Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Re: Απάντηση: Re: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Heinrich, υποκλίνομαι στη διορατικότητά σας. ΣΧΕΔΟΝ δάκρυσα από συγκίνηση που κάποιος επιτέλους κατάλαβε τι ταιριάζει στην περίπτωση.

Αν ήμουν ευαίσθητη και ρομαντική, θα έκλαιγα πάνω στον (νοητό) σας ώμο. Δεν είμαι. Απλά διαπιστώνω ότι είναι (ελαφρώς) θλιβερό. Tant pis!

Στο climax βέβαια του ποιήματος επέρχεται και η ανατροπή. Την οποία συμπληρώνετε με την αναφορά σας στον...Μπράντο!! You got balls Heinrich!

Για να πω την αλήθεια, πάντα είχα εντελώς διεστραμμένη άποψη περί ομορφιάς. (Τώρα αν ομολογήσω ότι κρυφά μέσα μου θα ήθελα να καρατομηθώ και από τον Αλή και από τον Μπράντο και από τον Heinrich - καλά τα πάτε ως εδώ, συνεχίστε - θα με κυνηγήσει όλο το φόρουμ, έτσι δεν είναι; Θα με διαγράψουν λέτε; Oh dear    Talking about balls, cheri...

Την οικονομική σας διατριβή δεν την καταλαβαίνω. Για κάποιον ο οποίος μόλις χθες διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι είναι ρομαντικός (σχεδόν με το ίδιο πείσμα που κι εγώ ξελαρυγγίζομαι εδώ και λίγους μήνες ότι είμαι η D. ) προσεγγίζετε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα με καθαρά ορθολογιστικό μάτι. Γιατί; Ποιο ψυχικό τραύμα (σας) πάτε να κουκουλώσετε (εσείς); Και τι ανταλλάγματα χρειαστήκατε να δώσετε για να αποκτήσετε αυτή τη ματιά; Πολύ θα ήθελα να το ξέρω (συλλέγω θλιβερές ιστορίες, προσπαθώντας επιτέλους να κλάψω).

Και μιλώ σοβαρά χωρίς ίχνος διάθεσης για πλάκα.

 

Re: Απάντηση: Re: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Μην ξαναγράψεις απάντηση σε δημοσίευση δική μου αν δεν φοράς χειροπέδες κολάρο, σκιστό δικτυωτό μαύρο καλσόν και ζαρτιέρες, γιατί την έβαψες! Εγινα κατανοητός Θοδωρούλα;

 

Re: Απάντηση: Re: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Αχαχαχαχα.

Φοβερός!!! 

Σκέτη απόλαυση...

 

Στον παράδεισο...
Άλλωστε ήταν επιλογή μου...
Και τις επιλογές μου τις έχω ψηλά...
Άσχετα αν δεν θέλω να βλέπω παλαιότερες επιλογές μου...!!! 

 

Απάντηση: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

χμμ.. συνήθως πουθενά δεν πάνε..εδώ είναι και με βασανίζουν με μηνύματα και θράσος όποτε θυμούνται και χαίρονται(αλλα και εγώ δεν πάω πίσω!!! )!Όχι όμως και στο διάολο,κριμα.....τι όμορφο θα έχεις να θυμάσαι αν τις στείλεις εκεί??

