Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

Η κυριαρχία τείνει να μεγαλώνει... Και μέχρι που μπορεί να φτάσει; Υπάρχουν όρια; Κι αν δεν μεγαλώσει και μείνει στάσιμη; Θα αναστηθεί ο Ντε Σαντ από τον τάφο του; Και όταν μια υπό κάνει παιδιά; Και εκεί θα μεγαλώσει και πρέπει να μεγαλώσει; Ποια παιδιά μωρέ; Ποια amstel ; Ο εγωισμός και το πέος να μεγαλώνει.

 

Μα δεν κρατάει κανένα υ τον Κ του με το στανιό. Υπάρχουν Κ οι οποίοι επιλέγουν τη μονογαμία γιατί πολύ απλά αυτό τους εκφράζει. Επειδή βρίσκουν ένα υ το οποίο τους υπερκαλύπτει και δεν το αλλάζουν με όλα τα υ του κόσμου. Τυχαίνει και αυτό ξέρετε..
Η Κυριαρχία μπορεί να μεγαλώνει και πάνω σε ένα άτομο. Είναι πολύ μακρύς ο δρόμος για αυτό που ονομάζουμε απόλυτη υποταγή. Καθ' όλη τη διάρκεια αυτού και μεχρι την πραγμάτωσή του και πάλι εξουσία ασκείται.
Λογικό δεν είναι να χαρακτηρίζετε τις μονογαμικές D/s σχέσεις ως ασύμμετρες σχέσεις που βασίζονται πάνω σε μια φοβική επιλογή. Επειδή αδυνατειτε να αντιληφθείτε τον τρόπο λειτουργίας τους αυτό δεν σας δίνει το δικαίωμα να τις μειώνετε με κανέναν τρόπο.

 

31 σελίδες με τις γάτες να προσπαθούν ν' ανέβουν μέχρι στην κορυφή του καθρέπτη ( από το γυαλί εννοείται ).
θεωρητικά, καμία άποψη/βίωμα/τρόπος λειτουργίας δεν είναι κακός/μεμπτός, έλα μου όμως, που πρέπει σώνει και ντε, να μην μας πουν "καμπούρηδες".
Μην μας πουν ανήθικους, μην μας πουν μαλθάκες, καθίρκια κουλουπού κουλουπού.

Και ξανακάνω για πολλοστή - και υπόσχομαι στον εαυτό μου τελευταία - φορά τις ίδιες ερωτήσεις.

1) Πως γίνεται ένας/μια, να είναι γκάγκαρος/η/καθαρόαιμος/η ( με ή δίχως εισαγωγικά ) βουδουσουμιάρης/α και δη Κ και να έχει παράλληλη και μάλιστα κρυφή "βανιλλοσχέση/βανιλλογάμο"? ( Τα εισαγωγικά σ' αυτό το σημείο για μένα είναι απαραίτητα, αφού αυτό το κόλπο των χαρακτηρισμών, που θα διαχώριζαν πράγματα τόσο ανόμοια σε σημείο που να ήταν - και καλά - εξωγήινα, δεν το κατέχω ).

2) Η πολυγαμία ( ναι, είχα την "φαεινή" ιδέα να ανατρέξω ξανά στο εισαγωγικό post ) ήταν ένα απλό πέρασμα/υποσκέλος του προαναφερόμενου ( άλλο αν είχε κοτσαριστεί στον τίτλο ). Μάλλον το ζουμί του ήταν η ειλικρίνεια, ούτε η πολυγαμία, ούτε η πολυερωτία. Γιατί - κι αυτό για πολλοστή φορά - αρκετοί/ες "σκάλωσαν" σε κείνο το πέρασμα μονάχα?

3) Αυτή δεν είναι ερώτηση, αλλά διαπίστωση - εννοείται δική μου, άρα μόνο για μένα θα ίσχυε -. Όπως λέει και η παροιμία, στα περιττώματα όση ζάχαρη κι αν ρίξεις, κομπόστα δεν γίνονται. Και πριν σηκωθεί καμιά μύγα, δεν χαρακτηρίζω κανέναν/καμία. Απλά θέλω να πω με διαφορετικά λόγια, ότι έγραψα στην αρχή αυτής της "παρεμβάσεως" μου. Δηλαδή, ότι η γάτα όσο και να προσπαθήσει ν' αναρριχηθεί στον καθρέφτη απ' το γυαλί του, θα πέσει και θα σπάσει τα μουτράκια της.
Βέβαια, αν εκείνη θεωρεί, ότι η μαπίτσα της δεν βρίσκεται στο πάτωμα, αλλ' ατενίζει απ' την κορυφή του καθρέφτη, με γεια και χαρά της. Ποιος είμαι εγώ, να της σπάσω την φούσκα. Στο "χωριό" μου κάποιον/α που έχει τα κότσια να λέει την αλήθεια, κυρίως όταν δεν θα τον/την συνέφερε, του/της βγάζουν το καπέλο - για κείνο που θ' άξιζε -. Αν θα ήταν Κ ή υ, δεν έχει καμία σημασία. Τα υπόλοιπα, αέρας να μαλάζει τις φωνητικές χορδές.

