Ο πρώτος γάμος ομοφυλοφίλων, Κύπρος.

Το ρεζιλίκι ο/η καθένας/καθεμία το αντιλαμβάνεται με τον τρόπο του/της. Πριν τα πάρει κάποιος/α και το θεωρήσει προσωπική επίθεση και μάλιστα με τρόπο πλάγιο. Δεν δίνω απ' ευθείας απάντηση σε κάποιον/α, πρώτον, γιατί δεν το έγραψε μόνο ένας/μια.
Και δεύτερον γιατί, δεν με θεωρώ "φωνή της λογικής" ή αντιπρόσωπο κανενός και καμίας πέραν του εαυτού μου. Αν θεωρήσω ότι είναι ρεζιλίκι να βγουν δυο gay στην τηλεόραση, να μιλήσουν για τον γάμο τους και να "κλαφτούν".
Με το ίδιο σκεπτικό θα ήταν ρεζιλίκι ένα έτερο ζευγάρι να βγει στην τηλεόραση, να μιλήσει για τον δικό του γάμο και να "κλαίει από χαρά". Με το ίδιο σκεπτικό είναι ρεζιλίκι για την οποιαδήποτε οικογένεια, ο δικός τους άνθρωπος που πάει στο εκάστοτε "πακέτο" και εκθέτει την ιστορία του, συχνά πυκνά με ξανθοπούλιες αναφορές και δακρύβρεχτα σφιχταγκαλιάσματα. Αλλά, οι ατάκες καλά κρατούν, ποιος θα είναι η νύφη απ' τους δυο ( λες και ανάμεσα σε δυο gay κάποιος/α πρέπει να έχει τον ρόλο του άντρα και κάποιος/α της γυναίκας ), τα περί ομοφοβίας ή μη ( με μύδρους εκατέρωθεν ), τα gay bar και η Συγγρού, πολιτικές αναφορές ( αυτές κι αν είναι κλασικές ).

Ο καθένας/καθεμία θεωρεί ρεζιλίκι ότι γουστάρει. Ο καθένας/καθεμία έχει τους λόγους του/της για τ' οτιδήποτε. Στην ζωή υπάρχει κάτι που λέγεται πλάτη, κάτι που λέγεται χέρια, κάτι που λέγεται αυτιά, κάτι που λέγεται στόμα και κάτι που λέγεται μάτια.
Αν κάτι δεν μας αρέσει ( και άμεσα δεν μας αφορά ), γυρίζουμε πλάτη, κλείνουμε μάτια, κλείνουμε αυτιά ( ή όλα μαζί ). Χρησιμοποιούμε το χέρι και αλλάζουμε κανάλι/κλείνουμε την τηλεόραση ( αν μονάχα εκεί το για μας δυσάρεστο συμβάν εκτυλίσσεται ).
Ενώ αν κάτι που δεν μας αρέσει, άμεσα μας αφορά, ανοίγουμε το στόμα και λέμε ότι θέλουμε, που ν' αρέσει ή όχι στους σε μας άσχετους, δεν έχει καμία σημασία. Αφού για την δική μας ζωή μιλάμε, όχι για των άλλων.

