Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Απάντηση: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

οι πρόσφυγες είναι το θέμα μας τώρα   βδσμ και πρόσφυγες .. τι ποσοστό των προσφύγων ασχολούνται με το βδσμ ..  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Είμαι ενάντια. Οι αποφάσεις σε τέτοια ζητήματα πρέπει να παίρνονται με βάση τις αρχές της προστασίας των μειονοτήτων, το διεθνές δίκαιο και όχι με βάση την, εν πολλοίς δικαιολογημένη, αγανάκτηση των ελλήνων πολιτών.

Αντιπροτείνω κάτι άλλο: χορήγηση άδειας παραμονής σε όλους. Ως γνωστόν, άδεια παραμονής σε μία χώρα Schengen, όπως είναι η Ελλάδα, σημαίνει αυτομάτως πως έχουν δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης εντός της ζώνης Schengen. Υποθέτω πως η συντριπτική πλειοψηφία δε θα μείνει στην οικονομικά καθημαγμένη, ξενοφοβική Ελλάδα αλλά θα αναζητήσει καλύτερο μέλλον σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Άλλωστε, οι περισσότεροι απ' αυτούς απλά βρέθηκαν "εγκλωβισμένοι" στην Ελλάδα, δεν ήταν ο τελικός προορισμός τους.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Ω, πόσο δίκιο έχεις. Γι αυτό απόψε λέω να μην πάω μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες να σπάσουμε το πόδι κάποιος ανυποψίαστης αλλοδαπή για να της πάρουμε το κινητό, να μην σαπίσουμε στο ξύλο κάποιον άλλο για να τους πάρουμε τις εισπράξεις, να μην μαχαιρώσουμε ένα τρίτο για να του πάρουμε το χαρτοφύλακα, να μην μπουκάρουμε σε σπίτια για να πάρουμε μετρητά, ηλεκτρικά, χρυσαφικά, και κυρίως να μην πλακωθούμε μεταξύ μας για το ποιος θα έχει τον έλεγχο της πορνείας και του εμπορίου ναρκωτικών στο κέντρο της Αθήνας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Δηλαδή δεν αποφασίζουμε εμείς για εμάς και θα αποφασίσει το διεθνές "δίκαιο"?
Ξέρεις ότι πίσω απο αυτό το "δίκαιο" είναι οι G8?
Ας μην συνεχίσω και σε ρίξω απότομα απο το ρόζ συννεφάκι σου γιατί θα "χτυπήσεις".
Λυπάμαι που σε κατευθήνουν και σε κάνουν εν αγνοία σου φασίστα και γρανάζι της παγκοσμιοποίησης...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Να σου θυμίσω, βέβαια, πως οι διατάξεις του διεθνούς δικαίου που αφορούν τους πρόσφυγες είναι πολύ προγενέστερες της θεσμοθέτησης των G8. Και, επιπλέον, η Ελλάδα τις έχει επικυρώσει. Δεν της το επέβαλε κανείς, το ελληνικό κοινοβούλιο το έκανε. Επομένως, δεσμεύτηκε εθελοντικά. Δε μπορεί τώρα, για κανένα λόγο να αναιρέσει την υπογραφή της και να κάνει ό,τι της κατέβει. Πόσο μάλλον, όταν η ίδια χώρα χρησιμοποιεί κατά κόρον την προσκόλληση στο διεθνές δίκαιο ως βασική αρχή εξωτερικής πολιτικής (βλ. Κυπριακό, ζητήματα σχετικά με το Αιγαίο κλπ)

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Mεγαλοφυής η σύλληψη, μόνο που δεν υπάρχουν πια πολιτικοί με κεφαλαίο Π για να παίξουν μπάλα σε τέτοια γήπεδα. Πού να τα βρουν τα αρχίδια πια?
Δύο ηλικιακές γενιές τους πήρε να ξεριζώνουν αρχίδια (όσοι διερωτάσθε ποιους, δεν σας ενδιαφέρει και η τοποθέτησή μου, οπότε μη με ρωτήσετε), κάτι κατάφεραν, μη χέσω...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Αγαπητέ Durcet, αφενός σε πολλές άλλες χώρες συμβαίνει πανδαιμόνιο και οι μετανάστες γίνονται θύματα άκρατου ρατσισμού και απαντάνε με γκετοποίηση αυξάνοντας τα νούμερα της εγκληματικότητας. Δεν ξέρω πού έχεις πάει και πού έχεις μείνει αλλά αυτό που λες, στην Ευρώπη, ισχύει μόνο σε γειτονιές και όχι σε ολόκληρες πρωτεύουσες ή πόλεις...

Πιθανόν να μην θυμάσαι γιατι δεν άκουσες, πόσο κόσμο απέλασαν και σε πόσους ξαφνικά και αναίτια αφαίρεσαν τις άδειες παραμονής, οι πολιτισμένοι Άγγλοι το 2005 που είχαν πρόβλημα με τις τρομοκρατικές επιθέσεις.

