Πλατωνικός έρωτας... Μία σύγχρονη παρεξήγηση.

έχω την αίσθηση πως συνήθως ένας πλατωνικός έρωτας ευδοκιμεί καλύτερα και κρατάει περισσότερο όταν η έλξη σχετίζεται περισσότερο με την προσωπικότητα,την ευφυία και την ψυχή κάποιου,παρα με το φυσικό του κάλλος..
για παράδειγμα ένας δημιουργός,καλλιτέχνης,επιστήμονας,δάσκαλος γίνεται πιο εύκολα καταλύτης της πλατωνικής ψυχικής έλξης καθώς λειτουργεί ως ινδάλμα-πρότυπο θαυμασμού ιδίως σε μια ηλικία/συγκυρία-"μαγνήτη" των εντυπώσεων..
και ίσως τελικά αυτό να ήταν η πηγή της έλξης που ένιωθα όταν άρχισα να ερμηνεύω τις σονάτες του Beethoven,αποκρυπτογραφώντας μέτρο-μέτρο την ψυχή του που ήταν "κλειδωμένη" στις παρτιτούρες..
συνέβαινε θυμάμαι,μέσα απο αυτή τη διαδικασία "ανασκαφής" των έργων του,να μου δημιουργείται ολοένα και περισσότερο μια αίσθηση θαυμασμού στα όρια του έρωτα,καθώς έδινα φωνή στην ψυχή του,μέσα σε μια ψυχική κοινωνία κι ανά(σ)ταση..

ο Πλάτωνας εξύμνησε το απόλυτο,ολοκληρωτικό ψυχικό βίωμα του έρωτα που οδηγεί βαθμιδωτά τον άνθρωπο στην θέαση της αλλοτε γνώριμης του υπέρτατης Ιδέας,μέσω της φυσικής του έλξης απο την Ιδέα του Ωραίου/Αγαθού..

σχετικά με τις διαδικτυακές γνωριμίες εξ αποστάσεως και τον Πλατωνικό έρωτα,θα έλεγα πως φαντάζομαι αυτή την έλλειψη επαφής να δημιουργεί αρκετό χώρο στη φαντασία του κόσμου των Ιδε(ατ)ών..καθως παράλληλα στέλνει απομακρυσμένα ερωτικά σκιρτήματα στον κατάλληλο δέκτη..
μέσα λοιπόν απο το βίωμα της ενασχόλησης του εκάστοτε ερωτευμένου δέκτη με τον κόσμο των Ιδεών..
..καθώς απομακρύνεται σταδιακά απο τον κόσμο των αισθητών και του ονλινε σαημπερ βεβαίως..
ίσως και να μπορούσε κάποιος ονλινε ερωτευμένος να διαβεί κλιμακωτά τα στάδια της πλατωνικής πορείας του έρωτα και να αντικρύσει την υπέρτατη Ιδέα..την Ιδέα του Ωραίου,του Αγαθού που είχε αντικρύσει ο άνθρωπος όταν ακόμη βρισκόταν στον κόσμο των νοητών...
(σπανιότατο  )