"Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υποτακτικές ?

Απάντηση: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Ειλικρινά, δε μου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό κάτι τέτοιο. Εκτός αν δεν κατάλαβα το σκεπτικό σου. Δε νομίζεις ότι θα έπρεπε να μου το εξηγήσεις, παρά το ότι δεν έχει κάποιο νόημα για εσένα, απλά για να το καταλάβω? Αν θέλεις να μη κουράζεις το νήμα, στείλε μου pm

Ακριβώς αυτό εννοούσα

 

 

re: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υυποτακτικές ?

Μα τί έχετε πάθει όλοι σας; Για τί είδους σχέσεις μιλάτε; Είναι δυνατόν να σέβεσαι την μπριζόλα που τρως; Πάτε καλά;

Εκτιμώ πολύ ένα καλό φιλέτο, το επιλέγω με προσοχή και το μαγειρεύω με ενθουσιασμό και γνώση και προσμονή. Και το απολαμβάνω ειλικρινά. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΣΕΒΟΜΑΙ... 

 

Απάντηση: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό η σκέψη πως μπορεί να μην εμπνέω εκτίμηση ή σεβασμό στους Κυρίαρχους επειδή έχω ψυχοσύνθεση σκλάβας.
Τουλάχιστο εκείνους τους Κ τους οποίους η άποψη τους με νοιάζει.

Αντίθετα θα έλεγα, πως μέρος της εκτίμησης που εμπνέω είναι ακριβώς επειδή αγκάλιασα και δούλεψα πάνω σε όλα όσα με κάνουν σκλάβα. Είμαι ένας αξιόλογος άνθρωπος, άσχετα με το τι με κουρδίζει και πως.
Όποιος δεν με πλησιάσει με τέτοια εκτίμηση, απλά δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει ποια είμαι και δεν με ενδιαφέρει ούτε εκείνος, ούτε η άποψη του.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα πως αποδίδω την ίδια ερμηνεία με τον αυτήν που αποδίδουν κάποιοι στο σεβασμό και την εκτίμηση. Ούτε πως θεωρώ καν θεμιτό να εκτιμά κάποιος τις κρίσεις αυτοκαταστροφής μου, ή την αντιδραστικότητα μου κ.ο.κ.

Το ότι είμαι ένα κομμάτι κρέας - εγώ με θεωρώ ωμό και όχι καν μπριζόλα- προς χρήση Του και οποιουδήποτε άλλου Εκείνος αποφασίσει, δεν σημαίνει πως δεν με εκτιμά. Εφόσον είμαι σκλάβα Του και δεν αναφερόμαστε σε σεσσιον -με όποια συχνότητα κι αν γίνονται αυτά.
Αν δεν με εκτιμούσε, απλά θα έβρισκε κάποια άλλη να με αντικαταστήσει.
Αν όλοι αντιδρούσαν προς τις σκλάβες τους, όπως προς τις μπριζόλες τους, υποθέτω δεν θα υπήρχαν οι μακροχρόνιες, γεμάτες αγάπη, αλληλεγγύη, προσφορά, τρυφερότητα, οικογένεια κ.τ.λ. σχέσεις που γνωρίζω πως υπάρχουν και συνδυάζονται απόλυτα με το Σαδομαζοχισμό, την σκληρότητα, τον πόνο, τις τιμωρίες κ.ο.κ.
Απλά εκείνος που δεν θεωρεί εαυτό αξιαγάπητο και αξιόλογο, πως μπορεί να περιμένει να τον θεωρήσει ως τέτοιο οποιοσδήποτε άλλος?

 

Re: Απάντηση: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Συμφωνώ πολύ εμφατικά. Εκεί ακριβώς ήταν η ένστασή μου, στην αναγκαιότητα του σεβασμού από τον Κ στο Υ του (και θεωρώ ότι ο Τhe King το έσωσε το νήμα με την παρέμβασή του, αν και ίσως παρεξηγήθηκαν τα λεγόμενά του, λόγω μερικών αστοχιών έκφρασης). Η εκτίμηση υφίσταται ασφαλώς...πόσο μάλλον σε μακροχρόνιες σαδομαζοχιστικές σχέσεις. Κανένας δεν βαρυγκομά το ψωμί που τρώει (ή το κρεατάκι του)... 

