Ο Μύθος της Αγάπης

Αγάπη (Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης)

Tότε η Αλμήτρα είπε: Μίλησε μας για την Αγάπη.

Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.

Και με φωνή μεγάλη είπε:

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα.

Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.

Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.

Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.

Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.

Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.

Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,
Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.

Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της.
Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.

Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες: "Ο Θεός είναι στην καρδιά μου", αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού".
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.

Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου: Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.

Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια την ίδια τη γνώση σου της αγάπης. Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης. Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.

Αγάπη (Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης)

 

Ο λόγος για τα συναισθήματα είναι πάντα δύσκολος πρωτίστως εξαιτίας της υποκειμενικότητας του βιώματος. Είναι κατά κανόνα πιο εύκολο να εξηγήσεις πώς λειτουργεί ένας πυρηνικός αντιδραστήρας από το να δώσεις στον άλλον να καταλάβει πώς νιώθεις.

Είναι εντυπωσιακή η απαξίωση της έννοιας της αγάπης στις μέρες μας. Σε κοινωνιολογικό επίπεδο νομίζω ότι μεγάλο μέρος της ευθύνης γι’ αυτό έχει ο χριστιανισμός, καθώς στο όνομα της αγάπης διέπραξε απερίγραπτα εγκλήματα.

Θα ήθελα όμως εδώ να αναφερθώ σε κάτι ειδικότερο. Ας σχεδιάσουμε ένα υποθετικό πείραμα. Ας φτιάξουμε μια λίστα που αναφέρει διάφορα συναισθήματα: αγάπη, μίσος, χαρά, θυμός, ικανοποίηση, λύπη, πόθος, φθόνος, αγανάκτηση, προσμονή, κτλ. Την δίνουμε πρώτα σε κάποιον και του ζητάμε να σημειώσει όσα από αυτά τα συναισθήματα διαπιστώνει συχνά στους άλλους. Μετά του δίνουμε την ίδια λίστα και του ζητάμε να σημειώσει όσα από αυτά τα συναισθήματα διαπιστώνει συχνά στον εαυτό του. Βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι οι περισσότεροι θα διαπίστωναν στους άλλους περισσότερα αρνητικά συναισθήματα και στον εαυτό τους περισσότερα θετικά. Με άλλα λόγια, π.χ. ο φθόνος είναι κάτι που σχεδόν ποτέ δεν μας αφορά, με την έννοια ότι δεν θα αυτοχαρακτηριστούμε φθονεροί, ενώ συχνά μπορεί να θεωρούμε ότι αφορά στους άλλους. Όταν φτάνουμε στην αγάπη, έχουμε ολοκαύτωμα: εγώ είμαι ένα πρόσωπο γεμάτο αγάπη, αλλά η αγάπη μοιάζει να έχει χαθεί από όλον τον άλλο κόσμο!

Για να εξηγήσουμε επαρκώς τέτοιες αντιλήψεις θα χρειαζόμασταν μερικούς τόμους. Θα αρκεστώ εδώ να αναφέρω το πόσο κρίσιμος είναι ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε με τον κόσμο ως προς την βίωση των συναισθημάτων. Η αγάπη και κάθε συναίσθημα δεν είναι ένα εμπόρευμα (commodity) που μετριέται με το ζύγι. Ούτε έχουν κανένα νόημα συμπεράσματα του τύπου: η αγάπη υπάρχει – η αγάπη δεν υπάρχει. Η αγάπη είναι ένας τρόπος να σχετίζεσαι. And what you give is what you get.

Γνωρίζω βέβαια ότι αυτό που λέω, μπορεί πολύ εύκολα να παρερμηνευτεί και να φτάσουμε σε ανοησίες του τύπου «αν αγαπάς κάτι άφησέ το ελεύθερο» κτλ κτλ. Δεν εννοώ ότι η αγάπη επιβραβεύεται / ανταποδίδεται με αγάπη γιατί αυτή είναι ακριβώς η έννοια του εμπορεύματος. Από την άλλη, διαφωνώ επίσης κάθετα με προσεγγίσεις περί αλτρουισμού και ανιδιοτέλειας.

Τα συναισθήματα χρειάζονται εύφορο έδαφος για να αναπτυχθούν. Η ασφάλεια και η αποσόβηση της ενοχικότητας είναι θεμελιώδη συστατικά του συναισθηματικού υποστρώματος. Γιατί εν τέλει, αυτό που συνιστά τα συναισθήματα δεν είναι παρά η ίδια η αναγνώριση και η αποδοχή των ώσεων των σπερμάτων τους.

