Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

Η αλήθεια είναι ότι ορισμένες φορές είναι συνετό να λαμβάνονται προληπτικές μέριμνες για ενδεχόμενες εξελίξεις, είτε εκείνες συγκεντρώνουν είτε όχι πιθανότητες να γίνουν γεγονότα.

Φυσικά κι αυτό χρειάζεται το μέτρο του, αλλά ισχύει, τόσο στη ζωή, όσο και στη Νομική Επιστήμη, για να λέμε την αλήθεια.

Το ότι κάποιος διακρίνει κάτι, χωρίς να το βαφτίζει ακόμα μεν γεγονός παραπλανώντας, αλλά και χωρίς να το παραβλέπει επιπόλαια, είναι θεμιτό.

Φυσικά κι εγώ προσωπικά θεωρώ υπερβολικό λίγο να φοβόμαστε μην τυχόν προκύψουν άνθρωποι έρμαια των παθών τους, που τύχει να αισθανθούν ότι νομιμοποιείται πλέον η εξάρτησή τους από τα πάθη τους και ξεθαρρεύουν προκαλώντας προβλήματα στους άλλους, περισσότερα απ΄ όσα προκαλούνται σήμερα.

Δεν είναι όλοι οι άνδρες δούλοι του πουλιού τους ούτε είμαστε κοινωνία που θα ανεχθεί την αυθαιρεσία και την κτηνωδία εύκολα, ακόμα και αν δεν μας αφορά προσωπικά, αλλά από ανατροφής πολύς κόσμος θα υπερασπιστεί έμπρακτα, πιστεύω, όποιον πέσει θύμα ασυδοσίας και αμετροέπειας.

Αλλά το να υπενθυμίζεται ότι υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις αναισθησίας που καλό είναι να μην ενθαρρύνονται, έστω και αν αυτό ενισχύεται σαν προστασία με προληπτικές δράσεις, είναι καλό, αρκεί να μην ξεφεύγει σε επίπεδα εμμονών και φαντασιακών τετελεσμένων που οδηγούν στην αυταρχικότητα, τον φανατισμό, την αδικία και τον διχασμό.

Φυσικά το παραπάνω, η τήρηση του μέτρου δηλαδή μεταξύ ανησυχητικής αδράνειας και δυσοίωνου φονταμενταλισμού στην πρόληψη, είναι μία Γενική Αρχή που αφορά τα πάντα. Όχι μόνο το προκείμενο.

 

Άνθρωποι, άνθρωποι, που έλεγε κι ο Τσαγανέας στο "οι Γερμανοί ξανάρχονται"...
Το ότι με κάθε αφορμή και ευκαιρίας δοθείσης επανέρχεται το κλασικό "υπάρχουνε κακοί άνθρωπες εκεί έξω, μάστουρες τση λένε και επιπίπτουν με μένος και τας αγριοτέρας και βλαπτικοτέρας των διαθέσεων στα δύσμοιρα, τα αθώα τα υποταχτικούλια", είναι κάτι πιο αναμενόμενο κι απ΄ το ο Ντόναλντ είναι γκαντέμης.
Είναι φυσικό πως υπάρχουν ανεπαρκή/λίγα/πειραγμένα/αλλού-για-αλλού άτομα και από τα δυο "στρατόπεδα" και μάλιστα με στάνταρ και προβλεπόμενες συμπεριφορές...
Για να επανέρχεται ως θέμα/μοτίβο, πα να πει πως υπάρχει κάποιος λόγος, αδιάφορο ποιος είναι αυτός.
Ας πούμε πως είναι η αποκρυστάλλωση της ανασφάλειας στις ανθρώπινες σχέσεις.
Το θέμα έχει πιαστεί από χιλιάδες άκρες κατα καιρούς και πρέπει να υπάρχουν χιλιάδες κυριολεκτικά αναρτήσεις γι' αυτό.
Δεν υπάρχει λοιπόν, διότι νομίζω πως έχει καλυφθεί και με το παραπάνω, κάποιο θέμα και εν προκειμένω.

