Περι ειλικρίνειας

Πάνω στο θυμό σου είπες πράγματα πολύ βαριά
μέθυσες αλλά δεν ήπιες, και με κέρασες φωτιά
ο εγωισμός να ξέρεις, φέρνει την καταστροφή
και ο δρόμος που διαλέγεις, δε θα έχει επιστροφή.

Ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πες μου ότι πια δε με χρειάζεσαι
κι αν σου περισσεύει μια καρδιά
δωσ΄ τη μου να ζήσω κι ας μη νοιάζεσαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πες μου πως ποτέ δε σε αγάπησα
κι αν σου περισσεύει μια ματιά
κοίτα με πριν φύγω γιατί άργησα.

 

@brenda, αν παρατηρήσεις προσεκτικά το ξεχείλωμα έγινε περί μη ειλικρίνειας   Από την άλλη θεωρώ αντιαισθητικό να κρίνεις τις σχέσεις άλλων και αφελές να νομίζεις ότι μπορείς να το κάνεις - νομίζω πως θα μπορούσες να είχες αποφύγει το καρτελάκι.

@kinsha no onna, έτσι όπως το περιγράφεις, με ελάχιστες αναγωγές η υποταγή καταλήγει να γίνεται καρύκευμα στην ερωτική απόλαυση.

 

Wtf? Δεν κατέχω πόθεν συνάγει ο νηματοθέτης οτι η ειλικρίνεια είναι εκδήλωση σαδισμού/μαζοχισμού και δεν τον βλέπω να έρχεται για να δευτερολογήσει. Κατανοώ οτι ίσως μπορεί να χρησιμοποιηθεί έτσι για διάφορα παιδιαρίσματα.

Για μένα, η ειλικρίνεια δεν έχει καμία σχέση με ατουτανά, ούτε της τοποθετώ κάποιο ηθικό πρόσημο, μπρρρρ. Τουναντίον, είμαι υπέρμαχος της ειλικρίνειας, για λόγους λειτουργικότητος και ψυχικής οικονομίας.

Είναι λίγο αφελές (για να μην πω προσβλητικό) να ταυτίζεται η διαχείριση της αλήθειας με ανειλικρίνειες, κλπ. Το raison d'etre μιας τέτοιας αναγκαιότητας, αλλά και της λειτουργικότητας αυτού μπορεί να αναζητηθεί σε νήματα όπως το "γιάντα εστά γουστάρνω" και "need to know basis". Εκιοσέ δεν αναιρεί οτι κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιήσουν ένα τέτοιο εργαλείο για να καλύψουν μουσάκια, αλλά ο χρόνος τα φανερώνει όλα και το ψέμμα έχει κοντά ποδάρΓια. Επειδή κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιήσουν ένα μαχαίρι για να σκοτώσουν, δεν σημαίνει οτι θα πρέπει να καταργηθούν τα μαχαίρια και να κόβουμε στο εξής τον άρτο με καρατιές.

Κλείνοντας, να συμπληρώσω 2 σημαντικές προϋποθέσεις, για την εμπέδωση μιας ειλικρινούς διάδρασηsch, είτε στην αρχή, είτε στην πορεία μιας σχέσης:

1. Οτι μιλάμε για συνειδητοποιημένα άτομα, με πεπηγμένο καυκαλοπεριεχόμενο και ένα, έστω, minimum consistency.

-Μα συμφωνήξαμε οτι τα δικά Μου Χέρια θα είναι στο τιμόνι.
-Μάλιστα, Αφέντη μου και Πασά μου, αλλά όταν το συμφώνησα δεν εννοούσα μόνο τα δικά Σας, σεπτά Χέρια, αλλά οτι θα έχω κι εγώ τα δικά μου αριστερα-δεξιά του τιμονιού.

Μπορώ να δεχτώ οτι πολύς κόσμος, καυλοπυρέσσων ή λόγω συναισθηματομαστούρας έχει πρεμούρα να ζήσει μια σχέση ανταλλαγής ελέγχου. Σίγουρα οι άνθρωποι δεν είναι στατικοί, ούτε οι επιθυμίες.

