Προσεγγίσεις του BDSM

Η δική μου προσέγγιση στο BDSM υπήρξε σχεδόν εξ αρχής η δεύτερη από τις δύο που αναφέρονται εδώ. Και μάλιστα, με ενόχλησε, όταν εισήλθα στον χώρο, το ότι τα άτομα που γνώρισα και που ασχολούνταν με το BDSM, άλλοι επί χρόνια, άλλοι έχοντας τεράστιo know-how, επί του πρακτέου κυρίως, άλλοι έχοντας στη κατοχή τους περίπλοκες κοσμοθεωρίες, ή και απλές, σχεδόν όλοι προσέγγιζαν το BDSM με τον πρώτο τρόπο. Θεωρούσαν δηλαδή ότι το BDSM είναι μία παρέκκλιση από τη νόρμα, με την έννοια ότι οι μπιντιεσέμερς δεν διεγείρονται ερωτικά και σεξουαλικά από αυτά που διεγείρουν την μεγάλη πλειοψηφία, δηλαδή το χάδι στις ερωτογενείς ζώνες, το άγγιγμα, το φιλί, την γενετήσια πράξη, την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος, την συναισθηματική θύελλα που λέμε έρωτα κ.ο.κ. Και είναι επομένως μπιντιεσέμερς επειδή (και αυτό είναι που κυρίως τους χαρακτηρίζει και τους διαφοροποιεί από τη νόρμα) διεγείρονται από την επιβολή πόνου, ή την επιβολή της θέλησης του ενός επί του άλλου, ή από την αίσθηση του εξευτελισμού, από ένα αντικείμενο όπως ένα παπούτσι, από ένα μέρος του σώματος όπως το πόδι, από τις εκκρίσεις ή και κατανάλωση των εκκρίσεων του σώματος, όπως τα ούρα ή τα κόπρανα κ.ο.κ.

Εν μέρει αυτό είναι αλήθεια. Όμως δεν συμφωνώ, γιατί δεν θεωρώ ότι αυτό είναι που διαφοροποιεί τους μπιντιεσεμέρς από την νόρμα. (Και επίσης δεν συμφωνώ γιατί αυτή δεν είναι η δική μου προσέγγιση, αν και αναγνωρίζω το δικαίωμα του καθενός να βλέπει την ζωή και το BDSM και οτιδήποτε άλλο, όπως ο ίδιος κρίνει καλύτερα.) Αν και τα βρίσκουμε όλα αυτά στο BDSM, σε ένα μεγάλο βαθμό, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτά είναι που το χαρακτηρίζουν. Γιατί αυτά μπορούν να απαντηθούν - και απαντώνται, από ότι φαίνεται σε διάφορες έρευνες - και σε ένα μεγάλο αριθμό σχέσεων των οποίων τα μέλη διεγείρονται, ως επί το πλείστον, κατά τον συνήθη τρόπο, δηλ. μη ερωτικοποιώντας και σεξουαλικοποιώντας αυτές τις πτυχές του βίου (φετιχισμό, σωματική και ψυχική βία κλπ) παρά μόνο αποσπασματικά, για μεγαλύτερη ποικιλία στη σεξουαλική τους ζωή. Επομένως, άτομα που συνήθως διεγείρονται από κοινώς παραδεδεγμένα ερωτικά ερεθίσματα, παρεκκλίνουν συχνά από την ερωτική και σεξουαλική νόρμα της πλειοφηψίας. Και μάλιστα, ίσως αυτό να αποτελεί και προϋπόθεση για να θεωρούνται σεξουαλικά υγιείς, καθώς υπάρχει η προσδοκία ότι οι νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι στις μέρες μας πειραματίζονται με την σεξουαλικότητά τους και είναι ανοιχτοί σε νέα βιώματα. Θα μας φαινόταν ύποπτα νοσηρή η πρακτική ενός ζευγαριού να κάνουν πάντα έρωτα στην ιεραποστολική στάση, φορώντας όλα τους τα ρούχα, κάτω από τα κλινοσκεπάσματα, με σβηστά τα φώτα και μόνο με σκοπό την αναπαραγωγή. Θα λέγαμε ότι είναι άρρωστοι, ότι κάτι δεν πάει καλά, έτσι δεν είναι;

