Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία vs Υπακοή

Πειθαρχία του κυρίαρχου μέσα σε Ds, Ms σχέση. [Φαίνεται πως είμαι ντιπ τούβλο στο θέμα τελικά, αν όχι και γενικότερα.  )) ] Σε ποιόν πειθαρχεί ο κυρίαρχος, Syrah, αν δεν πρόκειται για αυτοπειθαρχία;

Είναι προφανές οτι βλέπεις μόνο ποσοτική και όχι ποιοτική διαφορά στις δύο έννοιες, μια μηχανιστική αντιμετώπιση κατά τη γνώμη μου.



​

 

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ζητάς από εμένα να επαναλάβω τις απαντήσεις σου ή να τις επαναδιατυπώσω με δικά μου λόγια. Αν παρά το προηγούμενο post μου, έχεις αμφιβολία αναφορικά με το αν κατανοώ το γραπτό σου λόγο, πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε και κατ' ιδίαν. Επέτρεψε, αν θέλεις όμως, στο νήμα να αναπτυχθεί σε εύρος, έχει προσωπικό ενδιαφέρον για εμένα, το να αντιληφθώ αν διακρίνουν άλλοι άνθρωποι διαφορές μεταξύ τυφλής υπακοής και πειθαρχίας, στα πλαίσια μίας D/s ή M/s σχέσης.

 

Δεν είχα σκοπό να εμποδίσω την ανάπτυξη του νήματος.
Όπως και να έχει από το παραπάνω πιθανολογώ πως η κατανόηση δεν ήταν η επιθυμητή.

 

Νομίζω ότι η παιθαρχία και η υπακοή είναι θέματα τόσο προσωπικά και υποκειμενικά που όντως δημιουργούνται πολλές δυσκολίες όταν προσπαθούμε να τα διερευνήσουμε. Όμως πάντοτε υπάρχει μία καινούρια ιδέα που θα μας βγάλει από το΄δύσκολο αυτό φάσμα.

 

Υπάρχουν και τα αποσιωπητικά που μπορούν να μπουν σε ένα παράθεμα ώστε να αποφύγουμε την παραπάνω εμφάνιση στο γραπτό μας.
Π.χ.

 

Γεια σου female. Έχουν και οι σκλάβοι Αρχές, και τρόπους να τις εμπνεύσουν στον κυρίαρχο. Επιβολή πειθαρχίας δεν σημαίνει απαραίτητα πειθαναγκασμός. Είναι ένα τεράστιο θέμα το πώς ένας υποτακτικός μπορεί να εκπαιδεύσει σε κάποιους τομείς έναν κυρίαρχο αν χρειαστεί, χωρίς να αλλοιωθεί η δομή της σχέσης τους.

Έγραψα ότι η πειθαρχία και η αυτοπειθαρχία διαφοροποιούνται στην πηγή των Αρχών και μου έγραψες ότι βλέπω μόνο ποσοτική διαφορά στις δύο έννοιες. Με ποια συνεπαγωγή κατέληξες στην έννοια της ποσοτικής διαφοράς;

 

Προαπαιτούμενο: αποσυμπλέκομε την πειθαρχία ως μέσο λαγνουργίας από την διάσταση που- υποτίθεται- πραγματευόμαστε εδά, αυτής της αρετής. Ήτοι, δεκτή η όποια (γ)καυλωτική (απριόρι υποκειμενικό ζήτημα) διάσταση της, θα εστιάσω στις υπόλοιπες εκφάνσεις της.

Απεχθάνομαι την πειθαρχία. Ετυμολογικά συνιστά περιγραφή της ιδιότητας ευπείθιας σε αρχή. Πρώτο, δηλαδή, και κυριότερο λάθος καθώς άναρχος ων δεν αποδέχομαι το αυθύπαρκτο κύρος οποιουδήποτε θεσμού, οποιασδήποτε αξίας ή/και αρχής. Συμπληρώσθε κατά το δοκούν ότι προαιρείσθε- έθνος, ιδεολογία, πίστη, θρησκεία, τα περιφρονώ όλα. Αναγνωρίζω μοναδικό λόγο αποδοχής πρότασης μη απορρέουσας εκ της ημετέρας διανοίας την ορθολογιστική τεκμηρίωση αυτής. Κυνικότατα ρεαλιστής ων, απεδέχθην και εντολές που πληρούσαν το προαναφερθέν κριτήριο σαν οι συνθήκες το επέβαλαν. Περήφανος ων και σεβόμενος το Καπετανιλίκι μου, φρόντησα να εξαληφθούν η συνθήκες και κατά περίσταση ανταπέδωσα για το θράσος να μου απευθυνθεί εντολή.

