Πιθανές αιτίες αίτησης αποδέσμευσης, αιτιολόγησή τους, δυσκολίες στη λήψη της απόφασης αίτησης

Ο Κυρίαρχος δεν κάνει προγραμματικές δηλώσεις για να ρίξει κάποια υποτακτική.
Ανταποκρίνεται ή δεν ανταποκρίνεται στην παράκληση της υποτακτικής να την αναλάβει.
Αν μια υποτακτική προσεγγίσει ένα κυριαρχικό και του ζητήσει να γίνει ο Κυρίαρχος γι αυτήν (να την αναλάβει δηλαδή) δεν είναι σε θέση να βάλει όρους.
Ο κυριαρχικός ανιχνεύει αν η συγκεκριμένη τον ενδιαφέρει και αν ο ίδιος θέλει και μπορεί να την αναλάβει.

Για την υποτακτική το θέμα είναι να καταφέρει να ανήκει σε κάποιον που θα μπορεί να την κάνει "ότι αυτός θέλει".
Αν ψάχνει να βρει κάποιον που θα κάνει "ότι αυτή θέλει", τότε κόβει η μαγιονέζα.
Μπορεί να συνεχίσει να ψάχνει τον "Κυρίαρχο των ονείρων της", που θα της υποσχεθεί πως θα προσαρμοστεί στα δικά της "θέλω".
Αν τον βρει ποτέ, θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Πιο απλά δεν δύναμαι.

 

@espimain μία χαρά τα λες πιο πάνω, αν και δεν νιώθω ότι απάντησες στην δήλωση σου "Ο Κυρίαρχος δεν δεσμεύται παρά να κάνει ότι θέλει.", αλλά οκ, θενκς για την απάντηση σου !

 

@melted sugar ευχαριστώ που μπήκες στη διαδικασία να μου απαντήσεις. Η ερώτηση μου πήγαινε πιο πολύ προς τα Κ/Μ άτομα. Η ερώτηση μου ήταν ειλικρινής και όχι προβοκατορικη. Διαπίστωσα, στην αρχή τουλάχιστον του νήματος, από μερικά Κ/Μ άτομα να ζητούν από υ άτομα να γίνουν πιο συγκεκριμένα, να δώσουν σαφή παραδείγματα ενώ ταυτόχρονα από μεριάς τους ήταν λίγο πιο αόριστα σε σημείο μάλιστα να ειπωθεί "ως Κ δεν δεσμεύομαι παρά να κάνω ότι θέλω" (το οποίο το θεωρώ ως τη μέγιστη ασάφεια/αοριστία). Μου δημιουργήθηκε η απορία (εύλογα θέλω να πιστεύω) : εντάξει ως Κ θέλουν το υ να είναι συνειδητοποιημένο,να εκφράζεται με σαφήνεια και να γνωρίζει τη θέση του αλλά τα ίδια τα Κ έχουν σαφείς απαντήσεις; Μπορούν έστω και αυτοκριτικά να εκφράσουν 2-3 πράγματα που θεωρούν ότι είναι λάθος από μεριάς τους να γίνονται;
@angel42 και @MasterJp σας ευχαριστώ για τη συγκεκριμένη απάντηση και το link αντίστοιχα.

 

Το υ αιτείται. Δεν κάνει ούτε παρακλήσεις ούτε δεήσεις .

Τα υ δε ζητούν μόλις προσεγγίσουν. Διερευνούν, διαπραγματεύονται, διαισθάνονται.

Ασχολίαστο.

 

Μια νότα συγκατάβασης προς όλες τις συχνότητες από πλευράς μου.
Το ποιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο (γι' αυτό και εύκολα παρακάμπτεται) είναι ο ορισμός της μονάδας. Όπου μονάδα μπορεί κανείς να αντικαταστήσει με οποιαδήποτε εννοιολογικό περιεχόμενο, είτε φυσικό είτε μεταφυσικό. Το γιατί συμβαίνει αυτό δε θα το αναλύσω επί του παρόντος. Σημασία έχει πως η δυσκολία αυτή κυοφορείται απ' όλο το φάσμα της ανθρώπινης υπόστασης . Η γλώσσα δεν εξαιρείται.
Στην ερώτηση που τέθηκε εστιάζω το ενδιαφέρον στην αποτύπωση τούτης της δυσκολίας. Κι αυτή συνίσταται στην αντιπαράθεση ενός ολοκληρωτισμού όπως αναδύεται από το "με τον οποιονδήποτε τρόπο", με την σχετικότητα του "κάποιο ρόλο" που ακολουθεί στο δεύτερο σκέλος.
Η απάντηση στην ερώτησή σας λοιπόν είναι η ίδια η ερώτηση. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούριο βεβαίως, είναι ?

 

'Οπως τις περισσότερες φορές είστε σε αρεστό προς εμένα δρόμο. Xαίρομαι που σας δίνω αφορμή να συμβουλέψετε έμεσα την συμπαθεστάτη @lexy.
Δεν απορρίπτω την κατίσχυση, απλά θεωρώ πλεονασμό την χρήση του όρου, όταν αναφερόμαστε σε Κυριαρχία.
Είναι σαν να λέμε ότι αυτός που πείνει νερό, πρέπει να το καταπιεί.

 

Φαινομενο της εποχης μας η υπερπροσφορα και η υπερκαταναλωση.

Η εμβαθυνση των σχεσεων ακολουθει αντιστροφως αναλογο δρομο.

Η εμβαθυνση απαιτει -κυριως- χρονο, κατι που κανεις σημερα δεν εχει.

 

Ο Κυρίαρχος λέει στην υποτακτική πώς θα είναι τα πράγματα μεταξύ τους, τι περιμένει από αυτήν και πώς σκέπτεται και λειτουργεί ο ίδιος ως προς BDSM.
Ο Κυρίαρχος ρωτάει την υποτακτική αυτή τι ζητά, τι θέλει και ποια είναι τα όριά της.

Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου αντίληψη των πραγμάτων.

Και ναι, η σχέση ξεκινάει εκεί που η υποτακτική αρχίζει να προσπαθεί να είναι όπως την θέλει ο Κυρίαρχος και ο Κυρίαρχος κάνει... δεν ξέρω τι κάνει, πάντως κάτι θα κάνει για να μένει η σχέση  

 

ευστοχότατο. ενεργεί κατά πώς νομίζει, όχι κατά πώς οφείλει.

που θέτει, παρά που έθεσε.

αληθές, κατά κανόνα τουλάχιστον.

 

Κάθε τέτοια εποχή θυμάμαι ότι είχες τάξει να μου φέρεις κεράσια.