Επομένως, δεν αντελήφθην να υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε αυτό που η πλειοψηφία θεωρεί ερωτικό και σεξουαλικό και σε αυτό που θεωρούν ερωτικό οι μπιντιεσέμερς, παρά μόνο μία ποσοτική διαφορά. Η νόρμα διανθίζει την ερωτική της ζωή με στοιχεία BDSM, για μεγαλύτερη ερωτική και σεξουαλική απόλαυση, ενώ οι μπιντιεσέμερς (της πρώτης προσέγγισης, που είναι και η πλειοψηφία του χώρου) έχουν στο επίκεντρο έναν εναλλακτικό ερωτισμό του οποίου η χρήση έχει ως στόχο πάλι αυτόν που έχει και η νόρμα, δηλαδή την μεγαλύτερη ερωτική και σεξουαλική απόλαυση. Οι αιτίες εδώ μάλλον δεν αφορούν το πλαίσιο προσέγγισης, το αν δηλαδή ένα ενοχικό άτομο πάσχει από ενοχές που επιθυμεί να παρακάμψει ή αν το αγχώνει η σεξουαλικότητα της νόρμας (οικειότητα, συναισθηματικότητα κλπ) και βρίσκει τις πρακτικές του BDSM ανακουφιστικές λόγω της απόστασης που αυτές εισάγουν. Οι αιτίες ποικίλλουν, η προσέγγιση στο BDSM όμως αφορά τον τρόπο με τον οποίο κάποιος αντιλαμβάνεται την ζωή, έστω και σε ασυνείδητο επίπεδο.

Με άλλα λόγια, η πρώτη προσέγγιση αφορά την ερωτική και σεξουαλική απόλαυση, με όποιο τρόπο και αν επιτυγχάνεται αυτή (και επομένως συγκλίνει με την προσέγγιση της νόρμας στην σεξουαλικότητα). Η πρώτη προσέγγιση δηλαδή αφορά την σεξουαλικότητα και ερωτικότητα ως ένα τμήμα του βίου. Μόλις επιτευχθεί η σεξουαλική και η ερωτική απόλαυση, με οποιονδήποτε τρόπο, ο άνθρωπος επιστρέφει στις συνήθεις ασχολίες του. Στην δεύτερη προσέγγιση δεν ισχύει αυτό.

Είμαι της δεύτερης προσέγγισης καθότι βλέπω όλη την ζωή με ερωτικό και σεξουαλικό τρόπο, τα πάντα, όλα, κάθε στιγμή, και όχι μόνο την ερωτική και σεξουαλική απόλαυση, διανθισμένη ή μη. Η ερωτική και σεξουαλική απόλαυση, ως μέρος του βίου, είναι μέρος μόνο της ευρύτερης απόλαυσης την οποία επιδιώκω. Προσωπικά την επιδιώκω μέσα από το BDSM, αν και αναγνωρίζω ότι θα μπορούσα να την επιδιώξω και με άλλο τρόπο.

Οι κοινώς παραδεδεγμένες σεξουαλικές δραστηριότητες, διανθισμένες ή μη, έχουν ως στόχο μία απόλαυση η οποία προκύπτει από την σεξουαλικότητα και μένει στα όριά της. Η απόλαυση στην οποία θαρρώ ότι στοχεύει το BDSM, στην οποία στοχεύω εγώ, συμπεριλαμβάνει την σεξουαλικότητα αλλά δεν μένει εκεί. Η σεξουαλικότητα είναι κομμάτι της αλλά δεν αποτελεί τον στόχο, ούτε καν τον πυρήνα. Το BDSM στοχεύει στην απόλαυση ως μία ευρύτερη έννοια, κάνοντας συνειδητή, συνειδητότατη χρήση της σεξουαλικότητας, ως ένα από τα μέσα προς την επίτευξη αυτής της απόλαυσης. Την ονομάζω υπαρξιακή αυτή την απόλαυση, διότι για μένα περιλαμβάνει όλη την ύπαρξη, ως σύνολο. Είναι ένας τρόπος να βλέπω τα πάντα ως Ένα και όχι ως fragments, όχι δηλαδή όπως διαβάζουμε στα ζώδια, θέματα υγείας, επαγγελματικά και αισθηματικά. Δεν βλέπω την ζωή ως κομμάτια και ρόλους, αλλά ως έναν ενιαίο πίνακα, με μυριάδες χρώματα, που είναι ένα χάρμα οφθαλμών, μία αρμονία. Ή ως μία σονάτα, της οποίας η τελευταία νότα ηχεί για τον καθένα την στιγμή που αφήνει την τελευταία του πνοή. Αλλά μη με ακούτε πολύ εμένα γιατί παραμένω ρομαντική, αυτό ακόμη δεν ξεριζώθηκε από μέσα μου και υποψιάζομαι ότι δεν πρόκειται, είναι μάλλον αρεστό...ή απλά απαραίτητο για την επιβίωση (μου)...