"Πολυγαμία" και bdsm

RE: η Κυριαρχία ως άλλοθι για την πολυγαμικότητα

Το γνωρίζω Dolmance. Χειρότερη και από τη μονογαμία (άλλωστε όπως ανέφερα ή μονογαμία είναι ένα από τα συμπτώματα της υπερβολικής εργασίας). Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι η δικιά μου εργασία είναι ανά τον κόσμο και πάντα 5 αστέρων.

1) Δεν έχει χαθεί κανένα μέτρο. Αντίθετα, όλα είναι μετρημένα. Αν κάποιος μετρήσει, τις φορές που άντρες πήγαν με (μη επαγγελματίες) γυναίκες είναι ακριβώς ο ίδιος αριθμός με τις φορές που οι γυναίκες πήγαν με άντρες. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Με αλλά λόγια κανείς δεν εκμεταλλεύεται κανέναν όταν είναι άνω των 18.

2) Εκείνες που έδωσαν την υποταγή σε αναξιόπιστα πολυγαμικά γοητευτικά καθάρματα ήταν κατά συντριπτική πλειοψηφία άνω των 18. Κι εγώ τους έλεγα.. Γιατί δε βρίσκετε ένα καλό παιδί? Τίποτα αυτές – κολλημένες.

3) Αν το τίμημα της υποταγής της σκλάβας είναι ο περιορισμός της φύσης του Κυριάρχου δηλώνω πάραυτα σκλάβα.

4) Δεν υπάρχουν κατώτερα συναισθήματα ηδονής.

ΥΓ…..

Συμφωνώ μαζί σου lara. Υπάρχει υπερπαραγωγή θεμάτων χωρίς λόγο. Δε μπορεί να αποφύγει κανείς κάποιες ανακυκλώσεις αλλά καλό είναι οι νεότεροι, να πηγαίνουν πίσω και στα παλιά θέματα και αν κάτι τους ενδιαφέρει ας γράψουν εκεί να το ξαναφέρουν στην επιφάνεια. Δυστυχώς αυτό γίνεται μόνο στις αγγελίες: ζητώ αφέντη (posted Ιούνιος 2005/ last seen online Σεπ. 2005) εδώ είμαι για σένα στείλε pm (Μαιος 2006) .

 

RE: RE: η Κυριαρχία ως άλλοθι για την πολυγαμικότητα

ΟΛΕ!      

 

RE: RE: η Κυριαρχία ως άλλοθι για την πολυγαμικότητα

Το "καινούριο" νήμα Η Κυριαρχία ως άλλοθι για την πολυγαμικότητα, έχει συγχωνευτεί με αυτό.

 

RE: RE: η Κυριαρχία ως άλλοθι για την πολυγαμικότητα

1) Η επιτυχία μιας σεξουαλικής εκμετάλλευσης KyriosG δεν καθορίζεται αποκλειστικά από την ηλικία του "θύματος". Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όπου η εξαπατιθείσα είναι μεγαλύτερη ηλικιακά του "θύτη". Συνεπώς, τον πρώτο ρόλο σε αυτήν την κίνηση τον έχει το "παιχνίδι" που γίνεται πάνω στην -τουλάχιστον τότε χρονικά - ευάλλωτη ψυχολογία της sub. Άλλωστε, για ηλικίες κάτω των 18 δεν ομιλούμε για "εκμετάλευση" αλλά για ποινικό αδίκημα.

2) Καταθέτω τις σκέψεις μου σε αυτήν την ενότητα για το θέμα της πολυγαμίας, δεν ξεκινώ "εκστρατεία αφύπνησης της καταπιεσμένης σκλάβας" - να μου κοπεί σύρριζα το χέρι από το σβέρκο εάν αρχίσω να γράφω χτυπώντας τύμπανα πολέμου! Η επιλογή του/ης καθενός/μιας στην επιλογή του ερωτικού συντρόφου είναι αποκλειστική του ευθύνη, όπως και οι συνέπειές αυτής.