Επίσης εκεί έχουν καλύτερη αστυνόμευση που εν μέρη προστατεύει τον πολίτη. Η αστυνομία απαντάει σε μία κλίση και βρίσκεται στον τόπο του εγκλήματος σε 30 δευτερόλεπτα.

Αφετέρου, δεν γνώρισα ποτέ κανέναν Άγγλο εργοδότη ή Γερμανό εργοδότη που θα επέλεγε τον έλληνα ή τον κάθε μετανάστη έναντι του ντόπιου με τα ίδια προσόντα. Αυτο σημαίνει ότι οι άνθρωποι προστατεύουν την αγορά εργασίας τους και τον τόπο τους συνολικά.

Όσο αφορά τους κινέζους που προαναφέρθηκαν, οι κινέζοι παρατήρησαν ότι στην ελληνική αγορά, οι καταστηματάρχες κρατάνε το ύψος τον τιμών απλών αγαθών ίσο με το 1/3ο του μέσου μισθού. Το ότι επικράτησαν στην αγορά είναι θέμα απλής λογικής. Αν δεν ήταν οι κινέζοι απλά θα ασχολούμασταν όλοι με το να κάνουμε παραγγελίες στο ιντερνετ, ή θα αρχίζαμε (που έχουμε αρχίσει ήδη) να ράβουμε μόνοι μας. Διότι "πολλοί αγάπησαν την αισχροκέρδεια, τον αισχροκερδή κανείς".

Εν ολίγοις ούτε τους συμπολίτες, ούτε την αγορά, ούτε καν τους εαυτούς μας δεν ξέρουμε να προστατεύουμε αν μας κουνήσουν 2 δολάρια στη μούρη.

(Με ένα σωρό φυσικούς πόρους και πιστεύουμε ξαφνικά τα τελευταία 30 χρόνια ότι είμαστε χώρα παροχής υπηρεσιών και άρα εξαρτώμενοι. Και μετά θέλουμε να ρυθμίσουμε και τους μετανάστες)

Με αφορμή την τοποθέτηση της Lady Νο, διαφωνώ με τον συνολικό ρατσισμο.
Διαφωνώ όμως επίσης με την εγκατάσταση τους σε μία χώρα που δυσκολεύεται να αποφασίσει τι θα κάνει με τα αδέσποτα, (πόσο μάλλον με τους μετανάστες), διαφωνώ με την παραμονή τους σε μία χώρα που πλέον δεν προλαβαίνουμε να καταλάβουμε από πού και ποιος μας αδειάζει τα πορτοφόλια, και οι μπάτσοι κάθονται στο ίδιο τετράγωνο με τους νταβατζήδες και ανταλλάσσουν συνταγές φραπέ.

Και επειδή έχω μείνει σε γκέτο μεταναστών σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, συμφωνώ στην ιδέα να κατεβείτε όλοι μια βόλτα απο την αθηνάς, να νοικιάσετε ένα διαμέρισμα να μείνετε εκεί για 8 μήνες να δούμε αν θα σας πάρουν με τα πόδια μπροστά και μετά να μας πείτε την γνώμη σας. Γιατί είναι άλλο πράγμα να τους ενσωματώσω σαν κοινωνία και να βρω τρόπο να απορροφήσω όσους χρειάζομαι και άλλο πράγμα να μου πάρουν και το σκαλπ επειδή κρυώνουν..

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω πρόβλημα με τη ράτσα. Με τη μαφία έχω πρόβλημα. Και να σας πω την αλήθεια μου αδιαφορώ πλήρως αν ο μαφιόζος είναι έλληνας ή τουρκος ή αμερικανός, αν ηρθε εδώ νόμιμα ή παράνομα, αν ονομάζεται πρόσφυγας ή μετανάστης. Με αφορά μόνο το να επιβιώσω και να αξιοποιήσω όλο τον χρόνο της μικρής ζωής μου αντί να με φάει το μαύρο χώμα επειδή κάποιοι αποφάσισαν να κάνουν την χώρα μου πολιτικά ασταθή (πράγμα στο οποίο συμβάλει και το μεταναστευτικό) και πάτησαν στα φιλανθρωπικά μου αισθήματα, ώστε να αξιοποιήσουν τους πόρους της ανενόχλητοι.

Αν ήταν τα πράγματα έτσι στην Ευρώπη δεν θα μας τους τσουβαλιάζαν και θα μας τους άφηναν εδώ σαν καθαρτήριο. Ας τους αφήσουν να περάσουν με βίζες όπως προτάθηκε, να δούμε πόσο ανθρωπιστές είναι πολιτισμικά οι ευρωπαίοι.

Το πρόβλημα είναι πολιτικό και οικονομικό και όχι τόσο κοινωνικό (ρατσισμού) όσο θα ήθελαν να πιστεύουμε


φιλικά.

