Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

Για όλα αυτά ή μπορεί και κανένα απο αυτά, δεν γνωρίζουμε και την πλευρά του Κ, νομίζω ότι είναι καλό να είμαστε διακριτικοί, αν τώρα πάλι απαντήσει στα έρωτηματά σου, θα βγει και ένα μικρό συμπέρασμα και πάλι με επιφύλαξη.

Διαφορετικά να χαμε να λέγαμε που δε μας αφορά στην τελική.

 

Τα πραγματα ειναι παρα μα παρα πολυ απλα. Η ειλικρινεια γλιτωνει απο βασανα και συνεχη ψεματα. Το θεμα δεν ειναι αν αφορα το υπο ποσες πηδαει ο Κ αλλα αν ο Κ εχει τη δυνατοτητα να υποστηριξει τη πολυγαμια του φανερα κι οχι κρυφα.

 

Η πολυγαμία "τσούζει-καίει" πολύ κόσμο, κωλοπιλάλα και λίγα λέω.

 

Μάλλον λίγο απ' όλα, αλλά πράγματι για το συγκεκριμένο δε θα μάθουμε ποτέ!!
Οπως ξαναειπα όμως, δε μου έχει τύχει μονο μια φορά.
Οι αλλες δυο περιπτωσεις ηταν να γνωριστούμε, να παίξουμε, και μετα να μου πετάξουν οτι θέλουν να κάνουμε τρίο με την υπο, "αλλά θα κάνουμε πως δε γνωριζομαστε".
Αυτό μπορω να το ερμηνευσω πιο εύκολα.
Ο Κ δηλαδή ήθελε να παίξει μαζί μου αλλά ήξερε οτι η υ του θα είχε πρόβλημα με αυτό. Επομένως παίζουμε λίγο θέατρο και τα συνδυαζουμε όλα.

Τέλος πάντων, νομιζω οτι το εξαντλησαμε το θέμα.
Ολες οι απόψεις ηταν ενδιαφέρουσες, και θέλω να τονίσω ότι το έθεσα απλά και μονο για να λάβω αυτές τις απόψεις και σίγουρα όχι για να κουτσομπολέψω ή να κρίνω κανεναν Κ.  

 

Γενικά μιλώντας, αν αυτό το νήμα δεν είναι τελειωμένο χιουμιλιέσιο, τι στα διάλα είναι το χιουμιλιέσιο, δυσκολεύομαι να το περιγράψω...
Πιο χιουμιλιέσιο από αυτό το νήμα δύσκολο το κόβω..!
Είναι που ρίχνουν και καμιά ματιά οι κύρηδες στα πόστια, άστα να πάνε...
Εβίβα...

 

Του μουνιού μας ο χαβάς, της ψωλής μας ο ντορβάς
στήσαν ένα συνοικέσιο, τίγκα στο χιουμιλιέσιο...

Αχ πολυσυντροφικότητα, τρανή πολυγαμία
που πλακομούνι έκαμες με την πολυερωτία,

μπέρδεψες σκρόφα δολερή τον δόλιο τον καρντάση
καθώς ψιλοκαυλάντιζε να πέσει σε μια φάση

π' αυτή θα τον αγάπαγε σαν κύρη και θεό της
κι αυτός σκατά τα έκανε, γαμώ το κέρατό της

κι αυτή μετά το γύρισε, μη χάσει τον γαμίκο,
η κλειτορίδα τσ' ξώμεινε να τον προσμένει απίκο...

(Δημώδες, αγνώστου Σουλιώτη λιμπερτίνου)

 

...
Κι έμειν' η σούμπα η καψερή σαν καλαμιά μονάχη
καρντάση άλλον θε να βρεί μη μείνει σαν το στάχυ

που μαραμένο απόμεινε σε εύφορο χωράφι
την ώρα που επλάκωσε ανέραστο συνάφι

μ' αντρειωμένους άφθονους που ψάχναν ευκαιρία
κάπου να τονε χώσουνε από την αγαμία...

Τσαλίμια τσ' έκανε πολλά καμώθηκε μπρατόνι
πνιγμένη απ' την ενοχή για έναν Κατσαντώνη

που απ΄τη πολλή τη σιγουριά πως θ' ευκολογαμήσει
της πήδηξε την γκλάβα της προτού καλά την χύσει...

Παράτα σούμπα τα λιλιά, του κώλου το τσαλίμι
σαν βρεις τ'ν αντρειωμένο σου να του γενείς τακίμι

σταράτα ίσια δυνατά να τον κοιτάς στα μάτια,
ποτέ δεν έφτασαν αλλού τα κούφια τα γινάτια...

