παρενέβη η μπαλαρίνα από τα Μπολσόι.
"Εγώωω θέλωωω να πάωωω στους Δελφούυυυς", είπε ναζιάρικα, με ένα ύφος αναγουλιαστικό.
"Μα φυσικά" την καθησύχασα και εγώ παραδομένος για μισό δευτερόλεπτο στο υπνωτιστικό της ντεκολ..., εχμ, βλέμμα,
"...Είναι το καλύτερο μέρος για να κάνετε ηλιοθεραπεία και ελεύθερο camping " oλοκλήρωσα την πρότασή μου
καθώς ο μη γουτσου αρκούδος με παρατηρούσε με φονικό βλέμμα να τσιλιμπουρδίζω με την τσαρίνα της καρδιάς του.
"Τι είναι αυτό που έχετε εκεί?" με ρώτησε η μπαρμπούσκα, κοιτάζοντας με ορθάνοιχτα μάτια τη φραπεδιά μου.
"Ωωω, μα είναι η ουσία του έλλην" (sic) της απάντησα. "Πρόκειται για μια πανάκριβη ποικιλία βραζιλιάνικου καφέ,
την οποία ιθαγενείς Αμαζόνιοι ξεσκάβουν απο τη γή με τα δόρατά τους..." είπα, και έκανα την χαρακτηριστική κίνηση,
ότι τάχαμου σκάβω το έδαφος, για να βρώ το κουτάκι νεσκαφέ. Η μεγάλη Αικατερίνη της γειτονιάς έμεινε αποσβολωμένη.
"Ας ξαναγυρίσουμε στις διακοπές μας" με κατακεραύνωσε ο ΕΣΣΔίτης. "Ύστερα από τους Δελφούς, θέλουμε να δούμε και έναν τουριστικό προορισμό".
"Πολύ όμορφα... Έχω να σας προτείνω τους Κωστακιούς της Άρτας."


Εκεί κάπου, άκουσα από τον ουρανό μια φωνή
"Καρπούζα, φρέσκα και φτηνά, εδώ τα καλά καρπούζα"
και ξύπνησα μακριά από το τουριστικό μου γραφείο στην άπονη ξενιτιά...  


Πάει και η επιδότηση του ΕΟΤ,
πάει και η καρριέρα στα ξένα,
πάει και το ξανθό γένος  

Δεν ξέρω εάν έχετε εσείς κάποια ερμηνεία για το όνειρο, φίλοι συμφορουμίστες.

Εγώ το μόνο που κατάλαβα είναι ότι παρακοιμήθηκα, και πρόλαβε ο ανταγωνισμός μου να βγεί στους δρόμους πρώτος.  

Δεν πειράζει όμως. Νοιώθω πως το όνειρο ήταν ένα κάλεσμα πως με περιμένουν περισσότερα απο το να είμαι περιφερόμενος καρπουζάς.  
Αυτό είναι...
Θα συμπεριλάβω και φρούτα και οπωρολαχανικά στις μελλοντικές πλανόδιες εξορμήσεις μου στα στενά της αθήνας.

καλησπέρες

 

αυτό δεν ήταν όνειρο, αλλά επεισόδιο από καθημερινή σειρά με τίτλο "πάνε τα λεφτά μου από τον προνομιακό λογ/μο"

 

Το πιο χυδαίο στα όνειρα είναι πως όλοι ονειρεύονται.
Ξύπνησα γιατί ζεστάθηκα, δίψασα και θυμήθηκα.
Δυστυχώς μόνο τα δύο πρώτα κατάφερα να ικανοποιήσω
Ευτυχισμένος και κατακριτέος ή αξιολύπητος και συγχωρεμένος λέει ο Καμύ. Διαλέχτε.
Πάτσι;

Unknown Connection...

 

Dreams by Edgar Allan Poe
...........

I have been happy, tho' in a dream.
I have been happy- and I love the theme:
Dreams! in their vivid coloring of life,
As in that fleeting, shadowy, misty strife
Of semblance with reality, which brings
To the delirious eye, more lovely things
Of Paradise and Love- and all our own!
Than young Hope in his sunniest hour hath known.

 

Κανείς βλέποντας δε με βλέπει, κι όταν δεν βλέπει
με βλέπει.
Ο άλαλος λαλεί, κι ο που δεν τρέχει, τρέχει.
Κι είμαι ψεύτης, στορώντας όλα αληθινά.
(Αίνιγμα, Παλατινή Ανθολογία)

 

Τι ειναι τα όνειρα?  

- Έλληνας της κρίσης..​

 

Και με ανοιχτά και με κλειστά.