* Ευημερείτε και καληνυχτούδια.  

 

Συμφωνώ.

 

Η Κυριαρχια μπορει να ασκειται ταυτοχρονα σε περισσοτερο του ενος ατομα.... Η υπαρξη αλλου υ δεν μειωνει την ποιοτητα της αλληλεπιδρασης αναμεσα στον Κ και στο αρχικο υ.
Μπορει να μεγαλωνει η Κυριαρχια σε ενα ατομο οπως γραφεις οπως μπορει ν αμεγαλωνει και σε περισσοτερα του ενος ατομου .Για ποιο λογο ο Κ να μην θελει μια ακομη υπο αν αυτη του αρεσει για καποια σεσιονς και αν του αρεσει αυτο που ειδε να την αναλαβει;
Ποσο ρεαλιστικη ειναι αυτη η υπερκαλυψη μονο απο ενα ατομο;
Για μενα μονογαμικος Κ = Κυριαρχος ενοχικος και αυτοαναιρουμενος που εξειδανικευει την δειλια του μεσα λεγοντας οτι ειναι ταχα επιλογη του.
Και φυσικα θεωρω αυτονοητη την απολυτη ειλικρινεια για το θεμα. Ξεκαθαριζεις ευθυς εξαρχης τα ζητουμενα σου στην υπο και οτι εισαι πολυγαμικος, οτιδηποτε αλλο ειναι αναντιστοιχο με την ιδιοτητα σου ως Κυριαρχος.

 

Συμπέρασμα: Γαματε γιατί χανόμαστε. Και γιατί θα μας πουν και ενοχικόυς και δειλους.   Άσε που το γαμησι και το παιχνίδι είναι ευκολακι. Το δύσκολο είναι να διαχειριστείς τον εαυτό σου και την σκληρή πραγματικοτητα. Λοιπόν καληνύχτα, πάω να ρίξω 2-3 πουτσους τώρα να ξεχάστω από τα προβλήματα και από τον εαυτό μου. ;-) ;-)

 

Τώρα, με αφορμή όσα έγραψε ο αγαπητός σε εμένα @Tenebra_Silente , θα ήθελα αν μπορούσαμε όλοι να κλείναμε λίγο τα μάτια μας, να χαλαρώναμε, και να σκεφτόμασταν λίγο έξω, πάνω και πέρα από το BDSM.

Λίγο "έξω από το κουτί" που λένε. Από εκεί όμως που και το BDSM επίσης μπορεί να δώσει άλλη εικόνα. Να φανεί διαφορετικό. Και αυτό και όλα. Από πιο μακριά δηλαδή.

Έχει κανείς σας ποτέ σκεφτεί ότι μπορεί το όλο θέμα "Κυριαρχία/υποτακτικότητα", "Σαδισμός/μαζοχισμός" να είναι απλά μία ψευδαίσθηση;

Ότι κανείς ποτέ του αληθινά δεν ήταν απόλυτα Κυρίαρχος έναντι πάντων και συνέχεια, ούτε υποτακτικός;

Και ότι ποτέ του κανείς εχέφρων δεν θα μπορούσε ποτέ του να είναι απόλυτα και αυθεντικά σαδιστής ή μαζοχιστής;

Ότι όλοι ανεξαιρέτως είναι λίγο το ένα, λίγο το άλλο, οι περισσότεροι λίγο απ΄ όλα ανεξαρτήτως ποσοστώσεων, και ό,τι είναι ισχύει όχι πάντα, αλλά συνήθως, αλλά όχι πάντα;

Και ότι ακόμα και η ίδια η ειλικρίνεια που όντως είναι αρετή, ακόμα κι εκείνη ποτέ δεν είναι πλήρης, απόλυτη και αυθεντική σε κανέναν; και όχι πάντα εσκεμμένα ή συνειδητά;