 

Απάντηση: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Παρά την ημιτελή ευρωπαϊκή ενοποίηση και την ακόμα υπό διαμόρφωση κοινή συνείδηση, έχει ξεκινήσει η αντίδραση από πλευράς κεντρο- και βρειοευρωπαϊκής δεξιάς στον εν εξελίξει εποικισμό. Φυσικά στα ηνωμένα μεταοθωμανικά δεσποτάτα της ελλάδας οι πολιτικές εξελίξεις χρειάζονται αρκετό χρόνο για να καταφθάσουν (στρεβλές)- αρκεί να αναλογισθεί κανείς ότι παραμένουν η μοναδική αναπτυγμένη χώρα με τόσες μαρξιστικές στρεβλώσεις σε οργάνωση και οικονομία. Στο αναμεταξύ, θα συστήσω στους αφελείς ουμανιστές να κατεβούν από τα ροζ συννεφάκια της μετανεωτερικής μαλακίας και σε όσους συνοδοιπόρους ομνύουν στο ιδεολόγημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων να διαβάσουν ένα εξαιρετικό σχετικό άρθρο του Π. Κονδύλη. [http://kondylis.wordpress.com/2009/01/06/humanright/]

 

Απάντηση: Πρόσφυγες...μία αλήθεια...

Εμένα κάτι μου λέει πως πρόκειται για μια αποτυχημένη νομισματική ενοποίηση χωρίς κάποιο άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και γι' αυτόν τον λόγο αποδείχνεται και τόσο τριμπούρδελο...
Στις υπόλοιπες δυο προτάσεις συμφωνώ!

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ - Εψιλον, Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010


Κι αν φύγουν ;

ε, ρε, θέσεις εργασίας που μας περιμένουν (Τσάπα, σφουγγαρόπανο και ποιος μας πιάνει!)



Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο· έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Αλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην. Αλλά τι θα γίνει εάν, κάποτε, τα όνειρά τους ζωντανέψουν; Αφού η μόδα θέλει τη «what if» λογοτεχνία να ανθεί, γράψαμε κι εμείς ένα ρεπορτάζ πολιτικής φαντασίας - βασισμένο, ωστόσο, σε πραγματικά νούμερα.

Κάποιος ρώτησε τον κύριο Κόινερ αν υπάρχει θεός. Ο κ. Κόινερ του είπε: Σε συμβουλεύω να σκεφτείς αν η συμπεριφορά σου θ' αλλάξει ανάλογα με την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα. Αν δεν αλλάξει, τότε η ερώτηση είναι περιττή. Αν αλλάξει, τότε μπορώ τουλάχιστον να σε βοηθήσω, λέγοντας πως εσύ αποφάσισες κιόλας: «χρειάζεσαι έναν θεό».

Μπέρτολντ Μπρεχτ

«Εγώ πάντως

εξακολουθώ να βλέπω τον επερχόμενο μεσαίωνα

με φάλαγγες πιστών

με αργυρά δισκοπότηρα αφρίζοντα αίμα

με σημαιοστολισμούς και παρελάσεις

με ραβδούχους καλοθρεμμένους καλόγερους

εικόνες από παλιές εκστρατείες

και τυφεκισμούς

ήρωες με αυστηρά βλέμματα

Αμες δε γ' εσόμεθα

πληρωμένη εκπαίδευση

θεός αγέρας τα στοιχεία της φύσεως

κλειδωμένα στην εποχή σε χάλκινα θησαυροφυλάκια».

Μιχάλης Κατσαρός

Ο πρόεδρος χασμουρήθηκε. Τα βλέφαρά του βάραιναν καθώς έκανε έναν γρήγορο απολογισμό της μακράς του μέρας. Πρόσφερε πάλι στήριξη στον πρωθυπουργό - τα έχωσε όμως κι έξυπνα, μη φανεί πως δεν κάνουμε κι αντιπολίτευση. Τα σχολιαρόπαιδα του κόμματος πήραν τα πάνω τους και πάλι, αλλά ποιο θα τα βάλει στα σοβαρά με τον αρχηγό; Το κανάλι πάει καλά, ας όψεται που ο πρόεδρος είναι νοικοκύρης και το κρατάει κι αυτό σε τάξη. Η Αριστερά αυτοκα- ταστρέφεται, η τηλεόραση έχει πια υιοθετήσει πλήρως την ατζέντα του κόμματός του. Α, μα είναι πολύ ευχαριστημένος ο αρχηγός. «Παναγία μου, φύλαγε την πατρίδα και τους ψηφοφόρους μου, το στράτευμα και τους ευζώνους και διώξε, επιτέλους, όλους αυτούς τους μαυριδερούς που μπήκαν λαθραία και καπηλεύονται την πατρίδα. Τους άπλυτους αριστερούς μην τους πειράξεις, αυτοκτονούν από μόνοι τους. Αμήν». Ο πρόεδρος χασμουρήθηκε και βυθίστηκε σ' έναν ελαφρύ ύπνο.