Η ειλικρίνεια ξακνάγνει από το γνώθι σαυτόν. Ένας άνθρωπος που φέρνει σε μια σχέση του νοός του τον τάραχο, την έχει δυναμιτίσει από τη ρίζα. Όταν, όμως, κάποιος ζητά ή ενδιαφέρεται για ασυμμετρίες, καλό θα είναι να μάθει και τι περιλαμβάνουν αυτές και να μην αποφασίζει/διαπραγματεύεται μόνο βάσει καυλοθολούρας.

2. Οτι οι 2 (ή όσοι) μιλάνε την αυτή γλώσσα και χρησιμοποιούν τις έννοιες στο ίδιο πλαίσιο αναφοράς.

Με λίγο θυμηδία παρακολουθώ (όχι μόνο τώρα-παλαιόθεν) άτομα που τσιμπολογούν στις παρυφές του χώρου να προσπαθούν να κατανοήσουν μια ασύμμετρη σχέση μέσα από ακατάλληλα (για το συγκεκριμένο εγχείρημα) πλαίσια αναφοράς.

Είναι λίγο σαν να προσπαθούν να αναλύσουν τη μουσική δωματίου στον Μπραμς, χρησιμοποιώντας σκαφτικιά.

Συμφωνώ μαζί τους για την αξία των πανανθρώπινων ιδεωδών της δημοκρατίας, της ισότητας κλπκλπκλπ, αλλά μια από τις παραμέτρους που κάνει μια λειτουργούσα ασύμμετρη σχέση απολαυστική είναι ακριβώς η συνειδητά επιλεγόμενη μη-δημοκρατικότητα και η ασυμμετρία ως προς θέλω και δικαιώματα (τα ανέλυσε άψογα ο @Stalker). Συγγνωστή και κατανοητή η έλλειψη συναντίληψης, αλλά πρόδηλον οτι απόπειρες ειλικρινούς συνεννοήσης θα ναυαγήσουν, κι ας υπάρχουν οι βέλτιστες των προθέσεων.

Αν όντως υπάρχει πρόθεση για συναντίληψη, ίσως βοηθήσουν παραλληλισμοί, mutatis mutandis, με σαφώς ιεραρχημένες δομές μέσα στο πλαίσιο αναφοράς του καθενός (εκπαίδευση, ορχήστρες, αθλητική ομάδα, εταιρείες, στρατός, κλπ), που μάλλον δεν θα κατάφερναν τον στόχο τους αν λειτουργούσαν δημοκρατικά.

 

Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης (ΚΜΣ) αποδείχνεται πως αδυνατούν ως μέσα να προάγουν/παράγουν διάλογο για τον απλούστατο λόγο πως το σύνολο των μετεχόντων αγνοεί την έννοια του διαλόγου και όχι διότι τα ΚΜΣ εγγενώς δεν καλύπτουν τις προϋποθέσεις παραγωγής διαλόγου. Δηλαδή για τον ίδιο λόγο που ο διάλογος είναι πρακτικά ανύπαρκτος στο ευρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι.

(Όταν αναφερόμαστε στην έννοια του διαλόγου, εννοούμε την κατάσταση εκείνη κατά την οποία δύο ή περισσότερα μέλη / συζητητές προσπαθούν με επιχειρήματα να αποδείξουν την αλήθεια ή το ψεύδος που ενυπάρχει σε κάποιο ζήτημα ή, για να το πούμε αλλιώς, να διερευνήσουν τις πτυχές κάποιου θέματος, ώστε να συναχθούν συμπεράσματα που βοηθούν στη λύση προβλήματος ή προβλημάτων μέσα στον κοινωνικό χώρο. Ώστε στο διάλογο έχουμε όχι αντιδικία, αλλά ζεύξη λογικών δυνάμεων, όχι πολεμική λόγων, αλλά συμμαχία λογικών όντων· και για να μη γίνεται συζήτηση για τη συζήτηση, πρέπει να έχει σαφώς προσδιοριστεί ο στόχος του διαλόγου και να επιζητείται η συνεργασία έντιμα και ενσυνείδητα).

 

Ο διάλογος χάθηκε από τη στιγμή που η κουτοπονηριά και η ανθρώπινη βλακεία πήραν τη θέση της ειλικρίνειας. Το γεγονός πως ο καθείς νομίζει ότι μπορεί να κοροϊδέψει τον συνομιλητή του με επιχειρήματα... βρεφικής ηλικίας έχει ουσιαστικά καταστρέψει κάθε έννοια διαλόγου. Μην απορείτε λοιπόν γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και για ποιον λόγο έρχονται και χειρότερα, σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

 

Μοιάζει να απορώ..?