Το γιατί μπαίνουν εδώ για να συμμετάσχουν, το γιατί λένε αυτά που λένε δημοσίως ή κατ΄ιδίαν, το γιατί το ένα και γιατότο άλλο είαι αλλουνού παππά ευαγγέλιο.
Που σε κάθε περίπτωση δεν ενδιαφέρει.
Και οριακά μπορεί να εξαντληθεί στην παρατήρηση "αμάν ρε παιδάκι μου, ο πάσα ένας/μία λένε ό,τι τους έρθει" (κομψά δεν το είπα?)...

Με αυτό θα ήθελα να μπει ένα τέλος στην αντέγκληση και τα συμπαρομαρτούντα μυγιάσματα/σχόλια/λάικς/χι χι χι και τέτοια.
Διγιότι...
...αυτοί που ξέρουν και ξέρουν ότι ξέρουν ...δεν έχουν κάποιο λόγο να τραβάνε την τρίχα να την κάνουν τριχιά...
Να μην επεκταθώ πρωινιάτικο...
Καταλαβαίνετε νομίζω...

 

Αγαπητή @Gloriana Majestica δεν μπορώ παρά να ομονοήσω στην παραπάνω τοποθέτηση σας.

Το bdsm είναι ένα ξέφραγο αμπέλι όπου ο κάθε νεόκοπος φαντάζεται διάφορα.

Αυτό είναι γνωστό.

Επίσης αυτό είναι κάτι που απασχολεί διακαώς την παγκόσμια κοινότητα εξ όσον μπορώ να γνωρίζω.

Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που στα σοβαρά ασχολείται με το bdsm που να μην τον απασχολεί το που πάει, πως εξελίσσεται και ποιες είναι οι καινούριες δυναμικές που αναπτύσσονται εντός του.

Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που στα σοβαρά ασχολείται με το bdsm που να μην νοιάζεται για τον εκφυλισμό του.

Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που στα σοβαρά ασχολείται με το bdsm που να μην προσπαθεί να απομακρύνει τέτοια φαινόμενα από τις κοινότητες.

Βέβαια δεν έχει εκ των πραγμάτων την δύναμη η παγκόσμια κοινότητα να φράξει το αμπέλι από όλες τις πλευρές. Η ταχεία ανάπτυξη του διαδικτύου, τα πρότυπα που προβάλλονται ως bdsm, η επίθεση μιας άθλιας πορνογραφίας και πολλά άλλα συνιστούν στην δημιουργία εκφυλιστικών φαινομένων που δύσκολα μπορεί κανείς να τα αντιμετωπίσει γιατί απλά δεν είναι φαινόμενα που αφορούν μόνο το bdsm αλλά είναι κομμάτι ενός ευρύτερου εκφυλισμού που γεννά ο πιο βάρβαρος και άθλιος πολιτισμός που έχει ποτέ δημιουργήσει η ανθρωπότητα.

Το πρόβλημα δηλαδή είναι σύνθετο και όχι εύκολα ή άμεσα αντιμετωπίσιμο.

Οι κοινότητες ανά τον κόσμο σαφώς και παίζουν έναν θετικό ρόλο και απομονώνουν τέτοια εκφυλιστικά φαινόμενα αλλά δεν μπορείς να ελέγξεις για παράδειγμα τα χιλιάδες bdsm group στο facebook ή τα εκατομμύρια βίντεο που διοχετεύει η μαφία της πορνογραφίας καθημερινά.

Μια αναζήτηση στην λέξη bdsm είναι από μόνη της ικανή για να επιβεβαιώσει τον εκφυλισμό και την κατρακύλα.

Ο κάθε νεόκοπος λοιπόν, πληκτρολογεί σε μια μηχανή αναζήτησης «bdsm» και του βγάζει έναν σουλτάνο με το χαρέμι του. Καυλώνει ο νεόκοπος αυνανιστής και εν συνεχεία έχοντας αποκτήσει μια στρεβλή άποψη μπουκάρει στα φόρουμ και τις κοινότητες για να φτιάξει και εκείνος το χαρέμι του.

Αυτά στις κοινότητες είναι γνωστά εδώ και χρόνια, δεν ανακαλύψαμε δα και την πυρίτιδα.