(Του ιδίου, περί τας αρχάς του 19ου αιώνος πεχ)

 

Έχω μία απορία. Γιατί να χρειάζονται τόσες λέξεις για να εκφράσει κάποιος την άποψη, την διαφωνία ή την συμφωνία του;
Είμαι πολυγαμικός, αν και κάθε φορά είναι μόνο μία η τρύπα που κοιτάω.
Είμαι ειλικρινής, μόνο σε όσους το αντέχουν. Έχω ακούσει πολλές φορές, το δε θέλω να ξέρω.
Θέλω τα πράγματα να γίνονται όπως θέλω εγώ. Θέλεις;

 

Αστειευόμουν,έβαλα emoji στο τέλος για να το κάνω και πιο προφανές.
Σε καμία περίπτωση δε περιμένω απαντήσεις,δεν ήταν σοβαρές.

Φυσικά!δε χρειάζεται να λογοδοτείς σ' εμένα γιατί έγραψες τα όσα έγραψες.
Ποτέ δε θεώρησα οτι το έκανες για κουτσομπολιό,αυτο θα ήταν μια κακοπροαίρετη σκέψη και δε το χω.
Μάλλον κι εσύ δεν αντιλήφθηκες τη διάθεσή μου.

Μη με παίρνετε τόσο σοβαρά,δε κυριολεκτώ τόσο πολύ πάντα

ΥΓ: Τώρα το πρόσεξα,σου έχει συμβεί κι άλλες φορές;;
Το ίδιο ακριβώς;;
Περίεργο....

 

Λίγες παρατηρήσεις έχω:

"Μου φαίνεται συναισθηματικό κι αφελές να ζητηθεί η ειλικρίνεια"

• Από πότε "το συναισθηματικό" έχει αρνητική χροιά;

Απο που κι ως που το να ζητάει ενα υπό ειλικρίνεια,το καθιστά απαιτητικό;;

Απο πού κι ως πού σε κάνει το οτιδήποτε να είσαι "μη επαρκής" ;
Αυτή τη λέξη δε θα την έλεγα για κανέναν σε κανένα ρόλο,γενικά είναι λάθος σαν έκφραση όταν μπαίνει ως χαρακτηρισμός σε ανθρώπινες σχέσεις.
Υπάρχει μόνο το "δε ταιριάζουμε" σε όλους τους χώρους.

 

Σαφώς κ το συναισθηματικό δεν εχει αρνητική χροιά,εξαλλου δε το έγραψα πουθένα αυτο.Εγραψα οτι η πράξη/θέση να έχει τα παραπανω αιτήματα ενα υποτακτικό πλασμα,ειναι συναισθηματική κ με στοιχεια αφέλειας.

Θεωρώ πως υπαρχουν καποιες περιπτωσεις/καταστασεις/συνθηκες που συναπτουμε ή εμπλεκομαστε κοινωνικα ,με γνωμονα την επιθυμια μας κ οδηγο τη λογικη μας κ τις συναπτουμε προκείμενου να δομησουμε μια νεα σταθερη βαση κ να ελενξουμε/απολαύσουμε το συναίσθημα, οχι να του δωσουμε το τιμονι  
Απλα νομιζω οτι ειναι πιο ωφέλιμο η συναίνεση μας αρχικα να δινεται με τη λογικη κ οχι με το συναίσθημα.

Ζητάω, απαιτώ,διεκδικώ εξαιρετικές εννοιες με δυνατά σημαίνοντα κ ουσια.Ομως ποιο υποτακτικο μερος μια σχεσης θελει να μπαινει στη διαδικασια αυτη; Πόσο μαλακη,εχοντας συνειδητά επιλεξει αυτη τη θεση ,ειναι αυτη η διαδικασια για το ψυχισμο του κ την προσωπική εξελιξη του;

Το μη επαρκες αναφερεται στα στοιχεια του ρολου που επιλέγουμε να παιξουμε κ σαφέστατα οχι σε καποιο συναίσθημα ή τη ποιοτητα ή τη μοναδικοτητα μας ως ανθρωπινα οντα.Κ οι ανθρωπινες σχεσεις μεσα απο ρολους δεν δομουνται κ εξελισσονται; Γιατι να μας ενοχλει ως φράση ή να αδυνατουμε να δουμε απλα κ μαλακα τη μη επαρκεια μας κ μετα ανάλογα να επιλέξουμε την οποια μορφη δρασης μας ή μη;

Νομιζω οτι προσωπικά κ με σεβασμο σε ολες τις αλλες θεσεις, σε όλους τους χωρους θα προτιμησω το "επιλεγουμε ή δεν επιλεγουμε"

 

Τίποτα δεν είναι απλό όταν μαντάρεις πληγές.

Πολύ πιθανόν και για εκείνους που δεν σου καίγεται καρφί για το πως θα το πάρουν, έτσι δεν είναι ?