 

Απάντηση: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

παιδιά μην τσακώνεστε .. θα σας πω εγώ που έχω και πολύ ωραίες ιδέες  
αφού αυτός ο Κυρίαρχος θέλει να δέρνει και να γαμάει την υποτακτική πως είναι δυνατόν να την σέβεται .. αναρωτιέμαι αν ο Κυρίαρχος τρώει μελομακάρονα!  

 

Απάντηση: Re: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Ωχου μωρέ, άσε μας κι εσύ τώρα  

Μας χαλάς τη μαγιονέζα. Μας κατουράς τη σούπα, και ρίχνεις λιπαντικό για κιβώτια ταχυτήτων μέσα στην πισίνα μας πάνω που έχουμε ξυπνήσει το πρωί και πάμε να ρίξουμε μια βουτιά μπας και μας περάσουν οι κάβλες.

ΦΥΣΙΚΑ και μπορείς να σέβεσαι την υποτακτική σου. Πόσο πιο μεγάλη η χαρά του Κ, πόσο βαθύτερη η ικανοποίησή του, όταν η γυναίκα που έχει κατορθώσει να έχει υπο τις διαταγές του είναι μορφωμένη ουσιαστικά, πανέξυπνη και πανέμορφη; Και πως να μη σέβεται το φιλέτο που του έφερε στο πιάτο του η ζωή, και πως να μην κάνει μια ώρα να το φάει, και πως να μην ευχαριστήσει ειλικρινώς την τύχη, τη μοίρα και το σεφ;

Καλή Πρωτοχρονιά σου,
DH

 

Re: Απάντηση: Re: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Αυτό λέγεται εκτίμηση. Όχι σεβασμός.

Καλή Πρωτοχρονιά, επίσης...

ΥΓ. Συνήθως απλά κατουράω στις πισίνες και γίνονται μπλε. 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Αυτό δε θα μας σταμάταγε να βουτήξουμε.

Σχετικά με όλα τα άλλα: εγώ είμαι ένας απλός perv, δε θα έπρεπε να έχω πεταχτεί σαν τον σκίουρο από το λαγούμι in the first place.

Χαιρετισμούς,
DH

 

Απάντηση: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Αμήν...

ΥΓ. Απαλή, φέρε μια κούτα μελομακάρονα και πιάσε και ένα ούζο με μεζέ... 

 

Απάντηση: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Η ερώτηση της Αστροβροχής είναι μιά χαρά. Και είναι ιδιαίτερα καίρια εδώ, όπου οι σχέσεις που μας απασχολούν γενικά, είναι οι ασύμμετρες...

Γιατί εδώ είναι που μετράει περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού το εάν υπάρχει σεβασμός ή όχι, εδώ είναι που οι άνθρωποι καβαλάνε καλάμια μεγαλύτερα από το μπόι τους συχνότερα από αλλού, εδώ είναι που βασιλεύει η τρέλλα του Μεγαλείου...

Εδώ είναι που οι πτωχοί τω πνεύματι ψωνίζονται κι αρχίζουν να πιστεύουν ότι ανήκουν σε κάποια ανώτερη φυλή ή κάστα, κι εδώ είναι που η ύπαρξη ή μη της εκτίμησης είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να διαχωρίσει τους υγιείς, από τους ψυχικά ανάπηρους. Και να τους συγκρατήσει στη μιά πλευρά, ή να τους σπρώξει στην απέναντι...

Η οπτική σου ως προς το bdsm και τους κοινωνούς του είναι (δεν είναι βέβαια ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά που το διαπιστώνω) τουλάχιστον ιδιόρρυθμη. Εξαιρετικά ιδιόρρυθμη, και -κατ' εμέ- απόλυτα εσφαλμένη, γιά να μην πω απαράδεκτη... Σίγουρα, είναι επιφανειακή, πρόχειρη, και αφελής...