Από εκεί και πέρα παρακολουθώντας την εξέλιξη της συζήτησης ομολογώ πως σας βγάζω το καπέλο.

Εσείς δεν είστε μια νεόκοπη, εσείς τιμάτε το status σας και εύγε σας.

Από τις τοποθετήσεις σας προκύπτει πως είστε vanilla και μάλιστα καραμπινάτη.

Αυτό δεν είναι μομφή σε καμία περίπτωση, αλλά είναι γνωστό τοις πάσι πως οι vanilla έχουν την τάση να ορίζουν ότι δεν κατανοούν ως δογματικό.

Δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά άλλωστε.

Αυτό όμως που συμβαίνει και προσωπικά θεωρώ πως είναι πιο σημαντικό από τον νεοσειρχόμενο/νεόκοπο Μαστερά/σουλτάνο, είναι η διαρκής προσπάθεια των vanilla να ορίσουν και να καθορίσουν κάτι που εκ των πραγμάτων είναι έξω από την αντίληψη τους, τον τρόπο που σκέφτονται καθώς και τον τρόπο που σχετίζονται.

Οι vanilla σαφώς και εκμεταλλεύονται το ξέφραγο αμπέλι όπως ακριβώς κάνουν και οι νεόκοποι αυνάνες.

Μόνο ένας vanilla μπορεί να σκεφτεί όπως εσείς και να επιχειρηματολογήσει όπως εσείς.

Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι η επιχειρηματολογία που αναπτύσσουν οι vanilla, πως θα μπορούσε άλλωστε αυτό να είναι πρόβλημα.

Ως vanilla λοιπόν καλά τα λέτε και εύγε σας.

Αλλά με τη σειρά μου και για πολλοστή φορά κρούω τον κώδωνα για την αναγκαιότητα της αποvanilloποίησης του bdsm.

Και εγώ με τη σειρά μου διακρίνω πέρα από τους νεόκοπους Μαστεράδες/σουλτάνους ένα τσουνάμι από vanilla....

Είμαι απόλυτα σίγουρος πως ότι και να πείτε από εδώ και κάτω είναι vanilla και ως τέτοιο θα το εκλάβω εφόσον τιμάτε τον προσδιορισμό σας.

Σας ευχαριστώ για τις σκέψεις που μου προκαλέσατε

Iagos

 

Οι δικές μου σκέψεις είναι οι εξής (άσχετες ίσως με όλα τα παραπάνω)...
Τόσες και τόσες σελίδες ανάλυσης, θεωριών, κλπ με τις οποίες άλλοι συμφωνούν κι άλλοι όχι. Νομίζω ότι η ουσία είναι μια, το πώς κάνουμε κάτι, αν το πράττουμε με την ανάλογη σοβαρότητα ή όχι. Δεν έχει να κάνει μεμονωμένα με την πολυγαμία ή τη μονογαμία, με τα μυστικά ή όχι. Με την ειλικρίνεια ή όχι. Με το status ή όχι. Πίσω από μια οθόνη μπορούμε όλοι να είμαστε ιδανικά σωστοί. Αν κάποιος φωνάζει ότι είναι αληθινός ή όχι, μπλα μπλα , ο άλλος το ξέρει; ' Οχι, φυσικά. Το θέμα είναι στη ζωή μας, στις σχέσεις μας, στις επιλογές μας είμαστε αληθινοί; To πόσο σεβόμαστε τον εαυτό μας. Στη θεωρία , λέω και πάλι, όλα καλά είναι.
Στη πράξη τι γίνεται; ΄Οταν κλείνει η πόρτα του καθενός, κανείς δεν ξέρει τι γίνεται απέξω. Μια ιδέα μπορεί να έχει, αλλά και πάλι είναι η ιδέα που αφήνουν οι από μέσα να φανεί.
Η βάση είναι μια.... η ειλικρίνεια και να είναι ικανός/ή να υποστηρίξει την όποια επιλογή του/της. Είτε vanilla, είτε bdsm/ερ. Kαι κυρίως έτοιμος/η να δεχτεί την ανταμοιβή ή τις συνέπειες των πράξεων. Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και να δείξουμε ποιος κατουρά μακρύτερα.