Εγώ θα ντρεπόμουν, αν ο γιος/κόρη μου γινόταν έμπορος ναρκωτικών, γινόταν ληστής, γινόταν βιαστής, σάπιζε κάποιον στο ξύλο από φυλετικό μίσος, θα προσπαθούσε να γαμήσει τη ζωή κάποιου βάσει σεξουαλικών διακρίσεων.
Θα ντρεπόμουν εκείνους/ες στους οποίους κακό θα είχε κάνει. Απέναντι σε κείνους/ες θα είχα τύψεις και ας μην έφταιγα καθόλου εγώ ( αλλά που ξέρεις, μπορεί να είχα συμβάλλει και κάπου εγώ. Στο να κατέληγε ο/η γιος/κόρη μου, στο να γινόταν εκείνο που θα είχε γίνει, αλλά κι αυτό μέχρι ενός σημείου ). Μάλλον όμως δεν θα έπαυα να τον/την αγαπώ. Δεν είμαι γονιός, άρα ότι λέω, είναι να παρθεί με τα μανταλάκια.
Αν ο γιόκας μου ήθελε νυφικό για να παντρευτεί τον καλό του ή η κόρη μου γαμπριάτικο κουστούμι για να παντρευτεί την καλή της. Αν του έκανε το δικό μου νυφικό ή της έκανε το γαμπριάτικο κουστούμι της μάνας της, ευχαρίστως να τους τα χαρίζαμε.
Κι όσο και να βαριέμαι γάμους/κηδείες και λοιπές κοινωνικές συγκεντρώσεις, εγώ θα πήγαινα, για να είμαι στο πλευρό τους. Γιατί θα ήθελα στις σημαντικές στιγμές της ζωής τους, να ήμουν εκεί, τουλάχιστον σε όσες περισσότερες θα μπορούσα.
Δε πα να με κοροϊδεύαν στον καφενέ μετά. Όποιος/α τολμούσε να πει κουβέντα για τον γιο/την κόρη/τον πατέρα/την μητέρα/την σύντροφο/την αδελφή/τον αδελφό/τα κολλητάρια μου, κουβέντα περιπαιχτική για κάτι που κακό δεν θα τους είχαν κάνει ( άλλο η κριτική που θα είχε βάση ), θα του αφαιρούσα την καρδιά απ' το στέρνο με τα γυμνά μου χέρια. Και ρεζιλίκι θα το ένιωθα μονάχα, αν άκουγα να τους λούζουν και να κάθομαι μουγκός ή τα περιπαικτικά τους λόγια να μ' έκαναν να ντραπώ για τους ανθρώπους μου.

"Λαϊκίζω" ? Ίσως. Αλλά θα ήταν πολύ εύκολο και "χιλιοφορεμένο", να το πει κάποιος/α. Γι' αυτό πριν το έγραφε, θα του/της πρότεινα, να το καλοσκεφτεί.
Είπαμε, ο καθένας/καθεμία έχει τις σκέψεις του/της και τον τρόπο έκφρασης του/της. Κανείς/καμία καλύτερος/η, κανείς/καμία χειρότερος/η, όσο μένει στην δική του/της "τροχιά" τουλάχιστον.
Όταν μπαίνει σε κείνη των άλλων, πολλά αλλάζουν και αξιολογούνται - μάλλον - διαφορετικά.

Αυτά και συγνώμη στην νηματοθέτρια αν καταχράστηκα την φιλοξενία της.

 

Η φωνή της λογικής δεν απέχει απο την πραγματικότητα. Ωστόσο, θα συμφωνήσω μαζι σου (μιας και είμαι ένας απο τους πολλούς που αναφέρθηκα στα ρεζιλίκια), ναι ο καθένας κρίνει διαφορετικά το ρεζίλι.
Είμαστε όλοι μας εξω απο τον χορό και κρίνουμε.
Εδώ οι γονείς δεν πήγαν στον γάμο, λες να μην αισθάνονται ρεζίλι μετα απο αυτή την τηλεοπτική κλάψα;

 

Αν έχεις άποψη πάνω σε αυτό που θα ρωτήσω θα με ενδιέφερε, έχω εντυπωσιαστεί με την έμφαση που ομόφυλα ζευγάρια διαχωρίζουν τους ρόλους τους, έχουμε όλοι ακούσει τόσες φορές να λένε "ο άντρας μου", "η γυναίκα μου" και σχεδόν ποτέ "ο σύντροφός μου". Τα στερεότυπα είναι πάντα "των άλλων"; Ή μπαίνει θέμα ομοφυλοφίλων που προσπαθούν να μπουν και αυτοί στα στερεότυπα; Άλλωστε είναι οι πρώτοι που θα γνωρίζουν την βολή που δίνουν αυτά όλα τα στερεότυπα.