Αγωνίστηκα να καταλάβω με ποιόν ακριβώς τρόπο "σέβεσαι" όπως λες τους υποτακτικούς ανθρώπους, αλλά δεν το κατάφερα. Οι ορισμοί από το λεξικό που ανέφερες, δεν με βοήθησαν καθόλου. Δεν με απασχολεί όμως ιδιαίτερα αυτό, μιά και η ουσία, φαίνεται ευκρινέστατα αλλού:

Έχεις καταλήξει λοιπόν (μέσα από ποιές μελέτες και στατιστικές, θα ήθελα να μάθω) ότι αυτό που κάνει ένα άνθρωπο υποτακτικό, είναι οι "ανασφάλειες, κυκλοθυμίες, αναποφασιστικότητα, αστάθεια, αυτοκαταστροφικότητα"; Να υποθέσω ότι εσένα (που είσαι -κατά δήλωσή σου- κυριαρχικός) δεν σε διακρίνει κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά; Να υποθέσω επίσης ότι υποθέτεις πως κανέναν κυριαρχικό άνθρωπο δεν τον διακρίνουν τέτοια χαρακτηριστικά; Θα αντισταθώ στον κλαυσίγελω, αν και όχι εύκολα, και θα ξαναπώ απλά: Προχειρότητα σκέψης, και αφέλεια...

Παρ' όλ' αυτά, δεν μπορώ ν' αντισταθώ στην περιέργεια, και θα ζητήσω μιά και μόνη διευκρίνιση. Λες "το βασικό είναι να σέβεται ο Κ την υ ως ένα ανθρώπινο ον, πολλές φορές ευάλωτο, με ευαισθησίες, με ανάγκες, με καλά και με άσχημα στοιχεία. Ως εκεί. Από κει και πέρα, δε μπορεί να περιμένει η υ από τον Κ το σεβασμό που θα περίμενε μια γυναικα από τον βανίλα φίλο της". Δηλαδή; Τί ακριβώς σεβασμό λοιπόν, μπορεί να περιμένει μιά υ από τον Κ; Πόσο ουσιαστικός σεβασμός είναι αυτός (που μπορεί να προσδοκεί) και ποιά η ειδοποιός διαφορά του από τον μεταξύ των βανίλλα;

Θα ήθελα οπωσδήποτε μιά σαφή και εμπεριστατωμένη απάντηση στο πιό πάνω, γιατί πιστεύω πως πάνω σε κάτι τέτοια μισόλογα κι ασάφειες είναι δομημένο όλο το χάος που έχει καταλήξει να είναι το έρμο το bdsm, στα κεφάλια πολλών ανθρώπων...

Μπούρδες. Χεστήκαμε γιά τα μικρά υ, και τα κεφαλαία Κ...

Μην τα πάρεις απαραιτήτως προσωπικά αυτά, δεν αφορούν μόνον εσένα (αν και βέβαια αφορούν και εσένα, εάν τα πιστεύεις).

Η "βάση της ασυμμετρίας" της σχέσης Κ/υ, παλληκάρι μου, είναι Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ που έχουν κάνει δυό άνθρωποι απόλυτα ισότιμοι και σύμμετροι στο να συνάψουν μιά σχέση που θα είναι τόσο ασύμμετρη, όσο εξυπηρετεί και τους δυό, και τους προσφέρει το περιβάλλον που χρειάζονται, γιά να περνάνε καλά. Τελεία. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια γιά παιδιά (μικρά ή μεγάλα), ή όπως θά 'λεγε κι η μάνα μου, γιά "μωροπίστευτους"...

Θα μου πεις, "μα καλά, καινούριο είναι αυτό που μας είπες τώρα;". Όχι, δεν είναι καινούριο, γιατί τόσο εγώ όσο και άλλοι, το έχουμε πει πλείστες όσες φορές... Αλλά παρ' όλ' αυτά, παρ' όλες δηλαδή τις επαναλήψεις ("μητέρες της μαθήσεως", υποτίθεται), αυτά τα διάφορα "σέβομαι μεν αλλά όχι το όλον αλλά τα μέρη, επιλεκτικά" κι αυτά τα "εξ ορισμού" κατώτερος κι Ανώτερος, μου λένε ότι το μάθημα δεν λέει να εμπεδωθεί...

