Περί αισθημάτων και αισθήσεων

View attachment 75373

 

Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει
Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως
Είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν.

Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό
Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία
Τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν
Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία.

Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν
Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά
Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος.

Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ
Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι
Αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού
Γραφή θαλασσινή απάνω στον βασάλτη.

Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου
Και μισανοίγεις σαν φρούτο ώριμο
Ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει.

Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό
Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία
Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ
Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία.

Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο
Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα.

 

Αυτη η ιστορια εχει 2 οψεις για μενα.

Την μια την καραγουσταρω. Ειναι αυτη που παθαινω ενιοτε με την δικια μου στο κρεβατι. Ηλεκτροσοκ σε ολο το κορμι. Ειναι φοβερο συναισθημα γιατι νιωθω την ενεργεια που ξεχυλιζει απο παντου και αυτοματα περναει στη συντροφο. Ξεκιναει απο μενα αλλα σε δευτερολεπτα γινεται αμοιβαιο. Το βλεπεις στο ματι που γουρλωνει το ακους στην ατσαλη αναπνοη το νιωθεις στη δυναμη του πιασιματος....γενικως παντου.

Την αλλη οψη την σιχαινομαι πλεον και δεν θελω να το ξαναβιωσω ποτε ομως. 2 φορες στο παρελθον μου χει τυχει να φαω τετοιο χτυπημα στο στομαχι με γυναικα που ενω ξεκινησα να πλησιασω με υφος εμπειρου και γεματου αυτοπεποιθηση αρσενικου εφτασα σε σημειο να τρεμω ολοκληρος. Σε σημειο που ακουγοταν το τρεμουλο στο σπασιμο της φωνης μου. 5χρονο κανονικα. Απολυτη ξεφτιλα. Και αισθηση..."γινεται να εξαφανιστω απο προσωπου γης?" Μετα απο λιγο βεβαια γελουσα με τα χαλια μου και δεν εδωσα και πολυ σημασια. Αλλα δεν γουσταρω με τιποτα να παθαινω τετοια black out γιατι σιχαινομαι την αισθηση του να εχει η αλλη τοσο μεγαλη επιρροη επανω μου χωρις να κανει το παραμικρο.

 

Η δευτερη όψη ακούγεται πιο ανδρεναλινάτη 

 

Θυμάμαι να νιώθω να πετάω κάθε φορά που ταξίδευα να τη δω (όχι, δεν ταξίευα με αεροπλάνο), θυμάμαι ενθουσιασμό και διαρκές χαμόγελο. Ανάσα και καρδιά ήταν ερωτικές στιγμές.

ΕΡΩΤΑΣ

Στο σχολείο 2-3 φορές. Σαν ενήλικας μια φορά. Εκτός της ωριμότητας που θέτει ψηλότερες απαιτήσεις (απ' το να δεις το σουτιέν της στο σχολικό), είναι και οι συνθήκες που δίνουν λιγότερες ευκαιρίες. Όλα μαζί πιο δύσκολα ως ενήλικας. Δεν γίνεται κάθε μέρα αλλά δεν πιστεύω πως δεν ξαναγίνεται. - Πότε γιατρεύεται να μου πείτε...[/QUOTE]
Ωραίο αφιέρωμα, το μουσικό σου. Δεν το έιχα ξανακούσει, ευχαριστώ αγαπητή βυσσινάδα!