 

Το μήνυμά μου είχε δύο σκέλη. Το πρώτο απαντούσε ουσιαστικά στο θέμα που έθιξες και το δεύτερο ήταν γενικολογία. Εξάλλου, ουδεμία περίπτωση υπήρχε να σου απευθύνω το λόγο χρησιμοποιώντας πληθυντικό αριθμό. Τον πληθυντικό τον χρησιμοποιώ μόνο όταν πρόκειται να απευθυνθώ σε δύο, τρία κ.ο.κ άτομα ή για να μιλήσω με κάποιον που έχει ήδη κερδίσει τον σεβασμό μου. Ο σεβασμός δεν απαιτείται, κερδίζεται. Μην το πάρεις προσωπικά, είναι το μότο που έχω στη ζωή μου και με το οποίο διαχωρίζω τους ανθρώπους.

Καλή συνέχεια...

 

Κι εγώ πολλά πράγματα θεωρώ αντιαισθητικά και αφελή και κακόγουστα και χονδροειδή και υπερφίαλα και να' χαμε να λέγαμε, αλλά δεν το κάνω θέμα.

Παρατηρήσεις επί του τι παρατήρησα και τι όχι, μου φέρνουν (κακές) αναμνήσεις από το σχολείο. Ωστόσο διανύουμε εθνική επέτειο και μάλιστα σημαντική, οπότε προτείνω ομοψυχία, και ανοχή στην διαφορετικότητα.

ΥΓ1 Το καρτελάκι πολύ μου άρεσε, λυπάμαι που δεν μοιραζόμαστε την ίδια αισθητική και απόψεις, c'est la vie (mal)heureusement...

ΥΓ2 Χαρά στο κουράγιο σου ωστόσο. Αν καθόμουν να σχολιάσω ό,τι δεν μου αρέσει από πόστ, εδώ μέσα, στο συγκεκριμένο νήμα και όχι μόνο, επιχειρηματολογικά, αισθητικά, κοκ, δεν θα πρεπε να ασχολούμαι με τίποτε άλλο...σου αναγνωρίζω, εφηβική ορμή και κέφι ενασχόλησης, για να είμαι...ειλικρινής! Κι ας είναι οι δικές μου τοποθετήσεις αυτές που σε ενόχλησαν πιο πολύ, δεν πειράζει.

ΥΓ3 Δεν ζητώ συγνώμη για το off-topic, καθώς θεωρώ ότι το νήμα ολόκληρο είναι αυτόoff-topic from letter A to Z...υπήρξαν εξαιρετικές τοποθετήσεις, που θα προτιμούσα ωστόσο να έχω απολαύσει κάπου αλλού. Τι να κάμουμε όμως;
So be it! 

 

@brenda,

γιατί κακές αναμνήσεις από το σχολείο, δεν τα έπαιρνες τα γράμματα ή δεν σου άρεσε να ξυπνάς πρωί; Πάντως από τον τρόπο που επιλέγεις να επικοινωνείς είναι εύκολο να υποθέσει κανείς τι πρέπει να σου φέρνει καλές αναμνήσεις αλλά δεν επιθυμώ να φτάσω στον πάτο των αναμνήσεών σου  

Το καρτελάκι που μας έφερες σχολιάζει σχέσεις άλλων ανθρώπων. Γι αυτό το βρίσκω χυδαίο. Δεν σε λογόκρινα όμως, απλά το σχολίασα, άλλωστε προς σχολιασμό είναι αφημένο.

Τέλος, αν δεν σου αρέσει εδώ, το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία  

ΥΓ. Πες μας λίγο τι θεωρείς υπερφίαλο και νά χαμε να λέγαμε, στον καθρέφτη σου κοιταζόσουν μάλλον, καθώς είσαι ολόκληρη ένα νά χαμε να λέγαμε; Αλλά μην το φέρνεις τόσο βαρέως, για όλους κάτι γίνεται και σκάνε χαμογελάκι στο τέλος  

 

Νταξ, τι να πω;
Πολύ καλησπέρα και σε σένα. 

 

όταν λιγοστεύουν τα οιστρογόνα..

 

όταν συναντάς τον οποιοδήποτε σε δημόσια ή ιδιωτική υπηρεσία μιλάς ενικό δλδ?