Εγώ λοιπόν, The King, εάν σκεφτόμουν κάπως έτσι (εάν δηλαδή ζούσα με το φόβο μην τυχόν και "θαυμάσω" την υ και εξ αυτού του γεγονότος υψιλο-ποιηθώ), δεν θα επέλεγα το " " όπως εσύ γιά να κλείσω την φράση μου, αλλά το " "... Κάπου είπες (σωστά) πως "κακώς βέβαια" σε μιά σχέση Κ/υ ο Κ προσπαθεί ενίοτε να δείξει πως είναι κάτι άλλο, από αυτό που στην πραγματικότητα ισχύει... Καλώς το έγραψες αυτό το "κακώς", αλλά πώς το εφαρμόζεις;

Οι σχέσεις Κ/υ δεν είναι τίποτε διάφορο, στη βάση τους, από όλες τις άλλες σχέσεις. Ένα από τα βασικότερα -το βασικότερο ίσως, κατ' εμέ- ζητούμενα των σχέσεων, είναι η ανύψωση των μελών τους σε κάποιο επίπεδο όπου δεν θα μπορούσαν να φτάσουν ατομικά (και το ότι στο bdsm η ανύψωση μπορεί να έρχεται με μέσα περίεργα όπως η ταπείνωση π.χ. ή ο εξευτελισμός, δεν είναι παρά τεχνική λεπτομέρεια)... Αυτή η ανύψωση λοιπόν, που γιά εμένα τουλάχιστον (κι ελπίζω όχι μόνον) είναι μεταξύ των σημαντικοτέρων προσδοκομένων των σχέσεων, δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο με την αμοιβαία εκτίμηση, τον αμοιβαίο σεβασμό και -γιατί όχι, γαμώ το κέρατό μου;- τον αμοιβαίο θαυμασμό... Δεν έχει καμμιά σημασία το εάν θέλεις τη σκλάβα σου να μπουσουλάει 24/7 αντί να περπατάει, ή να την έχεις δεμένη με αλυσίδες και σιδερένιες μπάλες στα πόδια. Αυτό που έχει σημασία είναι να νοιώθει πως παρ' όλ' αυτά τα βάρη θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πετάξει ή μάλλον, να πετάξετε μαζί... Κι αυτό δεν γίνεται, με μισούς σεβασμούς, μισές εκτιμήσεις και φοβίες του τύπου "εάν την θαυμάσω, θα γίνω εγώ υ"...

Θα συμφωνήσω εδώ, στο ότι αυτό που περιγράφεις μπορεί να είναι ο τρόπος κάποιου Κ, γιά να "λύνει" προβλήματα. Ρωτώ όμως, ευθέως (επειδή έτσι όπως το παρουσιάζεις, μοιάζει σαν να είναι ο τρόπος που κι εσύ επιλέγεις): Θεωρείς πως η ανωτέρω "μέθοδος" επίλυσης προβλημάτων, είναι η ενδεδειγμένη; Έτσι πρέπει να χειρίζεται ο κάθε Κ ανάλογα θέματα;

Προσωπικά, δεν το πιστεύω... Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι το bdsm είναι θεραπευτική διαδικασία, ή πως πρέπει να υποκαθιστά την ψυχανάλυση... Δεν διατείνομαι λοιπόν πως ο ρόλος του Κ είναι να είναι το φάρμακο "διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν"... Όπως είπα και πιό πάνω όμως, πιστεύω πως οι άνθρωποι από τις σχέσεις τους πρέπει να αποκομίζουν πράγματα ουσιαστικότερα από ένα καλό κρεββάτι, πρέπει δηλαδή, με δυό λόγια, να εξελίσσονται και να γίνονται καλύτεροι... Ένας Κ όπως ο ανωτέρω λοιπόν, εμένα, εάν ήμουν υ, δεν θα μου έκανε... Γιατί άντε, ας πούμε "ΟΚ", γιά όσο θα ήταν παρών και θα μπορούσε να "λύνει" τα όποια θέματα διά της παρουσίας του... Τί θα συνέβαινε όμως την επομένη της -γιά οποιονδήποτε λόγο- αποχώρησής του;

Νομίζω πως τα είπα πιό πάνω, γι' αυτού του είδους τις φοβίες... Πολύ καλά το είπε κι η Βεατρίκη, άλλωστε, πως το μόνο που πρέπει να "κάνει" ο Κ γιά να μην ανησυχεί γιά τέτοιες κουταμάρες, είναι να είναι Κ...