Ξύπνησε το πρωί, εξαιρετικά ευδιάθετος. Φτου να μη σε βασκάνω, παλικάρι μου, εξαιρετικά θα τα πας και σήμερα. «Ταμάρα, το πρωινό μου και τον "Ελεύθερο Κόσμο" γρήγορα!» Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. «Ξένες, τι περιμένεις...» μονολόγησε ο αρχηγός. Την είχε χρόνια, ασφαλισμένη, με τα όλα της, γιατί του έρχεται φτηνά. Στις ομιλίες του τόνιζε πάντα πως έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές, αλλά σάμπως κι είχε εμφανιστεί καμιά Ελληνίδα για να του κρατάει το νοικοκυριό; Αλλά αυτός είναι κύριος: μόνο 20.000 από τις 100.000 οικιακές βοηθούς είναι ασφαλισμένες και μία από αυτές είναι η δική του. Και, εν πάση περιπτώσει, ξένη αλλά ομόθρησκη· όλα κι όλα.

«Ταμάρα!» φώναξε ο αρχηγός ματαίως για πολλοστή φορά. Αποφάσισε να πιει τον καφέ του έξω. Ούτε η αγαπημένη του εφημερίδα είχε φτάσει, «δεν πειράζει, θα την αγοράσω έξω» μονολόγησε. Σε τέσσερα διαδοχικά περίπτερα η εφημερίδα άφαντη. «Καμία δεν έφτασε σήμερα, κυρ Γιώργο» του είπε ο περιπτεράς. Μια παράξενη ησυχία απλωνόταν παντού. Τα γιαπιά έρημα. Η βιοτεχνία του κουμπάρου τού Διομήδη (που δούλευε φουλ από την ώρα που έδιωξε όλες τις εργάτριες και προσέλαβε Πακιστανούς για τα μισά), βουβή. Ολα, τα μπακάλικα, τα μανάβικα, τα ψιλικατζίδικα... κλειστά. «Λες να έγινε κανένα κίνημα και να μην το πήρα χαμπάρι;» αναρωτήθηκε με αγωνία ο αρχηγός. Αρχισε να τρέχει πια προς τα γραφεία του κόμματος.

Το εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας, η Σοφοκλέους και το Μεταξουργείο ήταν σαν εγκαταλειμμένη πόλη. Τα περισσότερα διαμερίσματα του κέντρου έμοιαζαν έρημα. «Ρε, λες να έγινε πόλεμος; Α, μα δεν μπορεί. Πού είναι το στράτευμα; Πού είναι ο εθνικός ύμνος; Μα πού στο διάολο πήγαν όλοι;» Ο αρχηγός, φουριόζος, εισέβαλε στα γραφεία του κόμματος. «Πρόεδρε! Το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα! ΕΦΥΓΑΝ! Ολοι οι ξένοι εξαφανίστηκαν από την Ελλάδα!» Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσει τι του έλεγε το πρωτοπαλίκαρό του. Εφυγαν; Μόνοι τους; Και πού πήγαν; «Δεν έχουμε ιδέα, πρόεδρε! Αλλά μείναμε μόνοι, επιτέλους! Εξω οι ξένοι από την πατρίδα!» Το πρωτοπαλίκαρο έπιασε από τη μέση τη σύζυγό του κι άρχισαν να χορεύουν τσα-τσα. Εκείνη, με δάκρυα στα μάτια, ακκιζόταν με τη γαλανόλευκη. «Πρόεδρε», νιαούρισε, «τώρα τι μας έμεινε για να καθαρίσει ο τόπος; Οι αδερφές και οι κομμουνισταί! Λέτε να φύγουν κι αυτοί από μόνοι τους;»

Ο πρόεδρος μπήκε στο γραφείο του. Ανοιξε την τηλεόραση. «Χάος επικρατεί σε ολόκληρη τη χώρα!» έσκουζαν τα κανάλια. Τα μαντάτα άρχισαν να φτάνουν από παντού. Τα κανάλια έβγαζαν έκτακτα δελτία: «Ασύμμετρη απειλή. Εξαφανίστηκε το 10% του πληθυσμού της χώρας». Εως και το πρωτοπαλίκαρό του, που μέχρι προχτές τσίριζε στα κανάλια «Δουλειές για τους Ελληνες, όχι για τους ξένους!», είναι κάπως προβληματισμένο. Λείπει και η σύζυγος που, χορεύοντας τσα-τσα, θα τον παρηγορούσε. «Ku douleia?», όμως, που θα έλεγε κι η Αλβανίδα καθαρίστρια των γραφείων του κόμματος. Οταν οι μετανάστες θα έχουν εγκαταλείψει 450.000 θέσεις εργασίας, οι Ελληνες δεν θα μπορούν να καλύψουν ούτε τις μισές. Πάνω από 150.000 θέσεις εργασίας μένουν κενές, είτε επειδή ορισμένες δουλειές δεν θεωρούνται ελκυστικές για τους Ελληνες είτε γιατί οι προσφερόμενες αμοιβές είναι αισθητά χαμηλότερες, προσεγγίζοντας κατά μέσον όρο το 50-60% του κανονικού ημερομισθίου.