Σύμφωνος με τα ανωτέρω είναι και ο τρόπος άσκησης εξουσίας. Επιβάλομαι δικαιωματικά με τη δύναμη της λογικής. Άσκηση πειθαρχίας απαιτείται μονάχα στη διαχείρηση ατόμων που στερούνται την αντιληπτική ικανότητα αναγνώρισης της ορθότητας των επιλογών μου. Εξυπακούεται πως τότε το μέσο επιβολής είναι η βία: σωματική στα μικράτα μου, οικονομική, νομική ή ψυχολογική πλέον. Η τελευταία έκφανση είναι η πλέον κατάλληλη σε ερωτικό επίπεδο: συνίσταται σε εκμετάλλευση του ασύμμετρου βαθμού επιθυμίας στο βαθμό που η αυτοκυριαρχία του άλλου επιτρέπει. Πάντοτε όμως με κίνητρο ευγενές- παρόμοια με τα πιτσιρίκια όπου η επίκληση της λογικής είναι μάταιη, δίχως αυτό να μειώνει την αγάπη ήτο ενδιαφέρον μας που καθιστά αναγκαίο τον καταναγκασμό για δικό τους οφελος. [Ασφαλώς έχω βρεθεί στη θέση όπου η απουσία γυναίκας μου στοίχιζε περισσότερο από τη δική μου σε αυτή, ωστόσο η αυτοκυριαρχία μου με προστάτευεσε από ατοπήματα   υπαναχώρηση).]

Πιστεύω να κατέστη σαφής η άποψή μου και δικαιολογημένη η απέχθειά μου προς την 'αρετή' της πειθαρχίας αναφορικά με την ιδιοσυγκρασία των ομοίων μου. Έρχεται σε αντίθεση με την κυριαρχική φύση ως γνώρισμα χαρακτήρα και δηλεί ενγενείς αδυναμίες σε εξουσιαστή που την επικαλείται. Αντιθέτως είναι χαρακτηριστικό που θα έπρεπε να διακρίνει όσους δε δύνανται να αντιληφθούν το ίδιον όφελος και να αποδεχθούν δίχως την ανάγκη επίκλησης οποιασδήποτε αρχής.

 

Πρώτον στο βαθμό που δεν διαφοροποιείς ποιοτικά τις "Αρχές", και απλώς είναι η "μία" ή η "άλλη".

Δεύτερον στο οτι δεν αναγνωρίζεις διαφορά των διαδικασιών (πειθαρχίας vs. αυτοπειθαρχίας) αυτών καθεαυτών. Ακόμα κι αν δεχτώ την ένταξή της λογικής στον ορισμό σου της πειθαρχίας, θεωρώ ποιοτικά διαφορετική την ωρίμανση της λογικής και της απόφασης, από την αποδοχή μιας έτοιμης, έξωθεν λογικής. Στην καθημερινή της χρήση ως λέξη, η 'πειθαρχία' φέρει οποσδήποτε αποχρώσεις υπακοής ή και επιβολής, (αν και εσύ το αρνείσαι) πράγμα ανύπαρκτο στην αυτόβουλη διαμόρφωση τακτικής προς επίτευξιν σκοπού.



​

 

Απάντηση: Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία vs Υπακοή

Σοφόν το σαφές. Η κυριαρχία δεν χρειάζεται τα δεκανίκια της πειθαρχίας για να στηριχθεί. Επιβάλλεται χωρίς όρους και ή γίνεται αποδεκτή ως έχει, χωρίς συμβιβασμούς και ημίμετρα, ή απορρίπτεται ασυζητητί.
Προσωπικά έχω μεγάλη απέχθεια στους θεσπισμένους κανόνες, μισώ το ''σωστό'', τα κάθε λογής ''πρέπει'' που αγωνιζονται για το ''καλό μου'',
να με ταιριάξουν στα μέτρα τους, να με καταστήσουν ‘‘μαζάνθρωπο’’ όπως πολύ ωραία είπε η female.
Το ερωτικό παιχνίδι, δεν αντιλέγω, έχει κι αυτό τους κανόνες του αλλά η μόνη Αρχή στην οποία πιστεύω καλό είναι να πειθαρχούμε, είναι η άντληση της ηδονής, με τον τρόπο που ο καθένας μας θεωρεί πως του ταιριάζει.
Ας μη γελιόμαστε, κανένας μας δεν αλλάζει, ούτε με πειθαρχία ούτε με σωφρωνισμό, μπορεί για ένα διάστημα να προσαρμοστεί και να δεχτεί να πειθαρχήσει αλλά πολύ σύντομα ή αργότερα, η μη συμβατότητα θα έρθει στην επιφάνεια και θα αναζητήσει πηγή διαφορετικών ερεθισμάτων.
Βέβαια, και σε μια ταιριαστή σχέση, αν ο καθένας ακολουθήσει το δικό του μπαϊράκι, η διάλυση έρχεται αναπόφευκτα. Τότε, ή υπαναχωρείς ή παίρνεις το δισάκι σου και συνεχίζεις το δρόμο.