Το μόνο που έχω να προσθέσω λοιπόν σε σχέση με την τελευταία περικοπή, είναι πως δεν είναι φρόνιμο να ψωνίζει κανείς τις σκέψεις και τις φράσεις του από το κρεοπωλείο. Μπριζόλες καλές μπορεί συχνά να βρει εκεί, ορθές σκέψεις όμως, σπανιότατα...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Μιλάμε πάντα για αναλώσιμα;

 

Απάντηση: "Περισσεύει" εκτίμηση & σεβασμός γιά τις Υ ?

Σύντροφε,
Θα έλεγα ότι θα μπορούσες να είχες καταθέσει μόνο αυτή την τελευταία παράγραφο
εάν και εφόσον ο παρόντας χώρος αφορούσε μόνο ημετέρους.
Επειδή όμως δεν εγκαταβιούμε σε στεγανό περιβάλλον, αφού καλώς ή κακώς -θέλουμε δεν θέλουμε -
διαμορφώνουμε όλοι μας κάποιου είδους συλλογική συνείδηση (λέγε την [υπο]κουλτούρα),
ακόμα καλύτερα που τα προηγηθέντα σου θα παραμείνουν σαν παρακαταθήκη.

Φαεινότερον του ηλίου, έχουμε να κάνουμε με σχολές.
Την του κρεοπωλείου και εκείνη της αγγειοπλαστικής.
Ελλοχεύει εδώ μία πονηριά.
Παραφράζω με νόημα:
Ποιός κυβερνάει αυτόν τον Τρόπο;
Πλείστοι κραυγάζουν «Το Κ συνιστών!!»
Ακόμα περισσότεροι το πιστεύουν.
Κάποιοι απονενοημένοι παρταόλες παλεύουν με νύχια και με δόντια να το καθιερώσουν.
Είναι όμως έτσι;

Τι διαφαίνεται (και) σε αυτό το νήμα;

Όσο δεν μπορεί να υπάρχει σκλαβί άνευ ιδιοκτήτη, άλλο τόσο δεν νοείται Κυρίαρχος του κενού.
Μ΄άλλα λόγια, διαφεντεύεις εκεί που σου προσφέρεται.
Δεν σου προσφέρεται; Διαφεντεύεις μόνο πόθους.
“Θάλασσα σ’ ένα ποτήρι» το είχα ονομάσει κάποτε.

Γλαφυρότερα.
Ξέρει κανείς έστω και έναν που θα αρνιόταν να γίνει κυρίαρχος του κόσμου;
Μάλλον όχι.
Υπάρχει πουθενά κόσμος που να προσφέρεται στον έναν κυρίαρχο;
Σίγουρα όχι. (μόνο κάτι αμερικανάκια βαυκαλίζονται προς τα εκεί).

Η Astrovroxi άρθρωσε σωστά το παράγωγο του ερωτήματος.
Πες με υποκειμενικό, αλλά το πραγματικό ερώτημα θαρρώ πως το έθεσε το κουτάβι Μου.
“ Όποιος και Ο, τι και να Είναι, εσύ ΠΩΣ του αφήνεσαι;»

Συμπληρώνω εγώ τώρα.
Ως κρέας ή ως αγγείο;

Έπειτα μπορούμε να μιλάμε για εκτίμηση και σεβασμό εκατέρωθεν
ή όχι.

Ποιός κυβερνάει αυτόν τον Τρόπο Σ/συντρόφια;

Καλή Μ/μας Χρονιά.