Περί Δομής ο λόγος

Μπορεί.  

Πιο πολύ εκνευρίζομαι με εμένα αν δε φέρω κάτι εις πέρας, τα βάζω με τον εαυτό μου. Προτιμώ το "αυτομαστίγωμα" παρά να ξεσπάσω σε αυτόν. Μου αρέσουν οι αλλαγές και τα ρίσκα, φοβάμαι ολίγον τι, τις συνέπειες.

 

Θα έλεγα ότι είναι κάπως περιττές αυτές οι αντιδράσεις αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά εσένα και τον τρόπο που επιλέγεις να το διαχειριστείς.

 

Δομή πειθαρχία συνέπεια.. Λέξεις που μου προκαλούν ανατριχίλα....

Στην πράξη τώρα. Θεωρώ πως είμαι αρκετά πειθαρχημένη στο πως διαχειρίζομαι την καθημερινότητα μου καί γενικά την ζωή μου.. Έχοντας υιοθετήσει από πολύ μικρή διάφορους ρόλους όπως της μάνας, της νοικοκυράς, της εργαζόμενης κτλ αναγκαστικά μπήκα σε καλούπια, σε ρουτίνα και σε πρόγραμμα. Προφανώς και όταν μπορώ να αναβάλλω κάτι το αφήνω για αργότερα.. Σε καμία περίπτωση δεν άφησα κάτι για αργότερα το οποίο**έπρεπε** να γίνει. Όταν κάποιοι άνθρωποι στηρίζονται /εξαρτώνται από μένα απλα οφείλω να είμαι δομημένη .
Δεν είναι κάτι που με ευχάριστει είναι κάτι που κανω αναγκαστικά. Στα ντουλάπια μου δεν υπάρχει καμία οργάνωση ουτε στις ντουλάπες μου, παραδόξως όμως ξέρω σχεδόν πάντα που περίπου (!) βρίσκεται το κάθε τι μέσα στο σπίτι! Επειδή σιχαίνομαι εύκολα φροντιζω παντα οι χώροι που ζω να είναι καθαροι και τακτοποιημενοι.


Είμαι τυπική, δεν Αργώ ποτέ στα ραντεβού μου, είμαι υπεύθυνη, σκεφτομαι λογικά και υπολογίζω τις συνέπειες πριν κανω κατι.. Από την άλλη με εκνευρίζουν οι υπερβολικά χαλαροί άνθρωποι, αυτοί που γράφουν τα πάντα στα παπαρια τους, τρελαίνομαι όταν με στήνουν σε ραντεβού...

Στις προσωπικές μου σχέσεις δεν μου αρέσει καθόλου η πειθαρχία.. Δεν μου αρέσουν οι εντολές, τα προγράμματα, οι αναφορές. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να εφαρμόζει αυστηρά προγράμματα οποιουδήποτε τύπου.. Είτε άσκησης, είτε διατροφής είτε να μπαίνει σε πλαίσιο εκπαίδευσης όσον αφορά συγκεκριμένες τεχνικές /πρακτικές του χώρου.
Με διακρίνει συνήθως μια αντιδραστικότητα , θράσσος ,τσαμπουκάς και δεν νομίζω ότι θα ήμουν ποτέ ευτυχισμένη ως υποτακτική η ως σκλάβα.
Υπακούω σε όσες εντολές με κάνουν κι εμένα ταυτόχρονα χαρούμενη. Στις άλλες δεν βρίσκω απολύτως κανένα νόημα να υπακούσω. Ακόμα κι αν το εκανα σίγουρα το αποτέλεσμα δεν θα ήταν καλό.
Με ανθρώπους απόλυτους ,αδιάλλακτους και αυστηρούς σίγουρα δεν θα μπορούσα ποτέ να συνυπαρξω.

 

