Οσο πιο ομορφη/ος, τοσο πιο απλησιαστη/ος.....?

Απάντηση: Οσο πιο ομορφη/ος, τοσο πιο απλησιαστη/ος.....?

Οσο πιο ομορφη ειναι η αλλη τοσο πιο ανετα την πλησιαζω.. θεωρω πως κατι τετοιο μου αξιζει ( οπως και η χυλοπιτα που τρωω συνήθως, αλλα αν σου κατσει???)
Παντως 9 στις 10 φορες ξενερωνω πρωτος Εγω γιατι πολυ απλα οσο πιο ομορφη ειναι, τοσο καλαμι εχει καβαλήσει...

 

Απάντηση: Οσο πιο ομορφη/ος, τοσο πιο απλησιαστη/ος.....?

Να φρεσκαρω τις απειρως σεξουαλικες ατακες μου τοτε..
("ζαχαροπλαστης ηταν ο πατερας σου" και αλλα τετοια πνευματωδη:sweatdrop 

Γκουχου,γκουχου..
 

 

Απάντηση: Οσο πιο ομορφη/ος, τοσο πιο απλησιαστη/ος.....?

Το 'ζαχαροπλάστης' μπορεί να θεωρηθεί υβριστικό.
Για να ανταποκριθείς στις αδυσώπητες ηθικές απαιτήσεις των νεολαίων μας, λέγε καλύτερα:
'αρχιμανδρίτης ήτο ο μπαμπάκας σας;' ή
'νεωκόρος ήντουστε ο ντάντης σου;'

 

Απάντηση: Re: Οσο πιο ομορφη/ος, τοσο πιο απλησιαστη/ος.....?

Το λες και στις ίδιες;

 

Καποιος, καποτε μου ειχε πει οτι οι ασχημες γυναικες κανουν καλλιτερο κρεββατι απο τις ομορφες, και πως για να καλυψουν ας πουμε την "ασχημια" τους, δινουν το καλλιτερο τους εαυτο στο σεξ!

 

Στα νιατα μου ειμουν πολυ ομορφη (μπορω να το πω τωρα γιατι δεν ειναι πλεον ματαιοδοξια). Και οπως εχει διατυπωθει πιο πανω, ειχα πολυ λιγοτερα φλερτ απο φιλες μου που δεν ηταν. Αλλα και εξυπνη, και καλλιεργημενη και μορφωμενη ημουν. Ολα αυτα, μαλλον δυσκολευαν τους ανδρες να με πλησιασουν. Δεν λεω, καλο ηταν, παντα ευρισκα ταξι, λεωφορεια σταματουσαν για εμενα, δεν περιμενα σε ουρες για ωρες κτλ. Αλλα οι προσωπικες σχεσεις ηταν δυσκολες απλως γιατι δεν με προσεγγιζαν τα ατομα που θα ηθελα, και ημουν και ντροπαλη. Παντα χρειαζοταν να κανω την πρωτη κινηση εγω, πολυ δυσκολο για μενα.

Τωρα, που ουτε κατα διανοια δεν εχω το ιδιο επιπεδο ομορφιας, τα πραγματα ειναι πολυ πιο ευκολα. Τωρα φαινεται οτι μπορουν να δουν και την προσωπικοτητα μου, και με πλησιαζουν περισσοτεροι ανδρες. Κοιτα να δεις αλλαγες που φερνει ο χρονος!!!
Συμβουλη μου στους ανδρες: τολμηστε, δεν εχετε τιποτα να χασετε, και πολυ πιθανον εσυ να εισαι και ο μονος που τολμησε να πλησιασει την ωραια γυναικα εκεινη τη βραδια.

 

Από μόνη της η ομορφιά δεν προδιαθέτει το απλησίαστο. Το τελευταίο αποτελεί προϊόν και αποτέλεσμα της έξωθεν μαρτυρίας ενός εν τοις πράγμασι ή δήθεν απρόσιτου χαρακτήρα.

Ομορφιά που συνοδεύεται από γλυκύτητα και οικειότητα καθιστούν το άτομο που εξακολουθεί να θεωρεί την/τον απέναντί του απλησίαστο, "κατά φαντασίαν ασθενή".