Σκέπτομαι πόσο ευάλωτος είναι κάποιος που έχει παιδιά, εννοώ για σοβαρά πράγματα. Γάμοι και τα συναφή είναι φτιαγμένα από ανθρώπους και για τον λόγο αυτό βατά, εύκολα, εύληπτα, ευκόλως εννοούμενα. Να δώσει καμία ελαφρότατη σκουντιά η ζωή σε κάποιον που έχει παιδιά, εκεί που πραγματικά πονάει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα, να κάνει οκτάρια μετά για δέκα χρόνια και αν ποτέ ορθοποδήσει ξανά. Γι αυτό ας πάει στον γαμημένοτονγάμο και ας είναι ευτυχισμένος γιατί έτσι ήρθαν τα πράγματα και πολύ καλά ήρθαν έτσι γιατί η ζωή δεν ρωτάει για τις εναλλακτικές που πετάει στα κεφάλια των ανθρώπων και μπορεί η εναλλακτική τους να μην ήταν ένας γάμος σε ροζ σύννεφα με χρυσές πεταλούδες τύπου ΗΠΑ δεκαετίας '50 που όλοι φαντάστηκαν ότι έτσι πρέπει να είναι οι γάμοι και ποτέ δεν είναι έτσι και πληρώνουν ψυχολόγους για να (μην) τους το λένε έτσι που κάαααααποτε να το καταλάβουν  

 

...Το μισό και πλέον νήμα φυσικά είναι αυτό που ρητά η Θρυαλλίς παρακάλεσε να αποφευχθεί, λαϊκο δικαστήριο των συγκεκριμένων και των γονιών τους. Και μετά παραπονιέστε ,κάποιοι, που δεν τηρούνται και δεν γίνονται σεβαστά πρωτόκολλα και κανόνες...

Οχι φίλε μου, δεν είναι μόνο για σένα άκυροι. Προσωπικά τους θεωρώ και προβοκατόρικους. Αλλά ούτε γω θα κάνω τη χάρη ν' ασχοληθώ...

 

Κοίτα, ιδία άποψη δεν έχω, αφού gay δεν είμαι και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση με άτομο του ίδιου φύλου με μένα. Αν μετράει σαν άποψη, όσα έχω παρατηρήσει από φιλικά ζευγάρια gay ή από γνωστούς gay ( και των δυο φύλων ), άποψη θα είχα.
Έχω δει gay να διαχωρίζουν ρόλους, με κάποιους/ες το είχα συζητήσει ( από καθαρά "φιλολογική" περιέργεια ). Κάποιοι/ες μου είχαν πει, ότι ήταν κάτι που τους/τις άρεσε να κάνουν. Ότι ο διαχωρισμός των ρόλων για κείνους/ες έπρεπε στο ζεύγος τους, να υπάρχει.
Μάλλον επειδή έτσι είχαν γαλουχηθεί, απλά το είχαν προσαρμόσει στα δικά τους μέτρα ( εδώ τελείως δικό μου συμπέρασμα, μπορεί και λανθασμένο. Μάλλον το έκαναν, για να δώσουν ένα μανδύα "κανονικότητας" σε κάτι που ίσως και για κείνους/ες να μην ήταν τελείως κανονικό. ). Έχω δει και ζευγάρια gay που δεν έκαναν κανένα έμφυλο διαχωρισμό, όσο και αν ήταν "πλάγιος". Ήταν απλά δυο άντρες ή δυο γυναίκες ο/η καθένας/καθεμία με τα χαρακτηριστικά του/της. Και όποιο διαχωρισμό τον έκαναν βάσει εκείνων, δίχως να δίνουν στα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά τους έμφυλο "ρούχο". Δεν αντιλαμβάνονταν κάποιο από κείνα σαν γυναικείο ή αντρικό, με την συνέπεια ο/η ένας/μια να είναι ο/η άντρας και ο/η άλλος/η η γυναίκα του ζευγαριού.

Απ' όσα έχω εγώ δει, τα στερεότυπα δεν είναι μόνο "των άλλων", αλλά και των gay ( αφού για τους/τις gay μιλάμε ). Υπάρχουν τόσο οι διακρίσεις και οι κατακρίσεις που κάνουν οι έτερο, όσοι οι διακρίσεις και οι κατακρίσεις που κάνουν οι gay.
Οι πρώτοι, αρκετές φορές κατακρίνουν τους/τις δεύτερους/ες ότι ζητούν πολλά/είναι κραυγαλέοι/ες/κακέκτυπα/δεν έχουν δικαίωμα σε κάποια πράγματα. Οι δεύτεροι/ες, αρκετές φορές κατακρίνουν τους/τις πρώτους/ες, ότι είναι φοβικοί/ες ( μόνο που ανοίγουν στόμα ), ότι τους/τις καταπιέζουν, ότι είμαστε όλοι/ες κρυφοgay ή κρυφοbi αλλά δεν το παραδεχόμαστε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό ( πιο σπάνιες σαν ατάκες, αλλά "φοριούνται" και κείνες ).