 

Επιχειρήματα στις διαφορετικές απόψεις, δεν είναι οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί. Αν δεν μπορείτε να δείξετε την αλήθεια των λεγόμενων σας, το βρίσκω παιδικά πρόχειρο, να προκαλείτε τον άλλον, για να αντιδράσει και να μειώσετε την δική του.


Προτείνω ηρεμία, να μην χρειαστεί να επέμβουν οι διαχειριστές. Το νήμα κλειδώνει για 24 ώρες προς αποφυγήν εντάσεων.

 

Ωραία.

Σύνδεση με τα προηγούμενα : Κατά τη δική μου (τη «vanilla» όπως εμφατικά επισημαίνει ο Ιάγος) οπτική, το υ μέρος ακόμη και παρά την εκχώρηση μέρους της αυτοκυριαρχίας του στο κ, εξακολουθεί, χώρια από τις ανάγκες, να διατηρεί ΚΑΙ επιθυμίες. Μία τέτοια επιθυμία μπορεί κάλλιστα να είναι καθαυτή η μονογαμικότητα του κ. Η έκφραση αυτής της επιθυμίας μπορεί να εκτείνεται μέχρι τα όρια της αξίωσης. Κι αυτό διότι οι σχέσεις κυριαρχικότητας είναι το αποτέλεσμα της ίδιας βασικής ανάγκης, ενώ επιπλέον οι σχέσεις αυτές είναι κυρίως και πάνω απ’ όλα δεσμός, ήτοι συνύπαρξη που χαρακτηρίζεται από την έντονη εξάρτηση του ενός προς τον άλλον.

Δεν πρεσβεύω ότι πρέπει μια σχέση κυριαρχικότητας να είναι μονογαμική –όχι βέβαια- ισχυρίζομαι απλά ότι μπορεί κάλλιστα να είναι μονογαμική, καθώς κανείς δεν μπορεί να αποδείξει –ούτε εδώ ούτε πουθενά στον κόσμο, όσο και να χτυπιέται χάμω σαν το ψάρι (ή μήπως σαν το χταπόδι ; ) ότι η πολυγαμικότητα είναι τάχα de jure ή έστω de facto ή δήθεν αυτονόητο, αδιαπραγμάτευτο, αμετακίνητο ή, ξέρω γω, «ελέω Θεού» δικαίωμα του κ ή κάποιο κληρονομικό του χάρισμα, που οφείλει σύμπασα η κοινωνία να αναγνωρίσει. Κοντολογής, η πολυγαμικότητα του κάθε κ δεν αποτελεί δεδομένο της συζήτησης. Είναι συμπεριφορική τάση, ορμέμφυτο, είναι ίσως στάση ζωής, είναι προσωπική επιλογή του καθενός (άρα και του κάθε κ), αλλά δεν είναι συνυφασμένη και αλληλένδετη με την κυριαρχικότητα.

Σε αντιδιαστολή των παραπάνω (προσωπικών απόψεων), ορίστε μια πολύ πρόχειρη σταχυολόγηση αντίθετων απόψεων, όπως έχουν διατυπωθεί σ’ αυτό το thread (συγγνώμη, δεν πρόλαβα να διαβάσω σαράντα σελίδες, μια ματιά έριξα κι αν μου διάφυγε κανένα λαβράκι παρακαλώ συμπληρώστε με ):

«Η πολυγαμία του Κ θεωρείται, στο πλείστο των ασύμμετρων σχέσεων, δεδομένη και κάθε συνειδητοποιημένο υπό πρέπει να το γνωρίζει αυτό»

«Ο Κυρίαρχος κατά τη διάρκεια των λεγόμενων διαπραγματεύσεων, έχει το δικαίωμα να πει ή να μην πει το οτιδήποτε σχετικά με την προσωπική του ζωή, τις σχέσεις του και τις ισορροπίες που επιθυμεί να διατηρεί. Τέθηκε το ερώτημα, από πού το έχει. Η απάντηση είναι από πουθενά. Το διεκδικεί-απαιτεί για τον εαυτό του και σε όποιον δεν αρέσει, τη βόλτα του.»

