Ποιήματα

Re: Απάντηση: Re: Ποιήματα

Σ'ευχαριστώ κούκλα,
δεν ξέρεις πόσο καλό μου κάνει να μη σκέφτομαι!!!

 

Spain

W. H. Auden (1937)



Yesterday all the past. The language of size
Spreading to China along the trade-routes; the diffusion
Of the counting-frame and the cromlech;
Yesterday the shadow-reckoning in the sunny climates.


Yesterday the assessment of insurance by cards,
The divination of water; yesterday the invention
Of cartwheels and clocks, the taming of
Horses. Yesterday the bustling world of the navigators.


Yesterday the abolition of fairies and giants,
The fortress like a motionless eagle eyeing the valley,
The chapel built in the forest;
Yesterday the carving of angels and alarming gargoyles.


The trial of heretics among the columns of stone;
Yesterday the theological feuds in the taverns
And the miraculous cure at the fountain;
Yesterday the Sabbath of witches; but to-day the struggle.


Yesterday the installation of dynamos and turbines,
The construction of railways in the colonial desert;
Yesterday the classic lecture
On the origin of Mankind. But to-day the struggle.


Yesterday the belief in the absolute value of Greece,
The fall of the curtain upon the death of a hero;
Yesterday the prayer to the sunset
And the adoration of madmen. But to-day the struggle.

As the poet whispers, startled among the pines,
Or where the loose waterfall sings compact, or upright
On the crag by the leaning tower:
'0 my vision. 0 send me the luck of the sailor.'


And the investigator peers through his instruments
At the inhuman provinces, the virile bacillus
Or enormous Jupiter finished:
'But the lives of my friends. I inquire. I inquire.'


And the poor in their fireless lodgings, dropping the sheets
Of the evening paper: 'Our day is our loss. 0 show us
History the operator, the
Organizer, Time the refreshing river.'


And the nations combine each cry, invoking the life
That shapes the individual belly and orders
The private nocturnal terror:
'Did you not found the city state of the sponge,'


'Raise the vast military empires of the shark
And the tiger, establish the robin's plucky canton?
Intervene, 0 descend as a dove or
A furious papa or a mild engineer, but descend.'

And the life, if it answers at all, replies from the heart
And the eyes and the lungs, from the shops and squares of the city:
'0 no, I am not the mover;
Not to-day; not to you. To you, I'm the

'Yes-man, the bar-companion, the easily-duped;
I am whatever you do. I am your vow to be
Good, your humorous story.
I am your business voice. I am your marriage.

'What's your proposal? To build the just city? I will.
I agree. Or is it the suicide pact, the romantic
Death? Very well, I accept, for
I am your choice, your decision. Yes, I am Spain.'

Many have heard it on remote peninsulas,
On sleepy plains, in the aberrant fisherman's islands
Or the corrupt heart of the city,
Have heard and migrated like gulls or the seeds of a flower.

They clung like birds to the long expresses that lurch
Through the unjust lands, through the night, through the alpine tunnel;
They floated over the oceans;
They walked the passes. All presented their lives.

On that arid square, that fragment nipped off from hot
Africa, soldered so crudely to inventive Europe;
On that tableland scored by rivers,
Our thoughts have bodies; the menacing shapes of our fever

Are precise and alive. For the fears which made us respond
To the medicine ad, and the brochure of winter cruises
Have become invading battalions;
And our faces, the institute-face, the chain-store, the ruin

Are projecting their greed as the firing squad and the bomb.
Madrid is the heart. Our moments of tenderness blossom
As the ambulance and the sandbag;
Our hours of friendship into a people's army.

To-morrow, perhaps the future. The research on fatigue
And the movement of packers; the gradual exploring of all the
Octaves of radiation;
To-morrow the enlarging of consciousness by diet and breathing.

To-morrow the rediscovery of romantic love,
The photographing of ravens; all the fun under
Liberty's masterful shadow;
To-morrow the hour of the pageant-master and the musician,

The beautiful roar of the chorus under the dome;
To-morrow the exchanging of tips on the breeding of terriers,
The eager election of chairmen
By the sudden forest of hands. But to-day the struggle.

To-morrow for the young poets exploding like bombs)
The walks by the lake, the weeks of perfect communion;
To-morrow the bicycle races
Through the suburbs on summer evenings. But to-day the struggle.

Today the deliberate increase in the chances of death,
The conscious acceptance of guilt in the necessary murder;
To-day the expending of powers
On the flat ephemeral pamphlet and the boring meeting.

To-day the makeshift consolations: the shared cigarette,
The cards in the candle-lit barn, and the scraping concert,
The masculine jokes; to-day the
Fumbled and unsatisfactory embrace before hurting.

The stars are dead. The animals will not look.
We are left alone with our day, and the time is short, and
History to the defeated
May say alas but cannot help or pardon.