3) Ουδέποτε μίλησα για περιορισμό του Κυρίαρχου (δεν θα υπήρχε τότε αυτή η έννοια)!
Ανέφερα όμως το εξής: εαν ο Αφέντης νιώσει την επιθυμία να έχει πέρα από 1 υποτακτική, τότε καλύτερα να επαναπροσδιορήσει την σημασία των όσων (νομίζει) ότι νιώθει για την sub/slave του. Και μια ερώτηση: γιατί εγώ που δηλώνω Dom και μονογαμικός έρχομαι, κατά τα λεγόμενά σας, σε αντίφαση;

4) Όντως άστοχη η έκφραση αυτή... η κατωτερότητα που ανέφερα έγκειται στην εκβιαστική χρήση του πρωτοκόλλου για να αναγκάσει την bottom του να δεχθεί την απαίτησή του με το πρόσχημα "εαν αρνήσαι δεν είσαι σωστή υποτακτική"... γιατί δεν μπαίνει ο ίδιος στον κόπο να δει γιατί δεν τον καλύπτει η γυναίκα αυτή και επομένως άδικα κουράζεται και ματαιοπονεί μαζί της; 'Η μήπως η κατάδειξη των συναισθημάτων - πέρα της Κυριαρχικότητας - στην sub του θα τον ρίξουν από τον θρόνο του; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο μιλάμε για μια περίπτωση ανασφάλειας και η επιθυμία του για 3ο πρόσωπο σε sess είναι πολύ πιθανόν να πηγάζει από εκεί.

Και μια τελευταία παρατήρηση: οι εργατικοί αγαπούν, φίλτατε Dolmance, την σκέψη, το πέος, το αιδοίο, η καλλιτεχνία, εν ολίγοις τις ηδονές διότι κοπιάζοντας αναγνωρίζουν ένα τμήμα του εαυτού τους στο αποτέλεσμα... την προσωπική τους σφραγίδα αν θέλετε... Κάτι τέτοιο τεκμηριώνεται από το γεγονός ότι η εκπαίδευση ενός/μιας υποτακτικού/ης είναι κοπιαστική όχι μόνο στον ίδιο/ίδια, αλλά και στην Αφέντρα/η του/της. Αυτός δεν δοξάζει τα προαναφερθέντα στοιχεία;

 

Αν και κατανοώ απόλυτα, κάποια από τα σημεία που έχεις θίξει L_Strike, κάποια εκ των οποίων παλαιότερα με έβρισκαν απόλυτα σύμφωνη, έχω τώρα κάποιες αντιρρήσεις τις οποίες και θα παραθέσω πιο κάτω, με τον γνωστό απόλυτο μου τρόπο.  

Το Ms ΔΕΝ είναι δίκαιο με την έννοια του δικαίου που καθορίζει τις βανίλλα σχέσεις.
Αυτό είναι δεδομένο. Κάποιοι που ψάχνουν μια ισότιμη σχέση με τους ίδιους κανόνες τόσο για τον Αφέντη όσο και για τη σκλάβα, (εννοώντας πάντοτε την ισοτιμία και τους κανόνες μέσα από το vanilla πρίσμα), θεωρώ πως δεν χωράνε μέσα στο Ms όπως το αντιλαμβάνομαι προσωπικά.
ΔΕΝ λέω πως απαραίτητα κάποιος για να είναι Αφέντης «οφείλει» να είναι πολυγαμικός.Γνωρίζω αρκετούς μονογαμικούς Αφέντες, αλλά η μονογαμία είναι δική τους και μόνο επιλογή, βασισμένη στις δικές τους προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες και ουδόλως επειδή η σκλάβα δεν «ανέχεται» κάτι τέτοιο. Η σκλάβα που θέτει οποιουσδήποτε όρους, μάλλον είναι ακόμη σε βασικά στάδια εκπαίδευσης όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, δεν έχει συνειδητοποιήσει μέσα της την θέση της, κάτι που παραπέμπει στην ανάγκη εκπαίδευσης της στο συγκεκριμένο θέμα, για αποβολή του εγωισμού της και καλύτερη αντίληψη του γεγονότος πως η ίδια είναι ιδιοκτησία, πως στην ίδια τίποτα δεν ανήκει και η κτητικότητα αφορά μόνο άτομα που έχουν κτήσεις.