Ως προς τ' ανθρώπινα κατασκευάσματα, τις όποιες συμβάσεις, με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο. Όποιος/α το θέλει ας παντρευτεί, με αλλόφυλο άτομο, με ομόφυλο άτομο. Ας το παίξει νύφη, γαμπρός, ας πέσουν ρύζια, παπάδες ή δήμαρχοι.
Μακάρι ο γάμος τους να έχει μακρά και κυρίως όμορφη πορεία. Να γεράσουν και να πεθάνουν μαζί, γεμάτοι/ες ημερών και όχι από υποχρέωση, όχι σαν φυλακή. Αν θα ήθελαν την ευλογία κάποιου/ας για την ένωση τους, αν θα το έκαναν για λόγους σκοπιμότητας.
Αν για τ' οποιοδήποτε αν. Πια τα διαζύγια πέφτουν χαλάζι και για ψύλλου πήδημα. Δεν σε κρατάει δίπλα σε κάποιον/α ένα στρατσόχαρτο, δεν σου λύνει τα όποια βαθιά προβλήματα ένας σύζυγος ή μια σύζυγος, δεν σ' εξασφαλίζει μι' ανακοίνωση σε μια εφημερίδα.

Τεσπα, δεν θέλω να ξεφύγω κι άλλο απ' το θέμα του νήματος. Δεν θα κάτσω να εξηγήσω πράγματα, που ίσως και πολλούς/ες να μην ενδιέφεραν καν. Εδώ είναι γεμάτο νήματα, που και θα "φώτιζαν" πολλά "ομιχλώδη" ζητήματα περί ταυτότητας φύλου ή σεξουαλικών προτιμήσεων.
Καθώς και άλλα που θα έριχναν νερό στο "μύλο" εκείνου/ης που θα τα είχε εκπονήσει. Όποιος/α θα ήθελε, ας τα έψαχνε, ας τα διάβαζε και ας αξιολογούσε όπως καλύτερα θα νόμιζε.

Καλά να είμαστε όλοι/ες μας, ειλικρινά.  

 

Οπς κατσε να ξεκαθαρισω την θεση μου, δεν βοηθαει το γραπτο σε αυτα παροτι βαζω πολλα χαμογελακια.
Καθε τι που εχω γραψει, ειναι με χιουμοριστικη διαθεση και με καμια διαθεση προσβολης , πιο πολυ χαβαλε να νινεται και να εκπροσωπουνται και να συμμετεχουν και ατομα που με το γραπτο δεν το χουν παρα πολυ, οπως εγω.

Τωρα επειδη τα λογια ειναι λογια και επειδη μαλακιες γινονται και αθελα, να ξεκαθαρισω οτι δεν εχω κανενα προβλημα με ολες τις παραλλαγες της σεξουαλικοτητας, για μενα ειναι ολοι καλοδεχουμενοι που σεβονται τους κανονες και βεβαιως αν προσεβληθη καποιος δεν ντρεπομαι να ζητησω συγνωμη

Οποτε θεωρησε το ως κακο χιουμορ αν καποιες αναφορες , χτυπησαν ευαισθητα σημεια, δεν ηταν ο σκοπος μου, ειναι το στυλ μου τετοιο.

 

Όλοι θάλασσα σε λίγο!

 

Αν ήμουν γονιός το μόνο που θα με ενδιέφερε θα ήταν να είναι το παιδί μου ευτυχισμένο.
Κανένας λόγος δεν μου πέφτει όσον αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό του.
Και θα ήμουν εκεί για να το υποστηρίξω εννοείται.
Ακόμη και κλαρίνα θα χόρευα για πάρτη του!(μπλιαχ)

 