Ομορφιά που ακολουθείται από ψυχρότητα και και εν γένει περιχαράκωση της υπάρξεώς της, καθιστούν τον/την εκάστοτε υποψήφιο/α κυνηγό, δειλό/η. Θρασύδειλο/η δε, όταν κατά καιρούς διατείνεται πως για τον/την ίδιο/α, τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο.

 

Δεν καταλαβαίνω. Για ποιο λόγο θεωρείται δειλός αυτός που δεν είναι διατεθειμένος να προσεγγίσει κάποια που έχει ψυχρή συμπεριφορά;

 

Ούτε εγώ καταλαβαίνω για ποιο λόγο η γλυκύτητα αξιολογείται σε επικοινωνιακό επίπεδο θετικά ενώ η ψυχρότητα αρνητικά. Το να εστιάζει κανείς στο ύφος κάποιου και όχι στο περιεχόμενο των λόγων του δεν είναι ασφαλές, ιδιαίτερα δε όταν ο τελευταίος δεν διακρίνεται για τα εκφραστικά του μέσα (όχι σε επίπεδο προφορικού/γραπτού λόγου ασφαλώς). Όσοι βαυκαλίζονται πως δύνανται να αποκωδικοποιούν την -υποτιθέμενη!- "γλώσσα" του σώματος, μάλλον αναζητούν shortcut για να φτάσουν στο αποτέλεσμα όπου μόνο ο ορθολογισμός μπορεί να τους οδηγήσει. Αλλά ο τελευταίος χρειάζεται σαφή δεδομένα, και η άντληση των σαφών δεδομένων χρειάζεται θάρρος.

Πέραν, η ψυχρότητα δεν είναι το αντίθετο της γλυκύτητας. Η γλυκύτητα προαπαιτεί εκφραστικότητα, και η εκφραστικότητα μπορεί να επικοινωνήσει μέσω ύφους και αρνητικά συναισθήματα. Ας μην ξεχνούμε πως όλοι οι αγενείς επικαλούνται τον αυθορμητισμό τους.

 

Διότι υποτίθεται πως συντρέχουν δύο προϋποθέσεις :

1η : Ενδιαφέρεται για το πρόσωπο που στέκεται απέναντί του. Εκτός και εάν την/τον παρατηρεί αποκλειστικά και μόνο προς τέρψη των οφθαλμών οπότε δεν συντρέχει λόγος προσσεγγίσεώς της/του και
2η : Ό,τι μας ενδιαφέρει το επιδιώκουμε. Σε αυτήν την περίπτωση, η αμφιβολία ως προς το είδος έκβασης μιας απόπειρας δεν επιτρέπεται να λειτουργεί κατασταλτικά ή να αντικαθίσταται και δη συνειδητά από την επιθυμία προς ύπαρξη βεβαιότητας για επερχόμενη επιτυχία.

Μία είναι η έννοια του/της κυνηγού.

 

Διότι η γλυκύτητα συνήθως μαρτυρά ευγένεια και τυπικότητα.
Προσωπικά τα εκτιμώ ιδιαίτερα σε κάποιον άνθρωπο.

Εξακολουθείς λοιπόν να θεωρείς «δειλό» αυτόν τον άνθρωπο;

Εδώ θα συμφωνήσω. Θα σημειώσω όμως πως εκτός από το θάρρος ή τη δειλία υπάρχει και η αξιοπρέπεια. Η οποία παίρνει την άγουσα προς τα τάρταρα, όταν αρχίζουν οι χυλόπιτες.

 

Πώς τεκμηριώνονται οι παραπάνω συνεπαγωγές;

Η αξιοπρέπεια δεν ετεροκαθορίζεται, συνεπαγωγικά δεν κατακρημνίζεται όταν το υποκείμενο βρεθεί προ αρνητικής απάντησης (ούτε ενισχύεται ποσοτικά όταν η απάντηση είναι θετική). Το πώς βιώνει κανείς μία άρνηση, το πώς, πόσο και σε ποιο επίπεδο συμβολισμών την ανάγει, αφορά στην αυτοπεποίθησή του.