Οι δρόμοι πλημυρίζουν με γέρους που πάσχουν από Alzheimer και ρωτούν τους περαστικούς αν έφυγαν οι Γερμανοί. «Εφυγαν, αλλά επέστρεψαν με παρέα το ΔΝΤ» απαντά ένας φοιτητής. Απ' τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών ακούγονται κλάματα μωρών, έξω απ' τα νηπιαγωγεία ξεροσταλιάζουν πεντάχρονα παιδιά που περιμένουν την Ταμίλα να τα πάρει. Και η ελληνίδα εργαζόμενη φεύγει άρον άρον απ' το γραφείο. Επιστρέφει σπίτι και δεν ξέρει τι να πρωτοκάνει, να δώσει τα χάπια στη γιαγιά, να αλλάξει το μωρό, να διώξει τις κατσαρίδες απ' το σαλόνι ή να μαγειρέψει για τον καλό της; Ή μήπως, καλύτερα, να εξαφανιστεί κι αυτή σαν την Ταμίλα; Αυτές είναι οι συνέπειες όταν το 75% των γυναικών που απασχολούνται στην οικιακή εργασία, την καθαριότητα, τη φροντίδα ηλικιωμένων είναι μετανάστριες. Μ' αυτόν τον τρόπο, εξάλλου, το ελληνικό κράτος μετακύλισε στα ίδια τα νοικοκυριά ένα κόστος της τάξης των 20 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Δεν φεύγουν όμως μόνο εργατικά χέρια από τη χώρα, φεύγουν και καταναλωτές. Η ήδη παραπαίουσα αγορά χάνει μια υπολογίσιμη ομάδα καταναλωτών. Τα νοικοκυριά των οικονομικών μεταναστών καταναλώνουν το 3,1% της συνολικής αξίας των αγαθών και υπηρεσιών που καταναλώνονται στη χώρα, δαπανώντας κατά μέσον όρο 1.444 ευρώ το μήνα, όταν η μέση δαπάνη του συνόλου των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται σε 2.317 ευρώ.

Τα λουκέτα αυξάνουν και, εφόσον δεν κινείται φύλλο, 100.000-124.00 εργαζόμενοι σε εμπορικά καταστήματα, μπαρ, καφέ, πιτσαρίες χάνουν τη δουλειά τους. Και να ήταν μόνο οι ξένοι; Οι 100.000 από αυτούς είναι... εντελώς Ελληνες.

Απαρηγόρητη και η επιχειρηματική ηγεσία. Πάνω που ξεμπέρδεψε με τους φορτηγατζήδες, καινούργιοι μπελάδες τη βρήκανε. Κλειστές κι άλλες 4.617 επιχειρήσεις που ανήκουν σε αλλοδαπούς εξ ολοκλήρου ή σε καθεστώς συνιδιοκτησίας, δηλαδή το 5,8% του συνόλου των επιχειρήσεων. Πάνε τα φτηνά κινέζικα συνολάκια και η Prada δεν ενδείκνυται αυτήν την εποχή. Πάει κι ο ναργιλές στο ανατολίτικο καφενείο της γειτονιάς. Αδειοι κι οι πάγκοι στις λαϊκές αγορές. Πορτοκάλια μόνο από Ιταλία και φράουλες από Δανία. Πού να βρεις άνθρωπο να τα μαζεύει για 15 ευρώ τη μέρα και να μένει στην καλύβα της αυλής;

Υπάρχουν και κερδισμένοι, βέβαια. Οι δισκογραφικές εταιρείες, για παράδειγμα. Αφού έφυγαν οι 40.000 πλανόδιοι μικροπωλητές από τη χώρα, μπορούν να πωλούν τα cd τους 20 ευρώ στα μεγάλα δισκοπωλεία. Μόνο οι πειρατές στο ίντερνετ αποτελούν το τελευταίο εμπόδιο στα σχέδιά τους, αλλά έχει ήδη επιληφθεί η Δικαιοσύνη. Χαμένη και η πραμάτεια με τις φτηνές τσάντες στην Πανεπιστημίου και την Ερμού. Οσο για το παρμπρίζ του αυτοκινήτου, με τη σκόνη θα μείνει. Ο Πακιστανός δεν περιμένει στο φανάρι.