 

Μύθος είναι να νομίζεις ότι αγαπάς, επειδή κάποιος σου έταξε ότι θα σου δίνει κάθε μέρα τις αγαπημένες σου καραμέλες.
Αλλά αυτό, ούτε ο περιπτεράς της γωνίας δε το κάνει. Θα έρθει μια ημέρα που θα του έχουν τελειώσει.

Μύθος είναι να μπερδεύεις την αγάπη με τον υπερβολικό ενθουσιασμό, το πάθος ή και τον έρωτα. Τα τελευταία έχουν τη κακή συνήθεια να φθίνουν.
Στην ιδανική περίπτωση αντικαθίστανται από την αγάπη. Συνήθως όμως, πάνε απλά στον παράδεισο.

Μύθος είναι να νομίζεις ότι αγαπάς, επειδή νιώθεις ότι σε αγαπούν. Πάιρνουμε αυτά που μας δίνονται απλόχερα και άπληστα. Η ανταπόδωση, ακόμη και αν συνοδεύεται από ενοχές, δεν είναι ποτέ υποχρεωτική.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, το πολύ πολύ να καταλήξουμε να αισθανόμαστε μια υπερβολική συμπάθεια...

Μύθος είναι να νομίζεις ότι η αγάπη είναι χορός που πρέπει να χορεύεται οπωσδήποτε από δυο. Λάθος. Μπορούμε να ανοίξουμε τη μουσική και να αρχίσουμε να τον χορεύουμε και μόνοι μας.

Μύθος είναι να νομίζουμε ότι αγαπάμε ανιδιοτελώς. Η αγάπη δεν έχει καθόλου να κάνει με τον εγωισμό αλλά έχει να κάνει με την ιδιοτέλεια. Όλα αυτά τα συναιθήματα που νιώθουμε όταν αγαπάμε, τα κερδίζουμε και τα χαρίζουμε πρωτίστως στον εαυτό μας.

Τέλος, στοίχημα είναι να μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτά τα συναισθήματα για πάντα.

 

Απάντηση: Ο Μύθος της Αγάπης

[nomedia=""]YouTube - Celine Dion - 'Power of Love'[/nomedia]

 

Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση - Διάφανα Κρίνα

Πάνω μου γέρνει ένας σακάτης ουρανός
ριγούν τ' αστέρια, πέφτουν στο αδιάβροχό μου
είναι συνήθεια που έχω από μικρός
ν΄ αγαπάω ό,τι με σπρώχνει στο χαμό μου

Υφαίνω σάβανα με ήλιους παιδικούς
αναρωτιέμαι αν θα βρω κάποιο σου χνάρι
μαθαίνω νέα σου από δαίμονες τρελούς
απ΄ αστροναύτες που σε είδαν στο φεγγάρι

Κάνω παρέα με λεπρούς που θέλουν χάδια
μ' άγια ρεμάλια και μυαλά σακατεμένα
κατατρεγμένους που αγκαλιάζουνε σκοτάδια
μήπως ακούσω και μου πουν κάτι για σένα

Και έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ΄ απόγνωση
αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
η αγάπη είναι ένας σκύλος απ΄ την κόλαση
και εγώ έχω φτάσει εκεί και την προσμένω.

[MP3]https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/uploaded/7918/1235749827.mp3[/MP3]

 


​

 

When love is fake..then it's plastic!

When love is fake..

Everyone dies to break somebody's heart..
​

​

 

Απάντηση: Ο Μύθος της Αγάπης

Αν πω πως η αγαπη δεν εμπεριεχει στοιχεια εγωισμου, θα πω ψεμματα. Οταν αγαπαω, ζητω κι απο τον αλλο να μου δινεται πληρως, οπως δινομαι κι εγω. Να νιωθω πως του ανηκω και μου ανηκει εξ' ολοκληρου. Μ' ενοχλει οταν δεν υπαρχει αυτη η αμοιβαιοτητα, με κανει να φτανω στα ακρα, να ζηλευω. Δε νομιζω ομως πως ο εγωισμος ειναι αυτο που οδηγει στην αγαπη. Δεν ειναι δειγμα εγωισμου το οτι θελω να δινομαι,
να γινομαι ενα με τον αλλο, να μοιραζομαι τα παντα. Αν ηταν ζητημα εγωισμου, τοτε γιατι να μπορουσα να νιωσω αυτο το τοσο εντονο συναισθημα μονο για ενα συγκεκριμενο ατομο και οχι για περισσοτερα? Πιστευω πως ειναι κατι πολυ βαθυτερο, που ισως να μη μπορω να εξηγησω, ωστοσο μ' αρεσει να το βιωνω έντονα.