Και ότι η αληθινή Ισχύς, η Μητέρα της Αληθινής Κυριαρχίας, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Κυριαρχία όπως περιγράφεται πολλές φορές εδώ, ενδεχομένως μάλιστα το αντίθετο;

Οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι λομπίστες, οι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί καριέρας, άνθρωποι του παρασκηνίου που μπορούν να επηρεάσουν με τις πράξεις τους τις ζωές εκατομυρίων συνανθρώπων τους,
όσοι τέλος πάντων όλη τους τη ζωή διατάζουν ή χειραγωγούν, επιβάλουν ή παρασύρουν, τέλος πάντων όσοι αφ΄ υψηλού όντως πετυχαίνουν πάντα τον στόχο τους κι έτσι κοιτούν με αλαζονία και ανωτερότητα, που όμως έχει αποδείξει την ισχύ της, τους πάντες και τα πάντα,

αληθινοί Κυρίαρχοι με όρους "θα γίνει αυτό που γουστάρω και θα γονατίσεις μπροστά μου στο τέλος στα σίγουρα", και έτσι γίνεται τελικά,
είναι και ψεύτες, και αδίστακτοι, και εγωπαθείς, ίσως και λίγο ψυχωσικοί (ειδικά αν μέσα τους αισθάνονται ότι υπηρετούν κάποιον ανώτερο, άσχετα αν είναι χιμαιρικός ή απρόσπωπος, σκοπό κατά την κρίση τους),
σίγουρα ικανοί να ξεπερνούν τα όρια που οι ίδιοι έθεταν στον εαυτό τους μέχρι πριν λίγο, ικανοί για όλα και το γνωρίζουν,
αλλά συνάμα και βαθιά ανασφαλείς, φοβικοί, δούλοι και οι ίδιοι των δικών τους οραμάτων, εμμονών και ονείρων;

Και γνωρίζοντας καλά τι μπορούν να πετύχουν, από εκεί ξέρουν επίσης πολύ καλά για το τι είναι ικανός να κάνει ένας άνθρωπος, όποιος άνθρωπος, οπότε και τι μπορούν και να πάθουν;

Οπότε και οι αληθινοί Κυρίαρχοι, ή σαδιστές, εκείνοι που αν αντιληφθείς τη δύναμή τους μπορεί ασυναίσθητα να ζαρώσεις από δέος και φόβο και να ανατριχιάσεις σύγκορμος,
είναι έτσι συνάμα και οι περισσότερο φοβισμένοι, ενοχικοί και ευάλωτοι μέσα τους άνθρωποι;
Όσο καλά και αν καταφέρουν με τον καιρό να εξοστρακίσουν οτιδήποτε θεωρούν αδυναμία και τους αποσπά την προσοχή στους στόχους τους.

Που σημαίνει ότι αρκεί κάποιος άλλος να βρει τις ευαίσθητες χορδές τους και έτσι να τους τσακίσει σαν φοβισμένα νήπια στο λεπτό. Μερικές φορές ευκολότερα, μονιμότερα και πιο απόλυτα και απ΄ ό,τι θα τσάκιζε έναν απλό καθημερινό άνθρωπο που απλώς κοιτά τη δουλειά του και τίποτα παραπάνω.

Περίεργο, ε; Απομυθοποιεί, ε; Χαλάει λίγο τη "μαγεία", ε; Κι όμως.

Ο/η πολιτικός, ο άνθρωπος θα έλεγε κανείς, εκείνος/η που θα έχει τη δύναμη πάνω σου, και το ξέρει, να σου κλείσει τη δουλειά και να σε πετάξει στον δρόμο άνεργο ή άστεγο, ή να σε στείλει να σκοτωθείς σε έναν πόλεμο που εκείνος έχει επιλέξει,
που μπορεί να σε βάλει να κάνεις το οτιδήποτε γουστάρει και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να ξεφύγεις από την κυριαρχία του πάνω σου,
μπορεί να είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα δεχτεί με συγκινητική ταπεινότητα να κατουρήσει το παιδί σου πάνω του και να γελάει σαν χαζός,
να σου ζητήσει συγνώμη και να πέσει στα γόνατα να σε ικετεύει να τον αποδεχθείς και να σου φιλά τις πατούσες, πιο πειστικά υποταγμένος και από την καλύτερη υποτακτική του κόσμου.
Ο ίδιος άνθρωπος, εν γνώσει του, εσκεμμένα, για τους ίδιους σκοπούς μέσα του, σε πλήρη συμφωνία και συμφιλίωση με τον εαυτό του και στους δύο απολύτως αντίθετους ρόλους.
Αλλά "σε έχει" για πλάκα. Είσαι το δουλάκι του, η τσουλίτσα του.