Στεγνώνουν και οι τράπεζες. Δεν έφταναν τα περίπου 25 δισ. καταθέσεων που βγήκαν σε τράπεζες του εξωτερικού, αδειάζουν και οι 250.000 τραπεζικοί λογαριασμοί που διαθέτουν οι μετανάστες και άλλα 3 ή 4 δισ. κάνουν φτερά. Ενώ μόνο τα εμβάσματα προς Αλβανία εκτιμώνται σε 500 εκατ. ετησίως. Μένουν μόνο τα φέσια από τα δάνεια. Το 4,9% των νοικοκυριών με αρχηγό μετανάστη έχει λάβει δάνειο για αγορά ή ανέγερση κατοικίας και ένα 0,5% έχει λάβει δάνειο για επισκευή της κατοικίας του ή αγορά κάποιου... οικοπέδου.

Ζημιά, όμως, παθαίνουν και αρκετοί ιδιοκτήτες ακινήτων, αφού το 90% των μεταναστών μένει στο ενοίκιο. Μια χαρά είχαν βολευτεί τόσα χρόνια που νοίκιαζαν τις τρύπες τους σε 20 μετανάστες μαζί και πληρώνονταν με το κεφάλι. Τώρα πού να βρεις Ελληνα να μείνει σε σπίτι χωρίς θέρμανση, με τους σοβάδες να πέφτουν. Ασε που δεν είναι και πολύ φιλόζωοι και θα δυσαρεστηθούν με τα ποντίκια.

Πάνω που καταφέραμε και μας δανείσανε οι αγορές, νέο έμφραγμα στην οικονομία. Τα έσοδα του κράτους από τις εισπράξεις φόρων και ΦΠΑ περιορίζονται, το έλλειμμα αυξάνεται, η ύφεση βαθαίνει και οι επενδύσεις καταντούν ανέκδοτο. Το ΑΕΠ συρρικνώνεται ακόμα παραπάνω, αφού η συμβολή των νόμιμων μεταναστών στο ΑΕΠ της χώρας κυμαίνεται από 1,9% ώς 2,2%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους παράνομους μετανάστες κυμαίνεται μεταξύ 0,5% ώς 0,7%. Ο πρόεδρος είναι συγκλονισμένος. Δεν τον παρηγορεί καν η ιδέα πως η μείωση της ζήτησης θα ρίξει τις τιμές κατά 5%-6%, πράγμα που θα κάνει πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα μας, περιορίζοντας τις εισαγωγές. Πτώση τιμών σημαίνει πάγωμα ή και πτώση ενοικίων - κι εκείνος από τέτοια εισοδήματα κυρίως ψωμίζεται.

Στο υπουργείο Εργασίας τα ηρεμιστικά τα κουβαλάνε με το καροτσάκι. «Τόση προπαγάνδα, τόση τρομοκρατία για να περάσει το νέο ασφαλιστικό. Και τώρα... φτου κι απ' την αρχή! Πάλι καταρρέουν τα ταμεία. Κι άντε να τους πείσεις ότι τα 80 είναι παραγωγική ηλικία» μονολογεί επιφανές κυβερνητικό στέλεχος. Βλέπεις, το 11% των ασφαλι- στικών εισφορών προέρχεται από μετανάστες. Οι περίπου 500.000 ασφαλισμένοι μετανάστες στο ΙΚΑ και οι άλλοι 100.000 στον ΟΑΕΕ και τον ΟΓΑ στηρίζουν οικονομικά το ασφαλιστικό σύστημα χωρίς ακόμα να λαμβάνουν συντάξεις και με πρόβλεψη για λήψη συνταξιοδοτικών παροχών μετά το 2025. Επί πλέον, αν υπολογίσουμε ότι η σχέση των ασφαλισμένων προς τους συνταξιούχους μειώθηκε από 2,46% το 1990 σε 1,79% το 2005, χωρίς τη μετανάστευση η αναλογία αυτή θα γίνει ακόμη χαμηλότερη.

Η Ελλάδα γερνάει και οι μετανάστες φέρνουν νιάτα. Το 80% των μεταναστών βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία (15-64), σε αντίθεση με το 68% των Ελλήνων, ενώ το πο- σοστό εκείνων που εργάζονται φτάνει το 94%. Η ένταξη των μεταναστών στην αγορά εργασίας σήμαινε όχι μόνο περισσότερες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και περισσότερα φορολογικά έσοδα. Για παράδειγμα, το συνολικό ποσό των ασφαλιστικών εισφορών και του φόρου εισοδήματος που πλήρωσαν τα νοικοκυριά των μεταναστών το 2004 ήταν 488.000.000 ευρώ.

Μια άλλη διαπίστωση κάνει τον πρόεδρο να χάσει το χρώμα του: «Οι προαιώνιοι εχθροί μας, οι Τούρκοι, θα τρίβουν τα δάχτυλά τους!» Στο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, οι μετανάστες προσέφεραν μια ανακούφιση. Την περίοδο 2004-2007 οι γεννήσεις από αλλοδαπές αποτελούσαν το 17% του συνόλου των 435.700 γεννήσεων, δηλαδή ήταν περίπου 74.000, όταν το ίδιο διάστημα η διαφορά των γεννήσεων από τους θανάτους στη χώρα είχε το οριακό θετικό ισοζύγιο των 12.000 χιλιάδων ανθρώπων.