Οι συγκροτημενοι ανθρωποι μου μοιαζουν ιδιαιτερως σαγηνευτικοι. Υπαρχει ομως διαφορα μεταξυ δομης και ψυχαναγκασμου. Δεν γνωριζω αν και πως οριζεται αυτο, που οριοθετείται η δομη και που περναει πλεον σε ψυχωτικη κατασταση.
Συνηθως ο συνειδητα συγκροτημενος ανθρωπος ειναι ηρεμος. Χαλαρος χωρις αυτο να τον κανει ραθυμο. Το αναποδο μαλλον. Διακρινονται απο ψυχραιμια, ελεγχο των καταστασεων και ηγετικες ικανοτητες στις μεγαλες φουρτουνες.
Στο παρελθον υπηρξα αρκετα οργανωτικος σε πολλα πραγματα. Ειχα βαφτιστει ως εναν βαθμο με αυτον τον ορο και οριζα σε μεγαλο ποσοστο τις καταστασεις γυρω μου αλλα και των γυρω μου. Δεν ηταν ομως κατι συνειδητο. Ετσι ειχα μαθει.
Στην πορεια αυτος ο συγκετρωτισμος με γονατισε και εχασα τα αυγα και τα πασχάλια...μαλλον εχει να κανει με αυτο που ανεφερε στο αρχικο ποστ η νηματοθετρια. Κατω απο το βαρος ολων των ευθυνων γονατισα και επεσα σε καταθλιψη. Καπου εκει εχασα και την οποια μου δομη. Εγινα πληρως δυσλειτουργικος. Το χειροτερο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι οτι ο περιγυρος δεν το αντιλαμβανεται και ταυτοχρονα δεν εχει μαθει να τραβαει κουπι για να σε ξαλαφρωσει.
Με κοιτουσαν σαν Κινεζο και γω δεν ειχα απαντησεις.
Εδω και λιγο καιρο ειμαι σε φαση ανακαμψης αλλα ειναι πολυ δυσκολο να "τακτοποιησω" τον χαμο που δημιουργηθηκε κατα την περιοδο της δυσλειτουργιας.

Ειχα μαθει να λειτουργω με ταξη και να κραταω μια σειρα στα πραγματα. Το να προσπαθω τωρα να βαλω σε μια ταξη το χαος, με κανει ενιοτε να παγωνω. Αναβολη. Απο που να πιασει κανεις το νημα για να ξετυλιχθει το κουβαρι?

Παντως χωρις να θελω να προσβαλω κανεναν, συνηθως η υπερβολικη οργανωση δεν ειναι δειγμα ιδιαιτερα υψηλης ευφυίας. Μπορει ομως να βοηθησει να επιτευχθουν θαυματα. Θαυματα που πολλοι ιδιαιτερως ευφυεις ανθρωποι δεν μπορουν να πετυχουν.

Ειναι αυτο που λενε, η προπονηση παντα θα κερδιζει το ταλεντο. Στο 99% των περιπτωσεων.

 

Δική σου ερμηνεία η παραπάνω. Μην επικαλείσαι, όμως, εμένα διότι ουδεμία σχέση έχει με αυτό που ισχυρίζεσαι.

Όσο για την ψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας, ανήκει στις νευρώσεις και όχι στις ψυχώσεις. Αυτό που διαφοροποιεί έναν οργανωτικό άνθρωπο με έναν ψυχαναγκαστικό είναι ότι στην δεύτερη περίπτωση ο άνθρωπος είναι δυσλειτουργικός και ζει για να υπηρετεί συνεχόμενες επαναληπτικές κινήσεις που τον κουράζουν αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτές.

 

Σε αυτο αναφερομουν. Προφανως καταλαβα λαθος.

Σ'ευχαριστω για τον παραπανω ορισμο. Οργανωση λοιπον, που υπηρετει καποιον λειτουργικο σκοπο.

Σχετικα με το "ψυχωση/νευρωση" μ'αρεσουν πολυ οι ανθρωποι που μιλανε με μαθηματικη ακριβεια χωρις να αφησουν τιποτα να πεσει κατω.

 

Ναι, κατάλαβες λάθος διότι υποστήριξα το αντίθετο από αυτό που ισχυρίστηκες.

Ευχαριστώ για τον οβολό σου στο νήμα.

 

Το περιβάλλον μου δεν ήταν αυστηρό.
Η προσωπικότητα μου είναι.
Ο χαρακτήρας μου όχι. Μπορεί να
είμαι φιλικός, αστείος αλλά και σοβαρός, ειδάλλως θα ήμουν ρομπότ.
Γράφω λίγα και περιεκτικά, όπως και
όταν μιλάω, είμαι λακωνικός.
Η διαφορά είναι, όταν θα αναλύσω ένα
θέμα, τότε εκεί ναι, θα υπάρξει
προσπάθεια διερεύνησης και
εξιχνίασης όλων των παραμέτρων,
μου αρέσει να βλέπω και να συνθέτω
όλη την εικόνα και όχι μία διάσταση της.