 

Απάντηση: Ποιήματα

 

Απάντηση: Ποιήματα

 

Τάσος Λειβαδίτης

Βιολί για μονόχειρα (1976)

Ακόμα κι η ζωή μου αποχτά σημασία όταν τη διηγούμαι σε κάποιον...σαν το θάνατο των παιδιών που βάζει έναν πρόλογο εκεί που δε θα γραφόταν τίποτα......"και ποιός είσαι; ", "μάρτυς μου ο Θεός, κύριοι, αν το έμαθα ποτέ "......τί είναι η ζωή μας μπροστά σ' εκείνα που θέλησε κανείς......ή ο παιδικός μας φίλος, που καθισμένοι στο πεζούλι τα βράδια μοιράζαμε τον κόσμο - αλλά εγώ τον έκλεβα....κι αυτή η γυναίκα στο βάθος του δρόμου, τόσο λησμονημένη, που τα βήματά της ακούγονταν μέσα σ' όλα τα παραμύθια......ο νεκρός είναι κάθε μέρα νεκρός......έτσι δεν μπόρεσα ν' αποτελειώσω καμιά ηλικία......σαν ένα παιδί που το αθώωσαν για να μην έχει τίποτα δικό του......ώ έρημοι δρόμοι, που μπορείς όλα να τους τα πείς, χωρίς να τ' ακούσουν......το πιό θανάσιμο αμάρτημα είναι να μήν αγαπάς τον εαυτό σου...... ακριβώς όπως ένας άνθρωπος, ίσως, μπορεί να παίξει και μ' ένα χέρι βιολί, όταν με τ' άλλο πρέπει να κρατήσει τη ζωή του...... και το πρωΐ θα πρέπει να ξαναντυθείς, μόνο και μόνο για να πονέσεις...

 

Απάντηση: Ποιήματα

Αν δεν καώ εγώ
αν δεν καείς εσύ
αν δεν καούμε εμείς
πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;​

Ναζίμ Χικμέτ

 

Απάντηση: Ποιήματα

Οι πολιτείες ήτανε λευκές,
οι νύχτες φορτωμένες βαριές αναμνήσεις.
Θολά προμηνύματα
για κάποια μακρινά κι αναπότρεπτα ταξίδια
Τώρα πια δε φωνάζω τώρα πια δε σκέφτομαι
κάτι σταμάτησε μέσα μου
Μπορώ να δω τη μορφή μου στον καθρέφτη∙
μπορώ να διακρίνω μια μάσκα χλωμή κι ολότελα ξένη.

Θα’ ρθω μια μέρα, γυμνός απ’ αγάπη και μίσος
Αλύγιστος κι αδυσώπητος, μ’ οδηγό τη σιωπή
μου και σύντροφο.
Φίλε: αν νομίζεις πως δεν ήρθα πάλι αργά,
δείξε μου κάποιο δρόμο
Εσύ που ξέρεις τουλάχιστον πως γυρεύω ένα τίποτα
για να πιστέψω πολύ και να πεθάνω.


Μανόλης Αναγνωστάκης - Αναζήτηση

 

Απάντηση: Ποιήματα

Νίκος Καββαδίας - Η μικρή χορεύτρια

Εχθές στο τσίρκο εχόρεψε κάποια μικρή χορεύτρια,
ωραία, μες στην τζεργκέρζικη, πολεμική στολή της,
κι όλοι με λάγνα, λαμπερά την εκοιτούσαν μάτια,
κι όλοι με κρύφια επιθυμιά ποθούσαν το φιλί της.

Χορεύοντας τραγούδαγε κάποιο γλυκό τραγούδι,
σε ξένη γλώσσα, που έλεγε για μακρινές πατρίδες,
για δέντρα, για ψηλά βουνά, για βρύσες κρουσταλλένιες,
και για Αμαζόνων πόλεμους, για θρύλους, για ηρωίδες.

Και χόρευε με ρυθμικές κι ανάλαφρες κινήσεις,
σαν το λουλούδι ετάνιζε τη λυγερή της μέση,
ορθώνοντας τα δάχτυλα, ύψωνε το κορμί της,
κι ύστερα πάλι ελύγιζε, σα να ΄θελε να πέσει.

Και το τραγούδι ετέλειωσε, κι έπαψε τον χορό της,
όμως κανείς δεν τόλμησε τα χέρια να χτυπήσει,
όλοι άφωνοι κοιτάζανε τα κόκκινά της χείλη,
όπου θριάμβου πρόσκαιρου χαμόγελο είχε ανθίσει.

Μα τη στιγμή που αλάλαξαν απ' τη συγκίνησή τους,
σαν όλους κάποια μυστική φωνή να τους οδήγει,
η όμορφη χορεύτρια, με τα βαμμένα χείλη,
κάνοντας μιαν απότομη στροφή είχε πια φύγει. ​

 

Απάντηση: Ποιήματα

 

Απάντηση: Ποιήματα

may i feel said he

may i feel said he
(i'll squeal said she
just once said he)
it's fun said she

(may i touch said he
how much said she
a lot said he)
why not said she

(let's go said he
not too far said she
what's too far said he
where you are said she)

may i stay said he
which way said she
like this said he
if you kiss said she

may i move said he
is it love said she)
if you're willing said he
(but you're killing said she

but it's life said he
but your wife said she
now said he)
ow said she

(tiptop said he
don't stop said she
oh no said he)
go slow said she

(cccome?said he
ummm said she)
you're divine!said he
(you are Mine said she)

ee cummings

 

Απάντηση: Τάσος Λειβαδίτης

Αχ χ θα σαλτάρω:crazy:
Βιολί για μουνόχειλα διάβασα , και καθόμουν και διάβαζα το ποίημα και έψαχνα να τα βρω
Μάλλον πρέπει να ρίξω κανέναν σήμερα