Ποιήματα

Je t’adore à l’égal de la voûte nocturne,
Ô vase de tristesse, ô grande taciturne,
Et t’aime d’autant plus, belle, que tu me fuis,
Et que tu me parais, ornement de mes nuits,
Plus ironiquement accumuler les lieues
Qui séparent mes bras des immensités bleues.

Je m’avance à l’attaque, et je grimpe aux assauts,
Comme après un cadavre un chœur de vermisseaux,
Et je chéris, ô bête implacable et cruelle,
Jusqu’à cette froideur par où tu m’es plus belle !


Charles Baudelaire - Les Fleurs du mal - Spleen et Idéal - XXIV : Je t’adore à l’égal de la voûte nocturne

 

θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.


Ιδανικός κι Ανάξιος Εραστής - Νίκος Καββαδίας


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Γυμνό Σώμα - Γιάννης Ρίτσος

Είπε:
ψηφίζω το γαλάζιο.
εγώ το κόκκινο.
Κι εγώ.
Το σώμα σου ωραίο
Το σώμα σου απέραντο.
Χάθηκα στο απέραντο.
Διαστολή της νύχτας.
Διαστολή του σώματος.
Συστολή της ψυχής.
όσο απομακρύνεσαι, σε πλησιάζω.
ένα άστρο
έκαψε το σπίτι μου.
Οι νύχτες με στενεύουν
στην απουσία σου.
Σε αναπνέω.
Η γλώσσα μου στο στόμα σου
η γλώσσα σου στο στόμα μου, σκοτεινό δάσος.

Οι ξυλοκόποι χάθηκαν
και τα πουλιά.
Οπου βρίσκεσαι
υπάρχω.
Τα χείλη μου
περιτρέχουν τ’ αφτί σου.
Τόσο μικρό και τρυφερό
πώς χωράει
όλη τη μουσική;
Ηδονή
πέρα απ’ τη γέννηση,
πέρα απ’ το θάνατο.
Τελικό κι αιώνιο
παρόν.
Αγγίζω τα δάχτυλα
των ποδιών σου.
Τι αναρίθμητος ο κόσμος.
Μέσα σε λίγες νύχτες
πως πλάθεται και καταρρέει
όλος ο κόσμος;
Η γλώσσα εγγίζει
βαθύτερα απ’ τα δάχτυλα.
Ενώνεται.
Τώρα
με τη δική σου αναπνοή
ρυθμίζεται το βήμα μου
κι ο σφυγμός μου.
Δυό μήνες πού δε σμίξαμε.
Ενας αιώνας
κι εννιά δευτερόλεπτα.
Τί να τα κάνω τ’ άστρα
αφού λείπεις;
Με το κόκκινο του αίματος
είμαι.
Είμαι για σένα

 

Forbidden Fantasy

From behind the shadows, in the dark of night,I call out to you.
From out of the darkness and fear in the deepest recesses of your mind, I reach out to you.
From forbidden fantasies and long denied taboos, I watch you read this, and I smile.
Who am I, but the Master of your heart?

You drift in a lonely and meaningless life. Success in everything,
happiness in nothing. A life that is so full of contradictions,
a time full of confusion. No order, no discipline, no love. I know you so well,
I am the Master of your heart!

You are a woman, the object of desire and passion. So like a child...
needing someone to teach you how to please him. So like a slave, to the Master of your heart!
I am but a stranger you have yet to meet. A man you have yet to please with every fiber of your being.
The passion and pain that you get gives meaning to your life.
The order, and discipline, and love of the Master is freedom and ecstacy!!!

I am but the Master, to whom you must submit! Tied to a bed, alone and naked...
You tremble at the touch of a man you have never met.
Your heart beats faster, you breathe in quick shallow gasps.
Will the stranger take you now, will he toy with you? How can you guess?
I am the stranger, I am your Master!

Biting your lower lip, you try to anticipate the sting of the whip,
Or will it be the slap of a firm hand on your blushing flesh? Not knowing.
You close your eyes and think about the Master standing over you...
Awaiting it's own sweet assault in you. You're afraid, and yet excited, your imagination runs wild!

I stand over you and enjoy watching your quivering body.
Running my hand up your back, on your naked flesh, I enjoy the power.
Standing over you, I wait, I watch, I touch and explore...
I take you, I use you, I commit my will on you and in you!
Whatever I do, I enjoy, because of your submission,
Total and complete! Life! Passion! You surrender and you experience!!
Pain! Pleasure! it all unites as colors flash in your mind!!!

The meaning is clear, you're my slut, my whore, my slave!
You where created to serve this Master, you exist to serve this Master...
In mind and body and heart and soul.
There is no other meaning, there is no other life...
I am the Master of your destiny, you are a slave to my every whim.
Who am I, but the Master of your heart?

 

......................................
Είμαι εύκολος στον ορισμό μου.
Έζησα σαν καταραμένος.
Αγάπησα τα πράγματα χωρίς καμία συναισθηματικότητα.
Ποτέ δεν είχα επιθυμία που δεν μπόρεσα να πραγματοποιήσω, γιατί δεν τυφλώθηκα ποτέ.
Ακόμη και το ακούω ήταν πάντα για μένα συνοδευτικό του βλέπω.
Κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι πραγματικά και διαφορετικά όλα μεταξύ τους.
Το κατάλαβα με τα μάτια, ποτέ με τη σκέψη.
Αν το καταλάβαινα με τη σκέψη θα ήταν σαν να τα ’βρισκα όλα ίδια.
Μια μέρα με τύλιξε ο ύπνος σαν οποιοδήποτε παιδί.
Έκλεισα τα μάτια και κοιμήθηκα.
................................................
FERNADO PESSOA (ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΚΑΕΙΡΟ) ασύνδετα ποιηματα

 

Allen Ginsberg

The Terms in Which I Think of Reality

Reality is a question
of realizing how real
the world is already.