Δεν είναι με κανένα τρόπο θέμα εμπιστοσύνης, η εμπιστοσύνη της σκλάβας αφορά την υποταγή της, στον συγκεκριμένο Αφέντη όσον αφορά εκείνα που αφορούν την ίδια και μόνο. Αλίμονο αν ο κάθε Αφέντης, έπρεπε να λογοδοτεί για την κάθε του κίνηση- σωστή ή μη- σε όλους τους τομείς της ζωής του στη σκλάβα του, επειδή εκείνη τον εμπιστεύεται να την καθοδηγήσει και να της επιτρέψει να τον υπηρετήσει, χωρίς να την βλάψει.
Αν η σκλάβα δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί κάτι ανάλογο, και πιθανά αυτό μπορεί να επηρεάσει την καλή ψυχική της υγεία, τότε απλά συμβαίνει αυτό που αναφέρει η tender lilly, ο καλός Αφέντης δουλεύει σταθερά πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, μέχρις ότου να γίνει απόλυτα κατανοητό και αποδεκτό από την σκλάβα. Κι αν δεν μπορεί να γίνει, ούτε να επιβληθεί, τότε και μόνο χρειάζεται αναθεώρηση της σχέσης, γιατί κάτι δεν δουλεύει ορθά από την ίδια τη βάση.
Αλλά η άποψη μου είναι πως αυτή την εκπαίδευση, οφείλει να την περάσει η κάθε σκλάβα, ακόμη κι αν ο Αφέντης της ουδέποτε θελήσει να το πράξει. Είναι βασικό σημείο στην αποβολή του εγωισμού και της κτητικότητας που είναι ασύμβατα με τον όρο της σκλάβας.

Πέραν τούτου, δεν θεωρώ τίποτα κατώτερο η μεμπτό και πόσο μάλλον «πρόσχημα», απ΄ αυτά που κατονομάζεις.
Ο Αφέντης δεν έχει ανάγκη από προσχήματα. Αν νιώθει πως έχει, τότε έχει απολέσει τον πραγματικό έλεγχο και δρα με εκείνα που μοιάζουν με έλεγχο αλλά είναι εικονικά και μόνο.
Και σίγουρα δεν είναι πρόσχημα η μεγάλη αλήθεια πως "η σωστή υποτακτική πρέπει να επιθυμεί μόνο αυτό που θα κάνει τον Αφέντη της ικανοποιημένο" με μια διαφορά στον τρόπο που το διατύπωσες.
Η σκλάβα, έχει σαν στόχο να απολαμβάνει αυτό που ικανοποιεί και ευχαριστεί Τον Αφέντη της.
Επιθυμίες η σκλάβα μπορεί να έχει πολλές, αλλά άλλο οι επιθυμίες και άλλο οι ανάγκες, κάτι που αρχίσαμε να συζητάμε στο νήμα Θέλω και Ανάγκη, ποιά η διαφορά?
Ο Αφέντης δεν έχει καμία απολύτως υποχρέωση να ασχολείται και να ικανοποιεί την κάθε επιθυμία της σκλάβας, εκτός κι αν αποφασίσει πως αυτό το έχει κερδίσει σαν επιβράβευση η σκλάβα και το επιθυμεί και ο ίδιος.

Δεν βλέπω με πιο τρόπο πληγώνεται ο αυτοσεβασμός του Κυρίαρχου, επειδή μπορεί να έχει πέραν της μίας σκλάβας και ειλικρινά δεν θεωρώ πως έχω κάνει μια οποιαδήποτε «χάρη» στον Κύριο μου, με την υποταγή μου, όχι μεγαλύτερη τουλάχιστο απ΄ εκείνη που Κάνει ο Ίδιος με το να με Εξουσιάζει. Δεν έχω παραδώσει το μεγαλύτερο αγαθό, αντίθετα το έχω κερδίσει. Μια σκλάβα μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερη μόνο σαν σκλάβα, σαν ιδιοκτησία. Αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε για πιο λόγο υποτάσσεται? Για να κάνει «χάρη» σε κάποιον?

Αυτό θα το κρατήσω και θα συμφωνήσω πως ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του, καλές ή κακές, όπως και για τα αποτελέσματα τους. Θύματα δεν υπάρχουν, όταν μιλάμε για ενήλικα άτομα. Υπάρχουν κάποιοι που έκαναν κακές επιλογές. Δικές τους να τις χαίρονται.

