Παραλλαγές μιας απλής ερωτήσεως ( Προ κάποιων ευθυνών )

Xaxaxa, καλοδεχούμενες και οι χιουμοριστικές απαντήσεις. Και το γέλιο μου ήταν για τις πεντάδες. Ως προς τον φόνο καλύτερα που δεν τον τελέσατε. Δεν νομίζω να σας άρεσαν οι δραστηριότητες πίσω απ' τα κάγκελα.   

 

Η ολη υποθεση ηταν χιουμοριστικη απλα μου πηρε λιγο να το χωνεψω... τη μανα μου λυπηθηκα που ηταν στα ξενα!! Που να μου στελνε αμεσα χατζαρι  

 

Εγώ στα ξένα ήμουν και χατζάρι είχα, την μάνα μου λυπόμουν, που για να μου έστελνε τσιγάρα και πορτοκάλια, θα πλήρωνε τα μαλλιοκέφαλα της... 

Και σε μένα δεν ήταν καθόλου χιουμοριστική η υπόθεση, αν γελούσα και γελάω, είναι γιατί είμαι σαλτάρας. Δεν πειράζει, την έφαγε μετά στη μάπα κάποιος που μου καθόταν ειλικρινά στα καρύδια.
Μεγάλο κωλόπαιδο ο Κυριάκος που έλεγε και η ταινία. Και ας λεγόταν Giada η τύπισσα και όχι Κούλα χαχαχα... 

 

Ας οψεται που ξεχασε να μου φερει υλικα για "αξιαγαπητα κουκλακια" θα φροντιζα εγω για οποια σας παραγγελια   

 

Μην μου το ρίχνετε στο voodoo χαχαχα...Τελικά οι Ελληνίδες βουδουσουμιάρες είστε ελεεινά επικίνδυνες. Μάλλον πρέπει να επανεξετάσω τις ξενέρες τις ξένες    

 

Μιλησα εγω για voodoo??? Θα σας μαλωσω... εεεεμ απο μικρο κι απο τρελο... κι εγω πλεον μικρη δεν ειμαι lol

 

Άσχημοι συνειρμοί με τα κουκλάκια χαχα...Μια από τα ίδια, ούτε εγώ είμαι μικρός. Και μου φαίνεται ούτε τρελός πια, γαμώτο   . Γιατί να με μαλώστε, το voodoo είναι πολύ ενδιαφέρουσα θρησκεία.  

Υ.Γ. Τόσο αυτοτρολλάρισμα και σε δικό μου νήμα, έχετε την πρωτιά, με παρασύρατε στους βούρκοι χαχα. 

 

Δεν χρήζουν καμίας απαντήσεως, δίκιο καταδίκιο ( αδόκιμος όρος ο τελευταίος και το ξέρω. Μην μου την πεις, είσαι και λεξιλάγνα χαχα ).
Μερικές φορές δεν είναι ευθύνη κανενός, απλά τελειώνει, τι να κάνουμε.
Και ο θαυματοποιός βλέπει κάποτε τον κύλινδρο του, να στερεύει από λαγούς.

Κάτι "άσχετο", αλλά είμαι σίγουρος ότι εσύ θα συνδέσεις τις "τελείτσες".
Εκείνος που νέμεται την όποια εξουσία, κινδυνεύει κυρίως από δυο νόσους, την αλαζονεία και την ασυδοσία.
Εκείνος που αποδύεται της όποιας εξουσίας και την μεταφέρει σε κάποιον άλλο, κινδυνεύει κυρίως από δυο άλλες νόσους, την οκνηρία και την μοιρολατρία.
Και οι δυο κινδυνεύουν από μια κοινή νόσο, την ψευδαίσθηση.

Υ.Γ. Αέναη έμπνευση = Μονόκερος ( και αν είναι μονόπλευρη, μονόκερος εις το τετράγωνο )

Γνώμη as always.

