Που πάνε οι παλιές αγάπες;

sto diaolo.

 

Εύχομαι να πάνε στα πιο βαθειά έγκατα μίας γκροτέσκας Κολάσεως...

Vampire in a Cathedral

 

αν και το thread αφορά στις παλιές αγάπες,παραθέτω κάτι που μου θύμισε...για τις μεγάλες αγάπες...




"οι μεγάλες αγάπες δεν πάνε στον παράδεισο...μένουν στην γη και περιφέρονται σαν τα στοιχειά.Και αν κάποτε πάνε ,σημαίνει είτε πως πέθαναν μαζί με τους εραστές,είτε πως δεν ήταν αγάπες"

 

Οι Αγάπες... στον παράδεισο

 

who cares που πανε!!!!!!!!!!!!!αναρωτιομαστε ποτε που παει το αμαξη που αποσηραμε?

 

Ισα κ όμοια είναι???  

 

οχι...

Το αμαξι ειναι πιο μεγαλη αγαπη

 

οχι βεβαια!το αμαξη εδεινε συνηθως πιο πολλες χαρες!χμ πως φενεται πως δεν ειχες ποτε 

 

Απάντηση: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Αν τις στείλουμε στο διάολο, δεν ήταν αγάπες.
Η λέξη "αγάπη" έχει την δική της αλήθεια.
Μια αλήθεια, που δεν επιτρέπει να χωρίζεται σε κατηγορίες "αληθινή - ψεύτικη" από τη στιγμή που νοιώθουμε πραγματικά αυτό το συναίσθημα.

Από τη στιγμή που χάνουμε τη βολή μας, το άλλοθι το έχουμε στο τσεπάκι μας..... "ψευτική αγάπη".

 

Αμάξι ή αγάπη;;;  

 

αμαξη βεβαια!

 

Απάντηση: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου

Ναι η Αγαπη εχει την δικια της αληθεια εχεις δικιο. Και ναι η αγαπη δεν επιτρεπει ψευτικο και αληθινο. Αφου μιλας ετσι θα πιστευεις πως εχεις αγαπησει.

Οταν αγαπησεις εναν ανθρωπο δεν τον ξε/αγαπας. Η βολη μας δεν εχει σχεση με τα πραγματα που νιωθουμε για καποιον γιατι η βολη με την αγαπη ειναι δυο ενοιες εκ διαμετρου αντιθετες. Ποσες φορες κανουμε πραγματα για εναν ανθρωπο που αγαπαμε και μεσα σε αυτα χανουμε καθε βολη που εχουμε φανταστει; (και μιλαω γενικα οχι μονο για βδσμ).

Και ναι μια αγαπη δεν μπορει να γινει παλια ΠΟΤΕ. Γιατι τοτε απλα δεν ηταν αγαπη. Οι ανθρωποι που αγαπας ειναι παντα μεσα σου και σε περιτριγυριζουν. Οπου και να ειναι οτι και να κανουν η οτι και να κανεις εσυ. Η αγαπη δεν επεται της ερωτικης σχεσης η οποιασδηποτε σχεσης. Η αγαπη ειναι κατι που δινεται αλλα δεν περνεται πισω. Η αγαπη δεν περνεται. Μπορεις μονο να την δεχτεις. Δεν μπορεις να την εξαναγγασεις. Μπορεις μονο να την προσφερεις η να την εκπνευσεις. Η αγαπη δεν ζηταει ανταλαγματα. Ουτε καν ζηταει να μεινει νεα η να γινει παλια. Γεννιεται και ωριμαζει...δεν ειμαι σιγουρη οτι πεθενει...

Στην εποχη μας πλεον ειναι μια λεξη που χρησιμοποιειται παρα πολυ ευκολα και απλα χωρις να κανουμε τον κοπο να σκεφτομαστε τι αληθεια σημενει. Θα ηταν καλυτερο οταν ξεστομιζουμε το απλο "Σε αγαπω" να σκεφτομαστε αρκετες φορες τι ειναι αληθεια αυτο που λεμε. Και αν δεν ειμαστε σιγουροι πως μπορουμε να αντεξουμε το βαρος της ας μιλαμε για μεγαλους ερωτες. Εκεινοι μπορουν να πανε και στο διαολο και στον παραδεισο και πουθενα...οπως νομιζουμε πραττουμε. Ο ερωτας κατα καποιον τροπο ειναι καταδικασμενος στον θανατο.

Η αγαπη δεν εχει να κανει με τους αλλους.Δεν αγαπας "γιατι"....δεν υπαρχουν λογοι και δικαιολογιες στην αγαπη.Αγαπας. Τοσο απλα. Εχει να κανει με εμας και το κατα ποσο μπορουμε εμεις να στηριξουμε την επιλογη να αγαπαμε. Ακομα και την ιδια τη ζωη.



Υ.Γ. Για οποιον δεν εχει διαβασει το βιβλιο. Πραγματευεται περισσοτερο τις "εμμονες" μας παρα τις αγαπες μας. Και εκεινες καλο ειναι να τις "στελνουμε" οσο πιο γρηγορα μπορουμε...