Γιατί να χρειαστεί να επαναπροσδιορίσει την σημασία ων όσων σημαίνει η σκλάβα του?
Αναρωτιέμαι, είναι δυνατό να υπάρχει άτομο, συμφιλιωμένο με την σεξουαλικότητα και τις εκφράσεις της, πέραν των ηθικολογικών προσταγμάτων της κοινωνίας, που ποτέ να μην έχει περάσει από το μυαλό του τουλάχιστο η σκέψη για «ένα γρήγορο» με κάποια άλλη.
Αν θα το κάνει ή όχι αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Εκεί παίζουν διάφορα. Είναι όμως θέμα επιλογής, δεν είναι ούτε κατακριτέο, ούτε μεμπτό η επιθυμία αυτή ή κάποιες άλλες.

Αλίμονο αν επειδή Ο Κύριος μου κοιτάει και διεγείρεται από άλλες γυναίκες θα σήμαινε πως πρέπει να επαναπροσδιορίζει τη σχέση του μαζί μου! Θα έπρεπε να παρατήσει ότι άλλο κάνει και να επαναπροσδιορίζει συνέχεια τότε.  Αν δε, μου έλεγε πως ποτέ δεν ποθεί καμιά άλλη πέρα από μένα στις αρχές ειδικά της σχέσης μας, θα το θεωρούσα ψευτιά και κόλπο για να του κάτσω, μια και οι άντρες γνωρίζουν πως οι γυναίκες είναι κτητικές.

Αν Θελήσει να Πηδήξει κάποια άλλη, ή να Εκπαιδεύσει κάποια άλλη, σημαίνει αυτό πως άλλαξαν τα συναισθήματα Του, ή η σχέση Του μαζί μου?
Μέχρι στιγμής δεν το έχει Κάνει, για διάφορους λόγους, ένας εκ των οποίων ήταν ακριβώς το μεγάλο κόλλημα που είχα με το συγκεκριμένο θέμα μέχρι πρόσφατα. Θεωρούσα πως αν τον «καλύπτω» γιατί να χρειάζεται κάποια άλλη?
Αντιλαμβάνομαι τώρα πως το έβλεπα εντελώς λανθασμένα, από μια σκοπιά διαφορετική.
Θα προσπαθήσω να το εκφράσω με χιούμορ. Και μαύρο χαβιάρι να τρως καθημερινά, θα ρθει μια στιγμή που θα πεθυμήσεις ένα κομμάτι ξερό ψωμί!  
Πέραν τούτου, με την εκπαίδευση μιας άλλης σκλάβας, είμαι βέβαιη πως νιώθεις πολλά άλλα πράγματα που δεν μπορείς να νιώσεις ή να βιώσεις με κάποια την οποία έχεις ήδη εκπαιδεύσει. Αλλά πιστεύω πως γι΄ αυτά υπάρχουν καταλληλότεροι από μένα να τα αναλύσουν.

Υ.Γ. L_Strike θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, γιατί με βοήθησες, δίνοντας μου έναυσμα αυτά που έγραψες, να κοιτάξω μέσα μου και να δω τι αλλαγές έχουν συντελεστεί τον τελευταίο καιρό. Σ΄ ευχαριστώ.

 

RE: RE: η Κυριαρχία ως άλλοθι για την πολυγαμικότητα

Διαβάζοντας αυτά η πρώτη μου σκέψη/συναίσθημα ήταν οτι πρόκειται για μια μεγάλη αλήθεια.
Μια σκλάβα δίπλα σε έναν μονογαμικό Αφέντη σίγουρα βαδίζει σε ένα περιβάλλον ασφάλειας ( αφού ο φόβος να Τον χάσει λόγω τρίτου ατόμου απομακρύνεται...στα μάτια της πάντα *χαμόγελο* ). Μέσα λοιπόν στον "ασφαλή αυτό παράδεισό της" αφήνεται πιο εύκολα.

Μα όσο και να θέλω να το πιστέψω, πρέπει να πω οτι μάλλον έχουμε να κάνουμε με μια ουτοπική κατάσταση η οποία υπάρχει απλά στο δικό της μυαλό, την πιστεύει, αφήνεται και ο στόχος της απόλυτης παράδοσής της, επιτυγχάνεται ίσως πιο έυκολα και πιο γρήγορα. Αλλά.... η ζωή δεν είναι ουτοπική.