Καληνυχτούδια και καλή δύναμη σε όλους μας για αύριο και κυρίως για μεθαύριο  

 

Όλο αυτό που περιγράφεται η αλήθεια είναι ότι δεν μου κάνει για απλή βαρεμάρα... Να μην αντέχω ούτε τη φωνή, ούτε την ανάσα του άλλου;
Για να γίνει αυτό πρέπει να συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό, πρέπει με κάποιο τρόπο η παρουσία του άλλου ανθρώπου να προκαλεί φοβερά έντονο και άσχημο συναισθηματικό φορτίο.
Οπότε νομίζω ότι η σχέση Κ/υ έχει τελειώσει προ πολλού.
Αν αυτά όντως ισχύουν:
"Όχι επειδή ο/η Κύριος/α σας δεν τηρεί τα συμφωνημένα, όχι επειδή ο/η Κύριος/α σας παραμελεί.
Όχι επειδή ο/η Κύριος/α σας έχει παράλογες απαιτήσεις, όχι επειδή θεωρείτε, ότι σας κακοποιεί."
... δεν νιώθεις ασφυξία, νιώθεις σεβασμό απλά όχι ερωτικά για τον άλλο.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, ακριβώς επειδή νιώθεις σεβασμό, κάνεις μια καλή και όμορφη κι ευγενική κουβέντα και ζητάς να φύγεις.

Για μένα το "δε σου δίνω release" (πλην ελαχίστων περιπτώσεων) δεν υπάρχει, δηλαδή τι; Θα σε κρατήσει ο άλλος με το ζόρι; Κανένας σώφρων και αξιοπρεπής άνθρωπος δεν το θέλει αυτό για τον εαυτό του  

 

Εσκεμμένα περιέγραψα μια "τραβηγμένη" αλλά όχι απίθανη κατάσταση.
Ως προς το "δεν σου δίνω release", μην το αποκλείετε.
Το έχω δει με τα μάτια μου από φίλο στο εξωτερικό.
Και είχα μείνει απλά μαλάκας, μόνο που το είχε σκεφτεί.
Η αληθινή ιδέα πίσω απ' την ιδέα του νήματος, βρίσκεται σε αυτά τα λόγια, που είχα δώσει σε μια απάντηση μου στην @brenda.

Το εισαγωγικό post θα ήταν η καταλυτική παράμετρος.
Η ουσία είναι η ακόλουθη:

" Εκείνος που νέμεται την όποια εξουσία, κινδυνεύει κυρίως από δυο νόσους, την αλαζονεία και την ασυδοσία.
Εκείνος που αποδύεται της όποιας εξουσίας και την μεταφέρει σε κάποιον άλλο, κινδυνεύει κυρίως από δυο άλλες νόσους, την οκνηρία και την μοιρολατρία.
Και οι δυο κινδυνεύουν από μια κοινή νόσο, την ψευδαίσθηση. "

Και η ουσία της ουσίας:
νομή, εξουσία, αλαζονεία, ασυδοσία, αποδύομαι, μεταφέρω, οκνηρία, μοιρολατρία, ψευδαίσθηση.

Τουτέστιν, όταν η τελεία μπορεί και συχνά μπαίνει, δίχως την "άδεια" εκείνου που νέμεται την εξουσία.
Ακόμη και σε "νορμάλ" καταστάσεις και όχι μόνο στην τραβηγμένη που παρέθεσα.
Εκείνη η "νερωμένη" εξουσία, τι αληθινό βάρος θα είχε?
Ρητορική ερώτηση.
Αλλά σίγουρα κατ' εμέ θα βοηθούσε, για να προλάβει τις δυο χειρότερες νόσους.
Που θα μπορούσαν να "μολύνουν" τον/την Κ, η αλαζονεία και η ασυδοσία.
Καθώς και για να "γδύσει" τους/τις υ από τις δικές τους πιθανές νόσους.
Την οκνηρία, λέγε με ο/η "καλός/η" Κ θα είναι σίγουρα "λόγχη" και "ασπίδα μου.
Και την μοιρολατρία, λέγε με ο/η "αιθέριος/α" Κ που θα είναι "αστέρι λαμπρό" που θα με καθοδηγεί στα πάντα στην ζωή μου.

Όταν τελειώνει η έμπνευση, οτιδήποτε άλλο πάει στα τσακίδια.

Τουτέστιν κάτι υποτιθέμενα συμπαγές πέφτει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Υ.Γ. Καμία αξιακή κρίση, κανένα "μάθημα", καμία απόλυτη αλήθεια απ' το "στόμα" μου.
Απλά μια γνώμη και αρκετές σκέψεις, μπορεί μπερδεμένες, μπορεί λανθασμένες, σίγουρα ανούσιες για πολλούς/ες.
Σίγουρα όχι ανούσιες για μένα  

Υ.Γ.2 Και για να γράψω τουλάχιστον κάτι που να μοιάζει λογικό.
Το πλαίσιο δεν "εμποδίζει" την εμφάνιση κάποιων καταστάσεων.
Και όταν εισχωρήσει η ρουτίνα, δεν αποκλείεται να πάει καλιά του.
Και να πάει καλιά του, γράφοντας το "αδύναμο" μέρος στα παλαιότερα των υποδημάτων του οποιοδήποτε πιθανό "κανόνα απεμπλοκής".
Γιατί απλά, έτσι είναι η ζωή.

