"Προσθαφαίρεση Συναισθημάτων"

Νομίζω θα κρατήσω και αυτό  

Κατά κύριο λόγο - όχι αποκλειστικά - η επαφή ήταν μέσω διαδικτύου. Με ον οφ περίπου ένα χρόνο.

 

Ίσως δεν πάσχουν από φοβία εγκατάλειψης για να παραμένουν προσκολλημένοι κάπου αν δεν τους ικανοποιεί στο βαθμό που επιθυμούν και ίσως γνωρίζουν, πως το "για πάντα" και "αιώνια" δεν είναι εγγυημένα ακόμα και με αντάλλαγμα της υποτακτικότητας ή της τσουλοσύνης.

 

Δεν λεμε κατι διαφορετικο  
Αν επιλεξω να σχετιστω και να πονεσω, να το ζησω, να θρηνησω κλπ αυτο θα μου συμβει, θα ζησω ολα τα σταδια μιας σχεσης...
Αν επιλεξω να υψωσω τοιχους, αυτο θα μου συμβει: θα ζω μεσα στους τοιχους μου.
Προσωπικα επετρεψα να μου συμβουν και τα δυο ανα φασεις και τα εζησα και τα δυο   Σε καθε περιπτωση εγω το εκανα  

 

Το παράδειγμα το ανέφερα σχετικά με την παρερμηνεία της φράσης που είπες. Οτι σε δύο ίδιες περιπτώσεις ο καθένας μπορεί να επιλέξει να το δει αλλιώς.
Φυσικά όσο είμαστε ζωντανοί, κάνουμε επιλογές και έχουμε την ευθύνη τους. Και η ανάληψη των ευθυνών δείχνει κατ εμε και την ωριμότητα του ατόμου.
Αν πχ εχω επιλέξει να κλειστώ σε τοίχους ή να με θεωρώ θησαυρό, δεν φταίει κανείς αλλος για την μοναξιά μου. Εγω την επέλεξα και την δημιούργησα.
Δεν λέμε κάτι διαφορετικό ως προς αυτό.
Η "παρατήρηση" μου έχει να κάνει με τη φράση ως προς το σύνολο της ζωής μας. Δεν έχουμε την επιλογή πάντα. Δεν μας συμβαίνει πάντα οτι εμείς επιτρέπουμε.
Ενα γενικό παράδειγμα, αν με απολύσουν απο τη δουλειά μου για περικοπές προσωπικού, δεν επέλεξα εγω. Δεν το επέτρεψα.
Αν χάσω τον σύντροφο μου σε ενα ατύχημα, δεν το επέτρεψα εγω. Δεν το επέλεξα. Συνέβη.
Ακραία παραδείγματα θα πεί καποιος. Αλλά αυτή είναι η ζωή.

 

Για καλό δε σου συμβαίνουν κάποιοι άνθρωποι..
Το να ψάχνεις το γιατί, μακάρι να σε βοηθήσει, αλλά είναι χάσιμο χρόνου για 'μένα.
Να περνάς καλά και να μένεις μακριά απο τους τοξικούς για 'σένα ανθρώπους  

 

Το οτι βρεχει ειναι απλως ενα γεγονος.
Αν νιωσω οτι βρεχει ο γαμωουρανος για να μου χαλασει το μαλλι σημερα που μετα απο 532 μερες καταφερα να παω κομμωτηριο ομως...  

 

Ευχαριστώ για την απάντηση.

Προσωπικά, δε δύναμαι να τοποθετηθώ σε κάτι προσωπικό σου αλλά ευρύτερα στο νήμα σου υποστηρίζω ότι το πένθος είτε λόγω χωρισμού είτε λόγω βιολογικής απώλειας και ο τρόπος βίωσης και διαχείρισης είναι μία απόλυτα προσωπική υπόθεση. Είναι αφελές να υπάρχουν επικρίσεις βάσει προσωπικών πεποιθήσεων προς έτερους.
Αν αισθάνεσαι ότι πρέπει να το τεμαχίσεις όσο γίνεται ώστε να το αποκρυπτογραφίσεις και να μπορέσεις να προχωρήσεις τότε αυτό να επιλέξεις.
Αν αισθάνεσαι ότι κάτι τέτοιο σε επιβαρύνει και δε σε οδηγεί πουθενά, τότε επιλέγεις να γυρίσεις σελίδα χωρίς να είναι απαραίτητο να θέσεις επίλογο στην προηγούμενη.
Είναι λογικό κι ανθρώπινο να υπάρχει δυσλειτουργικότητα μετά από ένα έντονο συναισθηματικό συμβάν. Κάποιοι έχουν ανάγκη να ξαποστάσουν εώς ότου ξαναθέσουν τροχιά. Αυτό όταν κρατάει καιρό όμως κι αρχίζει να προκαλεί έντονη δυσφορία και κατάπτωση, τότε εκεί είναι ένα καμπανάκι ώστε να εξεταστεί η κατάσταση.
Ως απότοκος, προσωπικών δυσπραγιών, πρέπει να είναι τα μαθήματα που λαμβάνουμε ώστε να μην επαναλαμβάνεται ο φαύλος κύκλος.

Καλή συνέχεια να ευχηθώ.

 

Μπορεί η βροχή ως γεγονός να σε πνίξει, μπορεί να σε μουσκεψει.
Το γεγονός δεν είναι στο χέρι σου να το αλλάξεις. Το αποτέλεσμα πάνω σου μόνο είναι στο χέρι σου να αλλάξεις.

 

<3

 

Για αυτό μίλησα για αυτό που μας συμβαίνει (συμβάν) κι όχι για γεγονότα στην πρώτη μου τοποθέτηση