Τώρα, ως προς την επιλογή, είθισται
για το απέναντι μέρος, μετά την
τοποθέτησή μου ή ανάλυση να έχει
δύο επιλογές για να διαλέξει:
αυτό ή εκείνο και εναλλακτικά, πιο
σπάνια σε τρία μέρη· αυτό, εκείνο
ή το άλλο.

Οπότε, το πλαίσιο και βοηθάει και
χρειάζεται, απλά στον vanilla/
βανίλλα/ βανίλια κόσμο δυστυχώς
χαρακτηρίζεται εκ πρώτης όψεως ως
ψυχαναγκασμός ή τρέλλα, ένεκα ότι
οι πολλοί αγνοούν την ευφυΐα και
επιπλέον λόγω του ότι οι ψυχολόγοι
του βανίλια κόσμου έχουν ισχυροποιήσει
ακόμη περισσότερο αυτά τα στερεότυπα.
Δεν διαχωρίζω κανέναν.
Ο καθένας με τις ανάγκες του όμως!

 

Στον bdsm κόσμο έχουμε άλλους ψυχολόγους?.! Τελειώνουν διαφορετική σχολή την οποία αγνοώ? Διαφωτισε με σε παρακαλώ..

 

Όπως θα έχεις διαπιστώσει υπάρχουν
πάρα πολλοί του ιατρικού χώρου τόσο γενικά όσο και ειδικά δηλαδή ψυχολόγοι και ψυχίατροι οι οποίοι ασχολούνται με τον έναν ή άλλον τρόπο με το εν λόγω αντικειμενικό.

Αυτό που ενδεχομένως να μην αντιλαμβάνεσαι είναι πως κανένας από τους ενεργούς με το αντικείμενο δε θα γίνει ο ακτιβιστής του αντικειμένου για να βγει από τα κουτάκια των στερεοτύπων δηλαδή από τις παραφιλίες τον ψυχαναγκασμό την τρέλλα το icd και οπουδήποτε αλλού το έχει κατατάξει ο βανίλιας του προηγούμενων χρόνων και αιώνων.

Η αναθεώρηση του icd και αρκετών πραγμάτων του εν λόγω μη βανίλια αντικειμένου Εγώ πιστεύω πως θα γίνει εισαγωγή Εύχομαι όμως να ήταν εξαγωγής.

@sokolata αυτή είναι η άποψη μου αν σε διαφώτισε καλώς, εάν όχι αδιάφορο, διότι θα βγούμε εκτός θέματος. Καλή σου συνέχεια...

 

Μπρρρρ... σύγκρυο κι ανατριχίλα...
Ηθελες στη ντουλάπα σου να υπάρχει μια τάξη, ήθελα στη ντουλάπα μου να γίνεται χαμός...και γίνεται!
Και όμως , στο χαμό που με περιβάλλει ξέρω πάντα τι είναι που. Εντάξει, σχεδόν πάντα, κάποιες φορές θυμάμαι τι είναι που την προτελευταία φορά που το είχα βάλει εκεί, όχι την τελευταία, που το μυαλό μου ταξίδευε αλλού και μου προκύπτουν κάτι θεματάκια. Και γκρίνια απο την Κυρά , που είναι της τάξης και της ηθικής.Αλλά 'ντάξει , μετά απο τόσα χρόνια έχουμε γίνει ροζ.
Στα ραντεβού μου απ΄την άλλη κύριος. Ποτέ δε στήνω.Γενικά στην οργάνωση του χρόνου σκίζω, οταν χρειάζεται, αλλά παράλληλα μισώ τα αυστηρά χρονοδιαγράμματα, τα προγράμματα και τα αυστηρά πλαίσια. Εγω θα 'πρεπε να ΄χω γεννηθεί Θεσσαλονίκη. Χαλλαρά. Οχι ζόρια, τα ζόρια φέρνουν άγχος και το άγχος σκοτώνει. Φτου φτου φτου.
Οπως καταλαβαίνετε, εγώ σε D/s πλαίσιο δεν υπήρχε περίπτωση να στριμωχτώ πάνω απο 3 μέρες, δεν αισθάνομαι καμία απολύτως ανάγκη να παραχωρήσω τον έλεγχο και να αφήσω άλλους να μου οργανώνουν τη ζήση και το χάος που με περιβάλλει, και όντως έτσι έχει συμβεί στη ζωή μου.
Αισθάνομαι σαν αρσενική @sokolata ενα πράμα.

 

Google translate φάση?!?!