Που θες να με ξεγυμνωσεις? -η να σε ξεγυμνωσω?

οπουδηποτε αρκει να εισαι με το ατομο που θελεις..

 

Στο μπάνιο... ημι-ξεγύμνωμα...με τα σλιπ απλά κατεβασμένα, χωρίς σχέδιο...τόσο όσο να εξασφαλίζεται η πρόσβαση...

 

το να ξε-ταμπουρωσεις τον αλλον ή την αλλην απο την οθονη του υπολογιστη,

ειναι για πολλές και αρκετούς απο δω μεσα,

τραυματικη εμπειρία !

που δυσκολα ξεπερνιεται...​

 

απαπαπαπα τι λες τώρα  
ντροπής πράγματα  

 

μωρ εγνοια σου, ολες οι μυξοπαρθενες μαζωχτηκανε στο βουδουσουμου,
να χουνε να λενε τι κανανε στο .... ιντερνετ.  

 

η πραγματικοτητα οντως δεν αντεχεται απο πολλους! αλλα οκ ο καθενας οπως γουσταρει..μπορει καποιοι να καλυπτονται με ψευτικα λογια και πραξεις..

 

ναι ! μην τα στεναχωρησουμε τα... πιντια !

ασε που μπορει να παθει καμια .... ουρολοιμωξη το παπακι απ τη στεναχωρια του !!!!

 

 

ενα θα σου αγαπητε.... η μαγκια του αντρα ειναι στο να βγαλει την τσουλιτσα που κρυβει μεσα της η καθεμια γυναικα.......(οσο πιο μυξοπαρθενα...τοσο πιο μαγκας) 

 

Αφιερωμένο στον μάγκα και την μυξοπαρθένα.




Κι όταν σμίξαν τα κορμιά τους
Ένιωσε πως είν’ δική του
Μες στην ηδονή του σκότους
Ήταν μόνη πια μαζί του.
Και της φίλησε την κόμη
Τι δεν ήταν καμιά πόρνη
Ούτε βιάζονταν να φτάσει.
Αχ γλυκά την ψηλαφίζει
Κι η καρδιά της πάει να σπάσει.
Το κουράγιο του μη χάσει
Προσευχή μικρή ψελλίζει.
Και της φίλησε την κόμη
Τι δεν ήταν καμιά πόρνη
Και δεν γνώριζε τη στάση.
Για να μην την διακορεύσει
Πήγε κάποτε σε σπίτι
Εκεί γνώρισε την γεύση
Και της ηδονής την κοίτη.

Το κορμί της ύδωρ λήθης.
Ε, δεν ήταν κι ερημίτης
Κι όρκο πήρε πια ν’ αλλάξει.
Αχ τη φλόγα για να σβήσει
Που της άναψε πανώρια
Βρήκεν άντρα κυπαρίσσι
Πρόθυμο και δίχως όρια
Που την ξάπλωσε στην σκάλα
Και την έκανε τραμπάλα.
Ως της σφίγγει τον αυχένα
Ε, δεν είναι και παρθένα
Της ανέβηκε η κάψη
Και την σκέψη του βλογάει
Να μην προχωρήσει ακόμη
Κείνη τη βραδιά του Μάη
Που της φίλησε την κόμη.
Ψεύτης κείνος, αυτή πόρνη
Λέν όλο ντροπή και τύψη
Η βρωμιά πότε θα λείψει;

 

αγαπητη @atasai αλλο ενοουσα εγω αλλο λεει ο ποιητης στο ασμα.....
μολα ταυτα το ασμα ακρος ενδιαφερον... 

 

Σε σκαλιά και δωμάτια...
Σε στάσεις και υπόγειες διαβάσεις...
Σε πεζοδρόμια και ταράτσες...
Οποιαδήποτε ώρα και στιγμή...
Με δαχτυλίδι η χωρίς...
Με δισταγμούς η σιγουριά...

Τα κορμιά γυμνώνονται με περισσότερη η λιγότερη ευκολία...
Είναι απλά θέμα συγκυρίας, τύχης και ίσως χαρακτήρα...
Σίγουρα είναι θέμα "όρεξης"...
Τα "ρούχα" είναι που χρειάζονται, για να καλύψουν την γύμνια των περισσοτέρων ( και βάζω κι εμένα μέσα )...
Αλλά πως να ντύσεις κάτι, που σε αρκετούς/ες λείπει?
Κάποιοι το λένε ψυχή...
Και άντε να βρεις μανεκέν, για να ράψεις στα μέτρα της το κατάλληλο "κουστούμι"/"ταγέρ"...
Για να την γδύσεις έπειτα...
Σαν να ρωτάς έναν τυφλό από την γέννηση, τι χρώμα θα είχε η θάλασσα...

Υ.Γ. Λίγος "μούστος" δεν βλάπτει ποτέ, όσο και να είναι κακίστης ποιότητας χαχαχα