Time is Eternity,
ultimate and immovable;
everyone's an angel.

It's Heaven's mystery
of changing perfection :
absolute Eternity

changes! Cars are always
going down the street,
lamps go off and on.

It's a great flat plain;
we can see everything
on top of a table.

Clams open on the table,
lambs are eaten by worms
on the plain. The motion

of change is beautiful,
as well as form called
in and out of being.


Next : to distinguish process
in its particularity with
an eye to the initiation

of gratifying new changes
desired in the real world.
Here we're overwhelmed

with such unpleasant detail
we dream again of Heaven.
For the world is a mountain

of shit : if it's going to
be moved at all, it's got
to be taken by handfuls.


Man lives like the unhappy
whore on River Street who
in her Eternity gets only

a couple of bucks and a lot
of snide remarks in return
for seeking physical love

the best way she knows how,
never really heard of a glad
job or joyous marriage or

a difference in the heart :
or thinks it isn't for her,
which is her worst misery.

 

That's life, that's what all the people say.
You're riding high in April,
Shot down in May
But I know I'm gonna change that tune,
When I'm back on top, back on top in June.

I said that's life, and as funny as it may seem
Some people get their kicks,
Stompin' on a dream
But I don't let it, let it get me down,
'Cause this fine ol' world it keeps spinning around

I've been a puppet, a pauper, a pirate,
A poet, a pawn and a king.
I've been up and down and over and out
And I know one thing:
Each time I find myself, flat on my face,
I pick myself up and get back in the race.

That's life
I tell ya, I can't deny it,
I thought of quitting baby,
But my heart just ain't gonna buy it.
And if I didn't think it was worth one single try,
I'd jump right on a big bird and then I'd fly

I've been a puppet, a pauper, a pirate,
A poet, a pawn and a king.
I've been up and down and over and out
And I know one thing:
Each time I find myself laying flat on my face,
I just pick myself up and get back in the race

That's life
That's life and I can't deny it
Many times I thought of cutting out
But my heart won't buy it
But if there's nothing shakin' come this here july
I'm gonna roll myself up in a big ball and die
My, My




Ναι, ναι. Ποίηση.  

 

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΗΠΟΣ

'Eχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν
ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις, να σας έλεγα
πού φτάνει ο καθένας τους. Η θάλασσα, ξέρω.
Ο ουρανός, υποψιάζομαι. Για τον πράσινο κήπο μου,
μη με ρωτήσετε.

 

Του θηρίου - Μίλτος Σαχτούρης

*

Μη φεύγεις θηρίο
Θηρίο με τα σιδερένια δόντια
Θα σου φτιάξω ένα ξύλινο σπίτι
Θα σου δώσω ένα λαγήνι
Θα σου δώσω κι ένα κοντάρι
Θα σου δώσω κι άλλο αίμα να παίζεις.

Θα σε φέρω σ' άλλα λιμάνια
Να δεις τα βαπόρια πως τρώνε τις άγκυρες
Πως σπάζουν στα δυο τα κατάρτια
Κι οι σημαίες ξάφνου να βάφονται μαύρες.

Θα σου βρω πάλι το ίδιο κορίτσι
Να τρέμει δεμένο στο σκοτάδι το βράδυ
Θα σου βρω πάλι το σπασμένο μπαλκόνι
Και το σκύλο ουρανό
Που βαστούσε τη βροχή στο πηγάδι.

Θα σου βρω πάλι τους ίδιους στρατιώτες
Αυτόν που χάθηκε παν τρία χρόνια
Με την τρύπα πάνω απ' το μάτι
Κι αυτόν που χτυπούσε τις νύχτες τις πόρτες
Με κομμένο το χέρι.

Θα σου βρω πάλι το σάπιο Μήλο

Μη φεύγεις θηρίο
Θηρίο με τα σιδερένια δόντια.

 

Federico Garcia Lorca - Νίκος Καββαδίας

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ'αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια

Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά

 

"A rose by any other name would smell as sweet"


-------------------------------------------
Le petit prince est parti
pour trouver des eaux sauvages
Et maintenant,
en regardant son visage sur les vagues
il n'y a plus
que le visage d'un loup

 

When I have fears that I may cease to be
Before my pen has glean'd my teeming brain,
Before high piled books, in charact'ry,
Hold like rich garners the full-ripen'd grain;
When I behold, upon the night's starr'd face,
Huge cloudy symbols of a high romance,
And think that I may never live to trace
Their shadows, with the magic hand of chance;
And when I feel, fair creature of an hour!
That I shall never look upon thee more,
Never have relish in the faery power
Of unreflecting love;—then on the shore
Of the wide world I stand alone, and think,
Till Love and Fame to nothingness do sink.

John Keats

 

«Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;


Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα. Οι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ' αγκωνάρια;»



Μπέρτολντ Μπρεχτ

(«Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει», 1935,