Στα σχολεία της Κυψέλης και του Βοτανικού επικρατεί πανικός. Οι δάσκαλοι στέκονται μπροστά σε άδεια θρανία και αναρωτιούνται αν θα τους μετατάξουν σε κάποιον φορέα άσχετο με τις σπουδές και την εμπειρία τους ή αν θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία για να απολύσουν δημόσιους υπαλλήλους. Ενώ οι μαθητές ρωτούν πού πήγαν οι φίλοι τους. «Εφυγαν» απαντάει ο διευθυντής. «Αφού δεν τους ήθελαν, ήταν διαφορετικοί». «Διαφορετικοί; Τι διαφορετικό είχαν; Αφού μαζί παίζαμε στο διάλειμμα, μαζί διαβάζαμε το απόγευμα, μαζί κάναμε φασαρία στο μάθημα!»

Τα παιδιά των αλλοδαπών τη χρονιά 2007-2008, για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, ανέρχονταν σε 112.211 σε σύνολο 1.208.056 μαθητών, δηλαδή το 9,29% του μαθητικού πληθυσμού. Σε ορισμένα σχολεία μάλιστα, όπως είναι στα Ιόνια νησιά, την Αττική, το νότιο Αιγαίο, την Κρήτη και την Πελοπόννησο, ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών την περσινή σχολική χρονιά ξεπέρασε το 10%. Στην πλειονότητά τους, όμως, τα παιδιά των μεταναστών δεν συνεχίζουν τη φοίτησή τους στο λύκειο (66%) και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (85%). Τώρα 3.600 σχολικές τάξεις των 30 ατόμων μένουν κενές και αντιστοίχως 3.600 έλληνες εκπαιδευτικοί άνεργοι.

Δεν είναι, όμως, μόνο οι μαθητές και οι φοιτητές στεναχωρημένοι που χάνουν τους φίλους τους, τα φλερτ και τους έρωτές τους. Αρκετοί έχασαν τους συζύγους τους και αναρωτιούνται αν έφταιγε το καβγαδάκι της χθεσινής νύχτας ή η μάνα τους που δεν έπαψε στιγμή να γκρινιάζει για τα σπαστά ελληνικά της νύφης της. Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, από το 2004, οπότε άρχισε να συλλέγει στοιχεία σχετικά με την υπηκοότητα των νεονύμφων και μέσα σε μια πενταετία, μέχρι το 2008, οπότε υπήρχαν τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 20.000 μεικτοί γάμοι -θρησκευτικοί και πολιτικοί- στη χώρα, οι οποίοι τώρα διαλύονται.

Τουλάχιστον αποσυμφορούνται οι φυλακές, αφού φεύγει σχεδόν το 45% του πληθυσμού τους που είναι μετανάστες, κρατούμενοι ως επί το πλείστον για ζητήματα χαμηλής παραβατικότητας ή για παράνομη είσοδο στη χώρα. Αντιστρόφως ανάλογα αυξάνεται ο εκνευρισμός και ο αλκοολισμός στους αστυνομικούς, αφού πλέον μόνο σε φοιτητές με ράστα ή σε αμέριμνους περαστικούς τα βράδια των διαδηλώσεων θα μπορούν να εκτονώνουν τα νεύρα τους. Το μεγάλο αδιέξοδο, όμως, το αντιμετωπίζει η ΕΥΠ: Ποιους θα απάγει τώρα; Λες να συνηθίζουν και οι αναρχικοί να απάγονται μεταξύ τους;

Στις δημοσιογραφικές συσκέψεις υπάρχει τεράστια αμηχανία. «Κι εμείς ποιους θα κατηγορούμε για την εγκληματικότητα και την υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου;», «Τι, δηλαδή, τώρα πρέπει να μιλήσουμε για τις κοινωνικές ανισότητες και τη λιτότητα;» παραληρούν τα στελέχη. «Επ' ουδενί, υπάρχουν ακόμα πρεζάκια, πρώην κρατούμενοι, ψυχικά ασθενείς, κουκουλοφόροι, αριστεριστές, φορτηγατζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι... Μ' αυτούς θα καλύψουμε το κενό» απαντά ο αρχισυντάκτης.

