Ο Παιχνιδιάρης Κυρίαρχος και η σκλάβα που άρπαξε το σκήπτρο

Ακριβώς 00:00 ουαουυυ  

 

Ναι, ήταν μοιραίο  

 

Αυτο το νημα ειναι πολυ ενδιαφερον.
Βρισκω το πλαισιο οχι μονο υπερμετρα διασκεδαστικο αλλα και πιο λειτουργικο στην καθημερινοτητα.

Προυποθεση για να εχει το Κ το 2 σε 1 ( παιχνιδι - αποτελεσματικοτητα) ειναι να κρατα τις ισορροπιες. Να εξηγησει τι ειναι παιχνιδι και τι οχι, ποτε υπαρχει αερας και ποτε οχι.

Και αν θελει να εξηγησει και να οριοθετησει αυτο λιγο θα κρατησει με τα λογια...

Επικοινωνουν οι πλαισιακοι, ενιοτε και με αλλους τροπους.. τις ουαν στοπ οικονομικες- οικονομικοτατες σουπερ συμφερουσες βδσμικες διαδικασιες που απο την αρχη συμφωνηθηκαν και στην πορεια εξειδικευτηκαν  

   

 

Το "Κάποτε θα την Στρώσω" που γράφω, είναι ένα θεατρικό παιχνίδι με παιχνιδοπαιδιάστικη κινκοrefreshment αφοσίωση ερμηνείας, που δίνει μια πικάντικη, σκανταλιάρικη πινελιά σε όσους το επιλέγουν.
Χωρίς να έχω την μακρόχρονη ντιεσική εμπειρία, έχω την εντύπωση πως το "Σ ευχαριστώ Μπαγάσα. Νυφίτσα. Καριόλη." που γράφει η νηματοθέτρια στο αρχικό ποστ, εκλαμβάνεται ως παιχνιδίστικο challenging, ιδίως όταν συνοδεύεται από το "Μη με δείρετε πολύ παρακαλώ που σας είπα Νυφίτσα."

Κάτι που μου θυμίζει τον αρκετά μεταγενέστερο όρο brat : το απείθαρχο που κάνει πλάκες ταχαμαποδομώντας την έννοια της εξουσίας, με φουλ ενέργεια και παιχνιδιάρικη διάθεση, εμπαίζει τα στερεότυπα, σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται σ ένα ατέρμονο κυνηγητό με τον υποτιθέμενο δαμαστή του.

Δυστυχώς δεν θα έχω την επιθυμία, οπότε ούτε και την δυνατότητα να γνωρίζω προσωπικά όλους τους φίλους όλων των φορουμικών μελών, ώστε να αποφύγω υπεραπλουστεύσεις όπως για παράδειγμα πως η φράση : "Σ' ευχαριστώ Μπαγάσα. Νυφίτσα. Καριόλη. (Υποκλίνομαι Κύριε στο μεγαλείο σας. Μη με δείρετε πολύ παρακαλώ που σας είπα Νυφίτσα. Τα άλλα καλά είναι.)" μου φέρνει συνειρμούς από την προκλητικά παιχνιδιάρικη μπρατοσύνη.