Μίλησα για αποδοχή του σεξουαλικού προσανατολισμού που εντάσσεται στην σφαίρα της προσωπικής και ενίοτε της ιδιωτικής ζωής των άλλων. Η πολιτική τοποθέτηση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Προφανώς, οι straight γονείς που φοβούνται την ομοφυλοφιλία, αναρωτιούνται αν έκαναν κάτι λάθος, σε σχέση με την ανατροφή των παιδιών τους. Άρα έχουν να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους φόβους, ελλείμματα και ανασφάλειες ενδεχομένως. Ωστόσο, θεωρώ ότι η ομοφυλοφιλία καθορίζεται σε μικρότερο βαθμό από την ανατροφή (αν για λόγους ''οικονομίας'' δεχτούμε ότι καθορίζεται με οποιονδήποτε τρόπο), από ότι άλλα πράγματα, όπως οι αρχές, οι αξίες, η ανάπτυξη των εσωτερικών δυνάμεων και η διαχείριση των συγκρούσεων, η διαμόρφωση της προσωπικότητας και συνεπακόλουθα τοποθετήσεις πολιτικές ή στάση ζωής.

Εμένα πάντως, αν είχα παιδιά, -και αυτό ισχύει για τα παιδιά για τα οποία αντιμετωπίζω σαν δικά μου- (δύο είναι αυτά) θα με ενδιέφερε περισσότερο να είναι ευτυχισμένα και ισορροπημένα, μέσα από οποιαδήποτε ερωτική-σεξουαλική επιλογή, παρά το τι θα πει ο κόσμος ή αν η επιλογή τους στον συγκεκριμένο τομέα αποτελεί και δική μου επιλογή. Δεν χρειάζεται κανείς, την έγκριση κανενός για να διεκδικήσει την ευτυχία. Η αποδοχή όμως από τους γονείς και τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, που η γνώμη τους συνήθως μετράει μέσα μας, είναι συνήθως πολύ σημαντική ιστορία, για τους περισσότερους από μας.

Ο κόσμος πάντα έλεγε και πάντα θα λέει, αυτή είναι η δουλειά των ανθρώπων που αρέσκονται να κρίνουν και να επικρίνουν τους άλλους, ακριβώς γιατί δεν ασχολούνται ουσιαστικά με τα δικά τους θέματα. Η δημοσιοποίηση δεν βοηθάει κατά την γνώμη μου σε κάτι, παρά μόνο για λόγους ακτιβισμού και για να σηματοδοτήσει αλλαγή στις κοινωνικές αντιλήψεις και μάλιστα σαν αποτέλεσμα μιας ολοκληρωμένης συνειδητοποίησης, που πρέπει απαραίτητα να έχει προηγηθεί. Κανείς δεν έχει ανάγκη να διαφημίσει τίποτα από την προσωπική του ζωή, παρά μόνο αν είναι δυσλειτουργικός , κατά τη γνώμη μου. Μπορεί όμως να είναι ανοιχτός, σε όσους θέλουν και αντέχουν την κοινωνία της αλήθειας του.

Σε ότι αφορά τον γάμο, ως θεσμό, γενικότερα, έχω τις προσωπικές μου ενστάσεις, οπότε δεν συντάσσομαι υπέρ του θεσμού, απλά θεωρώ ότι ο καθένας πρέπει ελεύθερα κι απρόσκοπτα να επιλέγει για τον εαυτό του. Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο, θα υπερασπιστώ το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην ευτυχία, ακόμη κι αν επιλέγει κάτι έξω από τα δικά μου δεδομένα, στα πλαίσια της αλληλεγγύης και της ενσυναίσθησης. Ειδικά αν δεν κάνει κακό σε κανέναν, κι ακόμη ειδικότερα, αν υπάρχει αγάπη.

Αν το παιδί μου γινόταν χρυσαύγουλο, θα είχα άλλα ερωτήματα να απαντήσω σε σχέση με την δική μου ευθύνη. Δεν τα βάζω επ΄ουδενί στο ίδιο ζύγι. Δεν θα ξανασυγκρίνω μήλα με πορτοκάλια. Δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη. Για μία ακόμη φορά, ο νοών νοήτω...