 

Ευχαριστώ ειλικρινά για τις λαμπρές πραγματικά απαντήσεις. Ήταν μέχρι τώρα όλες εξαιρετικές, και περιμένω και άλλες. Από ότι φαίνεται, μέσα σε αυτόν τον χώρο όπου εξερευνούμε τον σαδομαζοχισμό, τον πόνο, τον εξευτελισμό, τις σχέσεις ασυμμετρίας, και άλλα πολλά που δεν εμπίπτουν στις συμβατικές σχέσεις, αρκετοί από εμάς αναζητούν, σκέφτονται, και ίσως ορίζονται από, αυτό το μαγικό συναίσθημα της αγάπης. Πράγμα που είναι κάπως μυστήριο, αν σκεφτεί κανείς τα όσα συχνά αποζητούμε και περιμένουμε από τους συντρόφους μας, μέσα σε αυτό το πλαίσιο.

Διαβάζω τόσα πολλά εδώ μέσα, που είναι εντελώς απαξιωτικά για την αγάπη, για το σχετίζεσθαι, για το πάθος, είναι σαν όλα να ανάγονται στον εγωισμό τελικά, από πολλούς, σαν να μιλάμε πράγματι για commodities, και πολλοί θεωρούν ότι ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και διατηρεί απλά έναν μονόλογο με το σύμπαν. Αν αυτό ισχύει, τότε είμαστε όλοι ένα σωρό σκουλίκια, που κρύβονται πίσω από την επιδερμίδα, τα μάτια, τα μαλλιά, το χαμόγελό μας, τα χέρια μας. Και τότε, δεν αξίζει να ζει κανείς ούτε για ένα λεπτό. Δεν βλέπω πολύ μεγάλη ομορφιά σε μερικά δισεκατομμύρια αρπακτικά σκουλίκια που τρέφονται με τις ίδιες τους τις σάρκες.

Τούτων λεχθέντων, και αν και αισθάνομαι ήδη πολύ καλύτερα από χθες, εν μέρει χάρη σε αυτές τις απαντήσεις, πρέπει να ομολογήσω ότι μου λείπει ο...Dolmance. 

 

Απάντηση: Ο Μύθος της Αγάπης

 

Φιλτατοι η αγαπη ειναι κατι μοναδικο κ δυσευρεστο στην εποχη μας ..Ολοι καθημερινος προσπαθουν με καθε τροπο να καλυπσουν αυτο το κενο με καθε τροπο...κατα την γνωμη μου κ των εμπειριων μου οσους παρτενερ κ να αλλαξει καποιος ποτε δεν θα εχει την βελτιστη επαφη..γιατι χρειαζεται παθος στο οποιο εμπλεκεται ο ερωτας με το συναισθημα...κ αν καποιος δεν εχει νιωσει αυτη την απιστευτη ολοκληρωση ειναι ατυχος..πιστευω ολοι μας εχουμε βρεθει στην θεση μετα απο μια επαφη αρκετα καλη με την αισθηση του τι κανω εγω εδω τωρα...με αποτελεσμα να χανει καθε αξια τελικα..ενα υποκαταστατο τησ αγαπης θα μπορουσα να πω πως ειναι ο σεβασμος κ η εκτιμηση.

 

Απάντηση: Ο Μύθος της Αγάπης

Αν δεν μπορεί κάποιος να αγαπήσει καν τα έντερα του πώς να αγαπήσει κάποιον άλλο?
Οι σχιζοφρενείς δεν μπορούν να αγαπήσουν, δεν μπορούν να νιώσουν κανένα συναίσθημα.

 

Η αληθεινη αγαπη ειναι να δινεις κ να μην περιμενεις να παρεις!να δινεις την ζωη σου χωρις δευτερη σκεπση χωρισ εγωισμους κ ενδοιασμους..κ ας πληγωθεις..αν δεν βρεθεις στην θεση να κλαπσεις να υποφερεις για καποιον χωρις να σε νοιαζει το τομαρι σ κ το π θα κσημερωσεις μακρυα τ...εισαι η ατυχος η συναισθηματικα αναπηρος...δοκσα τον θεο για τον πονο π εχω νιωσει ωστε να νιωσω το απολυτο!