Άπειρα τα παραδείγματα από την αληθινή ζωή.

Και η ίδια ταπεινή υποτακτική που θα πέφτει στα γόνατα να σε παρακαλεί να την κάνεις ό,τι θέλεις σε πλήρη παράδοση,
που σε κάνει να αισθάνεσαι Ο Κυρίαρχος του Σύμπαντος,
να είναι το ίδιο πρόσωπο που κάποια άλλη στιγμή μία λεπτή γραμμούλα μόνο μέσα της τη χωρίζει από το να σου κάνει τη ζωή κόλαση με απροσδόκητα αβυσσαλαίο σαδισμό, να σε εκδικηθεί παγερά σαν τον Χειμώνα στη Νορβηγία, ή ακόμα και να πάρει μία ημέρα το μαχαίρι και να σου κόψει την καρωτίδα στον ύπνο σου, επειδή...έτσι ένοιωσε ότι σου άξιζε ή επειδή άλλαξε γνώμη ή έβαλε άλλους στόχους και προσδοκίες στη ζωή της που δεν σε περιλαμβάνουν πια.
Ή να φύγει απλά, βουβά και ξερά για αλλού.
Και να γίνουν αυτά σε εσένα, ή σε κάποιον άλλο όσο είσαι εσύ πχ. ο Master της.
Δεν είναι δική σου ολοκληρωτικά. Ποτέ δεν ήταν. Και καλά έκανε.

Έχουν συμβεί πολλά. Έχει παραβιαστεί πολλάκις αυτή η λεπτή γραμμούλα, ενίοτε από τα πιο απίθανα φαινομενικά για αυτό άτομα. Δεν είναι απίθανα τα παραπάνω. Βγαλμένα από τη ζωή είναι.

Πριν λοιπόν κανείς επιχειρηματολογήσει στο BDSM ή οπουδήποτε περί "ορισμών", "καθαρότητας απόψεων", "ανάγκης απολυτότητας στις περιχαρακώσεις", "υπεροχής ή ανάγκης ειλικρίνειας ή όχι", "αρετής ή ελαττώματος ή διαβολής", "ισχύος ή αδυναμίας", "μονογαμίας ή πολυγαμίας",
ας αναρωτηθεί πρώτα λίγο στα παραπάνω.

Το νερό είναι το πιο υποχωρητικό απ΄ όλα τα στοιχεία της Φύσης. Και κυλά πάντα προς τα κάτω, ταπεινά. Προς τα χαμηλότερα και πιο καταφρονεμένα μέρη. Αλλά είναι και αυτό που μπορεί να λιώσει τον σκληρό γρανίτη, να τσακίσει το υπερήφανο βουνό κόβοντάς το στα δύο, να βουλιάξει ένα πλοίο και μία πόλη.

Ποιος λοιπόν τελικά αισθάνεται ότι Κυριαρχεί και ποιος έχουμε την εντύπωση ότι υποτάσσεται;

Μιλάμε για ανθρώπους. Δεν αλλάζει κάτι όμως.


Για να μην φανεί μονόπλευρο το σχόλιό μου ότι δίνει έμφαση μόνο στην υποκρισία και στις αντιφάσεις που υποβόσκουν παντού αθέατες, στη "Σκοτεινή Πλευρά" δηλαδή από μία πλευρά της, υπάρχει μέσα μας και εκεί έξω και η Φωτεινή Πλευρά.
Με τα δικά της χαρακτηριστικά, μοναδικά, και τη δική της Ισχύ. μεγαλύτερη της "Σκοτεινής Πλευράς" συνολικά. Πάντα ένα βήμα μπροστά.

Αυτή λοιπόν η Φωτεινή Πλευρά έχει μία Πηγή Ισχύος. Δική της μόνο και κανενός άλλου. Που είναι και η Μήτρα που τη Γεννά.