Το σημείο που διαφωνώ είναι οτι ο Αφέντης ".........απεμπόλησε το δικαίωμά Του να αλλοθωρεί να ετεροσαμπάρει και να πολυγαμεί για χάρη της". Δεν πιστέυω να το κάνει κάποιος για χάρη της σκλάβας Του. Η γνώμη μου είναι ότι αυτό μπορεί να γίνει αν Εκείνος είναι μονογαμικός απο ψυχολογία ίσως ή απλά γιατί αποφάσισε να ζήσει πια μονογαμικά.

 

Αγαπητή lara[E-p] δεν μίλησα για "έννοια δικαίου" κατ' αντιστοιχεία με τις vanilla σχέσεις. Αναφέρομαι κρίνοντας εξ' ιδίων (ίσως αυτό είναι το λάθος μου) τα αλλότρια... αλλά θα θεωρούσα ολίσθημα να εκφραστώ για θέματα που με αγγίζουν άχρωμα, άγευστα και άοσμα. Άλλωστε, και στο παρελθόν έχω σημειώσει ότι οι κατά καιρούς αναφορές μου σε θέματα δεν αποτελούν "απόσταγμα σοφίας και αυθεντίας - την βδελύσσομαι την τελευταία λεξη!" αλλά αντιλήψεις και σκέψεις που πηγάζουν από τον χαρακτήρα μου και τις εμπειρίες μου.

Δεν ήθελα να παρουσιάσω έναν Κυρίαρχο που σκέφτεται μόνο τα "θέλω" της sub/slave του και παραγκωνίζει τα δικά του - αυτός δεν είναι Κυίαρχος! Αν αυτό εννοήθηκε, κακώς εννοήθηκε! Μίλησα μόνο για το πως θα έννιωθε Εκείνος (βάζοντας τον εαυτό μου στην θέση του) και είδα ότι θα ήμουν λάθος πρωτίστως στον εαυτό μου. Από το σημείο αυτό και ύστερα, δεν θα ένιωθα αυθεντικός.

Η αίσθηση κτητικότητας μιας υποτακτικής μπορεί να εξαλειφθεί με πολλούς τρόπους. Παραδείγματα πάμπολλα... π.χ. όταν ο Αφέντης ελέγχει ακόμα και τα συναισθήματά της ή τον οργασμό της, αποδεικνύοντας ότι ούτε καν αυτά δεν της ανήκουν μπορεί να επιτύχει τον στόχο του. Πάντα ο τρόπος εκπαίδευσης έχει να κάνει με τις τεχνικές που ο Κυρίαρχος επιλέγει ωσ κατάλληλες για να κατευθύνει την υπό του προς τον απότερο στόχο που είναι η πλήρη υποταγή της σε αυτόν. Κάποιοι χρησιμοποιούν την πολυγαμία... εγώ δεν την χρησιμοποίησα γιατί ούτε με εκφράζει, ούτε θεώρησα ότι ήταν η καλύτερη τεχνική για να πετύχω τα προαναφερθέντα στοιχεία.

Τέλος, χαίρομαι που εξαιτίας μου αντιλήφθηκες κάτι για τον εαυτό σου. Αυτός είναι και ο λόγος που μπήκα στο forum: να μάθω από άλλους και να μάθουν από μένα!

 

Ναι , αλλά αυτό δεν αναιρεί αυτό που είπε ο L_Strike , MasterJp . Σε μια σχέση M/s συμφωνώ μαζί σου , αλλά όταν κάποιος προσποιείται τον Master και κρύβεται πίσω από αυτόν τον ρόλο προκειμένου την επίτευξη της Πολυγαμίας ;

 

RE: RE: "Πολυγαμία" και bdsm

Η μια εκ των πτυχών του θέματος που ήθελα να θίξω... χαίρομαι που το παρατήρησες slave-shadow.

Συμφωνώ (διαφωνόντας) μαζί σου Jp... οι Κυρίαρχοι χρησιμοποιούν όλα τα "δικαιώματά" τους; Ή μήπως αυτά που τους εκφράζουν καλύτερα και ταιριάζουν στην δική τους ιδιοσυγκρασία; Εαν όλοι οι Κυρίαρχοι έκαναν χρήση όλων των κεκτημένων τους θα είχαμε ένα σύνολο παρεμφερών M/s σχέσεων. Δεν είναι υπόλογος ένας Κυρίαρχος εαν είναι μονογαμικός, συνεπώς δεν νιώθω ούτε εγω για την επιλογή μου αυτή...

