Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Ο σωστός ο πρόστυχος ο Κυρίαρχος δεν κάνει λάθη για να απολογηθεί!

 

Απαξ και γινει το λαθος, ασχετα απο ποιον, οι συγγνωμες ειναι περιττες. Τα λαθη αντιμετωπιζονται με πραξεις κι ειλικρινεια. Α, και με βαρια @@@@@@@.

 

Pleeease πες μου ότι το λες αστειευομενος αυτό ...    

 

Πώς απολογείται ή πώς ζητά συγγνώμη σαν απλός άνθρωπος;
Με πράξεις και με αλλαγές, δεδομένου ότι κάτι οδήγησε στο να κάνει κάτι λάθος και αυτό το κάτι πρέπει να τεθεί υπό εξέταση από τον ίδιο.

 

μην ξεχναμε οτι πισω απο καθε ταμπελα που εχουμε δημιουργηση -υποστηριξη υπαρχει και ο νοημων ανθρωπος.πολλες φορες μια μεγαλη ταμπελα κρυβει πισω εναν μικρο ανθρωπακο και το αντιθετο.ο ανθρωπακος ισως δεν ζητηση ποτε συγνωμη γιατι αν πεσει η ταμπελα του θα φανει το υψος του .επιβαλεται απο τον δυνατοτερο να ζητηση συγνωμη οπως και επιβαλεται να κανει την αυτοκριτικη του γιατι αυτα οριζουν το μεγαλειο του.υπαρχει το ρητο Καποιες φορες κερδιζω και καποιες μαθαινω τα λαθη μου

 

Λάθος σημαίνει άγνοια. Αλλιώς δεν μιλάμε για λάθος, μιλάμε για συνειδητή πράξη γνωρίζοντας και το ρίσκο της και ανήκει σε άλλη κατηγορία συζήτησης.

Δεν είναι όλα τα λάθη/άγνοιες ίδιας ποιότητας, έντασης, σοβαρότητας ως προς τις συνέπειες τους.

1) Υπάρχουν λάθη για τα οποία λέω ευθέως "Λυπάμαι" όταν μου γίνουν γνωστά, είτε από τον εαυτό Μου, είτε από τους ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι. Προτιμώ να λέω "Λυπάμαι" γιατί είναι το απ' ευθείας αληθές συναίσθημα αλλά και η σκέψη Μου. Το "συγγνώμη" το αποφεύγω να το ζητήσω από τους άλλους, πασχίζω αρκετά για να το δώσω η ίδια στον εαυτό Μου γιατί είμαι και ο πιο σκληρός κριτής του. Δεν Μου αρέσει επίσης να Μου ζητούν συγγνώμη, εκτός και αν είναι παιχνίδι μέσα στην καυλάντα. Προτιμώ να έχω την αληθινή αποτύπωση του συναισθήματος και της σκέψης του άλλου ως προς το συμβάν, το "λυπάμαι" του άλλου να είναι ειλικρινές και όχι μετάθεση/αποφυγή ευθύνης. Σιχαίνομαι δε τη διατήρηση της ενοχής είτε σε Εμένα είτε στους άλλους. Δεν την εμπιστεύομαι.

Μετά το "Λυπάμαι" σαφώς ακολουθεί η πρακτικότητα. Τώρα που πλέον δεν Είμαι σε άγνοια και έχει φωτιστεί ο λόγος, η αιτία του λάθους και το αποτέλεσμα του, τι μπορώ να πράξω ή να μην πράξω από εδώ και κάτω ως προς αυτό;
Ή τί μπορώ να απαιτήσω να πράξει ή να μην πράξει ο άλλος από εδώ και κάτω ως προς αυτό. Μετά χρειάζεται να ακολουθήσει και η εφαρμογή που προκύπτει από τα παραπάνω ερωτήματα.

2) Υπάρχουν λάθη τα οποία δεν επισημαίνει κανείς τρίτος αλλά τα συνειδητοποιώ από μόνη Μου σε στιγμές ησυχίας και απολογισμού, όπου λειτουργεί "αναλαμπή" του εγκεφάλου ή αποκαλύψεις/αποκωδικοποιήσεις κάποιων ενοχλητικών συναισθημάτων τα οποία αφορούν στο "σχεδιασμό" της σχέσης.
Αποκτημένες συνήθειες, χειρισμοί, αβλεψίες, αποφυγή έγκαιρης αντιμετώπισης για χίλους δυό λόγους και αιτίες. Τις στιγμές αυτές πρώτα τις βιώνω ως άγχος αρκετά φορτικό με ισχυρές δόσεις ενοχής ένεκα και της τελειομανίας Μου. Θα ήθελα άμεσα να το ξεφορτωθώ και η εύκολη λύση θα ήταν να το μοιραστώ έτσι πηγαία με το υπό για "να φύγει από πάνω Μου". Δεν το κάνω. Αυτό έχω τουλάχιστον μάθει να μην το κάνω. Αποτελεί μεταβίβαση ευθύνης κι εκχώρηση Κυριαρχίας. Τρώω τα λυσσακά Μου μέχρι να πάρω εκείνες τις Αποφάσεις για Αλλάγες που να δίνουν ικανοποιητική λύση στις διαπιστώσεις Μου. Μετά ησυχάζω. Όταν δε ανακοινώσω και στο υπό, "τα νέα μέτρα", ησυχάζω πλέον τελείως ως προς το άγχος και μπαίνω σε φάση παρατήρησης. Να δω αν "τα νέα μέτρα" όντως διορθώνουν αυτά που νομίζω ότι χρειάζονται διόρθωση. Κ.λ.π. Επειδή η δύναμη της συνήθειας είναι επίσης μεγάλο πράγμα κι επειδή μεγάλο μέρος της φαιάς ουσίας Μου την καταναλώνω δημιουργικά κι αυτό Μου φτιάχνει και κάποιες "αφηρημάδες", τείνω να γράφω και σημειώματα στον Εαυτό Μου για πράγματα που δεν πρέπει να ξεχάσω. Ώστε να τα συμβουλεύομαι και να Μου υπενθυμίζω τα "νέα μέτρα".