«Εξ ορισμού μια σχεση Κ/υ ειναι σχεση οπου υπαρχει πολυγαμια του Κ γιατι η υπο ανηκει στον Κ και οχι τουμπαλιν.»

Έντιμες και διαυγείς μεν απόψεις, με τις οποίες προφανώς διαφωνώ. Οι απόψεις αυτές ορίζουν, διακηρύσσουν, επιτάσσουν αλλά δεν εξηγούν. «Δεδομένη» η πολυγαμικότητα, γιατί άραγε ; «Εξ ορισμού», από που κι ως που ; Από «πουθενά» δεν έχει το δικαίωμα ο κ, αλλά ωστόσο το έχει ;

Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Το περισσότερο είναι η συστηματική προσπάθεια στραγγαλισμού κάθε πιθανής επιθυμίας (δεν μιλάω καν για αξίωση/απαίτηση) από πλευράς υ. Το γενικό και πανομοιότυπο τελεσιγραφικό ύφος εκδηλώνεται συνήθως ως εξής : Ούτως έχουν τα πράγματα, κι αν δεν της αρέσει, τότε το κουβαδάκι της και σ’ άλλη παραλία. Αυτή ήρθε σε μένα για εκπαίδευση, δεν πήγα εγώ σ’ αυτήν, οπότε εάν δεν της κάνω όπως είμαι, δρόμο. Αμα δεν της αρέσω, τότε να πα’ να βρεί κάνα καλό παλικάρι να παντρευτούν, διότι προφανώς δεν ψάχνει για κ, αλλά για κάτι άλλο.

Αυτή η κλασσική (για ημεδαπό άρρενα κυριαρχικό) επωδός, κατά τη εκτίμησή μου πάντα, έχει αιτία, συλλογικό υποσυνείδητο και σίγουρα κάπου κατατείνει. Κατατείνει στην εδραίωση ενός περιβάλλοντος, όπου δεν θα υπάρχουν εναλλακτικές για τις υ. Κατατείνει στην παγίωση μιας κοινής συνείδησης ότι παντού και πάντα «έτσι» (γιατί έτσι μας αρέσει) είναι οι ρημάδες οι σχέσεις κυριαρχικότητας και τρίτος δρόμος δεν υπάρχει (μα ούτε καν δεύτερος), καθόσον το bdsm δεν είναι σοσιαλισμός. Κατατείνει στην τελειοποίηση ενός «προτύπου» κ, με αναπόφευκτο επακόλουθο τον κίνδυνο αυτοεγκλωβισμού του ίδιου του κ στις προδιαγραφές του (δήθεν) αυτού προτύπου. Τελικά ο κ καταλήγει –συχνά, όχι πάντα- να υποτάσσεται ο ίδιος στο πρότυπο αυτό -να γίνεται ο ίδιος υ του προτύπου του, αγωνιώντας διαρκώς να αντεπεξέλθει σε μία εικόνα που έχει τεχνηέντως δημιουργηθεί, σ’ ένα είδωλο που τον προστάζει να ενεργήσει σαν «αληθινός κ» που όχι σαν αδύναμος άνθρωπος που άγεται και φέρεται από τις επιθυμίες της κάθε υ.

Κανόνες της κυριαρχικότητας : Ποιός τους έφτιαξε αυτούς τους κανόνες ; Μήπως είναι θεόπνευστοι ; Μπας κι είναι μέρος της πνευματικής κληρονομιάς των σοφών της Ατλαντίδας και των Αγκάρθα της Έσω Κοίλης Γης ; Μήπως θεσπίστηκαν κατά τη διάρκεια της Τρίτης Κομιντέρν του bdsm και δεν το θυμάμαι ; Μην είναι απόρροια της Συλλογικής Σύμβασης Κυριαρχίας που υπεγράφη ανάμεσα στους εκπροσώπους των κ και υ και δεσμεύει τα μέρη ; Ή μήπως τελικά δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη συνισταμένη της βούλησης των απανταχού κ να καταστήσουν το παιχνίδι όσο πιό εύκολο για τους ίδιους, επιβάλλοντας υποτιθέμενα πρότυπα και θεσπίζοντας αντίστοιχες απαγορεύσεις ;