Όσο για τον Όργουελ, νομίζω ότι μπορώ να φανταστώ την τοποθέτησή του, αν ζούσε σήμερα στο θέμα του γάμου, του συμφώνου συμβίωσης και της παιδοθεσίας για όλους, συμπεριλαμβανομένων και των ομοφυλόφιλων, κρίνοντας από την ιστορικά καταγεγραμένη τοποθέτησή του μέσα από το έργο του και τις δημόσιες τοποθετήσεις του, στο θέμα των προσωπικών ελευθεριών, της ισότητας και της ισοτιμίας και τον ρόλο της εξουσίας σε όλα αυτά. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του αναρχικό. Δε νομίζω να κολλούσε σε τέτοια θέματα, με το ανοιχτό πνεύμα και τον αντικομφορμισμό που αναντίρρητα πρέσβευε. Το θέμα που μπορεί να προέβαλε κατά την γνώμη μου, θα ήταν σε σχέση με τους θεσμούς, όχι με την ελευθερία επιλογής.

Εσύ? Τι θέση νομίζεις ότι θα έπαιρνε στα συγκεκριμένα θέματα, μιας και τον επικαλείσαι?

Σημ: Κατά βάση δε νομίζω ότι διαφωνούμε, απλά εστιάζουμε σε διαφορετικά πράγματα, ο καθένας με τον τρόπο του.

 

ετσι ειναι. εχεις πολυ καλη τεκμηριωση και φυσικα ειναι εντελως διαφορετικη η πολιτικη απο την σεξουαλικη τοποθετηση.
Με το προβοκατορικο επιχειρημα μου και τον οργουελ ως προαγγελο της τεχνολογιας ελεγχου των μαζων ηθελα να σε ευαισθητοποιησω σε θεματα "μοδας", "zeitgeist" κλπ. το πως και κυριως απο που και γιατι δημιουργουνται.
Ξεφευγουμε πολυ απο το παρον, αλλα ναι, οι γονεις ειναι το ρεγουλο και η γυρω-γυρω τα μποσικα. Κατα καιρους αλλαζει η ισοροπια και οι συνεπειες επιφερουν αλλαγες. Μια προς τη μια και μια προς την αλλη κατευθυνση. Οταν λεω, διαβαζετε τας γραφας, εννοω Ιστορια, το σηριαλ εχει ξαναπαιχτει, οι ανθρωποι ειναι αυτοι που το εχουν ξεχασει.

Λυκος. Over and out.

 

@bumblebee ( πήρες και σαν nick τ' όνομα του ήρωα που γουστάρω απ' τους transformers πανάθεμα σε χαχα ). Όπως λες κι εσύ, ο γραπτός λόγος κι αν παρεξηγείται ( εδώ παρεξηγείται ο προφορικός και από κοντά, σκέψου ο γραπτός ).
Συχνά πυκνά τα "παίρνω" τόσο εδώ, όσο κι έξω ( πολλές σωστά, ακόμη περισσότερες λάθος ). Αν θέλεις, με πιστεύεις, αυτή την φορά ειλικρινά δεν τα πήρα. Δεν χρειαζόταν να ξεκαθαρίσεις κάτι. Αλλ' αν το ένιωθες, καλά έκανες.
Εγώ σίγουρα δεν θα σε "χαρακτήριζα", αφού δεν σε γνωρίζω καν. Αν το έκανα, θα ήμουν τρελά ηλίθιος ( είμαι ηλίθιος, αλλά το τρελά δεν το έχω ακόμη "πιάσει". Κάποτε, δεν ξέρεις χαχα ).
Δεν φτάνουν ούτε χιλιάδες λέξεις σε μια οθόνη, για να "χαρακτηρίσω" κάποιον/α. Άλλο να μου γίνει αντιπαθής ή συμπαθής.
Anyway, σε "κλείνω" κι εγώ για γκομενότσαρκα και άσε τη φούστα και τις γόβες σε μένα που τις γουστάρω. Κι αν βγάλεις περισσότερες γκόμενες από μένα, κανένα πρόβλημα, είμαι λιτοδίαιτος χαχα ( τώρα κάνω αλήθεια πλάκα, δεν πετάω σπόντα. Αν θέλεις με πιστεύεις ).
Ως προς το θέμα του νήματος εσύ έχεις τις ενστάσεις σου, εγώ όχι. C' est la vie. Απ' την στιγμή που ούτε καναλάρχης είναι κανείς απ' τους δυο μας, ούτε να νομοθετήσει μπορεί ( και να επιβάλλει την άποψη του ), είμαστε μια χαρά.  

 

Ειναι γαματο το κρητικο πιλαφι με ζωμο κρεατος παντως..... Μμμμμμμμμμμ