Που δίνει και στον έρωτα, και στη φιλία, και στις εργασίες, και στο BDSM, στη ζωή την ίδια, στα πάντα, άλλη διάσταση. Που τα κάνει όλα δυνατά, αιώνια, και κατισχύει κάθε επιβουλής ή άλλης ισχύος. Που τελικά μπροστά της όλα φαντάζουν μάταια να ονομαστούν, μάταια να διερευνηθούν, μάταια να αποδράσουν.
Που βιώνονται γυμνά, Μεγαλειώδη και αληθινά όπως είναι.

Και που κάθε αμφιβολία, κάθε διαμάχη, κάθε ανασφάλεια, κάθε ασυνέχεια διαλύονται, παύουν να έχουν νόημα. Αλλά αποκτούν αληθινό νόημα. Αβίαστα και φυσικά.

Αυτό είναι κάτι που απαντά και σε αυτό και σε όλα τα νήματα του παρόντος σάιτ. Και αν το γνωρίζει κανείς μπορεί να χαρεί τα πάντα έτσι όπως κανείς άλλος δεν μπορεί.


What is it? Anyone?

 

κάποιος κυριαρχικός σπάνια θα ετεροπροσδιοριστεί. ήγουν, σπάνια θα αναταποκριθεί στην απαίτηση της ανασφαλούς υποτακτικής να τον κατέχει.
κάποιος κυριαρχικός δεν θα κάνει ό,τι νά 'ναι, δεν θα "πάει" με τη σαρα και τη μάρα, τις οποίες δεν γνωρίζω εξ άλλου, αλλά θα κάνει αυτό που θα διαλέξει.
οι βιβλικές και ενοχικές σαρες και μαρες, θα "πάνε" με όποιον αγωνιά να "ρίξει δυό τρείς πούτσους". με κυριαρχικούς δεν έχουν καμμιά δουλειά.
κάποιος ανασφαλής κατά δήλωση κυριαρχικός ενδεχομένως θα αυτοπεριοριστεί στην απαίτηση της γκόμενας γιατί καλό είναι να "ρίχνει καναν πούτσο" πού και πού.
κάποιος κυριαρχικός θα διαλέγει πώς και γιατί θα επικοινωνεί με την κάθε υποτακτική του, κι αν είναι καλά στα μυαλά του θα την κρατάει χαρούμενη.
κάποια υποτακτική θα φροντίσει να ικανοποιεί τον κυριαρχικό της και θα διασκεδάζει με τη δυσφορία όσων αγωνιούν "να ρίξουν έναν πούτσο" κι όσων απαιτούν "ιδιωτικό πούτσο"
η δυνατότητα του κυριαρχικού να διαλέγει δεν έχει καμμιά σχέση με την σύφιλη και τα κονδυλώματα, όπως διατυπώθηκε.
ο όμοιος βρίσκει τον όμοιο, δεν ειναι όλοι κυριαρχικοί και υποτακτικές από κούνια. και δεν είναι κακό αυτό.

υγ: δεν υπάρχει καμμιά εξ αρχής συμφωνία, υπάρχει συναίνεση. άλλο πράγμα. τελείως άλλο.

 

Τρομερό. Αλήθεια. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα τέτοια άρθρα σαν το δικό σου. Τα είπες όλα. Απλώς ορισμένοι ΠΡΕΠΕΙ να γράφουν αυτά που γράφουν. Άλλο τι κάνουν στην κρεβατοκαμαρα τους...Το κακό είναι ότι παραμυθιαζουν ανυποψίαστα κοριτσάκια και έχουμε κλάματα, απογοητεύσεις και πεσιματα από τα σύννεφα. Αλλά ακόμα και μόνο ένας-μια να ξυπνήσει από το όνειρο και τις ψευδαισθησεις διαβάζοντας τέτοια άψογα άρθρα καλό θα είναι. Καλημέρα.

 

Εσύ ήσουν από την κούνια;

 

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω  . Οχι με τη βαση του επιχειρήματος σου αλλα με το "ανέχομαι" και το "ανοχή". Δική μου ταπεινή αποψη είναι οτι το δικαίωμα να ανέχεται ή οχι το εχει ο/η Κ. Το υπό δέχεται, δεν ανέχεται. Το "ανέχομαι" εμπεριέχει δυσαρέσκεια και γκρίνια, που στην τελική, καλύτερα να μην μπεις καθόλου στη διαδικασία. Δεν υπάρχει λόγος να μπει σε ολο αυτό. Και, ναι, αν δεν μπορεί να δεχτεί, συζητάει τα όρια (ειτε είναι η πολυγαμία ή οτιδήποτε άλλο), ανάλογα με τη δυναμική και το είδος της σχέσης.