3) Υπάρχουν λάθη που το αποτέλεσμα τους δεν επιδέχεται άμεσης επιδιόρθωσης, αποκατάστασης, δηλαδή "η ζημιά έχει γίνει". Ενδέχεται να μπορεί να υπάρξει αποκατάσταση σε μετέπειτα χρόνο, ενδέχεται "να έχει ραγίσει το γυαλί" και να μη μπορεί να υπάρξει ως τίποτε άλλο από ραγισμένο γυαλί. Σκληρή περίπτωση και πιο δύσκολη κι επώδυνη στη συμφιλίωση με αυτήν την πραγματικότητα. Πιθανώς μεγάλος και ο χρόνος μέχρι να επέλθει η συμφιλίωση. Μπορεί και να μην μπορέσει να επέλθει. Να είναι ένα από αυτά που κουβαλάς πλέον ως μέρος του εαυτού σου από εδώ και κάτω.

4) Υπάρχουν και τα λάθη που δεν εύχομαι ούτε στον εαυτό Μου, ούτε στους άλλους, ούτε και στο χειρότερο εχθρό Μου. Εκείνα που μπορεί να επιφέρουν το τέλος της ζωής κάποιου, ή μόνιμη βλάβη τέτοια που να οδηγεί σε υποβαθμισμό της ζωής...
Ευτυχώς έως σήμερα δεν έχω βρεθεί σε τέτοια θέση. Εύχομαι και προσέχω όσο μπορώ να μη βρεθώ.

Ο Λόγος, τα λόγια που λέμε είναι κι αυτά πράξεις. Χρειάζεται να συνοδεύονται όμως για την ολοκλήρωσή τους και από πράξεις χωρίς λόγια...

Α.

 

Όλοι κάνουμε λάθη σαφώς,η αναγνώριση αυτών καθώς κι η διόρθωσή τους όπου είναι δυνατόν να γίνει,είναι τα μόνα σημαντικά...συνεπώς ο οποιοσδήποτε τρόπος απολογίας από οποιοδήποτε "στάτους" μάλλον είναι ένα χαριτωμένο μπόνους και τίποτε παραπάνω...εξαρτάται τη περίπτωση βασικά,γιατί για εμένα η ίδια η απολογία μερικές φορές είναι κάτι "άσχημο/άβολο" γιατί με βάζει στη θέση να αισθάνομαι ότι νιώθει άσχημα το άτομο που απολογείται.

 

Κι εσύ πού το ξέρεις;

 

Χθες είπες "η περιεργεια είναι κακό πραγμα" ... Σήμερα ρωτάς! Τόση ασυνέπεια λογων και πράξεων σε λιγότερο από 24 ώρες;

 

Είναι αξιοπερίεργο να αναφέρεται κάποιος, στην αισθητική απόλαυση που προκύπτει από την αντίληψη της ιδιάζουσας μεταφοράς των εννοιών, στην ποίηση των Σουαχίλι, ενώ δεν καταλαβαίνει τα Σουαχίλι.

 

Το πιο απλο παραδειγμα καταθεσης συγνωμης απο Κυριαρχο προς υποτακτικο -και αποδειξη της χρηστικοτητας και της αξιας της-, ειναι αυτο που κανουν οι κυβερνησεις προς τους πολιτες!
"Μεσα στην μεγαλοσυνη της ψυχης και του πνευματος μου, σου κανω την τιμη να σου ζητω συγνωμη και αντε μου και στον διαολο, σε ξεφορτωνομαι".
Ειναι πολυ πιο ευκολο να ζητας μια ακοπη συγνωμη απο το να διρθωνεις με πραξεις/κινησεις και ΚΥΡΙΩΣ με την μη επαναληψη των ιδιων λαθων σου. Γιατι να μην κανεις και τα δυο; Μα απλουστατα επειδη ειναι ενας πλεονασμος, που θα ικανοποιησει το εγω του υπο -ενα εγω που θα πρεπει να απουσιαζει ΠΑΝΤΑ- και δεν θα προσφερειτιποτα παραπανω.

 

Μπλα μπλα μπλα....
Απλά δεν απολογουνται.