 

RE: RE: "Πολυγαμία" και bdsm

Τι είναι αυτό που θα σε έκανε να νιώθεις μη αυθεντικός?

Είσαι σχετικά νέος στο φόρουμ και δεν γνωρίζω αν πρόλαβες να διαβάσεις σε παλαιότερα thread ποσο οδυνηρό κομμάτι της εκπαίδευσης μου ήταν το συγκεκριμένο.
Σίγουρα όλα όσα αναφέρεις, υποβοηθούν στο να αντιληφθεί η σκλάβα πως δεν ανήκει η ίδια στον εαυτό της.
Αλλά η κτητικότητα όσον αφορά τον σύντροφο μας είναι αλλιώς. Έχει να κάνει με τις ανασφάλειες και τις φοβίες μας. Έχει να κάνει με τον τρόμο να χάσουμε τον σύντροφο μας. Έχει να κάνει με τον εγωισμό, τον κακό εγωισμό και όχι την αυτοεκτίμηση μας, και την ανάγκη να νιώθουμε πως είμαστε μοναδικοί και τίποτα δεν πρόκειται να απειλήσει τη μοναδικότητα μας στην καρδιά του.
Και η πολυγαμία όπως πολύ σωστά Είπε και Ο MasterJp δεν είναι κάτι που χρησιμοποιεί κάποιος. Είναι ένα δικαίωμα, άσχετα αν θα το κάνει ή όχι ποτέ χρήση ο Αφέντης.

Στο νήμα Polyamorous σε M/s, D/s και vanilla σχέσεις , η Miss Phaedra έγραψε το εξής:
σημ. Τα bold δικά μου.

Τελιώνοντας θα ήθελα να πω, πως γενικά θεωρώ πως το BDSM είναι κοινωνικό. Εκεί πραγματικά θεωρώ πως ελέγχονται και αποδυκνύονται πολλά, εκεί έξω, ανάμεσα σε άλλα άτομα σαν κι εμάς.
Η κάθε γυναίκα, ιδιαίτερα κάποια που είναι ερωτευμένη, μπορεί να λέει και να ορκίζεται πολλα, απόλυτη υποταγή, αιώνια πίστη κ.ο.κ. και ίσως κι όλας να τα πιστευει.

Στην πράξη όμως, όταν βγει η σχέση πέρα από τα στενά όρια της κρεββατοκάμαρας τους, όλα μοιάζουν αλλιώτικα και σε πολλές περιπτώσεις έχω δει του κόσμου τις αντιδράσεις και συμπεριφορές που σε τίποτα δεν θυμίζουν όχι απλά σκλάβα, αλλά στο ελάχιστο υποτακτική γυναίκα. Εκεί καλείσαι να αποδειξεις στον εαυτό σου και στον Κύριο σου, πόσο αληθινά είναι όλα όσα έδειξες πως εμπέδωσες, μέσα στην ασφάλεια των 4 τοίχων.
Τώρα αν απλά θέλουν και οι δύο να έχουν μια σχέση κρεββατοκάμαρας που να αφορά μόνο τους δύο, δικαίωμα τους και κανείς δεν το αναιρεί.
Αναφέρομαι σ΄ εκείνες τις σχέσεις που ένας τέτοιος περιορισμός ισούται με περιορισμό της ίδιας της ανάπτυξης της σχέσης και της γνώσης και της φιλοσοφίας. 'Ενα πολύ μεγάλο Όριο.

Δεν ξέρω τι θα φέρει το μέλλον. Δεν ξέρω ποιά από τα όρια θα Αποφασίζει να Διευρύνει, πότε θα το Κάνει και με ποιούς τρόπους.
Ξέρω όμως πως ότι κι αν Αποφασίσει, είμαι η σκλάβα Του και σαν σκλάβα Του έχω ξεκάθαρο στόχο. Να προσφέρω ότι μπορώ, όσο καλύτερα μπορώ όπου Εκείνος Αποφασισει.
Αν ήθελα μια ήρεμη τακτοποιημένη γεμάτη με όρια ζωή, θα έκανα μάλλον άλλου είδους επιλογές.

 

Η μονογαμία είναι μάστιγα για τον άνθρωπο. Η πολυγαμία είναι ο εξανθρωπισμός των "μαστιγωμένων".