@Iagos,

Χαίρομαι που φαίνεστε να συμφωνείτε με τις διαπιστώσεις μου, αλλά ίσως δεν θα έπρεπε να απαξιώνετε τόσο τους vanilla. Στο κάτω-κάτω εάν δεν υπήρχαν τόσοι/ες vanilla τριγύρω σας, δεν θα μπορούσατε σήμερα εσείς να κομπάζετε για την όποια ιδιαιτερότητά σας. Συν τοις άλλοις, να έχετε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας ότι τα ενδιαφέροντα vanilla κορίτσια (και μιλάμε πάντα για τα πραγματικά ενδιαφέροντα vanilla κορίτσια) έχουν χίλιους και έναν τρόπους για να το κάψουν, όταν έρχεται η στιγμή. Τρόπους τέτοιους, που έναν απ’ αυτούς να σας διηγούμην κάποτε θα νοιώθατε, σας ορκίζομαι, τη ραχοκοκαλιά σας να ριγεί και τις ραφές στον καβάλο σας να δοκιμάζουν τα όρια των αντοχών τους.

Ξέρετε ποιές είναι η βασικές διαφορές μας ; Πρώτον, εσείς πιστεύετε σε ιδιαιτερότητες των ανθρώπων, ενώ εγώ στην απόλυτη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου. Και δεύτερον, για μένα το bdsm δεν είναι τίποτε περισσότερο, μα ούτε και λιγότερο από εργαλείο ηδονής και απόλαυσης, ενώ για σας φαίνεται πως είναι θρησκεία. Κι έτσι όπως γράφετε, ακούγεστε σαν σαλταρισμένος Αρχιερέας, που από άμβωνος αναθεματίζει τους «άπιστους» και αφορίζει τους «αιρετικούς», κηρύσσοντας στο καβλεπώνυμο ποίμνιο την καθαρότητα της πίστης και της φυλής, παροτρύνοντας μάλιστα σε «εθνοκαθάρσεις» -Αλήθεια, δεν μας εξηγήσατε πως ακριβώς φαντάζεστε αυτές να υλοποιούνται.

 

Το ότι τα vanilla κορίτσια δεν συμπαθούν τους Κυριαρχικούς άνδρες και δεν σχετίζονται με αυτούς, το ξέρουμε από καιρού, έχει γραφτεί πολλές φορές και έγινε κατανοητό.
Γιατί επαναλαμβάνεται και πάλι;

 

Eίστε off topic.

Δημιουργείστε θέμα υπό τον τίτλο «-Γιατί τα vanilla κορίτσια δεν συμπαθούν τους κυριαρχικούς άνδρες ;» και υπόσχομαι να εισφέρω.

 

Για να λέμε την αλήθεια, ρώτησαν κάποτε κάποιον που πέρναγε μια χαρά τι του άρεσε και τι έκανε.

Μόλις τους είπε, εκείνοι τον κατέκριναν ότι "δεν είναι δείνα" και "δεν είναι τάδε".

Μα έλα που αυτός πέρναγε καλά πριν, συνέχιζε να περνά καλά μετά και δεν τον ένοιαζε...  


Απ΄ την πολλή ταμπέλα, κουλτούρα και κατήχηση χάνουμε τον δρόμο και το νόημα μερικές φορές, κατ΄ εμέ.
Που και τα δύο, νόημα και δρόμος, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και καλά κάνουν στην τελική.


Στο κάτω-κάτω, τι είναι vanilla και τι φυστίκι και στρατσιατέλα, και BDSM και SCSP-L-For-HE turbo Τρόλεϋ και τρίχες κατσαρές;...

Ο άνθρωπος είναι. Όχι οι σάχλες που πλάθουμε εξιδανικευμένα μέσα μας σαν μωρά.

Relax guys and be yourself. Not somebody else's self. And stop busting balls. Just live as you like...  

 

 

 

Μια χαρά μέσα στο θέμα είναι.
Αλλά μην ανησυχείτε. Δεν αναφέρομαι σ΄εσάς.
Εσάς δεν σας θεωρώ βανίλλα.

 

Merci pour votre compliment !

(Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να καταλήξετε σ' ένα κοινό πόρισμα, ε ; )