Ποιήματα

Απάντηση: Ποιήματα

the boys i mean are not refined
they go with girls who buck and bite
they do not give a fuck for luck
they hump them thirteen times a night

one hangs a hat upon her tit
one carves a cross on her behind
they do not give a shit for wit
the boys i mean are not refined

they come with girls who bite and buck
who cannot read and cannot write
who laugh like they would fall apart
and masturbate with dynamite

the boys i mean are not refined
they cannot chat of that and this
they do not give a fart for art
they kill like you would take a piss

they speak whatever's on their mind
they do whatever's in their pants
the boys i mean are not refined
they shake the mountains when they dance​

-e.e. cummings

 

Απάντηση: Ποιήματα

Στο δρόμο της επιστροφής

δεν με κανάκεψες πατέρα
απαίτησες τη σάρκα μου
αχόρταγος νεκρός
για να με φτύσεις σ' ένα θέατρο συνείδησης
φρικτή οσμή από λευκά οστά
που αντιστέκονται
η ύπαρξή μου αντιστέκεται
πες: γεννηθήτω σκότος
πες!
θα κλάψω
όχι, όχι πιστεύοντας
τα δάκρυα της Ίσιδας θα κλάψω
για τα θυσιασμένα όνειρα
κι αύριο
της φωτεινής νύχτας το δυσνόητο τραγούδι θα ξεχάσω
θα σε ξεχάσω
θα γίνω ένα.

(Aνδρονίκη Μαστοράκη)​

 

Όχι ποίημα, αλλά για την ποίηση μέσω ποιημάτων:

Εκφραστικά μέσα της ποιήσεως. Μερικές σημειώσεις

 

Απάντηση: Ποιήματα

Mais les vrais voyageurs sont ceux-là seuls qui partent
Pour partir; coeurs légers, semblables aux ballons,
De leur fatalité jamais ils ne s'écartent,
Et, sans savoir pourquoi, disent toujours: Allons!

Ceux-là dont les désirs ont la forme des nues,
Et qui rêvent, ainsi qu'un conscrit le canon,
De vastes voluptés, changeantes, inconnues,
Et dont l'esprit humain n'a jamais su le nom!

Charles Baudelaire: Le voyage

 

Πως γίνεται τ΄αχείλι σου φίλο να με φωνάζει;
Όταν ακούει τη λέξη αυτή,δεν στήνει η καρδιά σου
το λάβαρο το κόκκινο πάνω στα μάγουλα σου-
επαναστάτης δίκαιος-και χρέος δεν σου βάζει

ν΄αρπάξεις απ΄την ύπουλη λέξη την εξουσία
να καταχράται του έρωτα την ιδιοκτησία,
από τη δίκαιη φήμη του να βγάζει υπεραξία,
με κάλπικα ονόματα να κάνει περιουσία;

Όχι•καλύτερα εκεί,στα παγερά δεσμά σου
να μείνεις με την λέξη σου,σε λίγο,η παρουσία
του φίλου σου θα έχει χαθεί και δεν θα σε πειράζει.

Όχι• ή χρίσε με εραστή - γονάτισα μπροστά σου!-
ή κάρφωσε με γρήγορα να βρω λίγη ησυχία:
μονάχα τ΄Όλα ή Τίποτα εμένα μου ταιριάζει.



Σονέτο XLIX-John Evelyn Barlas(1860-1914)
Μετφ:Γιώργος Μπλάνας

 

Απάντηση: Ποιήματα

 

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ​

Ξεριζώνω τις λέξεις μία μία απ' το λαρύγγι μου
αν στάζουν αίμα
τύλιξ'τες στο μαντήλι σου
τύλιξ'τες με μπαμπάκι
ή πάλι πιάσε τις με τη λαβίδα και πες: 'έτσι τα λέει, για εντύπωση'.
Κάνε επιτέλους ό,τι θες.
Ομως δεν φτάνει πια η σιωπή.
Δεν φτάνουν πια τα λόγια .
Ξεριζώνω μία μία σκέτες λέξεις
και σου τις στέλνω.
​

( Τ. Πατρίκιος)​

 

Απάντηση: Ποιήματα

Deer tracks by Richard Brautigan


Beautiful, sobbing
high-geared fucking
and then to lie silently
like deer tracks in the
freshly-fallen snow beside
the one you love.
That's all.

 

Απάντηση: Ποιήματα

Discovery by Richard Brautigan


The petals of the vagina unfold
like Christofer Columbus
taking off his shoes.

Is there anything more beautiful
than the bow of a ship
touching a new world?

 

ΕΝΤΓΚΑΡ ΛΗ ΜΑΣΤΕΡ


ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΠΟΥΝ ΡΙΒΕΡ

Α. ΝΤ. ΜΠΛΟΟΥΝΤ

Αν εσείς στο χωριό νομίζετε πως έκανα καλά,
Όταν έκλεισα τα σαλούν και σταμάτησα τη χαρτοπαιξία,
Και σωφρόνισα το γέρο-Ντέιζυ Φρέιζερ μπροστά στο δικαστή Άτνετ,
Στις τόσες σταυροφορίες να περάσω από καθαρτήριο τους αμαρτωλούς•
Γιατί αφήνετε τη θυγατέρα της καπελούς Ντόρας,
Και τον ανάξιο γιο του Βενιαμίν Παντιέ
Να κάνουν τον τάφο μου τη νύχτα ανόσιό τους μαξιλάρι;

Μετάφραση: Ιάσων Δεπούντης

 

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
1893-1930


ΠΟΙΗΜΑ

-« Σύντροφε διαβάτη!
Αυτή εδώ είν’ η οδός Ζουκόβσκι;»
Με κοιτάζει,
σαν ένα παιδί που βλέπει έναν βρικόλακα,
τα μάτια ορθάνοιχτα,
ζητά να με αποφύγει:
-«Όχι σύντροφε, αυτή είναι η οδός Μαγιακόφσκι
χιλιάδες χρόνια τώρα.
Δεν είν’ εδώ, στο κατώφλι της αγαπημένης,
που αυτοχειριάστηκε;»
Τι έκανε λέει;
Πώς;... Εγώ!... Αυτοκτόνησα;...

μετάφραση: Νίκος Εγγονόπουλος

 

Ντῖνος Χριστιανόπουλος

Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

​

 

Έτσι όπως γίνεται ο ουρανός, όλο

Έτσι όπως γίνεται ο ουρανός, όλο

Έτσι όπως γίνεται ο ουρανός, όλο
Και πιο ασημένιος, ατσάλινος,
Σκιάζει το μέλλον, βάζει
Στην άνοδο των ονείρων ταβάνι
Άκου τα πως
Κοπανιούνται
Σαν αποπροσανατολισμένα περιστέρια
Από το ράμφος το ματωμένο
Στάζουν οι έρωτες
Άμοιροι
Νεκροί.