Η όποια υποταγή δίνεται στον άντρα ή στη γυναίκα, γιατί είναι και Κ?
Η όποια εξουσία μας δόθηκε, ασκείται στον άντρα ή στην γυναίκα, γιατί είναι και υ?

Η απλά μια φιγούρα ψάχνει την εκπλήρωση της προσωπικής της οπτασίας σε μια άλλη φιγούρα?
- Λέγε με ψευδαίσθηση - .

Κατ' εμέ όλα από εκεί ξεκινούν και όλα εκεί τελειώνουν, στο κλασικό δίπολο της αρχέγονης "έλξης".
Τα υπόλοιπα όσο και να μας χαρακτηρίζουν, είναι δευτερεύοντα μπροστά σε κείνη και στα κελεύσματα της.

 

Κοιτάξτε, για να είμαι ειλικρινής κι εγώ έχω ακούσει όχι απλά "δεν σου δίνω release" αλλά "ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ"!!  
Αλλά δεν το άκουσα σε κάποια φάση που μετά από σκέψη και περίσκεψη πήγα και συζήτησα ήρεμα και λογικά για μια σχέση που άρχισε να εκπίπτει και τελικά πέρασε στην ανυπαρξία. Αλλά σε μια φάση που με είχαν πιάσει οι φόβοι και το πείσμα μου και είχε φουντώσει ως ασπίδα ο θυμός μου και κλώτσαγα σαν παλιάλογο για να απομακρύνω τον οποιονδήποτε με πλησίαζε και κυρίως εκείνον το άνδρα που αγαπούσα και ήξερα ότι με αγαπάει τόσο.
Οπότε δεν το θεωρώ άρνηση αυτό, το θεωρώ "ΣΥΝΕΛΘΕ"!!!
Και ευτυχώς δηλαδή.  
Οι άνθρωποι γινόμαστε αμυντικοί με πολύ περίεργους και διαφορετικούς τρόπους.
Αν ο Dom που αναφέρετε είχε διαγνώσει κάτι τέτοιο, τότε μου φαίνεται όχι απλά λογικό αλλά ευχής έργον που λειτούργησε έτσι  

ΥΓ Παρεμπιπτόντως μου στριφογυρνά στο κεφάλι συνεχώς ένα νήμα για το θυμό εν τω Κ/υ και όλο λέω θα το γράψω και όλο το μετανιώνω. Και τώρα πάλι με τριβέλισε...  

Εξαιρετικά λόγια   Πραγματικά εύστοχα    

Και αυτό είναι το απόσταγμα, το πιο καθαρό της ουσίας   Η πεμπτουσία των σχέσεων          

 

Πριν έγραφα απ' το κινητό και τώρα είδα ότι κατέβασα ελεεινό πάπυρο χαχα. Για μια φορά εύχομαι να μην με παρεξηγήσατε ούτε εσείς, ούτε κανείς άλλος.
Απλά, που και που ξεχνάω που βρίσκομαι και "μιλάω δυνατά". Σαν να κάθομαι με κανά φιλαράκι με μια μπύρα και την θάλασσα στα μάτια και ν' αμπελοφιλοσοφούμε.
Και όταν το κάνω, εκεί ειλικρινά "ανακατεύω" και σαλτάρω απίθανα, πριν "μαζέψω" το κουβάρι και το απλώσω.
Εκείνος ο Dom είχε απλούστατα πάθει κάτι που θα έλεγα παρόμοιο με την "Νόσο του Δύτη" και το κατακούτελο ανάμεσα σε ερωτικό παροξυσμό/εξάρτηση/"σύνδρομο ψευδοπαντοδυναμίας".
Το release δεν το έδωσε και η τύπισσα απλά τον έγραψε και την έκανε σφυρίζοντας χαρούμενα. Και κατ' εμέ πολύ καλά είχε κάνει.

...Η πεμπτουσία των σχέσεων...  

Anyway, έχω αρχίσει να χάνω την μπάλα σήμερα. Σαμπώς τις άλλες μέρες δεν την έχω χαμένη ?χαχαχα    
Σας ευχαριστώ για τα πάντα ευγενικά σας λόγια καθώς και για τον χρόνο σας.  

Υ.Γ. Αν σας τριβελίζει, δεν βλέπω γιατί διστάζετε να τ' ανοίξετε.