Περί Δομής ο λόγος

Χρονοδιαγραμματα και προγράμματα τα διαπραγματευομαι συνήθως. Αν δε βρεθεί μετσοβεζικη λύση, προσπαθώ να προσαρμοστω.

 

είμαι σπαστικός, ψυχαναγκαστικός και αυτοκαταπιεζόμενος. δεν το θελω και το παλευω χρονια. προς τα εξω συνηθως βγαινει το αναποδο, δηλαδη μια απιστευτη χυμαδουρα. ως εκ τουτου λειτουργω καλυτερα σε σχεσεις (και D/s και βανιλα) με ατομα που ειναι πιο χαλαρα απο μενα.

 

Ναι, είναι συνετό να επιλέγει κανείς τον τρόπο που του είναι πιο ευχάριστος και λειτουργικός για τον εαυτό του και την καθημερινότητά του. Δίχως ανεπιθύμητη καταπίεση και στρεσογόνες καταστάσεις.
Ευχαριστώ για την συμμετοχή σας.

 

Αν αισθάνεσαι ότι καταπιέζεσαι, καλά κάνεις και προσπαθείς να το αλλάξεις.
Ωστόσο, χαλαρό άτομο θεωρώ εκείνο που τα έχει βρει κατά προσέγγιση (είναι ουτοπικό το απόλυτο) με τον εαυτό του και, κατά συνέπεια, έχει βρει τα πατήματα της λειτουργικότητάς του.
Ομοίως, ευχαριστώ για την προσωπική συνεισφορά στο νήμα.

 

Το πραγματικά δύσκολο στην κατασκευή ενός ξίφους, είναι η επίτευξη του συνδυασμού σκληρού ατσαλιού στη κόψη και πιο μαλακού στο πυρήνα.
Ο Κ., σε ό,τι αφορά τον ίδιο, δεν έχει απολύτως καμία ανάγκη δομής, πειθαρχίας, προγραμματισμού. Κινείται ως ρευστό μέσα στο χάος, για έναν πάρα πολύ απλό λόγο. Η Ισχύς του, του επιτρέπει να αντιμετωπίσει ό,τι του πετάξει η ζωή στη μούρη, χωρίς προηγουμένως να έχει την ανάγκη να καταστρώσει πρόγραμμα. στρατηγική ή έστω απλό σχεδιασμό. Προφανώς δεν εννοώ go with the flow, αλλά go no matter what's the flow.
Αντίθετα, η ύπαρξη πλαισίων, οδηγιών, εντολών, είναι απαραίτητη για τις περισσότερες των υ. και για άπασες τις σ.
Στη διαπροσωπική σχέση Κ/υ, η στόχευση του εάν στην εξέλιξή της τα πλαίσια, οι οδηγίες και οι εντολές θα πρέπει να αυξάνονται, να μειώνονται ή να μένουν σταθερά, δείχνει την ποιότητα της σχέσης και εν τέλει την ποιότητα του Κ. και της υ. που την ενσαρκώνουν.

 

παράπλευρο ερώτημα:
Αν αυτό που ένα υ αποζητά μέσω της ασυμμετρης σχέσης είναι η ύπαρξη πλαισίων, οδηγιών, εντολών,πειθαρχίας , οργάνωσης στη ζωή του ,η "τεχνογνωσία" που θα παρέξει το Κ δεν θα το καταστήσει ικανό μετά απο κάποιο, αλλοτε άλλο ,ανάλογα την προσωπικότητα του υ, χρονικό διάστημα να αυτοοργανωθεί , αυτοπειθαρχηθεί και εν τέλει αυτονομηθεί;

 

Η αλήθεια είναι ότι τρομοκρατήθηκα από τα πρώτα μηνύματα όσων λειτουργούν πειθαρχημένα   κι έψαχνα να βρω πώς θα περιγράψω τον τρόπο που λειτουργώ εγώ στη ζωή μου. Ο Marqui έδωσε τη λύση:

Δεν θεωρώ ότι τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά μόνο των κύριων, όπως εννοούνται στο βδσμ, γιατί μόνο κυριαρχικά δεν λειτουργώ   Επίσης, ίσως χρησιμοποιούσα μια πιο "ταπεινή" λέξη από το ισχύς (; )

 

Δε χρειάζεται να τρομάζεις. Το νήμα αφήνει ελεύθερο να καταγράψει κανείς τον τρόπο όπου αισθάνεται πιο λειτουργικός και κατά πόσο αυτό συντελεί στις σχέσεις ανταλλαγής ισχύος όπου συμβιώνει.
Βρίσκω αφελής την εκατέρωθεν απαξίωση των "μεθόδων".
Στο status σου δηλώνεις vanilla, δεν ξέρω αν έχεις υπάρξει σε σχέση D/s και σε τι όχθη βρισκόσουν (Κ ή υ). Θα χαρώ, εντούτοις, αν θελήσεις να καταγράψεις περισσότερα.

 

Δεν πιστεύω ότι ένα υ δεν διαθέτει αυτήν την ικανότητα. Ως εκ τούτου, είναι απόρροια επιλογής του υ να παραχωρήσει τον έλεγχο όταν αισθανθεί εμπιστοσύνη ώστε να συνυπάρξει σε πλαίσιο ανταλλαγής ελέγχου. Εάν και όταν αυτό το πλαίσιο παρέλθει, επιστρέφει στο αυτοκοντρολάρισμά του.

 

@underherfeet :

Η χρήση της λέξης "ποιότητα " δεν είναι αφοριστική.

 

Τα φράκταλ είναι μαθηματικώς απολύτως δομημένα...
Αρκεί αυτό, μού φαίνεται..!