 

ισως ακουστει παραδοξο απο μια σκλαβα, αλλα συμφωνω απολυτα με την πιο πανω διατυπωση.
οχι πως ειμαι ανικανη να υπακουσω σε κατι το οποιο δεν κατανοω (ακομη) τη λογικη του, αλλα η υπακοη μου αυτη απορρεει μεσα απο την πιστη και εμπιστοσυνη στην δυναμη της λογικης του Ιδιοκτητη μου και την ορθοτητα των επιλογων του οσον αφορα εμενα.

τα πιο πανω ειναι ο λογος που αναφερω το "οσον αφορα εμενα".

 

Αντιλαμβάνομαι την διαφοροποίηση που καταδείχνεις. Στάθηκα όμως στο «ποσοτική» επειδή μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Καθώς η γεωμετρική απεικόνιση των πραγμάτων αποτελεί μέρος της δουλειάς μου, μπορώ με ασφάλεια να σου γράψω ότι από συγκρίσεις εννοιών ΧΧΧΧ vs αυτ(ο)-ΧΧΧΧ, δεν προκύπτουν σχεδόν ποτέ ποσοτικές διαφορές. Προσοχή λοιπόν γιατί ποσότική διαφορά σημαίνει ξεκάθαρα ότι ΧΧΧΧ < αυτ(ο)ΧΧΧΧ ή ΧΧΧΧ > αυτ(ο)ΧΧΧΧ (π.χ. πειθαρχία > αυτοπειθαρχία, αρέσκεια < αυταρέσκεια), τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό. Συνεπαγωγικά, το αν οι Αρχές στις οποίες πειθαρχώ είναι έτερου ή δικές μου, καθώς και το αν επιβάλλω εγώ την πειθαρχία στον εαυτό μου ή ο έτερος σε εμένα, δεν καθορίζουν το πόσο πειθαρχώ τελικά. Μήπως θέλεις να πεις ότι χρειάζεται περισσότερο (ή λιγότερο) σθένος η αυτοπειθαρχία από την πειθαρχία;

Η υπογράμμιση δική μου. Ο σκλάβος είναι σκλάβος μονάχα επειδή ο Κυρίαρχος έχει κυριαρχικό χαρακτήρα ή και επειδή ο ίδιος έχει τις αρετές που απαιτούνται για να υποστηρίξει τη θέση του; Η κυριαρχία προυποθέτει την έννοια της κυριότητας και εκείνη με της σειρά της την ιδιοκτησία (=τον υποτακτικό/το σκλάβο) ή είναι συνώνυμη της αυταρχικότητας και δεν αφορά καθόλου στο αντικείμενο; Έχει νόημα να στήσει/οργανώσει ένας κυρίαρχος την κυριαρχία του αγνοώντας τον παράγοντα "υποτακτικό/σκλάβο" και στη συνέχεια να την παρουσιάζει στον υποτακτικό και εκείνος είτε να τη δέχεται ως έχει είτε να την απορρίπτει; Έχει νόημα να δημιουργούν από κοινού έναν κώδικα επικοινωνίας και συμπεριφοράς ή κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε τις ισορροπίες της σχέσης;
Αισθάνομαι πως ως Vanilla μπορεί κανείς να σκέπτεται υπερβολικά σκληροπυρηνικά γιατί ενδεχομένως δεν έχει βιώσει την κατάρριψη ενός θεωρητικού σεναρίου, όταν αυτό γίνεται προσπάθεια να τεθεί σε ισχύ επί του πρακτέου. Επί του πρακτέου οι M/s σχέσεις είναι εξαιρετικά πιο περίπλοκες στη δημιουργία τους «Έτσι είμαι, δέχεσαι; (Ν/Ο)». Δεν έκανε τυχαία λόγο ο Mavrobasilhs για μοναξιά. Το ανέλυσα και εγώ λίγο περισσότερο στο σημείο (4) του αρχικού μου post:
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=9254

Πώς διαφοροποιείσαι δηλαδή από αυτό που είχα αναφέρει στο αρχικό μου post;

 

Κι έτσι φτάνουμε σε ένα φονταμενταλιστικό τρόπο ερμηνείας του bdsm.

Καπετάνιο, σε λίγο να μου το θυμηθείς, θα έχουμε και παραbdsmατζίδικες οργανώσεις «BDSM- Χρυσοπηγή», «BDSM- Ζωή», «BDSM- Σωτήρας» θα κάνουν σπονδές στο ορθόδοξο bdsm ( θα ξεχάσουν πως από την φύση του είναι ανορθόδοξο ) και θα εκθρονίσουν τον δικό μας θεό, τον δικό μας καθοδηγητή και κυρίαρχο .... τον Διόνυσο!