Προσωπική εμπειρία αμιγώς BDSM χαρακτήρα

Δεν άλλαξα το αρχικο ποστ ,μάλλον σε δυσκολεύουν τα ξημερώματα και τα πρωινά  

 

ναι ναι συγνωμη λιγο η νυστα λιγο που μολις ειχα σηκωθει τεσπα λαθος μου που δεν συνηθιζω να κανω  

 

Μια χαρά το πήγες! Απλά δεν το πήγες μέχρι το τέλος. Έτσι γίνονταν τα πράγματα τον παλιό καιρό, μην κοιτάς τώρα που υπάρχουν τα φόρα οι ταινίες, οι τσόντες κλπ και όλοι έρχονται με την αποψάρα έτοιμη για το τι είναι τι...

όσο για το topping from the bottom είναι απαραίτητο σε τέτοιες περιπτώσεις μέχρι να φτάσουν τα πράγματα εκεί που θέλουμε να φτάσουν. πως αλλιώς θα γίνει?

σχετικά με τις αντιπαραθέσεις, οι διαδικασίες του ορθόδοξου bdsm βοηθούν στο να μην έρχονται τα άτομα μούρη με μούρη.

 

Σ' ευχαριστώ! Λες τελικά να μην τη γλυτώνεις εντελώς και τη "μόχλευση από κάτω", ε?

Και τελικά, πως μπορείς να πάρεις πακέτο έτοιμο την υποταγή ή την κυριαρχία, αν δε δοκιμαστεί στην πράξη, αν δε δοκιμαστείς κι εσύ, αν δε δοκιμαστεί κι εκείνη, ε?

 

Πακέτο δεν το παίρνει κανείς νομίζω.
Είναι όπως το να ταιριάζει το παπούτσι στο πόδι.
Το βλέπεις, σου αρέσει, αλλά μπορεί να είναι λάθος για σένα.
Πρέπει λίγο να το περπατήσεις, να δεις τι γίνεται.
Σπάνια ένα παπούτσι είναι άνετο από την πρώτη μέρα.
Αυτό το φοράς όμως μέχρι να φθαρεί τελείως.
Θυμήθηκα το εξής με αυτό το παράδειγμα, που δεν είναι και πολύ ταπεινό, είναι όμως εύγλωττο.
Έδωσα κάποτε 330 ευρώ για ένα ζευγάρι μποτάκια.
Τα ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά.
Κι ας ήταν καθημερινό μποτάκι, είχε μία κομψότητα σε συνδυασμό με την πρακτικότητά του.
Από δέρμα ναμπούκ και ανατομική σόλα από καουτσούκ.
Μαύρο-ασημί, Arche.
Οι φίλοι μου με λέγανε ψωνάρα.
Έχουν περάσει όμως 10 χειμώνες και ακόμα τα φοράω, είναι κάτι σαν άφθαρτα!
Λειτουργεί λοιπόν και στην βάση του ό,τι δίνεις παίρνεις!
Αν επενδύσεις σε κάτι που αξίζει και
σου ταιριάζει, κατά πάσα πιθανότητα θα ανταμειφθείς γι αυτό...

 

Όλα εν τέλει διυλίζονται και αποστάζονται στο ζήτημα της επιλογής. Δεν μπορείς να σκεπάζεσαι με το μανδύα της αέναης ελαφρότητας του είναι και της επιτηδευμένης άγνοιας κινήτρων.

Δεν μπορείς, όμως, και να απαιτείς από τον εαυτό σου να γνωρίζει εξ αρχής το επακριβές σχήμα και περιεχόμενο των επιλογών του χωρίς δοκιμές.

Μπορείς, επί της ουσίας, και τα δύο, όμως δεν μπορείς να το κάνεις χωρίς την ετοιμότητα του ανάλογου κόστους: στην πρώτη περίπτωση να μην έχεις μάθει να σηκώνεις το παραμικρό βάρος χωρίς να κινδυνεύεις να σπάσεις, στη δεύτερη από το πολύ βάρος που έχεις μάθει να σηκώνεις να μην αντιλαμβάνεσαι ότι κινδυνεύεις να σπάσεις.

Είχα δει ένα βιντεάκι κάποια στιγμή (το χαρακτηρίζω βιντεάκι αυθαίρετα¨ μπορεί να ήταν μέρος ενός ντοκιμαντέρ, αλλά δε θυμάμαι τελικώς ποια ήταν η μορφή και η διάρκειά του), το οποίο δοκίμαζε τις αντοχές τζιν ακριβών και τζιν φτηνών. Οι περιπτώσεις που τα ακριβά σκίστηκαν πιο γρήγορα και πιο εύκολα δεν ήταν η πλειοψηφία¨ ήταν αρκετή, όμως, για να κλονίσει την κυριαρχία του δόγματος "ό,τι πληρώνεις, παίρνεις".

Δεν ξέρω ακόμα τι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Ξέρω μόνο δύο-τρία βασικά πράγματα:
- προσπαθώ, όσο περνάει από τη φτωχή αντίληψη και ετοιμότητά μου, να κάνω το μικρότερο δυνατό κακό στον άλλον
- προσπαθώ να είμαι με κάποιον επειδή περνάω όμορφα και εμπλουτίζω την υπόστασή μου και όχι από το φόβο του να μείνω μόνος μου απέναντι σε αυτό το τεράστιο σύμπαν (και σε αυτό το τεράστιο μέσα μας)
- προσπαθώ να μάθω πράγματα για τον εαυτό μου μέσα από τους άλλους, αλλά όχι να αντανακλασθεί ο εαυτός μου πάνω στους άλλους.

Μία αδιάλειπτη προσπάθεια μέχρι το τέλος, φαντάζομαι.

 

αυτό σε ποιόν απ' τους δυο χάλαγε τη σούπα?

 

Ενδιαφέρουσα ερώτηση.
Σε εκείνην. Όχι τόσο για το περιεχόμενο της πράξης, όσο για τον φορέα της πρωτοβουλίας.

 

Αν δηλαδή το ζητούσε η ίδια, τότε όλα ήταν οκ;
Ανδράλα μου ρχεται γιατί θυμήθηκα πάλι τον Αφέντη με το στραπόν.
Πόσες αλήθειες σ´εκείνο το νήμα, μα τον Τουτάτη!
Συμπέρασμα: μήπως θέλεις μία Κ που να γουστάρει τα γαμήσια, τις δαγκωνιές και τα μπατσάκια της και να στο ζητάει; 

 

Τι Κ είναι τούτη;  

 

σους νεα κοπης δεν ξερεις εσυ