Κρύος ιδρώτας λούζει τον πρόεδρο. «Εντάξει όλα τα υπόλοιπα, αλλά εγώ πλέον πού θα βασίζω την πολιτική μου; Μένουν χωρίς περιεχόμενο οι εκλογικές μου καμπάνιες. Αφού αυτοί έφταιγαν για όλα τα δεινά του τόπου. Ετσι μπήκα στη Βουλή. Τώρα τι θα λέω; Οι αριστεροί λένε ότι φταίει το μνημόνιο, αλλά εγώ το ψήφισα το μνημόνιο. Και το πρωτοπαλίκαρο που ούρλιαζε στα κανάλια για τους βρομιάρηδες που έχουν κατακλύσει την Αθήνα, στα αζήτητα θα βρεθεί τώρα. Ούτε στα μεσημεριανάδικα δεν θα βρίσκει στασίδι». Ο πρόεδρος πετάγεται από το κρεβάτι του φρικαρισμένος. Με τις γαλάζιες πιτζαμούλες και το φιλέ στα μαλλιά βγαίνει στους δρόμους αλαφιασμένος: «Συνωμοσία, συνωμοσία! Σιωνιστικός δάκτυλος! Φέρτε τους πίσω!»

Στα σοβαρά τώρα: Η πρώτη απεργία των μεταναστών πραγματοποιήθηκε το 2006 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε οι Λατινοαμερικάνοι αποφάσισαν να απεργήσουν ονομάζοντας αυτήν την ημέρα «Φανταστείτε μια μέρα χωρίς τους Λατινοαμερικάνους». Το αποτέλεσμα ήταν να παραλύσουν ολόκληρες πόλεις, αφού η βιομηχανική παραγωγή σταμάτησε, τα παιδιά των μεταναστών δεν πήγαν στο σχολείο και η εμπορική κίνηση μειώθηκε αρκετά. Σε ολόκληρη την Ευρώπη -στη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία- με απόφαση των μεταναστευτικών ορ- γανώσεων, αλλά και με την κάλυψη των συνδικάτων, οι μετανάστες απήργησαν την 1η Μαρτίου του 2010.


Διαβάστε

..............1...............

Βλαντιμίρο Πόλτσι, «Εξω οι ξένοι»,

εκδ. Οδυσσέας

Τι θα συμβεί αν όλοι οι μετανάστες απεργήσουν και πόσο θα επηρεαστεί η καθημερινότητα των υπολοίπων; Και η οικονομία της χώρας; Αντέχει; Ο συνάδελφός μας επιχειρεί σ' αυτό το βιβλίο ό,τι ακριβώς κάναμε κι εμείς σ' αυτήν τη μίνι έρευνα. Το βιβλίο του προέρχεται από σειρά άρθρων που έγραψε για το θέμα, εξ ου και οι ιστορίες μεταναστών, συνεντεύξεις, έρευνες, στατιστικές, γνώμες ξενοφοβικών και μη. Ολα μαζί συνθέτουν ένα κείμενο-ημερολόγιο με γρήγορο ρυθμό, μεταξύ χρονογραφήματος, μυθιστορήματος και ρεπορτάζ.

..............2...............

«Περιπέτειες της ετερότητας,

η παραγωγή της πολιτισμικής διαφοράς

στη σημερινή Ελλάδα», συλλογικό έργο,

εκδ. Αλεξάνδρεια

Τι σημαίνει να είναι κανείς Πομάκος, Αλβανός ή «ομογενής» από την πρώην Σοβιετική Ενωση στην Ελλάδα σήμερα; Ποιες είναι οι σχέσεις ανάμεσα στις μεσοαστές εργοδότριες και τις φιλιππινέζες οικιακές βοηθούς;

Πώς αντιμετωπίζουν οι εθελοντές τους πρόσφυγες; Τι περιθώρια κινήσεων έχουν μειονοτικές κατηγορίες που διεκδικούν το μέχρι χθες αδιανόητο, όπως είναι η μητρότητα για τις γυναίκες με ομοερωτικές επιλογές;
Οι συγγραφείς του τόμου μιλούν από ανθρωπολογική σκοπιά για τις περιπέτειες της ετερότητας στη σημερινή Ελλάδα.

..............3...............

Emmanuel Vaillant, «Μάθε να αντιμετωπίζεις το ρατσισμό», εκδ. Ερευνητές

Κι ένα βιβλίο για τα παιδιά και τις δύσκολες ερωτήσεις τους. Τι ήταν οι δουλοκτητικές κοινωνίες, τι σημαίνει αποικιοκρατία και δουλεμπόριο στην Αφρική, ποιος είναι αντισημίτης, γιατί όλοι αυτοί οι ξένοι άνθρωποι έρχονται στη γειτονιά μας.

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΜΕ

* Μελέτη του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό τον αναπληρωτή καθηγητή Αντώνη Κόντη

* ΙΝΕ/ΓΣΕΕ

* Εθνική Στατιστική Υπηρεσία

* Μεσογειακό Παρατηρητήριο Μετανάστευσηςτου Παντείου

* Μελέτες του καθηγητή Σάββα Ρομπόλη

* Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης (ΙΠΟΔΕ)

* Ερευνες του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής

* Στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος

* Αρχείο της «Ελευθεροτυπίας», των «Νέων», του «Βήματος», της «Καθημερινής»


Κι αν φύγουν; | Άρθρα | Ελευθεροτυπία