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

καταρχην δε με νοιαζει τι αποδεχεσαι και τι οχι .δε θα σου ζητησω κ την αδεια για να ειμαι στο σαιτ.και το στατους μου ειναι αυτο και δε με ενδιαφερει τι νομιζεις και τι υποθετεις !αλλου τις εξυπναδες σου γελοιε!!εκει που σε παιρνει.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Kανείς δεν είπε ότι μια έντονη σαρκική στιγμή, αναιρεί το συναίσθημα.
Ούτε ο ρομαντισμός είναι γλυκανάλατος και δεν χωράει στο πάθος.
Ίσως η μανία μας να τα διαχωρίζουμε οδηγεί σε τέτοιους συλλογισμούς.
Κι όμως ο άνθρωπος είναι ένας όπως κι ο έρωτας είναι ένας, όπως κι αν τον
προσφωνούμε κι όσο κι αν επιμένουμε, δεν είναι δυνατόν να καταταγεί,
επειδή έτσι μας βολεύει, είτε στην ψυχή είτε στο σώμα.
Κάλλιστα μπορεί να συνυπάρχει η ωμή κυνικότητα με τον λυρικό ρομαντισμό γιατί
τίποτα δεν είναι απόλυτα άσπρο ούτε απόλυτα μαύρο και οι αντιφάσεις μας είναι
αυτές που ζωγραφίζουν τον καμβά.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί η υπέρτατη ερωτική έκσταση
να συνεπάγεται και το αλληλοσπάραγμα, τον αφανισμό, την εκμηδένιση του ενός
μέσα απ’ τον άλλο.
Μήπως γιατί τρέμουμε στη ιδέα της εξέλιξης της φυσικής ροής των πραγμάτων;
Μήπως δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την πικρή αλήθεια που ανέφερες κάποια στιγμή,...
ό,τι άναψε, θα σβήσει.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Δεν ξερω αν αυτο που θα πω ειναι μεσα στο συλλογισμο σου. Θελω να προσθεσω στη παρατηρηση σου την απωλεια ελενχου που ειτε Κ/κυριαρχικο η Υ/υποταχτικο ατομο να ειναι καποιος/α, η απωλεια η ο φοβος για χασιμο του ελενχου για την επιβιωσι του ειναι εμφυτο.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Φαντάζομαι πως αν σου πω την ιστορία του τσιρίμπαση με τον τσόγλανο δεν θα την καταλάβεις οπότε όταν μεγαλώσεις βλέπουμε.

 

ο ορισμός του γελοίου δεν εμπεριέχει ίχνος απο την παρουσία και το λόγο του @ Χάινριχ γενκότερα και οχι μόνο στο παρόν νήμα!

Γελοίος = όποιος λεει αστειότητες ή ηλιθιότητες που προκαλούν γέλωτα
(συνήθως χρησιμοποιείται ως ύβρις )

Κυρίαρχος/η = εξ' ορισμού εκείνος/η που ελέγχει πρωτίστως τον εαυτό του/της και κυρίως
το θυμό του/της (αλλιώς δεν δικαιούται τον τίτλο και είναι και επικίνδυνος/η)

Αυτά δια την αποκατάσταση των λέξεων και της τάξης. Μήπως θέλει κανείς να προσθέσει κατι τι?

 

Δεν σου κρύβω Εμ Πι πως νιώθω άβολα κι αμήχανα όταν άνθρωποι που δεν γνωρίζω δια ζώσης λένε πράγματα που με κολακεύουν.
Ούτε αφελής είμαι ούτε ανυποψίαστος. Ολίγον βλαξ ίσως με την έννοια πως παριστάνω τον καθοδηγητή σ' ένα κοριτσάκι που δεν νοιώθει πως πρώτα πρέπει να ακούει.

Η πολυφωνία, ο σεβασμός της αντίθετης άποψης, η απουσία λογοκρισίας, μα και το υψηλό επίπεδο θεμάτων που «απολαμβάνουμε» όσοι παρεπιδημούμε σε αυτήν την κοινότητα, είναι πολύ δύσκολο να τα βρει κανείς στον χώρο της διαδικτυακής επικοινωνίας.
Κι αυτό είναι το πρώτο που νιώθω βλακωδώς πως πρέπει να υπερασπιστούμε.

Δεν είναι κακό για μένα να είμαι γελοίος. Ετσι τ' αντιλαμβάνομαι αυτά τα πράγματα. Ετσι είναι ο χαρακτήρας μου. Γελοίος; Μπορεί.

Κάποιος έλεγε πως όταν κάνεις μια γυναίκα να γελά έχεις κερδίσει τη μισή....

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Που πάνε οι παλιές αγάπες;

Στο ειλικρινές κ' ώριμο πμ μου ακόμη να απαντήσετε κυρία marianna2004.

Ίσως να πρέπει να το βάλω σε κοινή θέα, να κρίνουν κ' οι άλλοι ποιος είναι τελικά γελοίος
εδώ μέσα και ποιος όχι(ναι πήρα προσωπικά την απάντηση προς τον Χάινριχ, γιατί φαίνεται δεν έχετε
διαβάσει κανένα από τα thread του κ' παρόλαυτά {με πόση mistress-like αυτοσυγκράτηση!!} σπεύδετε
να τον χαρακτηρίσετε γελοίο).

Έχω βάσιμες υποψίες πως δεν καταλάβατε τι ακρίβώς έγραψα στο πμ, ή πως κρίνατε
πως είμαι αρκετά "ανώριμος" για εσάς.

Στην θέση σας, θα ξαναδιάβαζα το εν λόγω πμ σε 10 χρόνια.

Καλό απόγευμα.