Πρωτοβουλία των υποτακτικών.

Και πήρα και λαικ.
Και όλα αυτά χωρίς καν να απειλήσω με ξύλο... όσο το δάσος της Ελατιας... 
Αυτόβουλα μου απονεμήθηκαν...

Εντάξει έκλαψα    

Δάκτυλος του κορεκτορα είναι η αλήθεια αλλά ούτε καν το πρόσεξα εκ των υστέρων. Κι όχι μόνον εγώ  

Το αγαπημένο μαμούνι @rea.. το ίδιο σκέφτηκε. Αλλά έχω την αίσθηση ότι υπήρχε και ένα άλλο ποστ για το πόσο αίσθημα ξεκούρασης μπορεί να φέρει η τήρηση των τελετουργικών των Δ/δύο.

 

Να δεις που στο τέλος θα μας βάλουν να ξουρίσουμε τα μουστάκια μας, να πούμε!

 

Βάζοντας το νυστέρι λίγο πιο βαθιά, για όποιο μέλος έχει διάθεση ν απαντήσει

Όταν έχετε -το κατα δύναμιν- περισσότερα έως όλα ήδη στην διάθεση σας, σε τι χρειάζονται οι αφορμές?

Γιατί πικρίζει στη γεύση το κρασί της πρωτοβουλίας?

Που βρίσκεται η παγίδα?

Το "Επιτρέπει" που υπογράμμισα στο σχόλιο σας, προυποθέτει ότι το υ έχει την ικανότητα να παίρνει πρωτοβουλίες στο "τσεπάκι" που λένε, υπάρχουν υ που δεν "το έχουν" έξω από στενούς κανόνες καθοδήγησης. Επιβάλει - επιτρέπει - απαγορεύει..ανάλογα τα γούστα.

 

Βάλε τη λέξη εντός εισαγωγικών. Υπάρχουν υ που δεν μπορούν να διαχειριστούν την επιλογή πρωτοβουλίας όταν τους δίνεται, άλλα μπερδεύονται, άλλα είναι μια χαρά με αυτό, για αυτό χρησιμοποίησα τον όρο "παγίδα" και συμπλήρωσα την σημαντικότητα της εκπαίδευσης ως προς αυτό.  

 

Αναρωτήθηκα και εγώ, εκ των υστέρων, γιατί απάντησα με τρόπο που έδινε χώρο μόνον στο συναίσθημα και διόλου σε εκτελεστικά ή κανονιστικά θέματα της Κυριαρχίας / υποταγής. Ίσως διότι το συναίσθημα τελικά μου αφήνει τα πιο βαθιά ίχνη και τα πιο ισχυρά βιώματα.

Το κρασί της πρωτοβουλίας πικρίζει επειδή δεν μπορεί σε μένα να υπάρχει την ίδια στιγμή επικυριαρχία και πρωτοβουλία. Η πρωτοβουλία μου και ως διάθεση ακόμα, αναιρεί σε κάποιο βαθμό την επικυριαρχία και με κάνει να νιώθω ότι βγαίνω εκτός θέσης ή μένω οριακά και εύθραυστα εντός. Αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε για μένα δεν είναι πρωτοβουλία, είναι τήρηση συμπεριφοράς με ευρείες δυνατότητες επιλογής που έχουν δοθεί από τον Κ και υποθέτω ότι δεν αναιρούν το κατά περίπτωση ουσιώδες που έχει τεθεί.

Όμως εγώ αναφερόμουν σε αυθεντική πρωτοβουλία, δηλαδή ότι το υ επιθύμησε κάτι και κινήθηκε αυτόβουλα - με καλό και σωστό τρόπο ίσως - προκειμένου να έχει αυτό που επιθύμησε. Και έτσι επιστρέφω στο πικρό ποτήρι, αν είναι να πηγαίνω να παίρνω με πρωτοβουλία μου αυτό που επιθύμησα τότε, wtf  

Εννοείται ότι μερικές φορές μια ομπρέλα είναι απλώς μια ομπρέλα και έτσι το να ζητήσει κάτι το υ με δική του πρωτοβουλία ή να πάρει μια πρωτοβουλία και ο Κ να είναι o.k. με αυτήν μπορεί να είναι και μια τρυφερή επιείκεια από πλευράς του Κ και να βιώνεται όμορφα ως τέτοια.

Η ικανότητα για μένα είναι τελείως άλλο πράγμα από την αισθητική του D/s και από την επιθυμία και τους τρόπους διαχείρισης της επιθυμίας.

 

Πρωτοβουλία που θυμάμαι να είχα πάρει πολύ αρχές, ήταν για να Τον ικανοποιήσω, να Τον ευχαριστήσω (όχι στο σεξουαλικό τομέα) και άκουσα τα σχολιανά μου.
Επειδή δεν Του άρεσε να τον νταντεύω και ήθελε αυτό που επιθυμούσε να το κάνω όταν Εκείνος ήθελε και κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας και όχι δικής μου.
Είχα ρίξει θυμάμαι πολύ κλάμα μετά από αυτήν την επίπληξη, είχα θυμώσει κιόλας επειδή ήθελα να τον ευχαριστήσω και τα άκουσα κι από πάνω  
Είχε δίκιο όμως.

 

Συμφωνώ παράληψη μου

 

(με ήχο ντουντούκας) iolanda.. απόλαυση όπως πάντα!  

 

Νομίζω εξαρτάται από την ελαστικότητα του Κ και του πλαισίου.
Αν ο Κ δε θέλει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να παίρνεις πρωτοβουλίες θα φροντίσει να το επισημάνει.

Αν ανήκεις σε Κ που είναι γενικά ανελαστικός, και να μήν το επισημάνει, δεν το ρισκάρεις..

Νεότερη έπαιρνα πρωτοβουλίες.. τώρα ΔΕΝ ΘΕΛΩ να παίρνω.